Een mooi woord met veel betekenis, moeder zijn, van jong meisje naar vrouw om dan tot in de laatste fase als moeder te eindigen is zoals een ring. Wat ben ik blij met mijn moederschap, de onvoorwaardelijke liefde van kinderen is het mooiste geschenk voor mijn gevoel. De liefde, de zorg, de genegenheid soms ook wel verdriet, mededogen, teleurstelling..... Al deze aspecten maken mijn gevoelsleven rijkelijk, de wereld die je niet kunt kopen of manipuleren, maar wel de wereld van levenservaring en wijsheid die we als een mooi geschenk krijgen.
Ik kon niet beter vinden om mezelf te trakteren op scubadiving op deze speciale dag. Al heel lang droomde ik ervan om dit item bij mijn levenservaringen te kunnen aanvullen. Tijdens de snorkeltour van de dag voordien had ik begrepen en opgevangen dat een snelcursus diepzeeduiken mogelijk was, met het gevolg dat dit idee niet meer uit mijn hoofd ging en het als een mantra in mijn hersens zich genesteld had. Jason en Ilias gingen mij vergezellen wat het natuurlijk leuker maakt, want ervaringen delen met naasten is altijd interessanter en leuker. Na een uur technische uitleg mochten we het eerst uitproberen in een zwembad, de jongens deden het prima. Ik had 1 probleem en dat was dat ik mijn neus niet kon afsluiten waardoor als ik water in mijn bril kreeg een verstikkingsgevoel kreeg, na veel oefenen lukte het mij steeds niet wat ik te danken had door de yoga. Door de neus zachtjes ademen en de lucht door de keel laten ontsnappen is net niet hetgeen ge nodig hebt in de scubadiving. Ik zat wel met dit vervelende automatische piloot ademhalingswijze in mijn hoofd. Mijn wil was zo groot dat ik er iets op moest vinden en dat was mijn neus half toeknijpen en met de halve massa lucht het water uit mijn masker te blazen. Ik had het 1 keer geprobeerd en het was me gelukt. De teacher vroeg mij nogmaals of ik zeker was van mijn stuk en of ik er 100% achter stond. Mijn mond zei ja, mijn hersens wisten het niet zeker en mijn gevoel had veel twijfel maar voor ik het wist zaten we op de boot en gingen we richting diepe zee met voor mij veel onzekerheid. We maakten ons klaar met een riem vol gewichten, vinnen, duikvest, duikfles en bril met nog eens de gebarentaal 👌✋👊👍 die we herhaalden voor onder het water. We zaten op de rand met het hele equipment om zo achterover in het water te vallen. Eenmaal in het water begon het echte werk en dat is eerst en vooral alles onder controle te hebben en veel punten afchecken in je hoofd. Want zoals iedereen weet is duiken niet zonder risico, je kan bij de minste fout grote gevolgen aan je lichaam berokkenen. Ik ga jullie de details besparen want vind het nu zelf ook te eng om eraan te denken. Dus verder naar het verhaal. We hebben rustig gezwommen naar de touw, die ons 15 meter dieper zou brengen , naar voor ons een ongekende wereld. Heel zachtjes met regelmatig ploppen van de oren wegens de te hoge druk en de duikvest te decomprimeren eindelijk de bodem geraakt. Ik was blij tot ik water in mijn masker kreeg waardoor ik het water in mijn neus inademde en het water niet wegkreeg omdat ik tegelijkertijd zuurstof ademde in mijn mond. Ik kreeg een paniekaanval waardoor mijn lichaam begon te schokken en mijn hersens tilt sloegen. Gelukkig grijpte de instructeur me bij mijn schouders en deed teken voor oogcontact waardoor ik me op zijn ogen concentreerden en het besef kreeg om terug te ademen waardoor ik terug mijn ritme kreeg na 5 minuten. Hij vroeg met het gebarentaal of het nog ok voor mij was of we terug naar boven gingen, ik besliste om dan toch verder te doen nadat ik terug volledig gekalmeerd was. Hij heeft mijn hand vastgehouden en zijn dan heel rustig verder gezwommen in het prachtig koraalrif met de schitterende kleurige vissen in alle maten. Jason en Ilias deden het super goed die zwommen of ze het al jaren deden. Toch was ik niet echt gerust want zag Ilias regelmatig verdwijnen in holtes en met het verhaal dat ik weet dat hij in zijn puberteit zit met een te hoge testosterongehalte en daardoor de gevolgen slecht kan inschatten gaf mij echt geen gerust gevoel. Gelukkig was jason erbij en zag ik dat hij wel een oog in het zeil hield. Toch ondanks alles heb ik genoten van al het moois en de geweldige ervaring onder het water. Het feit dat je gewichtloos door het water zwemt met al die mooie vissen in een koraalrif met verschillende soorten begroeiingen is waanzinnig cool en amazing. Na ongeveer 50 minuten zijn we in een kring gaan staan waar we elkaars vest hebben vastgepakt om zo heeeel langzaam naar het wateroppervlakte te zwemmen waar je precies in een lift zit en alle lagen van waterkleuren doorkruist met de prachtige lichtstralen die heel duidelijk maken van wanneer je bent aangekomen. Eenmaal met het hoofd boven water kon ik mijn mondstuk verwijderen wat een bevrijdend gevoel gaf. We vonden het één voor één geweldig. En we wisten ook dat dit voor herhaling vatbaar was. Ik had het minst aan zuurstof verbruikt informeerde de instructeur wat een goede prestatie was en hij gaf me het compliment dat ik trots op mezelf kon zijn hoe ik had gehandeld in mijn paniekaanval. De yoga zal er wel iets voor tussen zitten, dacht ik. Toch moest ik het terug doen zou ik een uurtje langer oefenen zodat ik het probleem van water in mijn masker niet meer moet meemaken. Met al die verhalen geluncht en daarna met snelheidsduivel Ilias op de jetski gezeten, wat ik al snel ontdekte dat dit echt niks voor mij is, nee dankjewel. Daarna wat gezwommen met lissa want die vroeg natuurlijk ook haar aandacht. Uiteindelijk nog heel eventjes kunnen rusten, iets eten met het besef dat dit de laatste dag is in dit prachtig resort met onvergetelijke momenten in ons leven. Morgen gaan we een fietstour maken op het domein van resort met een gids die ons alle uitleg gaat geven over dier en plant die we gaan tegenkomen, met daarna het inpakken van de koffers en richting Cancun voor onze 10 uur durende vlucht naar Parijs.
Spijtig heb ik de foto's nog steeds niet op de blog kunnen aanvullen.
Ik had eventueel een nieuw blogprogramma kunnen zoeken om dan alles te kopiëren en de foto's er dan toch misschien op te krijgen maar zag dat niet meer zitten op het einde van onze vakantie.
Het zal iets zijn voor volgend jaar, INSJALAH zoals mijn vader het zou zeggen ❤️❤️❤️
Ik wilde ook nog effe de blogvolgers bedanken voor de leuke reacties via mail,messenger ......
We zullen de moordende hitte, de vele muggebulten, de jungle, de vriendelijke Mexicanen, het mooi kleurenpalet, de armoedige mayadorpjes die ondanks alles toch gelukkig zijn met hetgeen de natuur hun geeft en niet meer vragen, de slechte wegen op sommige stukken, de chaos van steden, ........dit allemaal zullen we niet snel vergeten. Het was een mooie reis 😘
Na ons rijkelijk ontbijt, de boot genomen met de snorkeltour dat werd georganiseerd door ons hotel. Het grappige was, dat wij Belgen nog 2 andere Belgen kregen als gezelschap en wat nog straffer was dat rudi met de buurman van dat Belgisch koppel een koffie had gedronken voor zijn vertrek naar Mexico. Zoals iedereen zegt "de wereld is klein" en zeker in deze case van toepassing is. Met ons intiem groepje gezellig gesnorkeld waar we prachtige kleurrijke vissen, zeeschildpad, kwal, kreeft, koraalrif, levende zeesterren hebben mogen aanraken en zien. Het was de moeite om in een school rijk kleurenpalet van vissen te mogen zwemmen. De prachtige natuurlijke omgeving van het warme water van de Caraïbische zee zal ik niet snel vergeten. De af en toe koude onderwaterstroom die we doorzwommen gaf ons een lekker fris aangenaam gevoel. Moe en voldaan terug naar onze boot gezwommen en de rest van de dag lekker geluierd. De oogjes vielen vanzelf toe van al dat zout en inspanningen. 💤😴
Met de hele familie naar het park Xaret gereden, waar we onze hele dag gaan vullen met talrijke aktiviteiten. Van dit veelbelovend park had ik enkel positieve, geweldige verhalen gelezen en gehoord. Dus met grote verwachtingen dit waterpark toegetreden in de toestroom van de mensenmassa. Dit schitterend attractiepark met showprogramma, enorme natuurlijke badkuipen, vlindertuin, ondergrondse rivier van 500 m door grotten en cenotes zou te vergelijken zijn geweest met de verfijning van een Disney Park. Na een halfuurtje wandelen wisten we onmiddellijk dat deze massabedoening niets voor ons was. De kids kregen er de kriebels van en ikzelf ook. We hadden allemaal duidelijk door dat dit echt niets was voor ons, we hebben alle wandelpaden doorkruist, we hebben elk dier bezocht en we hebben de topattractie met de ondergrondse rivier inclusief vermoeide vissen gedaan. Maar niks kon ons bekoren wat achteraf wel logisch was want al dit moois hadden we in een natuurlijke omgeving mogen ervaren. Enfin, dit protpark zoals onze kids het hadden genoemd snel verlaten en vergeten. Ik had spijt van deze dure uitgave en ben me bewust geworden dat wij niet de juiste mensen zijn voor zulke parken. De met veel lof uitgesproken avondshow om 19 h hebben we niet gedaan omdat we het niet zolang uithielden. In Playa del Carmen op onze terugweg lekker gegeten bij de Italiaan van de dag voordien. Gaan slapen met het idee dat alle dagen geen topdagen kunnen zijn :)))
Om 6.30 h opgestaan, ontbeten en opgehaald door een busje voor " le moment suprème" . Whales shark diving. Een activiteit dat al een hele tijd op mijn bucketlist staat. Deze zachtaardige walvishaaien die zich enkel voeden met plankton zijn zo indrukwekkend en sierlijk met hun bewegingen dat ik deze persoonlijk wilde meemaken. De begeleidster Mona gaf ons tijdens de rit naar Cancun waar we in de haven werden opgewacht met een bootje, de uitleg over wat er geweten is over deze reuze dieren. Ze komen begin juni tot september zich voeden in de Caraïbische zee omdat die lekker warm is en vol plankton zit en dan trekken ze door naar Australië om te paren. Niemand heeft ooit een baby walvishaai gezien wat voor velen een mysterie is. De hypothese kan enkel zijn dat ze de baby's bij de geboorte in hele diepe wateren houden en dat enkel de mannetjes aan de oppervlakte komen. De baby zit in de baarmoeder in een soort ei en bij de geboorte wordt deze gebroken in de baarmoeder zodat ze levend worden gebaren. Deze vissen hebben een lengte tussen 12 en 17 meter en hebben grote witte stippen op hun huid. Deze witte stippen is zoals bij de mens hun vingerafdruk waardoor elk exemplaar uniek is in zijn soort. Met deze informatie zijn we dan in het bootje gestapt en konden we tijdens de vaaruurtjes de blauwe schakeringen zien van turkoois naar diepblauw dat zo kenmerkend is voor de Caraïbische zee. Na ongeveer 1,5 h varen zag ik in de verte wel 20 bootjes als het er geen meer waren in de zee dobberen. Mijn enthousiasme ebde al weg omdat ik dacht dat we daar enkel met ons gezelschap zouden aankomen dat uit 8 personen bestond. Daarentegen vond ik dit ook erg voor die dieren. Bij aankomst merkte ik onmiddellijk op dat er wel 15 stuks in het water lagen te zwemmen en te eten in bottle position. We mochten per 2 met de gids in het water gaan, dus jason en Ilias gingen samen en ik ging met de gids. Ze varen net naast de reuze vissen en dan hop moet je erin springen met alle benodigdheden. Deze ervaring is geweldig, deze reuze dieren in volle zee zien zwemmen met hun sierlijke, vredige bewegingen laat een mens niet onberoerd. Je wilt ze aanraken maar dit mocht niet omdat je ze zou kunnen verwonden met menselijke bacteriën. Dus hebben we dit zeker gerespecteerd. Veel bootjes maar niet iedereen ging het water in, vele toeschouwers vonden het al ok om deze te zien vanaf de bootkant want door het glashelderwater kon je ze zo zien zwemmen. Na 3 x te mogen zwemmen met deze reuzen zijn we verder gegaan naar het eiland Isla Mujeres. We hebben daar geluncht in het water met heel veeeel jeugd die zich aan het bezatten waren. Dit tafereel met de harde muziek op de achtergrond kon mijn hoofd niet vatten. Niet dat ik oud ben geworden, maar begrijp niet hoe Mexicanen zo een wonderbaarlijk fenomeen kunnen linken aan platvloerse commerce. Door het vele reizen heb ik het verschil duidelijk gemerkt met andere landen, waar ze de handel op het laatste plaatsen en vooral eerst kijken naar het belang van het dier. Dit kon echt niet gezegd worden van deze activiteit. Ondanks de wrange nasmaak van deze hele marketing bleef het voor mij een zeer mooie ervaring. Eentje om nooit te vergeten. Moe van al dat zwemmen teruggekeerd in de late namiddag, waarop ik me heb laten neerploffen op een dikke matras op het strand met grote parasol en een frisse bries om op deze rustige intieme manier te kunnen nagenieten van deze dag. In de yoga zeggen we Namaste om aftesluiten en vind ik deze mantra's gepast om af te sluiten 😘
Met slapende oogjes na een nacht zonder slaap vroeg vertrokken naar de archeologische site van Chichén Itzá. Sommigen geven de voorkeur aan de geheimen van Monte Alban of de magie van Palenque, maar alleen vanwege zijn grootte heeft Chitchén Itzá iets voor op de andere. Het spijtige was dat je geen enkel tempeloverblijfsel mocht aanraken of beklimmen. Alles was netjes afgemeten, afgespannen, afgeborsteld, wat de mystiek wegnam. Van de 3 tempels dat we hadden bezocht was voor mij alleszins, Palenque het mooiste. De broeierige moordende warmte begon al zeer vroeg. Met plakkleding op onze in nood verkerende uitgeperste lichamen zo snel mogelijk de auto gezocht om zo de weg verder te nemen richting kust. Waar we 5 dagen zullen verblijven om zo op een lager tempo onze vakantie te kunnen beëindigen. Ons hotel, dat ik geboekt had met redelijke prijs aan de Caraïbische zee werd later duidelijk dat ik een vergissing had gemaakt in de prijzen vermits er meer dan 21% aan tax bijkomt en ik er niet op had gerekend. Een vijf sterren hotel aan deze kust in een resort heeft me doen laten zweten bij de boeking die ik niet meer ongedaan kon maken. Maar zoals iedereen mij kent en weet dat ik positief blijf denken, heb ik gedacht om deze mooie afsluiter mezelf kado te geven ter ere van het besef te hebben dat deze reis de laatste is geweest met het compleet gezelschap. Jason, de oudste van de 3 kinderen heeft ons laten verstaan dat hij volgend jaar niet meer meegaat. Zoals iedereen weet kleine kinderen worden groot en op 18 jaar wil je de wereld liever onder je eigen leeftijdsgenoten ontdekken, waar ik hem in dit stuk verhaal volledig kan volgen. Hij gaat dit jaar op kot en zo wordt onze familie fysiek weeral een stukje kleiner. Daarom geniet ik bewust tijdens de vakantie van al het moois op een dag zodat mijn gevoelsleven rijkelijk wordt gevoed aan mooie herinneringen die het aards bestaan onvergetelijk maken. Ale enfin genoeg gefilosofeer, aan ons hotel aangenaam verwelkomd met in de lobby Maya wierook, luie varaan en een geweldig verfrissend drankje waardoor we onmiddellijk een aangenaam gevoel kregen en ons vochtpeil terug normaal was. De locatie heeft iets magisch, de mangrove en jungle met de zee is een droomplaatje waarin alles klopt. Enkel het gepamper moet ik gewoon worden. De omgeving verkend en iets gaan eten in Playa del Carmen. Deze plaats is er 1 om snel te bezoeken en weg te wezen, niks charmant en veeeel te druk. Door de populariteit van dit plaatsje onder de jongeren, en de yuppies of mensen die graag gezien willen worden heeft het moeten inboeten op de charme en gezelligheid. We hebben daar wel lekker gegeten met daarna een goed bedje in een natuurlijke omgeving waardoor ik onmiddellijk in slaap werd gedaan. Xxx
Merida verlaten waar we in een prachtig verblijf hadden gelogeerd en waar ze de kunst verstaan om klanten in de watten te leggen en dan bedoel ik niet pamperen maar aandacht geven in de kleine details. Het ontbijt en de diner zullen we niet snel vergeten dat ons blij maakte als een stel kinderen, omdat het allemaal een Europese toets had, de taco's en de pikante sauzen kwamen ons oren uit. Het plaatje met de Nederlander, vrouw, woef en crew dat ons stond uit te wuiven had wel iets vertederend. Met de zon vertrokken en naar Santa Barbara gereden in Homún. Deze haciënda vervoert haar nieuwsgierige klanten met een soort paardentram op rails naar de cenotes. Onderweg werden we vergezeld door een kleurrijk pallet aan vlinders ( mariposas ) dat een sprookjeseffect gaf op het pad. Cenotes komen voor in gebieden waar geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee. Op sommige plaatsen is het kalkgesteente verweekt en ingezakt waarbij ondergrondse, met water gevulde holtes ontstaan. In die holtes hebben we ons zalig kunnen verfrissen, het magisch effect van de zon die door een luchtkoker op het spiegelgladde doorzichtige water valt laat het water mooi turkooisblauw kleuren. Met veel verwondering naar de stalagmieten, wortels van bomen, bijenkorven en vissen gekeken. Dit wauweffect zullen we niet snel vergeten, de wondere wereld van de evolutie van de natuur op zijn mooist kan mij en anderen niet onberoerd laten. Nu versta ik ook waarom deze plaatsen heilig zijn in de mayacultuur die de toegang waren naar de onderwereld. Een mens zou voor minder fantaseren. Na onze verfrissing met mooie herinneringen zijn we verder gereden naar de gele stad Izamal. Op het platform van een piramide en met de stenen van die piramide hebben franciscaner monniken het grootste klooster in Yucatan gebouwd. 75 gele bogen omringen het enorme middenplein dat een knap effect had kunnen geven met als achtergrond een strak diepblauwe hemel. Spijtig genoeg moesten wij het op dat moment doen met regen. De zoektocht werd bijna een klopjacht om iets te vinden voor de lunch want er bestaan namelijk maar 2 eetgelegenheden in heel dat ministadje. Na niet lekker gegeten te hebben de rit verdergezet naar Chichén Itzá waar ik een verblijf voor 1 nacht had geboekt in het dorpje Pisé. Deze plaats is een mayadorp met veel verval en armoede, zelfs de zon kon dit dorpje geen kleur geven, gelukkig viel het hotel dan nog wel mee nadat we dat dorpje hadden gezien en de kalmerende gedachte dat het maar voor 1 nacht was gaf me dan ook een gerustelling. Het positieve was dat we maar 1,5 km moeten rijden de dag nadien om in de vroege uurtjes de wereld bekendste tempel te bezoeken. De moordende hitte in een omgeving van 95% vochtigheidsgehalte blijft ons achtervolgen samen met de venijnige muggen die agressiever gif onder je huid spuiten dan ons gekende mug. Enfin met mijn mooi getatoeëerde korsten op benen en armen proberen de slaap te vatten naast een autoweg voor al het verkeer van dat dorpje :((((
Opgestaan met het bijna vergeten vervelende geluid dat je met vuurwerk kunt vergelijken. Die knallers laten ze altijd af in de vroege morgen en soms de hele dag door zoals in Oaxaca en San Cristobal. Deze ceremonie wordt steeds uitgevoerd bij het vieren van een heilige of een feestgelegenheid. Rare gewoonte waar ik nog niet gewend aan ben met als gevolg vroeg opstaan en de dag beginnen. Na veel uitleg van de gastheer zijn we de stad Merida gaan verkennen. Deze stad is heel gekend geworden door de henequen plant, dat het groene goud werd genoemd. De agavevezels waren de grondstof voor touwen, koorden en kabels voor schepen dat sisal werd genoemd en door ons beter gekend is. De broeierige dodelijke warmte samen met nieuwe schoenen door de ijverige schoenpoetser die zijn vak uitstekend kende, heeft het ons doodvermoeid teruggebracht naar het hotel waar de meeste een verfrissende duik hebben genomen in het zwembad. In de kamer met airco op volle toeren genoten van het gevoel dat de lichaamstemperaturen de fysieke en psychische toestand terug in normale modus kon brengen. Voor mij nog steeds onbegrijpelijk hoe mensen dit een heel jaar kunnen volhouden. Xxx
Ons fantastisch verblijf dat een smaakvol, gerestaureerd koloniaal herenhuis was hebben we met de regen verlaten. We zetten koers naar Celestun dat een verblijfplaats is voor flamingo's. Onderweg veel mistroostige dorpen tegengekomen. Soms uren gereden zonder één enkele andere auto te kruisen. Blij dat we uiteindelijk op bestemming waren aangekomen. Bij het uitstappen van onze wagen kwam een vriendelijke man ons vragen of we geïnteresseerd waren in een rondleiding naar de flamingo's met de auto en een klein stukje te voet. Ik had aan een ritje gedacht per boot maar door de slechte weersomstandigheden en de opkomst van een orkaan was het verboden uit te varen. Tja dan konden we dit voorstel maar beter accepteren anders had onze lange rit geen zin. We zijn eerst iets gaan eten met ons voeten in het zand op het strand in een visrestaurant met mooi uitzicht op de prachtige azuurblauwe zee, waarin enkele pelikanen het plaatje vervolledigden in de Golf van Mexico. Nadat ons buikje goed gevuld was is de gids ons tegemoet gekomen en konden we aan ons avontuur beginnen van deze dag. Alberto is een fisherman die vlot Engels kon spreken en ons heel veel interessante verhalen kon vertellen over het flamingoleven tot de biotoop waarin zij leven. Deze flamingo's zijn de grootste soort en staan met hun poten letterlijk in een zoutbad waarin roze minuscule diertjes leven waarmee zij zich voeden en daardoor de roze kleur verkrijgen.Het zout dat daaruit gewonnen wordt is van hoge kwaliteit dat de naam roos zout draagt en dat je kunt vergelijken met het door ons gekende himalayazout. Na enkele mooie shoots te kunnen nemen ,de enorme muggenbulten op mijn benen en de aanhoudende regen waren we blij met de auto. Met vele omwegen dan toch uiteindelijk in Merida aangekomen. Tijdens onze zoektocht naar het hotel, had ik een beetje mijn twijfel over mijn boeking doordat de wijk waarin wij reden heel armzalig en verlaten uitzag. Gelukkig werd deze gedachte snel uitgewist bij het openen van de deuren want er schuilde namelijk een klein paradijsje achter deze lelijke gevel met een uitstekende keuken waar we lekker hebben gegeten. Dit liefelijk hotelletje wordt gerund door een Nederlander samen met zijn Mexicaanse vrouw die vele verhalen vertelden over het leven in Mexico. Na deze boeiende gespreksonderwerpen moe in ons bedje gekropen met oogjes die snel toevielen 😘
Rustig opgestaan, de druk is van de ketel, rustig ontbeten en het trammetje genomen die ons de stad heeft doen laten bezichtigen. Campeche, is niet zo groot en er valt weinig te beleven. We hadden eventueel nog een mayatempel kunnen bezoeken maar teveel is teveel. Dus nog een dagje relax time met zwembad en ons verder door de dag laten zweven op het tempo van vakantie. Xxx
Heel vroeg opgestaan om op tijd zonder massa de prachtige tempels te bezoeken in Palenque. Gelukkig was ons dit gelukt met zeer aangename temperaturen. De frisse morgen gaf ons een energieboost zodat we vlot door de poort wandelden naar de mysterieuze wereld van de Maya's. De imposante gebouwen verrijzen hier te midden van het groene decor van de jungle. De geluiden uit het oerwoud, het gezang van de vogels, in de verte het lawaai van de brulapen en de talloze vlinders maken dit spektakel tot een onvergetelijke ervaring. Deze plek heeft een magische aantrekkingskracht temeer omdat we weten dat een hoog begaafde en beschaafde cultuur hier vroeger heeft geleefd en op mysterieuze wijze is teloor gegaan. Nadat ik alle tempels was opgeklommen en voelde dat het kwik aan het stijgen was zijn we richting hotel gegaan om daar ons ontbijt te nemen. Ilias, die niet mee was geweest had nog een geweldig verhaal over de brulaap die in een boom zat boven onze lodge. Het lawaai van een brulaap kan je vergelijken met het geluid van een tyrex uit de dinosaurus tijdperk, met een enorme decibel, dat een mens wel doet verschieten. Na al dit moois zijn we vertrokken naar Campeche. Een stadje dat in de jaren 1560 regelmatig werd overvallen door de piraten. De stevige omwalling rond de oude kern van de stad is daar nog steeds een overblijfsel van. We zijn iets gaan eten en werden kort erna getrakteerd met een enorme onweersbui. De avond gezellig afgesloten in de koffiebar van het hotel en vroeg ons bedje in xxx
