Vandaag een vakantiedag zoals ik het in mijn hoofd heb en het dus graag altijd zo zou hebben. Deze ochtend vlug boodschappen gedaan, waar een man mij spontaan kwam bedanken omdat ik zijn dag had goedgemaakt met mijn "mooie glimlachende" baby. Zulke momenten maken het leven toch de moeite waard!
Daarna de vensters gewassen, voor één keer was ik eens blij dat de buurman zo'n hoge bomen heeft staan. Meestal erger ik mij daar aan omdat we pas in de namiddag kunnen genieten van zonneschijn in de voortuin, maar bij deze temperaturen is het eens fijn om schaduw te hebben. ;-)
In de namiddag geprobeerd om een beetje te lezen in de schaduw terwijl de kinderen in het zwembad speelden, maar het was echt wel té heet... Uiteindelijk zijn we allemaal naar binnen "gevlucht". De oudste zoon is spontaan beginnen kokerellen voor het avondeten, de tweede had er niks beters op gevonden dan een warme sjaal te breien (een mens moet iets doen als het warm is), onze dochter speelde met de treintjes in een hete veranda en de baby deed een heel lange middagdut. Ik gebruikte mijn tijd om nog wat te werken aan de vormselviering. Yep, catechiste, dat ben ik ook nog naast mama en juf
Om 18u riepen de kinderen dat het avondmaal klaar was: een mooi gedekte tafel stond op ons te wachten op het terras. Gezellig! De kinderen zijn daarna nog in het zwembad gesprongen. De ruzies, discussies en het elkaar commanderen nemen we er maar bij. Het zou tenslotte te simpel geweest zijn om een hele dag overweg te kunnen met elkaar :-/
Maar om met een even positieve noot te eindigen als waarmee we begonnen: deze mama genoot van haar dag!
