Onverwacht immobiel in de rolwagen Een kuitbeenbreuk en het herstel na operatie, gevolgd door revalidatie periode
07-04-2016
vallen en opstaan
donderdag 3 maart 2016 Uitschuiver Met in de armen een zwaar pak hooi ben ik deze middag op een modderig en oneffen terrein weggegleden. Een harde val, ik voel een krak, de ogenblikkelijke circulaire zwelling een tiental centimeter boven de rechter enkel, de scherpe pijn, het is ernstig. Met moeite overbrug ik de afstand vanaf de oude stallen tot aan de garage waar ik met hulp languit op de zetel in de living belandt. vrijdag 4 maart Breuk Fibula Met de RX aanvraag van de huisarts ben ik naar de dichtste kliniek AZ Alma te Sijsele gebracht. Het gaat snel, enkele minuten na de inschrijving en het aanmelden bij de radiologie worden de opnames gemaakt, ik krijg er een print van mee. Het slechte nieuws hoor ik bij de arts van de spoedopname, de orthopedist beoordeelde de foto's, het beenfragment is verplaatst en een operatie wordt noodzakelijk voor een goede genezing. ECG, bloedkontrole, een spuitje met bloedverdunner en voor ik het goed besef sta ik al op het operatieprogramma van de volgende maandag. De langste tijd spendeer ik aan het wachten op een verband met gipsatelle waarmee ik kort na de middag naar huis kan. 's Namiddags gaat mijn echtgenoot een doos met 10x Clexane 40mgr halen in de apotheek en bij de mutualiteit huurt hij een looprekje zodat het rondhuppen op één been wat veiliger en gemakkelijker kan. Een comfortabel bed is geïnstalleerd in de living. zaterdag 5 maart Clexane spuit Veel te veel banale dingen moeten vragen dat valt wreed tegen. Gelukkig is er vandaag een dikke krant met magazine en is er ook Klara. Ja, zelfs Beethoven's zesde symfonie even voor 17u. Schetsjes van een polsuurwerk, een GSM, een opengeslagen boek, het raam vanaf de zetel....... zondag 6 maart Clexane spuit Gelukkig kan ik tot bij de PC geraken voor e-mail contact met de buitenwereld, de GSM ligt binnen handbereik. De tas wordt klaargemaakt met toiletspullen, slaapkleedjes, kamerjas en wat ik denk nodig te hebben in het ziekenhuis. Van de arts die mij gaat opereren ken ik enkel de naam De Keyser Wouter. Welk specialiteit heeft hij? Welk materiaal van welke kwaliteit gebruikt men bij de osteosynthese? Niemand kan mij inlichtingen bezorgen. Van het ziekenhuis vind ik wel vergelijkende gegevens en het operatiekwartier scoort niet goed. Op het wederantwoord vermelden ze dat niet alle formulieren van de enquête correct werden ingevuld. Wat is de waarde van dergelijke gegevens?
maandag 7 maart Operatiedag Ontbijt om 6u30' en vervolgens nuchter blijven is mij op het hart gedrukt. Clexane spuit en daarna het rechter been inpakken in huishoudfolie om het verband droog te houden tijdens het stortbad. Mijn gezwollen tenen die zichtbaar zijn kleuren donkerblauw. De kaartjes voor Ilya Pfeiffer in de Gentse Vooruit op 10/03 zijn opgestuurd naar een vriendin. Een telefoontje van het ziekenhuis om 10u15', helaas verneem ik naderhand dat de operatie toch niet vroeger kan doorgaan vanwege de bloedverdunner Clexane die ik deze morgen kreeg. Opname, allerlei formulieren vallen in te vullen, inlichtingen voor administratie en artsen. Ik krijg een polsbandje met streepjescode. Wachten in de krappe kamer 216, ik krijg nog een temesta aangeboden (oraal?), mijn weigering wordt genoteerd en aandringen is er gelukkig niet bij, met een donkere viltstift trek ik zelf een streep op het rechter bovenbeen. Kontrole van bloeddruk en temperatuur, een operatiehemd aantrekken, een laatste keer naar het WC en dan rollen ze mij in het bed ruim voor 15u het operatiekwartier binnen. Ik wordt ingescand met de streepjescode. Ik kan de activiteiten en gesprekken volgen, de andere patiënten zijn aanzienlijk ouder als ikzelf, iets wat mij in de radiologie vorige vrijdag ook opviel. Ik krijg een infuus en even later een oplossing antibiotica intraveneus.
Voor het eerst krijg ik een arts, de jonge anesthesist Lampaert aan mijn bed. Hij overloopt de ingevulde formulieren, de bloeduitslagen, het ECG, stelt zelf bijkomende vragen en ik krijg een woordje uitleg. Een eerste kennismaking met dr. De Keyser die het re been met een tweede streep markeert. De Clexane van deze morgen zou geen problemen geven verzekert hij, in de operatiezaal krijg ik straks een bovenbeengarrot om het bloed uit het bovenbeen weg te houden. Ik hoop dat hij competent, nauwkeurig is en niet te moe is op het eind van de namiddag. Van het bed op de operatietafel en daarmee wordt ik de hel verlichte operatiezaal binnengereden, ik voel mij wegzinken in glinsterende luchtbellen rond mijn hoofd en het volgende wat ik bewust hoor is dat ik terug ben in de recovery.
www.youtube.com/watch?v=NsvEpLufbWM Onhoudbare brandende pijn in mijn rechter onderbeen alsof er alcohol in een open wonde is gegoten, de lichte dosis Dipidolor intraveneus brengt onmiddelijk soelaas. Geen ongemakken van de narcose, wel wat extra zuurstof toevoer (neusbril). Ik hoor hoe West-vlaamse artsen en verpleegkundigen opzien tegen de nakende overgang naar het nieuwe complex in Eeklo.
Om 18u terug op de kamer, mijn echtgenoot is er al. Om 20u ijs op het onderbeen, intraveneus paracetamol, de extra zuurstof mag weg en ik kan een slok water drinken en een weinig yoghurt eten om de vieze smaak (na de intubatie) uit mijn mond te verdrijven. Mijn tenen voelen vreemd alsof ze verlamd zijn. Ik slaap weinig, het licht boven mijn bed blijft aan en op regelmatige tijdstippen is er pols, RR en t° kontrole. Ik hoor de bedrijvigheid van de vermoeide verpleegkundige.
dinsdag 8 maart Dag 2 in het Ziekenhuis Om 7u Paracetamol intraveneus. Een tweede keer een oplossing antibiotica intraveneus. Mijn been gloeiend, zwaar en op een kussen onbeweeglijk in het verband, de tenen gezwollen en opgespannen. Ik eet met smaak een sneetje zuurdesembrood met kaas, door mijn echtgenoot meegebracht. Half rechtop zitten lukt mij zonder het been te verleggen. Het infuus wordt weggenomen, ik was mij in bed, poets voor het eerst mijn tanden en kan mijn eigen kleding aantrekken. Naar het WC is de onderneming die het meeste van mij vergt. In de veel te krappe kamer geen sinecure, telkens moet men eerst de smalle tussenruimte vooraf vrijmaken. De vriendelijke dame die kranten en tijdschriften komt aanbieden heeft een aangename babbel. Op de afdeling hebben de verpleegkundigen de handen vol en hun geduld wordt soms erg op de proef gesteld. Om 9u een kontrolefoto en ik bof met het ervaren handige personeel dat mij snel en zonder extra pijn op de tafel kan manoeuvreren, als presentje krijg ik een print mee. Nog wat extra afleiding met de keukendienst die uitgebreid en enthousiast het menu van de volgende dag voorstelt met limburgse tongval, ja ze is van Hasselt. Om 11u45' krijg ik Dafalgan 1gr. Op de middag komt dr. De Keyser langs die aan de hand van de kontrolefoto wat uitleg geeft over de geplaatste schroeven (7), eentje lijkt zowaar rond te zweven. Een snelle blik is er voor mijn glanzend opgezwollen tenen, gelig van de ontsmettingsstof. Morgen kan ik naar huis. Indien nodig wil men de sociale dienst laten uitzoeken hoe ik de nodige hulp thuis kan krijgen. 13u De pijnstiller Tradomel50mg bezorgt mij wat rust. De bloeddruk blijft goed, 11/7 ,de t° stijgt en blijft tussen de 37,3 en 37,8° . Clexane 40mg SC Om 18u Dafalgan 1gr Mijn echtgenoot en kinderen zijn op bezoek, 's avonds toch al eens naar het nieuws, Terzake en De Afspraak gekeken. Regelmatig vers ijs op het rechter been en met tussenpozen geslapen. woensdag 9 maart Dag 3 in het ziekenhuis en naar huis Om 5u zonder probleem tot bij het WC geraakt. Ik drink weinig. Om 7u Dafalgan 1gr Om 8 wassen (in bed) en ontbijt. De combinatie Dafalgan en ijs doet het goed als pijnbestrijding. De temperatuur is nu vanaf 's morgens al 37,8 en om 13u30' t° van 37,7. Om 14u Dafalgan 1gr Om 16u Clexane 40mg SC
In de late namiddag wordt ik afgehaald, inpakken, afscheid nemen van de kamergenote en de verschillende personeelsleden die af en toe de kamer binnenkwamen en waarvoor mijn echtgenoot een doosje pralines meebracht. Een bang moment om zonder pijn op de achterbank van de auto te schuiven. Daarna hetzelfde om thuis tot op het bed in de living te geraken. Bij elke beweging voel ik pijn, het been wat lager houden en ik voel onmiddellijk een toename van de druk op de wonde. Om nog te zwijgen van mijn schrik dat iemand per ongeluk tegen het been zou lopen of met de rolstoel tegen een obstakel rijden. Een rolstoel met beensteun gehuurd bij de mutualiteit staat gereed. En dan ben ik uitgeteld voor de rest van de avond en nacht. Mijn temperatuur blijft om en bij de 38°. De eerste nacht thuis heerlijk geslapen. Wel gedroomd dat ik per vergissing op het been ging staan.
