Ik heb mijn eerste werkweek overleefd! Het was toch wel zwaarder dan verwacht, terug acht uur per dag luisteren en opleiding volgen. Maar het ging wel vlot! Ik heb collega's die niet zo vlot mee waren, goed kunnen helpen en dat geeft wel een fijn gevoel. De vermoeidheid die ermee gepaard ging, was soms moeilijker te aanvaarden. Vooral 's avonds in bed kruipen als je eigenlijk nog zin had om tv te kijken. Morgen start de tweede opleidingsweek, ook die zal zwaar genoeg zijn, maar ik tel wel af, na deze week begin ik parttime en heb ik dus de namiddag vrij.
Zolang mijn vriendin in ziekeverlof is, brengt ze me weg en komt ze me halen, dus nadenken over hoe ik moet rijden of opletten als ik mijn ogen 's morgens nog niet goed openkrijg, dat moet nog niet. Waarschijnlijk verandert dit wel als ik parttime begin, het zijn toch maar 4 uurtjes dan. Te weinig om dubbele kilometers te rijden.
Ben wel al bekomen van het ongeluk, maar de administratieve rompslomp vraagt wel veeeeeeeel tijd en vooral veel geduld. Ziekte-uitkeringen trekken, papieren invullen, dokter, papieren invullen, verzekering, papieren invullen, osteopaat, papieren invullen... Maar goed, voor de rest lukt het hier wel.
Vandaag was niet de allergemakkelijkste dag, maar ik voelde me begrepen en niet alleen. Mijn schattie vervolmaakt mijn leven, vult leegtes die anderen hebben achtergelaten, ook die van Joost. Ik mis hem nog altijd evenveel of misschien zelfs meer, maar de leegte die hij heeft achtergelaten 4 jaar terug, is opgevuld.
Liefste schattie, ik weet dat je mijn blogje leest, dit is voor jou:
Bedankt voor de liefde, rust en tederheid, die zo'n dagen als dit veel draaglijker maakt.
Aftellen naar jouw verjaardag is nooit gemakkelijk, Joost. Het is al de 4de keer dat je er niet meer bij bent en het blijft een moeilijke dag. Ik blijf me afvragen WAAROM. Tijd heelt de wonden een beetje, maar de verscheurende pijn blijft.
Toevallig net nu de uitzending van Nekka 2007, met jouw grote favoriet Boudewijn de Groot.
Ik leer praten met het universum, te ingewikkeld om in detail uit te leggen, maar ik weet dat jij dat wel begrijpt. Jij was uitgeplugd uit de Matrix, jij wou niet mooi in het rijtje lopen, dat was totaal niet jouw ding. Waarom zou je ook, iedereen hield van je karakter, je gekte, van jou.
Denk maar niet dat iemand jou ooit vergeet. That'll never happen.
Keep on being my star, my little light, my love. My little Devil.
Dus ik mocht starten op 14 mei, dat kon ik dus niet, want op 16 mei werd mijn grote schat 40 jaar en dat wilden we vieren met een paar dagen weg. Voor het bedrijf was dat geen probleem, ik kon een week later (21 mei) starten.
Op 16 mei zijn we dan richting Sankt Vith, Malmedy gereden, om via daar naar Monschau door te rijden. Maar we zijn nooit in Malmedy of Monschau geraakt, om 10 voor 2 werden we aangereden. Dus naar het ziekenhuis en naar huis getakeld (met auto) na grondige onderzoeken.
Er was al direct een vervangwagen geregeld en de verzekering verwittigd. Prachtige service van DVV gekregen.
Maar dus een accident ... dat betekende jammer genoeg ook wel dat ik niet kon starten op 21 mei met de opleiding. Interim gebeld, die heeft contact opgenomen met het bedrijf en ze hebben me verzekerd dat ik eind juni/begin juli toch nog bij hen mag starten met de opleiding.
De baas van mijn schat heeft minder goed gereageerd, maar daar trek ik me niet te veel van aan. Hij doet maar. Eerst wij en onze gezondheid en dan pas de maatschappij en die zever.
Volgende week is het eindelijk zo ver! Dan mogen we onze 3 nieuwe kindjes ophalen, de wachttijd zit er bijna op. Onze nieuwe kindjes zullen de namen Jipke, Japke en Jopke dragen. Ze zijn nu ongeveer 4 weken oud, dus volgende week oud genoeg om bij hun mama weg te mogen.
We komen dan op een totaal van 8 huisdiertjes: 1 vogel, onze Flup en 7 rattertjes, Knuffel en Snuffel: tantes van Kribbel en Krabbel en zij zijn op hun beurt tantes van onze nieuwste 3.
One big happy family dus!
Een hondje is onze volgende aankoop, vanaf dat we verhuisd zijn, maar dat kan nog wel eventjes duren.
Een kindje komt er ook nog wel, eerst nog wat werken, verhuizen, en genieten.
Daar zijn we weer eens. Ik kreeg net telefoon van mijn schattie, dat ze nog zeker een uur moet werken. *zucht* Leuk is anders, maar wat doe je eraan? Maandagavond hebben we kennis gemaakt met onze burgemeester en zijn schepenen. Heel gezellige, vriendelijke mensen. En we krijgen onze persoonlijke viering volgend jaar, dus ben ik volop bezig met teksten zoeken en muziek voor ons trouwfeest.
Vandaag nog wat in onze 2de slaapkamer gewerkt, zodat ik eindelijk de verste muur terug zie, en ik stilletjes aan kan dromen van een massagetafel die erin past, een zetel die teveel in de living staat die kan verhuisd worden, Maar het is soms zo moeilijk afscheid te nemen van dingen, vooral mijn boeken, daar kan ik écht geen afstand van doen, maar ja wat doe je met 10 dozen vol jeugdboeken? Bijhouden natuurlijk voor als er kindjes zijn, maar waar blijf je er zolang mee?
Ik las in mijn vorige blog dat we net naar de kaas en wijnavond gingen. Die was af, enfin toch het zingen, maar ik had niets anders verwacht. De kaas was lekker, maar wat weinig voor die ganse bende. Ben al blij dat wij ons trouwfeest daar niet doen, want dat was een van de mogelijke zalen.
Morgen solliciteren, ben eigenlijk nog rustig, tot ik eraan denk en dan gieren de zenuwen door mn lijf. Ik hoop dat het deze keer iets wordt, want ik ben het thuiszitten met momenten toch wel beu. Alleen vrees ik dat ik mijn schattie dan nog minder ga zien, aangezien ik wél 5 dagen moet werken, 4 uurtjes maar, maar toch... Achja we zullen dat ook wel weer gewoon worden. Plus dan komt er meer geld binnen, en hebben we wat meer ademruimte. Alles bijeen meer voor- dan nadelen.
Dus duimen maar morgen! Ik hou jullie zeker op de hoogte.
Schandalig dat ik zo lang niets van me heb laten weten. We zijn enorm druk bezig geweest met onze trouwplannen en het verkondigen van ons SUPER NIEUWS aan de hele wereld.
Maar goed, hier ben ik dan weer. Ondertussen weten onze volledige families dat we gaan trouwen en krijgt ook onze trouwkledij meer vorm. Over de fotograaf en vooral de dj zijn we nog steeds aan het dubben... Kies maar eens iemand die je nog nooit aan het werk hebt gezien en/of gehoord. Dus als jullie iemand goed kennen.... Laat maar horen via mijn gastenboek of per e-mail. Onze families hebben eigenlijk super gereageerd, de ene al wat uitbundiger en enthousiaster dan de andere, maar dat zijn we gewoon.
Ik heb ondertussen ook een site aangemaakt over onze trouwplannen en die gaan we dan bij op onze fair-parts zetten. Een leuk extraatje.
Vandaag ook telefoon gekregen van Manpower, dat ik tóch was uitgenodigd voor een infosessie bij een bedrijf, maar dat degene die mij daarvan moest verwittigen net 3 weken met ziekteverlof is geweest. Brute pech dus voor mij... Ze gaan wel proberen mij bij de volgende sessie toe te laten. Misschien is er dan toch nog hoop op werk voor me! En als dat vlotjes loopt en ik ben het wat gewoon, heel misschien kan ik dan eindelijk mijn grote droom waarmaken en m'n eigen bedrijfje opstarten in bijberoep. Maar zover zijn we dus nog niet... Eerst terug op de uitgenodigden-lijst komen voor een info-sessie.
Het leven lijkt met dit super weertje ook wel mooier en zonniger en fijner en ... Mijn schat en ik nemen nu ook meer tijd om te genieten van elkaar, zoals een dagje erop uit om stoffen te kiezen, doosjes/zakjes/potjes voor bedankingetjes te zoeken, een ice-teatje te gaan drinken in ons favoriet café, enzo... Jaja, als de zon schijnt is de hele wereld mooier.
Volgende week mogen we naar een info-avond omdat we "nieuwe" inwoners zijn van ons dorp. Voor ons extra leuk omdat we zo al een blik krijgen op de raadzaal, waar onze trouw een feit zal worden, maar ook een manier om andere nieuwe mensen te leren kennen, de burgemeester te zien en misschien ook al vragen te kunnen stellen over onze trouw, of we er een persoonlijk tintje aan mogen geven of zo.
En deze tijd van het jaar gaan we dan ook weer van de ene verjaardag naar de andere, een nonkel, ons mama, een tante, de volgende tante, mijne grote schat!, dan ons tanteke om af te sluiten met onze Joost. Druk druk druk dus. Mijn schattie (en ik natuurlijk) trakteren de families op een ontbijtje in de Lunch Garden, wij doen dat graag en de rest moet het maar goed vinden!
Dit weekend nog niets op de plannen, denk ik... Jawel dus, we gaan zaterdagavond naar een kaas- en wijnavond (voor ons zonder wijn) van ons lievelingskoor. Genieten van kaas en muziek.... beter kan niet.
Zo, jullie zijn weer op de hoogte van het meeste, geloof ik.
ff geleden dat ik nog iets heb neergepend en ook veel gebeurd.
We hebben mijn mama, jongste tante en haar ventje verteld dat we gaan trouwen en de reacties waren positief. Moet zeggen, dat was een hele opluchting. Niet dat we ons laten tegenhouden, maar het is toch leuker als je positieve reacties krijgt. Nog 1 tante en nonkel aan mijn kant en dan nog schattie's kant... spannend!
Deze week ook naar AZ Jette gemaild om te vragen hoeveel kilootjes er nog af moeten voor we in behandeling bij hen kunnen komen om mama en mammie te worden. We zien er alle twee zo naar uit om een klein ukkepukje in onze armen te houden... Maar de weg is nog lang, eerst nog kilo's verliezen, dan info-gesprek, psychologische gesprekken, fiat krijgen, aan de eigenlijke behandeling beginnen en hopen en duimen dat het allemaal snel wil lukken. Maar goed, die kilo's zal ik eraf krijgen, ook al zal het zwaar worden. Mijn kinderwens is té groot om de kilo's de weg ernaartoe te laten versperren. Ik moet wel zeggen dat ik ergens "bang" ben dat ik met mijn kilo's ook mijn eigenheid, m'n eigen "ik" ga verliezen. Maar mijn schatje heeft me verzekerd dat ze me altijd graag zal blijven zien en dat mijn karakter hetzelfde zal blijven.
Nu ja, voor mijn gezondheid zijn die kilo's ook niet goed, dus eigenlijk alleen maar voordelen: gemakkelijker kleding vinden, mijn gezondheid een pak beter en vooral: onze kinderwens die in vervulling kan gaan.
Vandaag dus al met de goede voornemens verder gegaan: We zijn ons gaan inschrijven in een club waar we kunnen fitnessen, aerobiclessen (en co) volgen, badmintonnen,.... We hebben ons een 10-beurtenkaart gekocht om te gaan badmintonnen en hebben meteen ons eerste half uurtje gesport. Het was fun, gezellig, 't ging vlotjes en we waren/zijn kapot! Maar we hebben genoten en onze volgende afspraak ligt al vast voor dinsdag.
Mijn arme schattie is ziekjes, niks ergs, maar ze ziet er zo plattekes uit. Een "goei" valling zoals ze bij ons zeggen, snap ni goe wat er zo "goe" aan is, maar kom.
Een beetje oppeppen met lekker ruikende etherische olietjes, soepke op bed brengen, koorts meten, zorgen dat ze genoeg drinkt,...
Het lijkt wel of ik al aan het oefenen ben voor als onze kleine spruit er is. Dan zal ik ook niet veel anders doen dan daar voor zorgen.
Och, ik doe het wel graag hoor, ze verdient het, alleen jammer dat ze zich zo slecht voelt.
Zal haar seffes nog eens een extra dikke knuffel geven als ik naast haar in bedje kruip.
Vanmorgen telefoon gehad van VDB ivm vaatwasser, hij zou nu wél binnen zijn en kan vanaf donderdag geleverd worden. Dus we doen een nieuwe poging op vrijdag om dat machien geïnstalleerd te krijgen. Ben benieuwd. Als het nu nóg eens verkeerd loopt, dan gaan ze het geweten hebben.
Maar we blijven positief! Vrijdag kunnen we weer water sparen en minder elektriciteit verbruiken, want dan is de nieuwe vaatwasser er. Denk ik... Hoop ik...
