 |
|
|
| Mexicana |
|
|
| 15-07-2017 |
 Donderdag 13/7 |
De wekker ging vroeg vanochtend, 3.30 uur.
Om stipt 5 uur zaten we in de auto naar Schiphol, geen problemen onderweg.
Het was ook helemaal niet druk op de luchthaven, dus het zou vlot verlopen ... dachten we ...
Hans had al online ingecheckt, dus we hoefden enkel nog onze bagage af te geven. Daar stond geen volk, maar toen het net bijna aan ons was, viel alles stil. Geen elektriciteit meer, geen bagageband dus. We zagen wat technische mannen af- en aanlopen en na een dik halfuur was het probleem verholpen. De rest verliep vlekkeloos, douane ging snel. Gate was dichtbij, Jan vond het wel leuk om in de luchthaven tond te lopen, maar het was toch wat indrukwekkend denk ik.
Ons vliegtuig stond al klaar, we zagen het helemaal zitten ... maar toen ging het goed mis. Er was een probleem met de rem en de rechterband, die moest vervangen worden, zou een dik uur duren.
Uurrooster:
- Schiphol naar Frankfurt: 10.30 uur
- Frankfurt naar Mexico: 13.30 uur
Twee uur dus voor de overstap, hoe langer de vertraging duirde, hoe groter de kans dat we onze aansluiting zouden missen, daar zag het heel erg naar uit. Hans was al druk aan het bellen met het reisbureaunom eventueel om te boeken. We reizen met zes, de kans dat we allemaal samen omgeboekt zouden kunnen worden, was heel klein.
Uiteindelijk vertrokken we dan toch om 11.45 uur, de kans was nog steeds heel klein dat we vlucht 2 zouden halen, maar het reisbureau zei dat we toch beter al doorreisden naar Frankfurt. Kort voor de landing kwam de steward mij vertellen dat we bij aankomstbmeteen van het vliegtuig geplukt zouden worden en met speciaal vervoer tot bij de gate gebracht zouden worden, zodat we de aansluiting zouden halen.
En inderdaad, er stond een dame met een bordje, die ons meteen naar de bus bracht. Omdat het een intercontinentale vlucht was, moesten we douane en paspoortcontrole doen. Dan weer met speciale begeleiding over de tarmac naar onze gate, via achterpoortjes 😀.
Maar goed, we hadden het gehaald!
De twee vluchten waren lastig, heel veel schudden ... De jongens hebben films, films, films gekeken en niet geslapen!
Wat een belevenis voor Jan om in een miljoenestad te landen, hij keek zijn ogen nogal uit.
Luchthaven verliep vlot, omdat onze bagage pas helemaal op het eind in het vliegtuig was geraakt, was ze er ook als eerste uit, dus we konden heel snel naar buiten. Moni stond ons op te wachten en we stapten in 'the Mexican way of life' 😬
Er was een zitplaats te kort in de auto, dus Moni zat op een valies, zo konden we natuurlijk niet anderhalf uur naar Cuernavaca rijden, dus toch maar naar haar appartement. Mattijs voelde zich niet goed, dus hij kroop naar boren en wisselde met Jan, zodat hij aan het raampje wat frisse lucht kon krijgen (al is dat relatief natuurlijk,in Mexico DF). Het mocht niet baten, hij moest toch overgeven, gelukkig had Moni een zakje bij. In het appartement zagen we Michael, Jeroen, Wouter en Tineke. Beetje cola voor Mattijs en dan was hij erdoor.
the Mexican way, dat is een beslissing nemen, van gedacht veranderen, beetje palaveren, terug naar beslissing 1, nog meer palaveren en dan toch met een derde alternatief op de proppen komen. Maar uiteindelijk zijn we dan toch allemaal in de auto geraakt, met z'n zessen naar Cuernavaca. Jan had ogen te kort om alles op te nemen. Dat het leven hier nooit stilvalt, fascineerde hem enorm. Eender hoe laat, er is altijd volk, luziek, eten, drukte ... de andere jongens vielen meteen in slaap.
Er was een verzakking in de weg van zo'n 5 meter, maar omdat wij zo laat waren, hadden se geen last van files. Mexico ligt 2500 m hoog, onderweg staken een bergpas van 3100 m hoog, Cuernavaca ligt 1500 m hoog. Hans en ik hebben af en toe hoofdpijn, maar de kinderen lijken geen last te hebben.
De kamers waren snel verdeeld en we sliepen meteen. Hans en ik waren vroeg wakker, maar de jongens verteren de jetlag goed.
Jan, Bram en Hans namen een Mexicaans ontbijt: tortilla met hesp en kaas en eitjes met daarop nog een of andere saus. Viel niet zo in de smaak, morgen gaanze toch voor een ontbijt met boterkoeken 😀
Uiteindelijk zijn we met z'n allen bij het zwembad blijven hangen. Jammer dat Bram met zijn voet niet mag zwemmen, is een beetje lastig voor hem (de wifi is ook al niet optimaal, dus hij moet zich een beetje behelpen). Wouter is ook mee in het water gegaan en hij gpheeft met de jongens filmpjes gemaakt met de go pro. Ze hebben zich geamuseerd. Tineke en ik zijn naar een supermarktje gewandeld voor koekjes, cola, skittels voor Bram om het leed wat te verzachten ... Al een geluk dat ik Spaans spreek, anders zouden we niet ver komen, vrees ik.
hans heeft een serieuze klop gekregen, hoofdpijn, misselijk ... is de hele middag in bed gekropen.
Kort na de middag kwam Michael aan. We hebben samen geluncht en zijn dan naar het huis gegaan. De pralines, neuzekes en jenever vielen in de smaak. Maar verder ... tja. Is Mexico he, veel gebabbel, veel drinken, veel eten, maar verder weinig handen uit de mouwen steken. De Mexicanen zaten binnen en de Europeanen hebben eens laten zien wat werken is, haha ... Onmogelijk dat ze morgen helemaal klaar zijn op tijd! Maar goed, we doen wat we kunnen en verder laten we maar begaan.
We werden overstelpt met eten. Meteen allemaal bier in de handen en dan schalen fruit, bananen, snoep, chips en zelfs nog hotogs, maar niemand had honger.
Wouter is uiteindelijk met de jongens teruggekeerd en gaan zwemmen. Hij en bram hebben me toch kunnen overtuigen om de waterdichte plakker uit te proberen maar dat lukt niet. Hans is dan toch opgestaan en voelde zich beter (we hadden pillen van Moni's moeder gekregen). We zijn op 't gemak gaan eten met z'n negenen en wilde daarna nog met nonkel Robert naar Cuernavaca, maar iedereen was te moe.
ik heb de jetlag nog niet verteerd, maar mijn manvolk wel, dus ik zit al een paar uur buiten (het is nu nog maar 7 uur 's ochtends).
grote Hans is net toegekomen. Je wilt niet weten hoe de organisatie de organisatie voor die pickup is gegaan, maar goed, hij is er en kan gaan slapen.
De plannen voor vandaag: tineke en ik moeten naar een apotheker en moeten geld afhalen en dan ook nog een kapper regelen voor ons twee. Wouter zal met Jan en Bram.misschien naar de grotten gaan, er wordt zeker nog gezwommen en wij gaan verder meehelpen met de laatste voorbereidingen.
tot later! Tineke en ik gaan wat baantjes trekken 😀
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
