-Hoe moeilijk en soms makkelijk zich outen kan zijn -
24-12-2007
Verliefd zijn
De eerste die ik het ging vertellen was een jongen waar ik mee samenwerkte in het weekend. Die ook nog eens bij mij in de klas zat, en waar ik tot over men oren verliefd op was. Ik durfde niet, maar ik wou zo graag dat iemand het wist. Aan de hand van andere verhalen wist ik dat de eerste keer ook de moeilijkste zou worden. Het was dus weer weekend, en het werk was gedaan. ´S avonds na het werk was het de gewoonte om iets te gaan eten of ergens iets te gaan drinken om wat bij te kletsen over vanalles en nog wat. De keuze was gevallen op het eten, ik was druk met hem aan het discussieren dus bleven we iets langer zitten als de rest. Een uur later was de discussie eindelijk ten einde, niet dat ik echt opgelet had, want er spookte maar 1 ding in men hoofd. In de auto lag het op het puntje van men tong, maar het kwam maar niet. Ik wist dus eigenlijk niet wat zeggen omdat ik zo aan het denken was hoe ik aan zoiets begon. Hij had me thuis afgezet en geen vijf minuten later stuurde hij me een sms waarin hij vroeg of er iets was, want ik was zo stil... ° Ik antwoordde daarop dat er wel iets was, maar dat ik het niet echt durfde te zeggen. - Je hoeft je nergens voor te schamen, hoor. Ik kan men mond houden en je kunt tegen mij alles zeggen. ° Maar je moet me beloven dat je niks zegt en meteen een reactie terug stuurt... - Zal ik zeker doen, beloofd . ° OK... Ik val niet op meisjes..........plz stuur iets terug - Dat is toch helemaal niet erg, je bent wie je bent. En ik zal je niet laten staan omdat je homo bent,hoor.
Dat was ongeveer in een notendop hoe ik het toen heb verteld, ik had het natuurlijk liever persoonlijk verteld. Maar zo was het eigenlijk makkelijker vond ik. De last die toen van men schouders is gevallen was echt enorm, ik had iemand om mee te praten over alles wat ik wou. Ik hoefde bij hem niet meer bang te zijn om me te verspreken of wat dan ook. Hij was de veilige zone, hoe blij dat ik was dat hij bestond. Toen begon eigenlijk een spervuur aan vragen, hoelang weet je dat al ? Heb je een vriend ? Ben je verliefd ?.... JA..... Ik ben verliefd, en het is heel erg. Op wie ? Ken ik hem ? Hoe ziet hij eruit ? Zit hij bij ons in de klas ? Na lang vragen en het nodige selectieve blind zijn van zijn kant uit bij het lezen van mijn smsen, is hij er dus achter gekomen dat ik smoorverliefd was op hem. Hij voelde zich gevleid dat er een jongen iets voor hem voelde maar hij was toch wel honderd procent hetero, maar nog steeds even goede vrienden. Ik moest het dus maar accepteren dat het niks werd, moeilijk maar wel haalbaar, dacht ik. Het lukte me eigenlijk niet echt, iedere keer als ik hem zag moest ik lachen, men hartje klopte sneller bij iedere blik die hij me gunde.Bij ieder contact met hem, fysiek of niet, liep ik op wolken. De liefde die ik voelde had ik nooit eerder gevoeld. Maar het kon niks worden, of misschien wel als ik heel erg men best deed. Zou hij nu lachen om mij of niet... Als hij naar me keek leek het of hij ook iets voor mij voelde alsof ik ook zijn liefde was. Maar misschien was het voor hem wel een verboden liefde ? Als ik langsliep liet hij wel eens per ongeluk zijn hand langs mijn been glijden, of soms wel eens ergens anders... Maar dan zei hij wel heel vluchtig sorry, wat niet hoefde... Want van mij mocht hij alles. Als we samen in 1 ruimte waren hing er iets in de lucht... Ik wist niet dat het bestond maar uit oogcontact kun je heel veel info halen. En wat ik uit zijn oogjes haalde was niet wat hij me verteld had. Toen kwam ik erachter...
