Vroeg opgestaan en al wat huishoudelijke klusjes opgeknapt tot ik plots hoorde dat ons kleinste spruit wakker was. Toen ik in de kamer kwam, stond hij helemaal alleen recht in zijn bed. Bravo ventje! Een euforische mama, glimmend van trots.

Even later stond de tweede oudste daar met barstende hoofdpijn en een natte broek. Zou dat weer een aanvalletje van epilepsie kunnen geweest zijn? Al de tweede keer op een grote week tijd... Toch eens mailen naar neuroloog, uiteraard is die ip vakantie. Afwachten dus en proberen om ons niet al te veel zorgen te maken. Wat een moederhart lijden kan...

Echtgenoot heeft vandaag dagje verlof. Joepie, samen wat werkjes opknappen en dan kan ik deze namiddag ook wat genieten van het mooie weer. NOT! Hij gaat opnieuw helpen om boekjes rond te delen voor de dorpsfeesten. Op de vraag wat en wanneer we deze middag gaan eten komt een anteantw dat 13u ook tijd genoeg is en hij er dan wel eens over zal nadenken. Het begint al wat te borrelen hier vanbinnen maar ik hou het voir mezelf. Eenmaal hij samen met 3 van de 4 kinderen vertrokken is, ga ik nog maar eens aan de slag. Mijn doel: vanavond een propere bovenverdieping. 

Om 12u begin ik te beseffen dat ik misschien toch best zelf aan het eten begin want dat ik anders ook kan kinkloppen. Als ik hem even later bel met de vraag om room mee te brengen, ga ik ervan uit dat hij een kwartier later zal thuis zijn. Niks is minder waar. En als hij dus na 13u terug is en de schotel die ik wou klaarmaken nog een halfuur in de oven moet, ontplof ik. Weer een keer. Het lijkt alsof ik niks anders doe de laatste tijd.

Wat een namiddag rustig in de tuin moest worden, wordt verder poetsen...

Tot plots de kleinste zijn meter onverwacht toekomt. Ze komt voor mij als geroepen: de ideale reden om toch buiten te gaan zitten en wat te babbelen, of vooral mijn hart te luchten. Mijn slecht humeur ebt langzaam weg.

Het zal jammergenoeg niet blijven duren want 's avonds zit ik hier opnieuw alleen en wat doet een mens dan? Juist: poetsen, strijken, zich opnieuw nerveus maken...