Elke dag zien we het op tv, op Facebook, in de krant, of..... Mensen - ook dieren, maar dit wil ik nu even buiten beschouwing laten - die plots van de aardbol verdwenen lijken. Meestal ver van mijn bed, tot....

Nu bij de jaarwisseling. In de regio Aalst een oproep op Facebook: een zekere Robby van den Eede is plots verdwenen, laat niets meer van zich horen sinds woensdag, lijkt van de aardbol verdwenen. Daar sta je niet echt meer bij stil, sorry kwam me niet bekend voor. Tot vriendin schrikt. Blijkt een zoon van een kozijn te zijn. En dan begin je toch meer na te denken, komt alles toch heel dichtbij. Dan leef je mee met de naaste familie, 'bid' je voor een goede afloop, hoop je dat er toch een signaal van de 'vermiste' komt.

Vanaf heden deel ik alle - serieuze - berichten over vermissingen die ik ontvang op Facebook. Beloofd. Een criterium? Child Focus, (lokale) politie, mensen die ik betrouw. Want helaas, ook nepberichten over verdwijningen (en andere) gaan de sociale media rond, teisteren ze zelf. Daar kan ik dan weer niet tegen. Echt niet.

Ondertussen duimen maar dat de familie snel nieuws krijgt van, over Robby. Ik leef met hen mee.