verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
09-01-2017
LCC Lanaken
Onze eigen cross. Op het achterste gedeelte van het domein van het Heilig- Hartcollege, onze (mij en Heidi) vroegere school. En het begon al goed... Heidi en Aron waren op zaterdagvoormiddag al een verkenningstochtje gaan doen. Ik ging hetzelfde doen op zaterdagnamiddag. Kom daar, na bijna 30 jaar afwezigheid, terug op de "speelplaats", en wordt onmiddellijk door iemand aangesproken in de zin van "zeg, wat kom jij hier doen, dit is schooldomein??"... Die persoon (gelukkig geen vroegere studiemeester) wat gerust gesteld, een beetje sightseeing van de school gedaan (absoluut niks veranderd), om daarna kennis te maken met een ultraglibberig parcours. Eén ding stond vast, het zou niet simpel worden op zondag.
En dat bleek dan ook. Eigenlijk de eerste échte cross van het seizoen, met heel wat modder, en een achterste stuk dat nog goed bevroren was. Twee heuveltjes in het parcours, dat zo nog wat selectiever werd. Aron heeft het best goed gedaan. Tot in de laatste ronde in strijd geweest voor de derde plaats, na de ongenaakbare tweeling Neyens, die echt niet op hun plaats zijn in de LCC-crossen. Raar genoeg wensen ze niet deel te nemen aan de CrossCup, onbegrijpelijk. Voor hen de enige manier om nog beter te worden, want de LCC-crossen zijn voor deze beren niet meer dan oefenloopjes. Op het laatst moest Aron ook Stef Pannemans laten gaan, diens eindshot was beter. Dat is nog een werkpunt, zelfs bij extreme verzuring nog het onmogelijke naar boven halen. Maar dat komt wel in orde, Aron heeft nog een heel ruime progressiemarge, als je ziet van waar hij komt, en het nog altijd beperkt aantal trainingen en trainingskilometers.
Heidi had een zware wachtdienst gehad, en tot overmaat van ramp ook een fikse verkoudheid opgelopen. Zonder verwachtingen gestart, maar uiteindelijk viel het best mee, en moest ze concurrente Van Zand niet zover laten gaan. Heeft deze winter toch wel wat stappen vooruit gezet, en ze zal er nog enkele zetten binnenkort.
Den deze vertrok ook zonder veel verwachtingen, eerste cross sinds véle jaren, is niet echt mijn ding, maar hier word je idd écht wel beter van. Redelijk rustig gestart, en dan stilaan naar voren opgeschoven. Was eigenlijk al in de 2de (van 4) ronde flink aan het verzuren, doch hield het redelijk vol, om op het laatst nog eens flink te sprinten, en op de hielen van Lode Raskin te eindigen. Uiteindelijk heel content, maar wat hadden we toch graag Lode eens geklopt (sorry Lode ).
Smaakt alleszins naar meer. Nu werken om de winter verder goed door te komen, en nog wat te kunnen verbeteren. Ook beginnen Ralf en ik met de individuele begeleiding van een 12tal atleten. Naast het aanbieden van de wekelijkse groepstrainingen, een nieuwe uitdaging!
Met Aron naar Meeuwen voor de jaarlijkse Kerstcorrida. Voor hem eens iets anders tussen al de crossen door. Zelf was ik nog altijd aan het hoesten, en moest antibiotica, cortisone en puffers nemen. 3 weken hoesten laat zijn sporen na: slaaptekort, borstpijn... Toch goesting om nog eens aan een wedstrijdje mee te doen, want voelde me niet slecht, en de trainingen verliepen best goed.
De start mocht er weer zijn. Jaarlijks is dit een heuse tornado. Dit jaar niet anders ... Geleidelijk aan m'n eigen tempo gevonden, en beetje bij beetje kunnen opschuiven. Prima kunnen eindigen. Gem. 3'42"/km. Content, zeker ook voor Aron, die 50" sneller was dan vorig jaar (tijdens zijn "voetballeven"), terwijl de afstand dit jaar 320m verder bleek te zijn. Gem. 3'23"/km. Ook de andere ploeggenoten hebben sterk gepresteerd.
Nu verdere stappen zetten in onze begeleiding (we gaan nu naast de groepstrainingen ook van start met individuele begeleiding van in eerste instantie een 10tal sporters) en in onze verzorging. Kwestie ook om onszelf wat beter te onderhouden, laat dat de goede voornemens zijn voor 2017!
De ganse week moeten hoesten, 's avonds en vooral 's nachts, waardoor niet al te veel nachtrust. Jammer, want voelde me voor de rest kiplekker en trainingen verliepen prima. Toch maar niet meegedaan, als dat nog eens gebeurt moet dat op volle sterkte zijn haha . Anders maak ik me helemààl belachelijk. Aron nam niet deel wegens nog een aantal examens. Hij heeft zijn conditie kunnen onderhouden met wat duurloopjes en wat extensiever werk. Heidi zag het helemaal zitten. En is daardoor misschien ook wat voortvarend van start gegaan. Heel vlot en soepel nam ze een mooie voorsprong op haar vaste cross-concurrentes, die in de tweede helft van de wedstrijd echter terug aansluiting bij haar vonden, en er ook nog over gingen. Verschil bleef beperkt, doch had duidelijk meer ingezeten. Nu is het altijd moeilijk vergelijken, al zijn het dezelfde concurrentes: de conditie gaat bij de meesten in de loop van het seizoen in stijgende lijn, parcoursen verschillen, enz. Tijdens de laatste wedstrijden hebben we eindelijk eens een goed gesprek met een bepaald iemand kunnen voeren. We hadden naar de betrokkenen een mail gestuurd, met hierin een bepaalde vraag, waarvan we dachten dat dit duidelijk was. Bleek uiteindelijk toch anders te zijn geïnterpreteerd. Eindelijk hebben we bepaalde zaken kunnen rechtzetten en verduidelijken, deze keer zonder stoorzenders. Deed deugd. Mocht de persoon in kwestie dit lezen: nog eens bedankt kerel, appreciëren we wel. Onze doelstellingen en werkwijze zijn weliswaar verschillend, doch uiteindelijk niet zo héél erg verschillend. Samenwerking moet perfect mogelijk kunnen zijn. Mochten zich in de toekomst bepaalde opportuniteiten voordoen, en mochten wij daar iets in kunnen betekenen of aan kunnen meehelpen: laat gerust iets weten. Mits goede afspraken moet alles mogelijk en zeker bespreekbaar zijn. Niet simpel om een negatieve spiraal om te buigen, maar hopelijk is dat in dit geval toch gebeurd.
Tijd voor een relatieve rustperiode voor Aron met de examens voor de deur. Wel proberen om zo goed mogelijk wat actief te blijven, met enkele korte duurloopjes, wat alternatieve training en stabilisatie.
De ouwe knoken van het gezin gaan volgend weekend naar de cross van Dilsen om de beentjes nog eens te strekken. Heidi is prima bezig, heeft de afgelopen maanden toch wel de nodige vooruitgang gemaakt. Haar ijzerwaarden zijn terug op peil, haar trainingen zijn goed opgebouwd, en vooral: de goesting is volle bak terug.
Zaterdag met een aantal mensen voor een bevoorradingspost ingestaan op de Terhills Trail, organisatie van Bear Sports (Raymond Beeren). Prima organisatie, in een uiteraard prachtig decor. Misschien wel het mooiste parcours van Vlaanderen. Vele bekenden gezien, sommigen hadden tijd voor een praatje, was heel plezant. En de beentjes kriebelden... Indien mogelijk volgend jaar zeker deelnemen, al is het maar om er een stevige training van te maken. Wel kwestie om er asap bij te zijn, want was zeer snel uitverkocht. Te horen aan de reacties achteraf, meer dan terecht.
Ondertussen hebben we binnen onze loopgroep een oproep gelanceerd tot individuele begeleiding. Onder een aantal voorwaarden. Hebben ondertussen een aantal reacties binnen. Bedoeling is om dit verder uit te werken, en het aanbod ook te voorzien voor atleten buiten onze groep die hier interesse voor zouden hebben. We geloven heilig in de principes die we willen toepassen, en zijn overtuigd van de manier waarop we dit best tot stand kunnen brengen. Indien de atleten ook op de juiste manier meewerken, is succes gegarandeerd. Reuzebenieuwd .
Tijd voor de mooie cross van Bree. Een van de weinige crossen, naast die van Alken, waar ik in verleden tijden af en toe toch wat op niveau kon presteren. Al is ook dat relatief .
Zelf besloot ik om niet deel te nemen, wegens een aantal dagen ziek. Aron en Heidi wilden revanche nemen voor Genk, waar ze beiden niet echt op niveau hadden gepresteerd. Afwachten vooral wat het zou worden met de buikkrampen van Aron.
Hij vertrok prima. De tegenstand was groot, met naast de brothers Neyens nog enkele Belgische kampioenen (cross en mtb). 3 mooie rondes van bijna 1500m werden voorgeschoteld. Aron kon prima mee tijdens de eerste 2 rondes. Op het einde van de tweede ronde zat hij niet ver achter de toppers. Toen begon de miserie opnieuw... Alweer krampen op exact dezelfde plaats. Moest zijn tempo laten zakken. Maar beet ditmaal toch goed door, en probeerde er nog uit te halen wat erin zat. Jammer dat nog eentje van ACA hem kon passeren, maar hij slaagde erin het verlies verder te beperken. Chapeau, kerel! In moeilijke omstandigheden laat je pas zien wat je écht waard bent.
De precieze oorzaak blijft gissen. Nooit last tijdens training, ook niet tijdens intensieve trainingssessies. Voeding incl. drank lijkt uitgesloten. Heeft geen virus of infectie opgelopen. De buikspieren (heb het gecontroleerd) zijn niet geïrriteerd. Niet te laat of te zwaar gegeten, electrolyten in orde, laatste week magnesium bijgenomen. En daarvoor, omdat we alle drie een ijzertekort hadden, een maandenlange ijzerkuur gevolgd. Enzovoorts... Komende weken examenperiode en geen wedstrijden, en dan zullen we verder zien.
Heidi verging het ook beter dan in Genk. Een aantal naaste concurrentes kon ze deze keer afhouden, een bepaalde andere sloop haar tijdens het ingaan van de laatste ronde voorbij (na de ganse tijd achter haar te hebben gelopen). Nu ja, het is altijd moeilijk vergelijken, al kom je dezelfde concurrentes tijdens zo'n criterium vaak tegen. Nu, ze is prima bezig, luistert goed naar bepaalde aanbevelingen , en heeft de motivatie opnieuw te pakken. Komt dik in orde. Met allebei.
Ondertussen wordt het als (beginnende) (atletiek)trainer steeds interessanter. De aanpak van andere trainers is zeer divers. Heb de laatste weken een aantal interessante gesprekken én verdere info-uitwisseling met enkele collega's, ook van andere clubs, gehad die min of meer op dezelfde golflengte zitten. Die golflengte heet: lange termijn, maatwerk, welzijn van de atleet, aandacht voor blessurepreventie, constante monitoring, e.a. Heb een samenvatting omtrent trainingleer die ik afgelopen zomer had gemaakt nog eens boven gehaald (gebaseerd op trainer A-opleiding, het werk van Jan Olbrecht, eigen opleiding sportverzorging, e.a.), en ben ervan overtuigd dat we het juiste pad hebben gevonden. Misschien niet de snelste route, maar wel de veiligste/plezantste met de meeste kans op het bereiken van de juiste bestemming .
Beide onderwerpen samen omdat ze onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden...
Op zaterdag ATLA-ledenfeest. In namiddag en 's avonds wat meegeholpen, is toch een hele organisatie waar vooral het bestuur enorm veel werk aan heeft. Was uiteindelijk heel gezellig, wat sommige foto's bewijzen. Met drie huisgenoten waren we genomineerd, en moesten we met een grote bende mee het podium op. Aron was wegens zijn 2de plaats op het Vlaams kampioenschap 800m nog iets "genomineerder" dan ons. Sommige mensen hebben op het feest veel gedronken, maar er zijn er ook die nogal veel souvlaki's (dankzij Alfredo en Guido) hebben gegeten.
's Anderendaags cross in Genk. Prachtig weer, prachtige omloop, blijkbaar toch wat minder heuvelachtig dan vroeger. Werd uiteindelijk een enorme afknapper voor Aron. Kreeg na zowat een km ferme buikkrampen. Diende meer en meer te vertragen. En finishte uiteindelijk zeer ontgoocheld. Jammer, want er zat min. een 4de plaats in, als eerstejaars scholier zou dat uitstekend zijn geweest. Ook Heidi ging het niet zo goed af. Zij had vanaf het begin loden benen.
Dan begin je uiteraard te zoeken naar mogelijke oorzaken. En kom je uit bij de grote hoeveelheid souvlaki's die sommigen 's avonds laat op het ledenfeest met veel smaak hebben verorberd . Zou alleszins een mogelijke verklaring kunnen zijn. We werken nu naar volgend weekend, cross in Bree, toe en zullen zien hoe het dan verloopt.
Nog eens een poging ondernemen om ons blogje voort te zetten. Het is een tijdje geleden. Ik denk vooral wegens het groeiende gebruik van al die sociale media... Mensen hebben geen tijd meer om langere berichten te lezen. Toch hebben we, of beter gezegd ik, er nog eens zin in, al was het maar om voor mezelf een aantal dingen op te lijsten en te overlopen. Is ook heel wat gebeurd ondertussen, niet alleen op loopvlak: zware verbouwingen thuis, Aron die met atletiek is begonnen, de jongens die allebei jammer genoeg met voetbal zijn gestopt, mijn allerliefste meisje die terug wat meer goesting in het lopen heeft gekregen en terug wedstrijden aan het lopen is, een nieuwe huisgenote, de al bij al toch intensieve jaaropleiding tot sportverzorger doorworsteld, stage + verzorging op ATLA, samen met Ralf Buntinx de groep masters/seniors aan het begeleiden ... Toch wel wat dingetjes die we af en toe eens op rijtje moeten zetten. Op loopvlak ben ik nog altijd wel actief. Loop zelf mee op onze trainingen, kom meestal wel aan 4x per week, ben best nog wel intensief aan het trainen, regelmatig ook met Aron, maar is wel veel minder competitief. Doe af en toe nog wel eens een wedstrijdje mee, maar de nadruk wordt nu op begeleiding en verzorging van anderen gelegd. Vooral Aron en Heidi en de rest van onze loopgroep worden daarbij extra in de watten gelegd . Aron heeft zijn eerste stappen in het atletiekwereldje gezet, heeft blijkbaar wel de nodige aanleg (veel meer dan ons in elk geval), maar moet natuurlijk worden behoed voor de nodige valkuilen.
Hopelijk definitief gedaan met het gesukkel. De laatste 4-5 jaar van het ene probleempje in het andere terecht gekomen. En uiteindelijk, na heel veel vijven en zessen, en ook wel aandringen van mijn allerliefste , bij een aantal mensen terechtgekomen die het misschien wel, of toch een heel klein beetje, beter weten dan mijzelf...
Allerlei goede tips ontvangen van kine Muriel Bagi, sportarts Stijn Indeherberghe en inspanningsfysioloog Bert Op 't Eijnde. Uitgebreid onderzoek bij radioloog dr Jaspers en cardioloog Johan Van Lierde. Tenslotte misschien ook wel goed advies ontvangen vanwege onze sprinttrainster Sandra Polders, al moet ik haar woorden nog een beetje laten bezinken... Op het einde van de "consultatiesessie" een inspanningsproef bij Bert gedaan, die toch wel verrassend goed was. Nu nog het trainingsadvies opvolgen, en vooral de tips inzake recuperatie, en we zijn hopelijk definitief op de goede weg.
De nieuwe aanpak die hieruit is gevolgd, heeft er toch al voor gezorgd dat ik ondertussen al enkele maanden blessurevrij ben, en lekker kan trainen. Ook enkele wedstrijdjes meegepikt, o.a. Oversteekrun, Terrasjogging Bilzen, LK aflossingen. En dat doet deugd, zeker voor de motivatie. Ik denk dat ik nu toch ook wel definitief de keuze voor kortere wedstrijden heb gemaakt. Geen marathons of langer werk meer, daar ben ik niet voor gemaakt. Vooral toespitsen op 5 en 10 km, met af en toe zelfs nog wat korter werk: eens een 3000m, een 1500m, een...
Heidi heeft ook een inspanningsproef afgelegd, en zal proberen om haar manier van trainen enigszins aan te passen. Momenteel heeft ze het superdruk op het werk, en is degelijk trainen moeilijk. Binnenkort, vanaf september/oktober, zal het haar waarschijnlijk wel lukken om opnieuw wat meer te genieten van onze mooie sport!
Vandaag besloten om zondag niet naar Posterholt te trekken. Met deze permanente vriestemperaturen, met onderweg misschien een aantal glibberige stukjes, en al een tijdje licht geblesseerd, wil ik het risico niet nemen om nog meer schade aan te richten. Zeker omdat ik me in een wedstrijd toch niet kan inhouden . Ik ga er zondag een heel harde training van maken, gedeeltelijk op de weg, gedeeltelijk op de piste. Om de weken erna de marathonvoorbereiding af te ronden.
Een marathonvoorbereiding die -tot nu toe- zeker niet slecht was, maar ook verre van optimaal is verlopen. Ten eerste door de vreetpartijen tijdens de feestdagen (al heb ik toen goed kunnen trainen), maar ook door een lichte kwetsuur. In eerste instantie dacht ik aan een verrekking van de rechterenkelband, maar blijkt het toch wel de korte kuitspier te zijn. Die ik nu met een aantal specifieke rekoefeningen terug weer onder controle lijk te krijgen. Vooral op oneffen ondergrond en in de heuveltjes heeft me dat het nodige leed bezorgd. Gelukkig zijn we nu terug op de goede weg.
En nu dan de winterse omstandigheden. Qua duurtraining zijn er nog mogelijkheden genoeg, maar qua snelheidstraining is het eerder beperkt. Het is voortdurend oppassen bij een iets hogere snelheid, dat bleek tijdens de pistetrainingen dinsdag en donderdag. Echt voluit kun je niet gaan. Is gewoon niet mogelijk, hoeft in deze fase van de voorbereiding ook niet meer, maar het glibberen en glijden zorgen voor een extra belasting van de pezen en gewrichten, daarom moeten we extra voorzichtig zijn.
Ik hoop alleszins op 10 februari fit en goed voorbereid aan de start van de LPM te kunnen staan, maar het ziet er alleszins toch wel naar uit.
Op alweer een kletsnatte avond naar Meeuwen voor de jaarlijkse kerstcorrida van AVT. Mijn eerste deelname aldaar. Redelijk groot evenement, met de nodige randanimatie/jeneverstanden/e.a. Met heel veel moeite een parkeerplaatsje gevonden, maar wel vlakbij het parcours. Er stonden ons 6 rondjes van 2 km. te wachten, op een razendsnel stratenparcours. Tijdens onze wedstrijd hield het even op met regenen. Door het grote aantal deelnemers was het dubbelen vanaf de tweede ronde, vanaf de derde ronde werd het ronduit vervelend doordat die pipo's naast elkaar gaan lopen met vaak vijven, en natuurlijk altijd de kortste weg nemen, waardoor de snellere (zeer relatief ) lopers heel wat extra meters dienen te lopen. Toch ging het heel goed. Ondanks een ongelooflijk snelle start (wat was me dat?), en ik al iets in mijn heup voelde verspringen, heel constant kunnen lopen, en een aantal kunnen oprapen. Om te eindigen als ik denk 24ste in een tempo van 3'46"/km. Voldaan trok ik daarna, moederziel alleen alweer ocharme, naar huis, om daar te genieten van hetgeen een zekere keukenprinses had geprepareerd. Lekker ! Fotootjes van zowel ervoor als erna (merci alweer Gilbert). Zoek de grote verschillen!
). 
... Geleidelijk aan m'n eigen tempo gevonden, en beetje bij beetje kunnen opschuiven. Prima kunnen eindigen. Gem. 3'42"/km. Content, zeker ook voor Aron, die 50" sneller was dan vorig jaar (tijdens zijn "voetballeven"), terwijl de afstand dit jaar 320m verder bleek te zijn. Gem. 3'23"/km. Ook de andere ploeggenoten hebben sterk gepresteerd.
, bij een aantal mensen terechtgekomen die het misschien wel, of toch een heel klein beetje, beter weten dan mijzelf...
. Ik ga er zondag een heel harde training van maken, gedeeltelijk op de weg, gedeeltelijk op de piste. Om de weken erna de marathonvoorbereiding af te ronden.
