hoe is het met jullie? het is nog herfst maar het voelt echt als winter. koude korte dag met veel regen, ik heb veel liever de zomer!
17 jaar waar veel oudere aan terug denken aan een geweldige tijd, is tegenwoordig een en al drama. het leven bewijst keer op keer hoe hard het is. mijn beste vriendin die ik door en door kon vertrouwen altijd mee kon lachen, kwam als een kei harde rotsblok in mn gezicht, wat kun je je in mensen vergissen. tegenwoordig ze doen lief in je gezicht maar achter je rug om, doen ze de lelijkste dingen. ik heb er voor gekozen geen vrienden meer te zijn. teveel roddels en teveel drama, maar is dat het wel waard? waren deze roddels en ruzie's de vrienschap wel waard? soms mis ik der, en heb ik spijt dat ik onze vriendschap heb laten vallen, maar als ik terug denk aan wat ze allemaal zei dan is die spijt zo weer voorbij. ik heb geleerd dat niet alles komt zoals jij het wilt. je moet vechten voor dingen die het echt waard zijn. opgeven is niet altijd omdat je te zwak bent, maar juist sterk genoeg los te laten en verder te gaan. ik zit ondertussen op karate, heerlijk is dat vechten voor iets wat het waard is. daar zit echt een cute boy op. hij heeft zwarte band en nederlands kampioen. ik droom over wedstrijden vechten, en zo goed te worden dat ik nergens meer van bang hoef te zijn. en ik weet dat het me zal lukken. ik zal vechten tot ik het doel heb bereikt. niet alleen met karate maar in het leven ook. ik zal vechten voor dingen die het waard zijn en net zolang tot ik dood ga. ondertussen ook genieten, afspreken en uitgaan met vrienden. dansen en gek doen, net zoals oudere mensen zeggen wat was dat een mooie tijd. de herinneringen die je later wil hebben moet je nu maken. twijfelen is tijdsverspilling, pure tijdsverspilling. knokken,vallen,opstaan,doorgaan, tot het eind.
ik haat het opstaan op een maandag ochtend om klaar te maken & naar school te gaan. elke dag hetzelfde liedje hetzelfde gebeuren, maar toch sta ik elke ochtend op en ga ik weer. sommige geven op en spijbelen zijn nep ziek enz. maar zonder school, heb je geen diploma en kom je nergens. ik heb geen idee wat ik wil doen. maar toch denk ik daar veel over na. misschien advocaat of iets met gehandicapte.. teveel optie's en teveel kansen. en hopen dat de juiste beslissing zal nemen.
ik ga afsluiten, zo weer naar werk. serveren bij een chinees restaurant.
ik vraag me af, is dit toeval of het lot? is dit hoe het zijn moet? zoveel vragen , zo weinig antwoorden.
elk jaar hetzelfde liedje, elk jaar weer wordt ik verliefd op dezelfde jongen. we wisselen elkaar steeds af eerst vind de een de ander leuk en daarna weer andersom maar dan die ene de andere weer niet. zo gaat het elk jaar al 4jaar lang. hoort dit zo te zijn, is dit puur toeval? of betekend het dan toch iets..
de eerste keer dat hem zag hadden we meteen ruzie. we mochten elkaar niet en konden niks goeds doen in elkaar ogen. maar toen kwamen we bij elkaar in de klas en werd de haat veranderd tot vrienden en daarna verliefd. iedereen zag het behalve wij.
aan het eind van het jaar ging hij niet naar het schoolfeest. ik weet nog hoe erg ik dat vond. hij sms'te hoe het was geweest?. ik antwoorden 'leuk alleen jammer dat jij er niet was' toen sms'te hij me dat hij me leuk vond. en we sms'te de hele avond door. hij wou een keer afspreken, ik zou hem nog laten weten wanneer ik kon. maar ik had niks meer laten weten. waarom? bang misschien op een teleurstelling.
na de vakantie zag ik hem weer, meteen had ik spijt. wat was hij ook leuk! hij liet niks merken, hij deed gewoon alsof er niks gebeurt was. voor de rest was hij gewoon maar ik weet dat ik hem wel pijn had gedaan door niks meer te laten horen. ik zag het toen ik in z'n ogen keek. maar alsnog werd ik gek op hem.
en daarna hij weer op mij. waarom wisselen we elkaar toch steeds af? het is wel spannend en leuk. maar het maakt me ook gek. en dit is nu het laatste jaar. hij was nooit op een schoolfeest en dit jaar wel. toen ik hem zag ging er een shock door me heen. ik stond helemaal verbaasd.. hij was er.. hij ...
toen hij me aankeek wist ik weer waarom ik hem elk jaar opnieuw leuk vond. hij heeft ook zn lieve lach! was het toeval dat hij het laatste schoolfeest er wel was? of toch niet? stiekem toen ik hem zag was ik blij. maar ik wil niet dit jaar weer dat zelfde gedoe.
dit is het laatste jaar ik vraag me echt af, moet ik er wat mee doen? met hem gaan praten, of kijken hoe het ga? actie ondernemen en niet opgeven of toekijken? al deze vragen maken me gek.
Ik ben femke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kussfemke.
Ik ben een vrouw en woon in (nederland) en mijn beroep is school.
Ik ben geboren op 02/06/1995 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek,karate,dansen,jongens,VMBO-4GT , uitgaan..