*************************************************
Er zijn drie data in het jaar die vallen mijn ontzettend zwaar dan voel ik nog meer dat gemis dat ons klein engeltje DYLANO er niet meer is dan wil ik het liefst me verschuilen
want ik wil niet dat iedereen mijn ziet huilen deze dagen heb ik verdriet en pijn en wil ik het liefst helemaal alleen
zijn het lijkt weer of alles mij tegen zit ik ben dan gemeen en heel erg boos
maar wetend dat dit helemaal niet mag zijn
hiermee maak die gene waar ik ontzettend van hou pijn
sorry ik kan er niks aan doen
maar op deze datums moet ik alle verdriet en pijn weer over doen
meschien komt er ooit de dag dat ik deze dagen in ga met een lach
maar die zijn er nog lang niet maar ik vergeet mijn andere kinderen ook niet
en de man met wie ik mijn hele leven mee wil delen
gelukkig zijn hun er nog want als ik mijn gezin niet had waar moet je dan voor leven is toch!!
al ben deze dagen niet heel erg lief en meschien gemeen tegen jullie vergeet niet
dat ik zonder jullie niet kan bestaan en vergeef het me dan
met zulke mooie je kinderen en natuurlijk mijn man die het af en toe helemaal niet begrijpen kan
voel ik me rijk in het leven waaraan ik mijn gezin de rest van leven al mijn liefde aan wil geven
de datum`s die dat zijn
28 juni( 2007) de dag dat we te horen kregen dat ons zoontje Dylano een Engeltje was
2 juli (2007) geboorte dag van ons Engeltje en 29 september (2007) de dag die eigenlijk gepland was
ik hoop dat jullie mij hiermee begrijpen hoe moeilijk deze dagen voor me zijn
ik hoop dat met de jaren een beetje verzacht die onnoemelijke pijn
maar tot die tijd zal elk jaar weer hetzelfde zijn
mijn lieve kleine schat mama mist je iedere dag
ik weet dat je ons bescherm Engeltje bent daarom zal het ook wel zo zijn dat je niet hier kan zijn bij mij
ik zal altijd van je blijven houden er is een apart plaatsje in mijn hart daar draag ik jou mee dag en nacht
**************************************************

*************************************************
Het ergste wat je kunt meemaken
in je leven,
dat is als je een eigen
kind af moet geven.
't maakt niet uit hoe oud
het kind geweest zou zijn,
want bij ieder verlies van
een kind doet het ontzettend pijn.
kindjes die geboren worden,
en nadien weer moeten gaan.
die hebben maar even
op de wereld kunnen staan.
Zij diegene die niet
kruipen of nog in hun wiegje lagen,
nooit naar mama of papa
hebben kunnen vragen.
Je zal nooit weten wat de eerste woordjes zullen zijn geweest,
en zelfs ook niet hun eerste verjaardagsfeest.,
wanneer waren dan de eerste stappen,
en hoelang zou het duren,
eer dat het zelf eten kon happen.
Wanneer zouden ze hun eerste
liefde tegen zijn gekomen,
dat zul je nooit weten,
zelfs niet in je verste dromen.
Je gaat ermee slapen
en staat ermee op,
als ouder zijnde staat
je hele leven op z'n kop.
Er staat gewoon een enorm
groot gat in je hart,
dat is niet te omschrijven,
dat is een gevoel apart.
Je stelt de rest van je
leven zoveel vragen,
die je tot je sterft altijd
bij je zal dragen.
Dan stel je de vraag
of God wel echt bestaat,
Hij hoort te waken over ieders leven, dat word toch zo gezegd,
maar blijkbaar is het niet
voor alle mensen weggelegd.

Vanaf een wolkje kijkt een engeltje naar beneden, En hij lijkt tevreden. Hij kijkt op mij neer, Elke dag weer. Om te weten te komen hoe het gaat. Ik weet dat hij me nooit verlaat. Kijkend naar mij, En dan is hij blij. Het gaat nu goed, Maar zonder dat engeltje weet ik niet hoe ik leven moet.

Vanaf een wolkje kijkt mijn broertje naar beneden, En hij lijkt tevreden. Hij kijkt op mij neer, Elke dag weer. Mijn broertje is mijn engeltje, Maar was het maar een bengeltje