Morgen is het zover. Na bijna drie maanden nog eens een wedstrijd. Al zal het de eerste maal zijn dat ik een wedstrijd niet echt als een wedstrijd opneem. Want excuses op voorhand zijn er al voldoende: véél te weinig voorbereiding (een drietal weken, en dan nog), lang gekwetst (eigenlijk nog altijd wat last van blessure op overgang bil en vooral onderrug, een enorm verlies van conditie), wat kilootjes erbij tijdens de vakantie (ondertussen een héél klein beetje terug af), zwaar parcours (bijna 22 rondjes doorheen het Gaia Park, helling, diverse ondergrond), mogelijk regen en/of onweer en misschien zelfs een gedeelte in de duisternis (we zijn verplicht een hoofdlamp te voorzien :wink:).  

DUS: het zal eerder in de richting van de 4 dan van de 3 uur uitdraaien. Maar maakt niets uit. Als het maar fun is, en ik de wedstrijd min of meer vlot en blessurevrij kan uitlopen. 'k Kijk er in elk geval geweldig naar uit.

Ondertussen is de schoolvakantie bijna afgelopen. Maar Tomas vind het niet zo erg, want... hij zal zijn vriendinnetje Elin terug zien :wink:. Deze week was er ook minder prettig nieuws. Ons hondje Lara, 14 jaar oud, zo goed als blind en doof, en dementerend, was er in geslaagd op hoogst merkwaardige en totaal onbekende manier weg te lopen tijdens het onweer van maandag op dinsdag. Dinsdagnamiddag kon ze gelukkig terug gevonden worden, na een tip van een collega van Heidi. Heel lieve mensen in de buurt van het OPZ hadden haar gevangen en opgevangen. 's Anderendaags bleek haar toestand echter zo slecht dat we haar hebben moeten laten inslapen. Triest, maar tegelijkertijd zijn we gelukkig dat we nog afscheid van haar hebben kunnen nemen. Zo'n beestje maakt na 14 jaren toch deel uit van het gezin, de kinderen zijn er groot mee geworden.

Erg, maar eigenlijk bijna belachelijk vergeleken met het onheil dat de familie Bastings van Grûmme deze week heeft getroffen. Heel onverwacht, al had ze regelmatig met de nodige miserie af te rekenen, is Jossie, de echtgenote van Johan, gestorven. We kennen haar als een heel lieve, stille maar zeer toegewijde en betrokken madame. We leven dan ook mee met Johan en de kinderen, en wensen hen veel sterkte toe.