dag lieve mensjes (mijn trouwe lezers;) )
momenteel is het een beetje een grote warboel.
Ik ga dus deze zaterdag officieel weg uit dit gezin. Het grappige aan heel deze situatie is dat ik zelf nog geen gezin heb gevonden :)
jaja, nu kan ik er nog mee lachen, ik weet niet hoe dat het komt, maar ik blijf proberen het positieve ervan in te zien.
Zoals de meerderheid wist, heb ik vorige week het perfecte gezin ontmoet. Een gezin dat echt aan al mijn wensen voldeed.
maarrrrrrrr, het mocht niet wezen. Ik zal de familie eens even beschrijven.
-een moeder die om de zin 'cherie' zegt, die een sigaret rookt maar er maar een paar keer van trekt en iemand die eeuwig jong wil blijven. Een echte parisienne dus!
toen ik in de straat liep, heeft ze trouwens de code van haar deur door de hele straat geroepen. dat was echt een hilarisch moment.
-een vader die een pianist is. Ik kwam binnen in het huis en ik hoorde al prachtige piano op de achtergrond.
-een zoon van 15 die een superdrummer is en die dan ook nog eens piano en gitaar speelt.
En toen we in de living zaten, stond er op de achtergrond jazzmuziek op en dan nog met een platenspeler! Manneke, dat ging er echt zwaar over!
de kinderen zijn ook genaamd naar muzikanten of een liedje van een groep.
Dylan (de zoon) naar Bob Dylan dus. De oudste dochter Anna, dat kan veel zijn. En de jongste waar ik me normaal gezien mee moest
bezighouden heet Odessa (blijkbaar een liedje van the Bee Gees).
Wat er nog bij kwam was dat ik dus een gigantische studio voor mezelf erbij kreeg. Het was echt allemaal te mooi geweest.
Gisteren krijg ik dus een sms waarin staat dat ze hun huidige au pair nog een 2e kans gaan geven.
Stommeriken! Ik was echt zwaar ontgoocheld.
Soit, ik moest dus naar de agence komen omdat ze blijkbaar voor mij een oplossing hadden gevonden.
Ik moet dus voor dit weekend (let wel, dat is binnen 3 dagen) 2 andere gezinnen ontmoeten en een beslissing maken.
Dus het worden nog spannende dagen.
Ik hou mijn trouwe lezers zeker op de hoogte!
Dikke knuffel,
Laaizen
