Toch vroeg ze als de wekker om 5u30 op vakantie afloopt! Er staat een ritje op zoek naar hyena’s op t programma. Met hopelijk een surplusje om nog een luipaard te zien ook. Onze rit start op een hoog punt, waar er signalen van de dieren kunnen opgevangen worden, maar waar er ook een prachtige zonsopgang te zien is. Maar de signalen zijn zwak, zeker die van de luipaarden. We hebben echter wel geluk. Eens terug ‘beneden’ vinden we een sterker signaal van de hyena’s. We moeten uit de jeep en gaan door ‘the bush’ te voet verder op zoek. We vinden 2 hyena’s. Eentje is nogal schuw en loopt bijna onmiddellijk weg, de andere (Pooh!!! Echt gene naam voor nen hyena) blijft liggen. Wat een beest. Groter dan ik dacht, en massief! Die kan naar t schijnt met een beet de poot van een giraf kraken. En daar staan wij dan op een paar meter vandaan foto’s van te nemen! Luipaarden krijgen we niet meer te zien. Blijkbaar hebben we de dag voordien geluk gehad ze in t wild te vinden. Vandaag zitten ze allemaal verstopt in ontoegankelijk gebied.

Dit was onze laatste jeeptocht/safari. We vertrekken met ons busje naar Windhoek. We relaxen nog even in ons guesthouse en gaan s avonds iets eten met Timo en Michelle. Gezellig bijbabbelen in een leuk plaatselijk restaurantje (ale, waar wel 300 man binnen kan, maar die indruk heb je niet). Op 1 brochette heb ik oryx, zebra, krokodil, kudu en springbok. Op de krokodil na hebben we ze allemaal in t wild tegengekomen.

Onze laatste dag spenderen we in Windhoek. Timo gaat met ons een ritje in een township maken en nadien gaan we nog wat rondhangen in Windhoek. Onze vlucht is pas om half 9 deze avond. We proberen nog een laatste sundowner mee te pikken. Dat moet lukken op t dak van het hilton restaurant. We krijgen er de blue moon hopelijk gratis bij!!!

31-07-2015 om 08:31 geschreven door kristien

2 dagen africat: een foundation waar katachtigen gehouden worden/verzorgd worden/geadopteerd worden/.... 2 dagen om luipaarden en jachtluipaarden te zien. We zijn benieuwd en we hopen dat we toch een glimp kunnen opvangen. Onze eerste drive is er eentje om luipaarden te vinden. De meeste dieren hier dragen een halsband en we hebben een toestel mee om hun signaal op te vangen. Gelukkig maar. Dit gebied is 20000 ha groot. Vind daar maar een ‘katteke’ in ze! Maar we hebben geluk. We vinden, na wat zoeken Ishara. Een vrouwelijke luipaard. Oef! Missie geslaagd :D Dat moeten we vieren met een sundowner. Alweer. Maar zoiets raak je niet beu :p . Na ons avondeten wacht ons een avondrit. Die leidt ons naar een plaatske waar eten gelegd wordt om stekelvarkens en honingdassen te lokken. Ze weten dat we komen: ze waren ons al aan t opwachten!

Om 5u30 worden we gewekt. Om nog meer katachtigen te vinden. En t geluk zit aan onze kant. We vinden een luipaard (Electra) met haar kleintje. Keischattig. We krijgen de kans om ze rustig te observeren. T kleintje springt er vrolijk op los. Beide passeren vlak naast onze jeep. Stillekes dat het opeens was!!!! Onze rit is nog niet gedaan. We ‘moeten’ nog een jachtluipaard vinden. Na wat zoeken moeten we te voet verder. En ja, ook hier hebben we weer geluk. We vinden een mama met haar ‘kleintje’, op nog geen 5 meter van ons.

Na een stevig ontbijt (mag wel na zo’n een ‘spannende’ ochtend) zijn we vrij om te relaxen tot onze namiddagtocht. We bezoeken de foundation zelf en krijgen er wat uitleg over. We voederen ook een luipaard en krijgen hem daardoor supermooi te zien. We rijden ook tussen de jachtluipaarden die liggen te zonnen. T zijn echt ongelooflijk mooie dieren. Heel blij met wat we allemaal te zien krijgen, rijden we verder naar een heel mooi plekje voor onze laatste sundowner in de natuur. Morgenvroeg moeten we weer om 5u30 op, op  zoek naar hyena’s en mss nog wat (jacht)luipaarden. Maar nadien rijden we door naar “’t stad”: naar Windhoek. Onze allerlaatste stopplaats!

30-07-2015 om 15:42 geschreven door kristien

We zijn in het Etosha National Park.  Etosha is zo groot als België.  Een enorme zoutpan die maar eens om de zoveel jaar onderloopt en waar er vele honderdduizenden dieren leven... Je kan er vrij in rondrijden maar je mag je voertuig niet verlaten.  Op verschillende plaatsen zijn er waterputten waar veel dieren komen drinken.  We rijden er de ganse dag doorheen en zien onder andere 5 neushoorns, een leeuwin, en vele tientallen of honderden giraffen, zebras, hartebeesten, impala’s, olifanten, wildebeesten.... ’s avonds overnachten we in Onguma Bush Camp, net buiten de grenzen van het park.  Hiervan vertrekken we de volgende morgen terug naar Etosha om nog enkele andere delen van het Park te verkennen.  We zien oa veel dik-diks (zeer schattige kleine antilopen), kudu’s, wrattenzwijnen, en een door een luipaard gedode springbok in een boom hangen. ’s Namiddags nemen we enkele uren rust aan het zwembad in de lodge. Even zalig genieten van t zonnetje, een boekje, niksen,...

27-07-2015 om 23:05 geschreven door kristien

Vandaag weer een dagje rijden voor de boeg.  Van Camp Kipwe in Damaraland naar de Epacha Games lodge, dicht bij het Etosha National park gelegen.  Onderweg zien we langs de weg onder meer jakhals, kudu, giraf en dik-dik (een zeer kleine antilope).  We stoppen ook bij een Himba dorp annex weeshuis, waar we meer uitleg krijgen over de gebruiken van de Himba, naar hartelust fotos kunnen nemen en de nodige armbandjes worden gekocht.... Mijn felgekleurde Dragonball Z hanger uit Japan valt erg in de smaak van een van de Himbakindjes.  In de namiddag komen we aan op de lodge en vertrekken meteen voor een gamedrive en sundowner (surprise, surprise...) op het het private terrein van de lodge, onder begeleiding van onze gids Harrold.  We zien veel kudus en giraffes, maar helaas kunnen we geen van de op het terrein aanwezige rhino’s spotten...
We eindigen de rit met, alweer, een prachtige sundowner!

25-07-2015 om 23:20 geschreven door kristien

We verlaten de kust en trekken terug land inwaarts. Vandaag een relatief korte trip. Ttz een dikke 300km, alleen heb je daar op de gravelwegen wel wat tijd voor nodig. We rijden eerst langs skeletoncoast. De kust is bekend om de vele scheepswrakken die er liggen. Schepen die ooit probeerden aan land te geraken, maar da’s hier niet zo simpel. Er is een serieuze stroming en aanmeren gaat hier niet. Je komt trouwens direct in de duinen terecht. Maar we hebben dus wel 1 wrak gezien. Onmiddellijk kwamen er vier mannen op onze auto af om ons wat halfedelstenen en mineralen te verkopen. Meer uit medelijden dan omdat we zo’n stenen willen, hebben we er dan maar enkele gekocht. Eens landinwaarts zien we terug de zon, geen enkele wolk meer, en wordt het weer warm. Voor t eerst zien we ook wat meer mensen. Langs de kant van de weg staan er kraampjes waar er nog meer stenen verkocht worden. We komen ook de eerste himba’s tegen. Zij verkopen vnl juwelen (en daar kan ik niet aan weerstaan :p). Ze zijn wel al heel commercieel; je moet afdingen (serieus afdingen) en voor een foto vragen ze ook geld. In de namiddag komen we toe in camp kipwe. Onze lodge voor 2 dagen. Heel speciaal; allemaal hutjes. Maar nog meer speciaal is de badkamer: die is in openlucht! We hebben de douche intussen getest (en de wc uiteraard ook, maar daarover geen details) en die viel heel goed mee! Deze avond werden we ook weer getracteerd met een prachtige zonsondergang, tesamen met de bijhorende aperitief :D

Onze wekker loop om 5u30 af! En dat op vakantie. Maar t is wel de moeite waard: we gaan op zoek naar de woestijnolifant. Waarom we daarvoor zo vroeg opmoeten is een raadsel dat al snel opgelost wordt! Je vindt die olifant niet zo gemakkelijk. Na 2 uur zoeken, niks, nadda, noegabollen L Maar ons geduld wordt toch beloond. We komen 2 lokale jongens tegen en die hebben de olifanten net gezien. Ze brengen ons naar 2 kuddes: die van Rosie en die van Oscar. In totaal 13 olifanten. En die blijven rond ons lopen en showen. Echt super!!! Ons vroege opstaan wordt beloond. Na de olifanten rijden we nog verder door om oa de welwichia's te zien (tja, af en toe oeroude planten, moet ook kunnen)

In de namiddag trekken we naar Twyfelfontein en bezoeken er de oude rotstekeningen van de bushmen. Ook zien we de organpipes en de burned mountain. De laatste 2 vielen wel wat tegen...

We sluiten onze dag af met... een sundowner :D

25-07-2015 om 23:16 geschreven door kristien

Van Moon Mountain Lodge is het weer een lange rit van 350 kilometer over gravel roads tot Swakopmund. We maken een stop in Solitaire. Eens een tankstation met een bakker die appeltaart verkocht. Nu een bekende toeristische plaats waar je moet gestopt zijn. Zeker als je t gelijknamige boek gelezen hebt. Maar het klopt. De appeltaart is zeer lekken!!!

Swakopmund is de tweede grootste stad van Namibië, gelegen aan de zee aan de “skeleton coast” (groot is hier relatief, alles is op wandelafstand).  Hier gaan we in de namiddag “sandboarden” met Silvanus, Armando en co.  Pijlsnel de hoge duinen af op een kartonnen plaat... erg leuk maar met de nodige schaafwonden en van onder tot boven onder het zand... Het naar boven klauteren op de hoge duinen is er wel wat te veel aan... we hebben die mannen geadviseerd om toch minstens een ankerliftje te installeren :p Mathias kan snowboarden, en is dan op een (wat versleten) snowboard naar beneden gegleden.

22-07-2015 om 23:57 geschreven door kristien

’s morgens vroeg moeten we helaas afscheid nemen van onze fantastische lodge en ons “personeel” Saki, Ivan en Noma.  We rijden in de richting van Sossusvlei, waar de hoogste duinen ter wereld te vinden zijn.  We beklimmen duin 45 onder een snijdende wind en bewonderen “big daddy”, met 475 meter de hoogste duin in Sossusvlei en de deadvlei met dode bomen van meer dan 100 jaar oud.  Dan snel verder tot de Moon Mountain lodge; tenten op palen gebouwd tegen een heuvel en enkel te bereiken met 4x4, met een fantastisch zicht op de savanne...

22-07-2015 om 00:10 geschreven door kristien

Eindelijk terug Wifi (in Swakopmund); we kunnen onze (connectivity) schade dus terug inhalen....

’s Morgens uit Luderitz vertrokken naar Kolmanskoppe, een verlaten mijndorp uit de tijd dat de Duitsers hier naar diamanten zochten en dat nu langzamerhand door de woestijn terug wordt ingenomen... veel foto’s genomen.  Dan op weg naar Wolwedans private camp; de reden waarom we ooit besloten hebben om naar Namibië te gaan.  Een rit van 7 uur over de befaamde Namibische gravel roads waarbij we, na nog een gekke Nederlander geholpen te hebben die met zijn auto vastzat in het zand, in het donker aankomen in Wolwedans.  Hier worden we opgewacht door onze privé gids, butler en kokkin... fantastische lokatie en een fantastische ontvangst...

’s Morgens vroeg uit de veren (4:30 hr!) voor een rit van anderhalf uur naar de vertrekplaats voor een ballonvaart over de woestijn.  Schitterende vergezichten over de woestijn met vakkundige uitleg door Marnie, een Zuid-Afrikaan die de ganse wereld afreist om ballonvaarten te organiseren.  Als afsluiting van deze fantastische ervaring een Champagne ontbijt in het midden van de woestijn...

De rest van de dag relaxen we in onze private lodge met als afsluiter een game drive en sundowner (met onbligate gin tonic) in het midden van het Namibrand natuurreservaat...  Een ervaring om nooit te vergeten...

21-07-2015 om 00:00 geschreven door kristien

17-07-2015 om 23:03 geschreven door kristien

Onze volgende stop is Fish River Canyon. Gisteren hebben we er bijna de hele dag over gedaan om hier te geraken. Zandwegen, asfaltwegen, stenen... je rijdt hier niet tegen 100 per uur!

Onderweg zijn we ff gestopt aan het kokerboomwoud. En ook de giant’s playground.

Eens aangekomen in fish river, wachtte ons een prachtige zonsondergang!

Vandaag hebben we de fish river canyon zelf bezocht (de 2e grootste canyon naar t schijnt, alleen grand canyon zou groter zijn). We moesten al vroeg op om dan met onze jeep en gids de canyon in te rijden. Alleen de weergoden zaten ni echt mee. T was echt koud vandaag (t is hier dan ook winter he!) en bovendien heeft het geregend. Er valt hier per jaar 50mm water, en vandaag is daar toch wel 2mm van gevallen :p Enige voordeel: we werden op prachtige regenbogen getracteerd.

Onderweg was het rijden zelf al een avontuur. Smalle paadjes waar je eigenlijk te voet sneller (en veiliger??) op vooruit geraakt! We kregen ook weer veel flora en fauna te zien (kudu, klipspringers, ... ).

Morgen rijden we verder naar Luderitz. Naar zee...

16-07-2015 om 21:50 geschreven door kristien