Ik smste je terug of je ging komen of niet. Je antwoorde een vage misschien en daarnet kreeg ik een sms dat we het zo moesten laten. "Gewoon vrienden, das beter". Klootzak! Das het eerste wat ik dacht. En ik maar moeite doen... Nuja nu is het probleem wel opgelost! Dieter komt zaterdag... Benieuwd hoe dat afloopt...
Je leest het goed, zowel mijn ex als Dieter willen op hetzelfde moment komen, zaterdag dus. Ik was eerlijk tegen Dieter en zei dat mijn ex ook kwam en dat het een beetje moeilijk lag daarmee. Hij wou dat ik het afzegde want het zou toch niet goed komen met mijn ex. Maar natuurlijk weet ik nog niet zeker of mijn ex wel komt. En stel dat hij nee zegt is de kans ook weer groot dat hij op het onverwachts aan de deur staat, en hoe moet ik dan verklaren dat Dieter hier is? Langs de ene kant zou ik een leuke middag/avond beleven met Dieter, maar langs de andere kant wil ik er ook blijven zijn voor mijn ex. Hij zou me vrijdag iets laten weten... Wie wordt het?
Ik stel ik 5 vragen aan een mannelijk slachtoffer, en hij moet eerlijk antwoorden!
Is er iets wat je altijd al wou weten? Laat een reactie achter met jouw vraag en lees binnenkort het antwoord ! Kom alles te weten! Hoe meer vragen hoe vaker 5Questions zal verschijnen. Je mag meerdere vragen stellen per persoon. Dus, wat wou je altijd al weten? Shoot !
Gisterenavond stuurde je me opnieuw een bericht op mijn gsm, 'ik mis je zo' las ik. De ene moment kan ik je zo haten, de andere moment wil ik niks liever dan weglopen van alle zorgen, alles vergeten en gewoon me verschuilen in jouw armen. Maar dat kan niet...
Het voelt alsof ik in een film leef, eentje die je in de cinema gaat bekijken en waar de hele zaal om de 5 minuten 'ouhh, oehh, aah' zegt. Jammmer genoeg is dit geen film, ik ken het begin, maar hoe zal het eindigen?
Het zit zo, we waren een paar maanden samen, en alles ging perfect. We vertrouwen elkaar, we lachten zoveel samen. Tot je plots voor de keuze werd gesteld. Ik wist van niks. Enkele maanden later belde je me plots terug op...
Ik nam op en je vroeg om eens af te spreken, ik zou eindelijk te weten komen wat er aan de hand was. Ik maakte me snel klaar, even later stond je voor de deur. Je ogen spraken direct, je was blij me te zien, en ik was ook blij jou te zien. De vonk sloeg weer over, ik had hellemaal geen zin om kwaad op je te zijn. Maar toch moest ik het weten, wat was er gebeurt?
Langzaam vertelde je me hoe de vork aan de steel zat. Ze hadden ermee gedreigd je op straat te zetten als je nog bij me bleef. Je moest kiezen tussen mij en het dak boven je hoofd. Je vertelde me dat je aan me was blijven denken, je jezelf in slaap huilde omdat je me miste. Omdat het niet was wat je wou.
Terug in de auto gaven we elkaar een knuffel en ik vertrouwde errop dat alles goed zou komen. De dagen erna hielden we contact maar het deed pijn. We konden elkaar niet zien, we konden niet bij elkaar zijn en toch zagen we elkaar graag.
Ik moest een keuze gaan maken, dit kon niet blijven duren. Ik wil dat je alleen gaat wonen, maar je durft die stap nog niet te maken. Dit was voor mij de enige weg naar ons geluk!
Nog enkele dagen verder vertelde je me dat het niet meer zou gaan. We deden elkaar enkel maar meer pijn. 'Ik zie je liever gelukkig met iemand anders dan ongelukkig met mij', en plots was ik weer in die film beland. Ik was kwaad, verdrietig, ik was van alles tegelijk. Maar één ding bleef hetzelfde, ik bleef van je houden.
Terug naar gisterenavond nu: Je miste me dus, en ik jou. Hij wou niet langs komen, hij kon niet en dierf niet. Misschien kan hij zaterdag 'ontsnappen', hij kan liegen dat hij gaat werken. Of hij zal komen, ik weet het niet...
