verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
24-03-2012
Marathon van Gilze
Morgen is het eindelijk zover. De marathon van Gilze. Kleinschalig initiatief, waar alles nog draait rond het lopen zelf, en rond het geweldige goede doel. Organisatie De Lotgenoten is voor een groot gedeelte samengesteld uit (ex-)kankerpatiënten. Die al dan niet het lopen (en de Mont Ventoux opfietsen) hebben opgenomen in hun revalidatie. Prachtig toch.
Terwijl Heidi en de kids richting dierenpark Oliemeulen in Tilburg trekken (vooral bekend voor de slangen en spinnen die de bezoekers "lijfelijk" entertainen ), trekt den deze ten strijde. Met toch wel een aantal grote vraagtekens , wegens een zéér alternatieve voorbereiding (met veel taekwondo en squash), nog wat overgewicht, geen wedstrijden meer sinds de zomer van vorig jaar, nauwelijks interval/weerstandstrainingen, maar wél met een goed gevoel: prima duurlopen en tempolopen, de nodige spierspanning opgebouwd, én nauwelijks nog blessureproblemen (met gelukkig een goede reactie op een contractuur). De ontstekingen lijken verleden tijd, alleen de achillespezen willen nog niet altijd mee. Maar dat zijn maar twee kleine peesjes . Het wordt morgen prachtig weer, we kijken er geweldig naar uit! Verslag Een mooi weertje richting Gilze. Tot in Eindhoven. Opeens heel erg mistig. Ter plaatse zo'n 5 à 6°C, waar we allemaal niet op gekleed zijn. Een mooie bende in Gilze, vooral veel aflossingsploegen, de marathonafstand met slechts weinig deelnemers. Op voorhand dacht ik dat er eentje, een Waal, wel eens concurrentie zou kunnen zijn, en dat bleek ook tijdens de wedstrijd. Rustig vertrokken, en toch was er maar eentje die kon volgen. Wat een luxe . Diverse malen dacht ik dat hij moest lossen, hijgen dat het niet meer normaal was, maar toen ik na een probleemloze 15 à 16 km een korte sanitaire stop moest inlassen, was de vogel vliegen. Tot km 32 bleef het verschil beperkt, maar toen kreeg ik mijne klop: maagproblemen, en de legendarische man met de hamer: pijn van mijn tenen tot aan mijn oren, verkramping tot en met, en toen was het enkel nog overleven. Bleek ook achteraf, over de laatste 10 km heb ik meer dan 8 minuten extra gedaan dan gemiddeld ervoor. Kapot toen ik uiteindelijk toch bij de meet kwam.
En nu met zeer gemengde gevoelens. Een shit-tijd (3u28'), een gemiste kans op een overwinningske, frustratie over de voorbereiding (of het gebrek eraan), enz. Maar toch ook een zekere trots, want ik heb heel diep gezeten met die blessures. Ben blij dat ik terug aan het lopen ben, en hoop nu wat meer blessurevrij te kunnen trainen, en dan misschien terug wat niveau te kunnen halen. Taekwondo en squash: nog wel, maar heel wat beperkter, wil de looptrainingen terug gaan opbouwen, en dan zien we wel weer. De goesting is er alleszins terug, ondanks de extreme stramme toestanden in mijn lijf momenteel .
Vorige week paniek in de keet. Na een stevige tempoloop opeens een contractuur in de linkerkuit. En, eindelijk, EINDELIJK, eens mijn verstand gebruikt: heel veel ijs de eerste twee dagen, de eerste dag rust, de tweede dag crosstrainer, en pas de derde dag terug proberen lopen, en gelukkig ging het groene licht toen terug aan. Oef .
Voor de rest gaat alles vlot. De duurloop van 2u30 ging, ook al door het gezelschap van Jos Stegen, José Garcia, en een aantal van Atla tijdens het eerste uur, redelijk gemakkelijk. Wat een verschil met de 3 zeer moeizame uren van de week ervoor, maar dat had ook andere redenen .
De tempolopen zitten erop, nu nog een duurloopje van 2 uren zaterdag, en voor de rest wat loslopen, en we komen er wel. Op de website van de Lotgenoten beginnen er nu toch wat meer concurrenten op de lijst te verschijnen. Het is een kleinschalige wedstrijd, een mooie wedstrijd met een pracht van een organisatie met een prachtig doel. Waar alles uiteindelijk ook nog om het lopen draait, en daar is het ons toch ook vooral om te doen.
Alles, behalve de overdosissen calorieën, gaat "smoothy". Netjes alles kunnen afwerken afgelopen week. Tempoloop van 40', taekwondo, squash, duurloopje op vrijdag, en als kersje op de taart een lange duurloop op zondag. Na zaterdag dus. Zaterdag waren An, Tamara, Geert en Mark op bezoek, en waren de drank en spijzen weer in groten getale aanwezig . Nu, het was reuzegezellig, en dat is het voornaamste. Maar zondag voelde ik me toch niet al te fit. 's Middags nog naar de spaghettidag van de school van Aron en Tomas geweest, en daarna maar vertrokken. Maar ja, dat ging dus niet zo goed. Voelde me enorm opgeblazen. Leek me dan toch de ideale gelegenheid om daar vanaf te geraken . De eerste twee uren ging het dan nog redelijk, al hield het niet op met regenen. Maar toen werd het al wat moeizamer. En moeizamer. En moeizamer. Heb het toch 3u00 volgehouden. In plaats van de vooropgestelde 2u30. Qua planning ook beter. Nu wordt het qua duurlopen afbouwen. Volgende week 2u30, de week voor de marathon 2 uren. Voor de rest nog enkele tempolopen en een intervaltraining. En hopelijk toch nog een kilootje kwijt geraken . De volgende weken valt het nogal mee wat die schranspartijen betreft. Allez, voorlopig toch ... Kijk geweldig uit naar de marathon. Heb al 7 maanden geen wedstrijd meer gelopen. Heidi en de kids gaan tijdens de marathon opnieuw naar dierenpark Oliemeulen in Tilburg. Daar zijn ze drie jaren geleden ook geweest, en was een heel sjieke belevenis. Daarna kunnen ze een kapotte Kurt terug proberen te revalideren , al zal het hopelijk niet al te erg zijn, toch wel veel geleerd van de calvarietocht van drie jaren geleden, dat wil ik nooit meer meemaken.
Goede trainingsweek achter de rug. Maandag korte duurloop met wat tkd-oefeningen. Dinsdag op Atla 3x11' tempoloop. Woensdag terug korte duurloop + oef. Donderdag dan 6x1000m op Atla. Een eeuwigheid geleden trouwens dat ik nog wat snelheid heb gedaan. Gisteren was het dan tijd voor de lange duurloop, heb het 2u26' uitgehouden. Ging goed, dit keer had ik, onder een bijwijlen pril lentezonnetje, tijdens de duurloop geen pijn van tkd-blessures . Enig minpuntje: de weegschaal gaat absoluut niet naar beneden. Blijft hardnekkig op 82 geparkeerd, en dat is nog altijd zowat 5 teveel. Maar we eten dan ook zo graag en lekker he .
Zaterdag was een ganse dag taekwondo-stage gepland. Nu blijkt het jammer genoeg geen doorgang meer te vinden. Dus... kan er zaterdag een duurloop worden gepland, gaan we voor minimaal 2u15. De laatste twee langere duurlopen gingen zeer moeizaam, maar dat kwam ook door de zware trainingen van de dagen ervoor. Vorige week waren de dagen ervoor zeer zwaar: op donderdag een heel zware squash-sessie met Filip, op vrijdag een toch wel pittige tkd-training met de nodige sparring (en blessures ). Met als gevolg 2u07 pijn... Wat tkd betreft, zijn we op zoek naar wat meer structuur. Over de ITF-bond is heel veel info te vinden, zijn heel wat boeken geschreven. Maar betreffende de (olympische) WTF-versie is het huilen met de pet op. Hopelijk vinden we bij mensen van de club de nodige informatie, op onze leeftijd is dat nodig, want informatie en nieuwe technieken gaan anders héél snel verloren . Ondertussen gaat de verdere voorbereiding naar Gilze (25 maart) redelijk vlot. Had dat niet echt verwacht. Het is wel een zeer alternatieve voorbereiding, maar ik wil bewijzen dat daar niets mis mee is .
Alles gaat beter en beter. Effe schrik voor griep (Tomas ging plat, volgens de dokter 90% griep) maar het bleek toch weer vals alarm te zijn. Gelukkig maar, want we zijn genoeg ziek geweest deze winter. Om maar van "allerhande blessures" (slik) te zwijgen . Dus begint het weer te kriebelen! Tussen drukke tkd-bezigheden (voorbereiding op gordelexamen, binnenkort stagedag enz.) en de (bijna-)wekelijkse squash-sessie door, probeer ik ook wat te lopen. Enkele tempolopen en langere duurlopen achter de rug, en het gaat beter en beter. Ook de weegschaal is wat (licht) optimistischer gezind, dus misschien is Gilze toch nog haalbaar, al zal het zeker geen topconditie gaan worden. Ook het feit dat we geen wedstrijden meer hebben gelopen, geen weerstandstrainingen hebben volbracht, is een zwaar minpunt, maar ja, dan is het zo maar. Misschien nog proberen om ergens een wedstrijdje mee te pikken, maar dat wordt moeilijk, want voor de rest is het ook in de weekends drukdrukdruk.
Ondertussen weer effe wat minder last van blessures en ziektes. Oppassen, want het kan elk moment weer omslaan . Als er al sprake is van blessures, dan gaat het over pijnlijke schenen en polsen/handen door onze taekwondo-bezigheden. Zo zijn Heidi en ik gisteren tegenover elkaar met sparren uitgekomen met als resultaat -echt waar, ongewild- een jaap van een blessure aan Heidi's rechterscheenbeen. Ze heeft vannacht nauwelijks kunnen slapen van de pijn, pijnstillers en ijs hebben nog niet veel geholpen. Vandaag met Aron nog wat spullen in de Decathlon gaan halen (tkd-schoentjes voor hemzelf, scheenbeschermers/onderarmbeschermers voor Heidi en een toque voor mezelf, want tkd-maatje Erik had me gisteren in mijn b..len gestampt, en dat is niet zo prettig ), maar liever zulk een blessures dan de zoveelste loopblessure. Als het zo verder gaat, zal ik misschien toch meedoen in Gilze op 25 maart. Nog enkele weken afwachten hoe het evolueert, maar de duurloop vandaag van 1u35' in het bos op een keiharde ondergrond bij -9°C voorspelde toch veel goeds. Indien ziekte- en blessurevrij de komende maanden komen we er wel. En ondertussen maar dromen van die 50 km half juli langs de boorden van de Maas .
Afgelopen weekend hebben Heidi en ik geholpen op het Belgisch Kampioenschap Taekwondo dat doorgang vond in Eisden, en georganiseerd werd door onze club, Poom Maasmechelen. 's Vrijdags ben ik eerst gaan helpen bij de opbouw, 's zaterdags hebben we jammer genoeg het BK stijl/poomsae gemist, maar 's zondags was dan de hoogdag, het BK sparring (olympische discipline), voor een afgeladen (eigenlijk te kleine) zaal, een enthousiast publiek, diverse Koreaanse hoogwaardigheidsbekleders (o.a. een minister), en het kruim onder de Belgische kampers die het beste van zichzelf kwamen geven.
Heidi heeft zichzelf ook gegeven: ontelbare hot-dogs, wafels en broodjes heeft ze aan de man/vrouw gebracht. Ikzelf ben vooral bezig geweest met toegangscontrole, en allerlei hulp aan de juryleden. En 's vrijdags met de opbouw van de zaal. Maar we hebben toch ook wat van de wedstrijden kunnen zien, waarbij vooral de wedstrijden van de jeugdige atleetjes fantastisch waren: die bezieling, die passie van de kinderen, echt prachtig om te zien. En 's morgens, hetgeen het Belgisch demo(nstratie)-team bij de opening liet zien: FENOMENAAL! Kapot, maar zeer voldaan gingen we 's avonds de kinderen ophalen, nadat de atleten van ons clubje liefst 6 titels hadden behaald!
Fotootjes van de jeugdkampers van onze club, en van het Belgisch demo-team.
De eerste week van de kerstvakantie terug goed kunnen trainen. Geen taekwondo, dus wat meer mogelijkheden om de nodige kilometertjes af te malen. Enkele leuke trainingen op Atla meegemaakt, en het ging goed.
De tweede week, na nieuwjaar, heel wat minder. Snipverkouden geraakt, het ging van geen kanten om nog wat te trainen. Tijdens de tweede week van het jaar is er nog een stevige bronchitis bij gekomen, en daar ben ik nu nog niet vanaf. Hoestenhoestenhoesten voor kapot, frustrerend is dat. Ondertussen al meer dan drie dagen aan de antibiotica, en veel verbetering is er nog niet te merken. Ik hoop dat de medicatie alsnog aanslaat, anders kan ik terug naar de dokter trekken. En zo heb ik op twee weken tijd twee korte duurloopjes achter de kiezen. En dan te weten dat ik me heb ingeschreven voor de geplande 50 km van Stichting Ultraloop Stein op 14 juli, en terug een marathon wil gaan lopen in Gilze einde maart. Tja...
Hopelijk raak ik volgende week terug aan het trainen, want het ziet er anders slecht uit. Goed nieuws is wel dat ik tijdens deze desastreuze weken niets meer heb gevoeld van een ontsteking , maar dat is tussen al dat gehoest eigenlijk maar een schrale troost. Ook niet fijn als je al die enthousiaste wedstrijdverslagen leest . Fijn voor de loopmaatjes, maar als ik geen wedstrijden meer gelopen krijg, zijn er binnenkort ook geen loopmaatjes meer ... Wél fijn is dat ik mijn huisgenoten heb begeleid naar de taekwondo-trainingen, dat ze er alledrie de nodige fun hebben beleefd, en dat we volgend weekend gaan proberen te genieten van het Belgisch Kampioenschap dat Poom in Eisden organiseert.
), trekt den deze ten strijde. Met toch wel een aantal grote vraagtekens 
. Het wordt morgen prachtig weer, we kijken er geweldig naar uit!
. Diverse malen dacht ik dat hij moest lossen, hijgen dat het niet meer normaal was, maar toen ik na een probleemloze 15 à 16 km een korte sanitaire stop moest inlassen, was de vogel vliegen. Tot km 32 bleef het verschil beperkt, maar toen kreeg ik mijne klop: maagproblemen, en de legendarische man met de hamer: pijn van mijn tenen tot aan mijn oren, verkramping tot en met, en toen was het enkel nog overleven. Bleek ook achteraf, over de laatste 10 km heb ik meer dan 8 minuten extra gedaan dan gemiddeld ervoor. Kapot toen ik uiteindelijk toch bij de meet kwam.
.
. 
. Nu, het was reuzegezellig, en dat is het voornaamste. Maar zondag voelde ik me toch niet al te fit. 's Middags nog naar de spaghettidag van de school van Aron en Tomas geweest, en daarna maar vertrokken. Maar ja, dat ging dus niet zo goed. Voelde me enorm opgeblazen. Leek me dan toch de ideale gelegenheid om daar vanaf te geraken 
. 
), maar liever zulk een blessures dan de zoveelste loopblessure.
