Dag lieve mensjes,
het is vandaag woensdag 5 november Kwart na 11.
Ik moest vanavond babysitten, dus ik dacht, kga mij eens rustig in de zetel zetten en eens gedetailleerd uitleggen hoe het gaat met mij.
Maar dat kon helaas niet.
De kleinste is 15 maanden, wat heel klein is, dat heb ik echt wel beseft.
De moeder had ze nog maar net in bed gestoken, maar vanaf ze nog maar een voet buiten zette, begon alex (de jongste) te wenen.
En je kent hoe moeders dan zijn he, ze krijgen het dan niet over hun hart om weg te gaan.
Ik heb haar dan maar gezegd, 'pars, amuse-toi, relax yourself', terwijl ik in mezelf wel dacht 'nee, blijf hier, ik durf niet :)'
Ze is dus uiteindelijk vertrokken rond half 9. Ik heb de baby dan 2h later in slaap gekregen.
Maar toch ben ik echt heel fier op mezelf:) Want het is echt een blijter (schreeuwmuile ;))
Als gevolg ben ik nu echt te opgedraaid om alles rustig uit te leggen.
Dat komt er nog wel van. Ik doe echt mijn best, maar ik ben blijkbaar echt geen blogger.
Ik zal het even kort schetsen.
De ouders zijn rond de 36. Ze hebben 11 jaar in amerika gewoond. (zij waren ook heel blij dat obama verkozen is!)
Dus ze zijn perfect bilangue. Dat is echt handig, want als ik iets belangrijks wil zeggen dan praat ik gewoon engels.
Ik kom heel goed overeen met de moeder. Das echt een heel tof, open vrouw. Ze hebben mij ook heel graag. Ik krijg zelfs complimentjes:) Wat in mijn eerste
gezin serieus mankeerde.
Ik voel echt dat ik een team aan het worden ben met de moeder. We vullen elkaar heel goed aan.
De kinderen heten Maxime (5j) en Alexandre (15 maanden).
Maxime is een 5-jarig kind als elk 5-jarig kind. Er zijn leuke momenten maar ook irritante momenten.
Alexandre is echt om op te eten. Wel echt een wener, maar hij is een beetje ziek.
Ik ben echt een 2e mama voor die kinderen. IK heb deze dagen echt al veel pampers ververst en papflessen gegeven. Maar als je houd van een kind dan is dat allemaal
niet erg. Ik geniet er echt van.
Morgen zal ik foto's op mijn blog zetten. Dat je het een beetje kan visualiseren.
De omgeving is ook echt perfect. Ik heb 2 metro stations om mijn hoek. Waarvan 1 metrolijn de 6 is en echte parijskenners weten dat je deze metro moet nemen om echt aan de halte
'Tour Eiffel' af te stappen. Als ik 's avonds deze metro neem dan passeer ik dus de Eifeltoren en krijg ik een prachtig beeld van de eifeltoren.
Helemaal belicht, echt fantastisch.
En zoals je weet, komen er vaak mensen zingen op de metro om geld te verdienen. Wel op deze lijn is er een speciaal iemand.
Die speelt poppenkast. Echt té hilarisch.
Voor de rest heb ik me voorgenomen om er nu echt volledig voor te gaan. Door de steun van mijn familie, vrienden(lobsters) en mon petit copain lukt dat enorm hard.
Ik heb me de eerste 2 maanden echt miserabel gevoeld. Maar nu echt helemaal niet. Ik mis het allemaal wel nog, maar dat is normaal he.
Het is zo'n groot verschil!
Ik probeer echt elke avond parijs te ontdekken. Ik ga naar de cinema, ik ga wandelen of ik ga iets drinken met een paar vrienden die ik hier gemaakt heb :) Ook al ben ik hier nog maar 4 dagen, toch probeer ik er al alles uit te halen.
Ik ben gisteren iets gaan drinken in the famous buddha bar :) Heb natuurlijk wel 10 euro betaald voor een drankje.
Maar af en toe mag dat wel eens. Ik woon ten slotte in het fabulous parijs:)
Goed, ik ga even stoppen.
Ik ga slapen want ik ben heeeeeel moe.
Morgen schrijf ik nog wel iets.
Ik hoop dat het nog gelezen wordt :)
Grosses Bisous,
Liesbet aka Laaizen
P.s. Ik heb het nog eens nagekeken, en ik weet het, het is nogal chaotisch, maar zo ben ik nu eenmaal :)
Mijn EXCUSES!
