We zijn inderdaad vertrokken naar Surabaya, we hebben gezocht naar het opgegeven adres van Maria maar niet gevonden. Eerlijk gezegd hadden we niet veel zin meer om echt verder te zoeken want we zijn s anderendaags snel terug vertrokken. Dit was echt niks voor ons.Zaten we nu in de verkeerde buurt of zo dat weten we niet maar het verkeer is er verschikkelijk (oversteken is echt wel een poging tot zelfmoord). Het enige dat ze hebben zijn prachtige shoppingcenters. We hebben er ook een rondrit gedaan in de stad (gratis aangeboden door de plaatselijke sigarettenfabriek. Ge ziet de wonderen zijn de wereld niet uit) Dus de dag nadien zijn we vertrokken naar Yogakarta (Yoga zeggen ze hier) Deze keer met de trein en ik moet zeggen dat was echt wel comfortabel (in bussiness class natuurlijk) We lieten ons vanaf het station naar ons hotel voeren met een taxi maar die vraagt zomaar 5000 roepias meer!!!! Voor airco zegt die. We zijn dus maar terug uitgestapt, een kilometer verkeerd gelopen en een andere taxi genomen. Een dag later spreken we af met Harry met zijn helikopter (zo noemen ze hun riksja ginder) Hij voert ons een aantal dagen de stad rond voor 5000 rps per uur (nog geen halve euro) De laatste dag worden we bij hem thuis uitgenodigd om kennis te maken met vrouw en zoon en dat doen we dan ook. We zitten helemaal op de boerenbuiten tussen de rijstvelden. We bezochten Borobudur (boedhistisch heiligdom) en Prambanan (Hindoeheiligdom - Khmer-stijl) Alles de moeite waard maar bij vertrek vroeg de buschauffeur het dubbele van de normale prijs voor de rit dus, vermits we op de hoogte waren, weigeren we die te betalen. Dat was dus geen probleem verder maar bij het terugkomen hebben we van hetzelfde laken een broek. We weigeren te betalen maar worden in het volgende busstation prompt van de bus gegooid. We nemen verder inlichtingen en worden door de volgende bus goed teruggebracht. We zoeken nog eens goed in onze "Trotter" wat we nog verder kunnen doen en we beslissen een tocht te maken naar den "Bromo" (een nog steeds werkende vulkaan) Je kan ze constant zien borrelen en dampen. De tocht er naartoe gaat eerst naar een viewpoint waar we de zon zien opkomen. Daarna verder naar de krater door de zandzee (woestijn van stof en lava) met minibus, jeep, paarden en brommers en ten slotte een massa trappen naar de top. Dit was echt geweldig!!!!! Ondertussen zitten we terug in Lavinabeach (Bali) Weer dezelfde klucht. Na de ferryboot moeten we per lokale bus verder maar weer gaat de prijs omhoog want de bus zit niet vol en we moeten ook voor de lege plaatsen betalen. We dreigen met een paar andere toeristen een taxi te nemen gaat de rit toch door. In Lovina doen we morgen weer een rondrit per taxi en onze laatste (verlof)dagen brengen we door in Ubud maar die verhalen krijgen jullie later. De warmte hier begint echt zwaar te wegen dus eigenlijk verlangen we weer terug naar ons rare Belgie-weer. We beginnen inderdaad heel erg af te tellen. liefs
