Nog eventjes fijn gelachen naar elkaar; Genevieve
uitgezwaaid en weg waren we...het zonnetje straalde.
En toen...een
immens geluid van brekend glas... in onze onwetendheid hadden we onze lades
niet in het slot geklikt en viel de lade met alle glazen open. Oef geen breuk.
Nu wisten wij het ook.
Frankrijk wenkte en via Frans-Vlaanderen reden we langs
kleine wegen onze bestemming Villers-sur-Mer tegemoet. Het ging goed met de
wagen. Pa reed vlekkeloos en het verkeer viel zeer goed mee. We wensten geen
snelwegen noch tolwegen te nemen.
Op de middag kwamen we aan in Le Treport aan de Eu waar
we voor het eerst onze pick-nick gebruikten in de wagen. Een verse, krokant
gebakken, Franse baguette met patati en patata.
En toen, ja .... Waar hebben we dat gestoken .... in welk
kastje zit dat ? ... Kortom het was een heerlijke ervaring .... En zelfs
eventjeskonden weons middagdutje doen. Ondertussen was het van
drup, drup, drup ...
De wegen werden kleiner, smaller en plots rond 16u
raakten we verzeild op de parking van een "cimetiere" in "the
middle of nowhere".
Toen zijn we maar een heel eind teruggekeerd en hebben we
de autosnelweg genomen naar Le Havre. Het regende pijpenstelen. Op een gegeven
ogenblik zijn we dan de Pont de Normandie overgereden. Een prachtige brug!!!
Mijn foto's, al rijdende genomen, zullen een beeld schetsen maar het slechte
weer zal hier en daar wel voor enkele impressionistische taferelen gezorgd
hebben. Ondertussen bleef het maar hard regenen en zijn we net voor de
duisternis inviel, binnengereden op de camping. Gelukkig hadden we onderweg
contact genomen want ondertussen was het bureel gesloten maar al onze
toegangskaarten lagen klaar in de bar. Enfin, eens binnen, heeft pa dan voor de
eerste maal een wagen van 7.28m in het donker moeten parkeren in zo'n smalle
parkeerruimte tussen 2hagen .... En de hemelsluizen die bleven maar open. ????
Chapeau voor hem dat verliep vlekkeloos.
Maar wat ingepland stond, moest nog gebeuren. Aangezien
wij ons aan zee bevonden, zijn we op zoek gegaan naar een heerlijke Fruits de
mer, gevolgd door een truitje de mer en afsluitend met een paar streekkaasjes
nl de Pont l'Eveque en de Camenbert. Dan nog eventjes de sfeer van een woelige,
wilde zee opsnuiven en het spel van een grote groep zeemeeuwen bewonderen in
dat duistere gat bij een ongelooflijk harde zeebries ... En dan een volgende
ervaring tegemoet: het aankoppelen van de energiebronnen op de camping en voor
het eerst slapen in de mobile.
De nacht was stil en zeer comfortabel...
Alle comfort om de ochtend fris in te gaan zijn aanwezig,
weliswaar klein.
Pa heeft gebruik gemaakt van de campingvoorzieningen.
Evaluatie van dag 1 leert ons dat we zeer lang gereden
hebben:
9 uren. Veel tijd om een bezoek mee te pikken is er niet
geweest.
We zijn nu meer vertrouwd met een nieuwe manier van
reizen en willen meer zien van de streek.
Vandaar een nieuwe wending. We schakelen in ons programma
direct over naar dag 3 en rijden verder dan gepland zuidwaarts. Nu schakelen we
weer snelwegen in. De ochtend blijft kil en regenachtig, een reden temeer om
zonniger oorden op te zoeken. Het grote voordeel van de mobile!
Tijdens het rijden ondervinden we hoe langer hoe meer dat
we zeer veel missen door nergens te kunnen halt houden want er rest ons te
weinig tijd. Vooral de gastronomie zien we aan onze neus voorbijgaan. oa de
kazen, de ciders, de Calvados ...
De volgende maal doen we het zeker op een andere manier.
Nu beschouwen wij het als een ontdekkingsreis van de
wagen en een zeer leuke en vrije manier van reizen.
Volgende keer kijken we uit naar de weervoorspellingen,
kiezen een mooie lus uit, rijden er in een keer naar toe en verblijven daar dan
een 8-tal dagen.
14u we krijgen honger. Deze morgen hebben we in een
piepklein dorpje een bakkerijtje gevonden. Alle remmen toe. Het brood rook er
heerlijk vers en je kon er van alles kopen. Zo ook de Camenbert van de streek.
Het bleek de enige winkel in het dorpje te zijn.
Nu maar proeven ... ach wat een saveur!!! We leven als
God in Frankrijk un peu de vin, beaucoup de pain et du ... Camenbert. Want pa
heeft nog 300 km af te leggen. De weersvoorspellingen in La Rochelle zijn goed
voor morgen. Aangekomen op nog een uurtje rijden van de camping beginnen we te
verlangen naar onze standplaats. Maar tijdens het rijden stellen we vast dat we
geen zee te zien krijgen, weliswaar integendeel we blijken ons precies verder
te verwijderen van het strand. Als we door piepkleine dorpjes beginnen te
rijden, ruik ik onraad en niet te geloven we arriveren toch wel weer op een
boerenslag waar we nog net op tijd gestopt zijn.
Pa begrijpt het niet meer en vraagt zijn GPS opnieuw naar
de bestemming. Daar stellen we vast dat, na een stop, de GPS om nog onbekende
reden eigen coordinaten ingesteld heeft. We bevonden ons opnieuw op 22km van
onze eindbestemming en moesten voor 20u ter plaatse zijn. Met een serieuze
vloek zijn we opnieuw gestart en hebben toen tussen wegversperringen gereden
waar ik langs de ene zijde moest controleren of onze wagen erdoor kon en pa
maneuvreerde langs de andere zijde.
Enfin, we zijn er, op enkele minuutjes voor
sluitingstijd, met de nodige schrik van afgekomen. Het is een zeer mooie
camping. Voor deze avond hebben we een lekkere Italiaan gevonden en morgen
laden we onze fietsen uit. Dan gaan we op verkenning.
Het slapen gaat perfect in de mobilhome. De stilte op de
camping is buitengewoon en deze morgen genieten we van onze knapperige
croissants die ter beschikking zijn in de campingwinkel vanaf 8u30.
Het sanitair blokis zeer verzorgd. Je voelt onmiddellijk dat een familie zich over alles
ontfermt en dat de organisatie uitstekend verloopt.
Vandaag nemen we onze fiets en rijden een 10-tal km langs
de kust.
Chatelaillon, grenzend aan La Rochelle, is heel pittoresk
met zijn architectuur in de aarden kleuren, zijn aardige restaurantjes en zijn
oestercultuur.
Tijdens onze fietstocht lopen we binnen in een overdekte
markt en kopen er wat streekproducten. We degusteren een St Nazaire kaasje die
ons heerlijk bevalt.
Van op eendesolaat strand, zien we een grote activiteit, die finaal het bewerken is van de oestercultuur. Diverse oesterkwekers bezitten een afgebakend rotsenterrein, waar ze hun oesters voeden, maar ook oogsten. Dat gebeurt steeds bij laag tij. Nadien brengen tractoren de delicatessen aan wal. Daarna worden ze ontdaan van alle parasieten zoals mosselen, maar ook van hun jongen die terug naar zee gebracht worden in de daartoe speciale netten.Na het binnenrijden van de oogst
start de verkoop van deze heerlijke zeegeneugten. We halen onze voorraad op, schenken er een heerlijk gekoelde champagne
bij en ... zoals pa zegt: "meer moet dat niet zijn!"
Ik geniet van de beelden die ik hier kan schieten en mag
niet denken aan de korte tijd die ons hier nog rest. We komen hier zeker terug!!!!
Deze morgen zetten we onze mobile klaar om naar Pauillac
te reizen.
Ons tempo is reeds heel wat trager geworden. We slapen
als roosjes, zonder doornen weliswaar. Mensen gedragen zich op een camping
helemaal anders dan in de hotels. Iedereen groet en wil een babbeltje slaan.
Geeft tips en aanraders. Zo ook op de baan. Alle mobile gebruikers zwaaien bij
het elkaar dwarsen.
Vandaag hebben we een korte trip te doen: 127 Km.
We passeren ontelbare oester-en mosselkwekerijen. Vreemde watervogels
nemen er hun ochtendritueel.
De overzet in Royan waar de Dordogne en de Garonne
samenkomen willen we om 12.30u halen. Het zal nipt worden want we geraken maar
niet weg uit de camping. De mensen blijven praten. Uiteindelijk, komen we op
3min na, tijdig aan. De oversteek duurt ongeveer 20min en kost ons 48. De
Medoc,een heerlijk zonnetje, lacht ons
toe.
We rijden op totaal lege banen, we zien geen huizen wel
weilanden vol dorre grassen en hier en daar een strorol ...stille getuigen van
een hete zomer.
Maar nu opeens ... Daar zijn ze ... wijnvelden, -huizen,
en ongewone kastelen. En ja, terwijl ik een fenomenaal stulpje aan het
fotograferen ben, ziet pa een richtingsaanwijzer staan naar Mouton Rothchild.
In de dienst tourisme stellen we vast dat wijnflessen tussen 1000 en 1500 de
normale tarieven zijn van die uitzonderlijke grand crus. Dat was toch eventjes
duizelen.
Na het stadje Pauillac (wat op zichzelf niet veel
inhoudt) verkend te hebben rijden we met onze fiéts opnieuw naar de camping en
we stellen vast dat de vliegtuigen die morgen een vliegshow moeten geven, aan
het oefenen zijn. De straaljagers die de franse driekleur uitspuwen bezorgen
ons een gratis en ongewoon kijkspel.
Nu wordt het tijd om onze mobile op te zoeken want we
hebben heerlijke zeevruchten mee en morgen willen we heel vroeg vertrekken naar
Lourdes.
Vandaag staan we vroeg op. Om 6u.Het isijzig stil op de camping en pikdonker. Iedereen slaapt nog. Het is
mistig. We maken onze mobile klaar voor vertrek. Tijdens onze verkenning
gisteren hebben we een bakkerijtje gevonden waar we deze morgen ons vers stokbrood
"cuit au feu de bois" gaan kopen. Na het ontbijt starten we vanaf
Pauillac richting Bordeaux, par la route de vigne, strekken de hoogwaardige
wijnkastelen zich uit en slingeren hun ommuurde wijngaarden zo ver het oog
reiken kan.
Pa zei heel gevat: je camera is niet groot genoeg om het
kasteel in zijn wijdsheid te kunnen fotograferen. Opeens krijgen we een grote
plaat in het vizier: "MARGAUX LES PLUS CELEBRES VINS DU MONDE" .
De grootsheid kan men slechts in superlatieven
uitdrukken.
Via Bordeaux gaan we richting Pau om zo vlug mogelijk in
Lourdes te belanden. De ochtendzon priemt zich door de mistbanken. een mooie
dag ontsluit zich. Ondertussen weten we dat het koor tijdig aangekomen is in
het station in Parijs. We blijven sms'en met elkaar en alles verloopt goed want
nu rijden we binnen enkele minuten Lourdes binnen.
Ziezo, nu zijn we allen samen. Priester Marc en Martine
zullen zich nu tijdens ons verblijf alles laten zien ivm Lourdes.
Deze avond worden we verwelkomd met een traktaat van Marc
en daarna gaan we nog eventjes de sfeer rond de kaarsjes processie opsnuiven.
Het is inderdaad indrukwekkend. Elke avond zal ik er met mijn statief en grote
camera op uittrekken om mooie beelden te schieten.
Tijdens het traktaat zie ik plots Lucien veranderen en
hij wordt onwel.
Anneke heeft er zich onmiddellijk over ontfermd en
uiteindelijk hebben wij er een dokter bijgehaald. In samenspraak met zijn zoon
Stefaan die dokter is, werd een longontsteking vastgesteld. Aangezien het
zaterdagavond is, werd de politie onmiddellijk ingeschakeld om een apotheker te
bereiken die de nodige medicatie kon bezorgen.
Deze morgen zijn we wat vroeg opgestaan want we moeten de
internationale mis zingen.
Het koor dat zich vormt met een aantal aanwezige koren
(op voorhand) vastgelegd, dient 1 uur vooraleer de mis begint aanwezig te zijn.
We repeteren alle liederen onder de strenge leiding van vaste dirigenten en
krijgen de uitzonderlijke gelegenheid om met ons eigen koor LOCUS ISTE te
brengen voor meer dan 5000 gelovigen. Gedurende de repetitie worden rolstoelen,
ziekenbedden en gehandicapten binnengebracht en geplaatst rondom het altaar.
Bisschoppen zullen, samen met meer dan honderd priesters, de plechtigheid
voorgaan. Er komt geen einde aan de meute verenigingen, bataljons soldaten en
gelovigen van over de ganse wereld. Iedereen neemt plaats en het indrukwekkende
moment begint.
Na de mis worden we nog getrakteerd met een klein
elixirtje waarna we opnieuw kunnen aanschuiven aan de tafel want het is
inmiddels reeds middag.
Na de middag trekt een groep naar Cirque de Gavarnie in
de Pyreneeen. Een andere groep trekt met Martine naar Bartres. Wij volgen
Priester Marc in het Heiligdom. Hij toont ons hoe erg dit bedevaartoord
getroffen werd in juni. De schade die aangericht werd moet enorm geweest zijn.
De overstromingen, waren een gevolg van de enorme hitte, een heel pak sneeuw dat
er nog lag op de bergen en plotse onweders. De sporen zijn duidelijk zichtbaar
en de herstelling zal bij mondjesmaat gebeuren. Wie de kosten zal dragen, zal
nog een ander paar mouwen worden. Het verhaal rond Bernadette en de
verschijningen van de H.Maagd wordt ons in geuren en kleuren uiteen gedaan.
Na de grot beginnen er velen te verlangen naar wat
shopping en een goede pint. De Carmel, waar de Carmelitessen om 17u de vespers
zingen interesseert mij.De kerk is
sober en straalt een enorme rust uit.
Stipt op tijd verschijnen de zusters in hun sobere
gewaden en op sandalen. 2 nemen er plaats tussen de gelovigen. Ze nemen ons mee
in hun gebed. Eentje blijft in het koor zitten. Symbolisch wordt zij de
tussenpersoon tussen God, de gelovigen en de zusters. De anderen blijven achter
de tralies en verstopt. Slechts enkelen zijn zichtbaar. Goddelijke
damesstemmetjes zingen op monotone klanken tot God.
Marc heeft het weer gekund. Na het avondmaal mogen wij
als meezingkoor de kaarsjesprocessie meemaken. Ook nu weer staan we op een van
de mooiste plaatsen op het Heiligdom en duizenden pelgrims met hun kaarsjes
defileren voor de heilige Maria die vlak voor ons opgesteld wordt.
Weeral een belevenis op zich.
Nu vlug naar bed want morgen piept er een nieuwe dag.
Op en rond het Heiligdom bevinden er zich 2 zeer mooie
kruiswegen. Een ervan werd gebeiteld uit het mooiste witte marmer van ....
De Mariabeeldjes voor onze koorleden werden gevuld met
water van de bron en de aangevraagde kaarsen werden ontstoken. Hiervan werden
beelden genomen voor het thuisfront.
Ondertussen werd het middag. Na het eten verzamelden de
taxis om ons naar Bartres te brengen. Dit is het dorpje waar Bernadette een
tijd verbleef.
Deze avond stap ikzelf mee in de kaarsjesprocessie en
probeer ondertussen mensen te fotograferen.
Vandaag ons uniform aangetrokken voor de groepsfoto en dan de mis met bisschop Bonny. Een zeer mooie viering voor een volle St Jozefkerk vult weeral ons palmares.
De vriendschappelijke sfeer in de groep is intens. Na de mis genieten we van een aperitiefje, aangeboden door ons koor, in het gezelschap van de "etat major" van de kerk hier in Lourdes. Na het middagmaal is de Pic du Jer gepland. Een kabelbaan brengt ons naar een top van de "voor-Pyreneeen".
Boven gekomen krijg je een zeer mooi panorama te zien en hebben wij ons ook aangesloten bij een gids die ons door een grot geleid heeft.
Niet spectaculair maar de moeite waard om eens te bezichtigen.
Dit wordt onze laatste avond. Een gezellig samenzijn na het avondeten sluit onze Lourdesreis af. Marc zegent alle Lourdeswater en morgenvroeg vertrekken wij met ons "huis op wielen" cfr Ruan de vrijheid tegemoet.
Het koor krijgt morgen nog een mis aan de grot en een uitzonderlijk kaarsmoment.
En voila. Nu zijn we vertrokken vanuit Lourdes richting
Narbonne.
Het weer wordt opnieuw excellent. Temperaturen rond 27° C
voor de ganse dag. De weg blijft maar stijgen en bij het naderen van Foix
wisselt de zon voortdurend af met de wolken waar we doorrijden. Het is net
alsof we in mistbanken zitten. We zoeken een groene route om Perpignan te
bereiken. We rijden langs de Spaanse grens en heel mooie natuurlandschappen
wisselen elkaar af. Het hoogtepunt is de "defile de la pierre de
lys". De wijngaarden van de languedoc-roussillon verschijnen. Ze kunnen
ons niet bekoren en hebben geen vergelijk met die van de Medoc. De dorpjes die
we doorkruisen zijn grauw en armoedig.
Eens Narbonne-plage gevonden, zoeken we onze camping op.
Tijdens onze zoektocht naar een restaurantje, merken we
dat een heel mooi, wit fijnzandstrand er helemaal verlaten bijligt.
Het seizoen loopt hier duidelijk op zijn einde. En dat
merk je ook in de bediening.
Morgen gaan we uitgebreid souperen bij Pietje.
De temperaturen voor de komende dagen blijven rond de
25°C hangen.
Via Beziers, Montpellier rijden we naar Les Vans. We
passeren een desolaat landschap vol kreken en poelen. Ik hou mijn hart vast als
er nu een tegenligger afkomt. Hier kunnen we onmogelijk dwarsen. De beplanting
kun je vergelijken met de heide van bij ons samen met de struiken en bomen van
bv Tenerife.
Hoe verder onze reis vordert hoe meer we ervan bewust
zijn dat we heel deze tour moeten herdoen in lussen. Dan pas zal het ten volle
genieten zijn en kun je een streek volledig inschatten.
We rijden verder en denken eraan dat we voor deze middag
niet veel toespijs hebben. We kijken uit naar een supermarche maar opeens, bij
Bouzignes ... wat zien we daar een klein wegeltje met een pancarte
...degustation de huitres. Het is maar een woord. En daar verschijnt er een
waterlandschap waar de kweek doorgaat van deze delicatesse. We kopen er
onmiddellijk "une douzaine" halen ons flesje champagne boven, kijken
elkaar diep in de ogen en denken: moeten wij nu echt volgende week weer
werken??????
En nu, verder naar de Ardeche. We bereiken Les Vans
vanuit de bergen.
Tijdens de afdaling krijgen we prachtige panorama's! In
het dorpje aangekomen vindt onze GPS Likoke niet. Wij vragen een voorbijganger
naar Piet Huysentruyt maar "den ambetanterik"stuurt ons nogmaals de berg op. Boven gekomen
bellen we Likoke op. Wat blijkt het restaurant lag vlakbij de plek waar we om
raad vroegen.
Uiteindelijk zijn we toch tijdig aangekomen. Tijdens het
aperitief verwelkomt Piet iedereen persoonlijk. We hebben reeds mogen genieten
van veel mooie keukens maar deze maaltijd is toch wel het beste wat we reeds
geserveerd kregen. Het restaurant kan beneden maximaal een 15-tal gasten
zetten. Piet werkt in een open keuken in een hoek van het restaurant. Boven in
de keuken zijn een 4-tal koks bezig om de gerechten klaar te maken. De borden
komen naar beneden via een lift waar Piet ze in ontvangst neemt en afwerkt.
Hijzelf heeft de eer om ze bij de gasten aan tafel te brengen. Typische Ardeche
specialiteiten, gearomatiseerd met kruiden en bloemen van de plaatselijke
terroir, en telkens een Ardeche wijn daarbij, vormen de basis van Piets
gerechten. Dit samen met de typische Afrikaanse touch erbij maakt van het menu
iets enigs in zijn soort.
In gans het restaurant was er 1 tafel die frans sprak
voor de rest waren het allemaal Vlamingen die het restaurant vulden.
Vooraleer te vertrekken, wil ik nog wat inkopen doen want
deze avond wil ik zeker koken in de mobilhome.
Tussen Les Vans en Privas wisselen wijngaarden, perzik-,
appel- en peerboomgaarden, olijfbomen enz elkaar af.
Olijfolien en saucissons behoren tot de "delices
Ardechois"
Ondertussen is het genieten van de bergmassieven en de
natuurlandschappen.
Net vooraleer we de autosnelweg bereiken, rijden we over
de Rhone en verlaten de Ardeche.
Onmiddellijk ondergaat het landschap een metamorfose.
Na het middagmaal, op een rustplaats langs de
autosnelweg, hebben we nog 250 km te rijden. De Reblochon en het toetje dat wij
meegekregen hebben van bij Piet heeft ons gesmaakt.
Hopelijk halen we nu wat meer snelheid dan in de bergen.
De temperatuur flirt met de 27°C.
Lyon bezorgt ons weer eens een traditionele
"bouchon". Zelfs de weg naar Macon blijft bezaaid met werken en
wegversmallingen. Eindeloze files zijn het gevolg. We duiken de
vrijdagavondspits in.
Aangekomen, proberen we binnen te geraken in de enige
4-sterren camping vlakbijBeaune want we
wensen de stad te bezoeken met onze fiets. Tegenslag!!!! Geen plaats meer. Pa
laat zich niet ontmoedigen en rijdt er toch heen. Van op de stoep bemerken we
een grote pancarte:COMPLET!
Nog geeft pa het niet op. Hij gaat kijken, en krijgt toch
een plaats toegewezen. Wat een geluk want we hebben een zware dag achter de
rug. Het is een prachtige camping, wat een verschil met onze vorige.
Nu goed slapen en morgen fris en monter op stadsbezoek.
Villers Sur Mer - La Rochelle - 450 km te rijden
Verblijf op camping in Chatelaillon
Chatellaions-Pauillac-127km-3u15 te rijden
Pauillac-Lourdes-285km- 5u30 min te rijden
Eerste dag in Lourdes
tweede dag in Lourdes
derde dag in Lourdes
