Zondag 17 november ben ik naar mijn laatste voorstelling ‘wim is weg’ gaan kijken in het cultureel centrum van Hasselt.

Het theaterstuk gaat over Wim die voor zijn verjaardag een rode driewieler krijgt. Wim wil met zijn fiets heel graag naar Spanje gaan. Hij vult zijn fietsmandje met eten en drinken en vertrekt. Wim beleeft een avontuur maar zijn opvoeders raken wel in paniek. De Bruin en De wit zijn inspecteurs en ze spreken een boodschap in voor alle mensen of ze Wim misschien gezien hebben.

De personages waren Wim als pop op een rode fiets en twee acteurs in de rol van ouders, eekhoorns, omroepers, politie, omstanders en andere figuren. Ik vond het decor heel mooi en er werd ook gebruik gemaakt van geluiden. De kleuters vonden het stuk heel fijn. Je zag dat ze nieuwsgierig waren. De kleuters leefden zich op bepaalde momenten in en ze hielpen mee om Wim te kunnen vinden.

Het houten huis – Hotel Perdu

Zaterdag 26 oktober ben ik naar mijn tweede theatervoorstelling gaan kijken. De voorstelling was Het houten huis – Hotel Perdu.

Het eerste wat mijn aandacht trok was het decor. Ik vond het decor prachtig! Je zag in het decor de inkomhal en de lift van het hotel. Alles was heel mooi gemaakt en het leek net een echte hotel. De receptionist maakte met verschillende voorwerpen geluiden. Dit zorgde voor het muziek van de voorstelling.

De voorstelling ging over verloren mensen en voorwerpen. Er waren verschillende personages die een verloren voorwerp of persoon speelden zoals de receptionist, de soldaat, een oma, een radio, een oude trui… Als de mensen iets of iemand verloren hadden, dan gingen ze naar Het houten huis om ze eventueel daar te kunnen vinden. De voorwerpen worden ook opgehaald, dit deden ze om te laten zien dat je achteraf spijt kunt hebben dat je het hebt weggedaan.

Ik vond de voorstelling in het algemeen heel leuk en het was heel duidelijk. Ik heb me geen enkel seconde verveeld. De kleuters waarin ook aandachtig aan het kijken.

Het is zeker de moeite waard om dit theaterstuk te bekijken !

Op woensdag 14 november om 20.15uur ben ik naar Agatha gaan kijken te Genk.

Het toneelstuk wordt gespeeld door twee personen. Ze zitten beiden op een stoel en zijn muisstil. Er was een spot dat gericht was op de acteurs wanneer ze iets aan het vertellen waren. Verder was er heel weinig decoratie. Er was enkel een samenstel dat van hout gebouwd was. Deze werd door de acteurs regelmatig gebruikt. Ze hadden geen gebruik gemaakt van muziek tijdens hun voorstelling.

Het verhaal gaat over een broer en een zus die verliefd zijn op elkaar. Ze weten wel dat ze niet voor altijd van elkaar kunnen blijven houden. De twee geliefden moeten dus afscheid nemen van elkaar. Ze herbeleven de mooiste momenten in de nacht voordat ze afscheid moeten nemen in de villa van Agatha. Het is heel moeilijk om afscheid te nemen, maar het moet eenmaal omdat de zus van huis gaat.  Het toneelstuk ging dus over ‘verboden liefde’.

Ik vond dat de acteurs hun rol heel goed hebben gespeeld. Ze gebruikten hun lichaamstaal en expressie was er zeker aanwezig. Ze konden hun gevoelens goed uiten. Ze maakten regelmatig gebruik van hun stem en ze gebruikten ook hun mimiek.

Ik vond dat het toneelstuk heel goed was voorgebracht. De acteurs waren zeer goed. Het verhaal was meeslepend en de gevoelens kwamen zeker tot uiting. Ik vond het zeker geslaagd.

Op zaterdag 10 november om 15.00uur ben ik naar Sommige dingen (vallen in het water) gaan kijken. Het was bedoeld voor kinderen van 8+. Het thema van het toneelstuk was de dood. Kleine kinderen hebben het vaak moeilijk bij het verlies van iemand. Dit toneelstuk is een voorbeeld hoe je een verlies kan verwerken. Ik vond het een goed voorbeeld. De artiest was Clara van den Broek en van het gezelschap van bronkx. Het decor was heel simpel. Je had wel een klein orkest van 3personen die doorheen het toneelstuk speelden. Er was weinig materiaal aanwezig. Het toneelstuk werd voortgebracht door 3 acteurs waarvan 1 vrouw en 2 kinderen (de papa was gestorven).

Het verhaal gaat over de familie zilvermieren. Mama, papa, broer en zus. Ze woonden in zilverberg en konden met alles heel gelukkig worden. Ze konden altijd goed vieren. Bijna elke dag als papa van het werk naar huis kwam, hielden ze altijd een feest. Ze dansten, zongen en aten gezellig. Maar op een dag begon het heel donker te worden en je zag overal grijze wolken. Het begon heel hard te regenen en daarna regende het pijpenstelen. Het was zo erg dat het hele dorp overspoeld werd. Het huis van de zilvermieren zakte in elkaar en verdween. Mama zilvermier en de 2 kinderen hebben zich kunnen redden door te vluchten maar helaas papa zilvermier kon dit niet. Hij was dood.

Ze bleven nu maar met drie over en konden niet meer vieren. Ze probeerden hun verlies van zijn papa te verwerken en te dragen.

Er was een goed wisselwerking tussen acteren en het muziek. Ik vond dat de acteurs goed konden acteren. Je kon de pijn voelen en je was direct betrokken bij het toneelstuk.

Ik vond het toneelstuk geslaagd en raad het zeker aan !

Ik ben zondag om 15.00u naar mijn eerste theatervoorstelling geweest namelijk ‘Hartekijn’ te Hasselt.
 
Ik was eigenlijk benieuwd hoe  het toneelstuk in elkaar zat want het was een muziekvoorstelling. Als eerste dacht ik dat het saai zou worden maar ik moest drie toneelvoorstellingen kiezen uit de tijdbonnen. Er was dus geen verhaal aan gebonden. Het toneelstuk bestond dus enkel uit muziek en dans van de twee personages. Het toneelstuk werd gespeeld door drie personages namelijk twee vrouwen die dansten en een man die op zijn klarinet speelde. Je zag in het begin van het toneelstuk 3 decors en in de twee ervan zat twee personages. Ze kwamen heel langzaam uit de decorstukken nadat Hartekijn luider en luider op zijn klarinet speelde.

Wanneer Hartekijn trager begon te fluiten op zijn klarinet dansten de twee vrouwen ook trager. De twee personages zagen er heel nieuwsgierig uit. Ze waren net alsof ze opzoek waren op iets. Ze dansten in het rond en gebruikten dan ook veel ruimte. Ik vond hun mimiek zeer goed. Er was non-verbale communicatie want je hoorde enkel de muziek. Het decor vond ik heel sober. Er was niet veel te zien, dat was eigenlijk ook niet nodig want de personages hadden veel ruimte nodig om zich te kunnen bewegen. Er werd enkel een spot gebruikt als belichting op de persoon dat op het moment aan het dansen was.

Ik vond het toneelstuk heel leuk. Ik heb me geen enkele seconde verveeld J ! Het was bedoelt voor kleuters van 4+. Het was heel expressief naar voorgebracht en er zat ook wat humor in. De kinderen waren constant aan het lachen en daaraan zag je wel dat ze het heel fijn vonden. Ik vond het toneelstuk zeker geslaagd en heb er echt van genoten.