Wat is het leven toch mooi. 

Goed geslapen in schuur op Franse bodem. Om 7u vertrokken om vriend en ex pelgrim te ontmoeten.  Om 12u in Spaanse stad Irun aangekomen. , direct werden we geholpen om de juiste richting te vinden. , daar er een splitsing was. De man wandelde enkele km mee om ons allrd te leren over de camino (aanduiding met gele pijl)

Het Spaanse leven is nog later.  Om 13 u gaan restaurants pas open om te eten.  (We hadden brood gekocht) .Ze vertelde dat we niets tegen kwamen om te eten onderweg. Toch zagen we een restaurant waar we de enige klanten waren (spek met eieren en frietjes met Rioja van Santiago). We merken dat er toch een taalbarrière is. De man was zeer blij met ons als enige klanten. ,ook dit was echt een Gods geschenk en kwam op een goed tijdstip. Vanaf nu was het klimmen en dalen en dit met sneeuwval.  Dit hadden we nog niet meegemaakt na 1250 km in onze benen. Nu wisselende de landschappen zich af. Zee, bergen, havens. Dit mooie van de natuur hadden we nog nooit gezien. De camino was net begonnen en we zijn overgelukkig. Na 45 km komen we een ontmoetingsplaats tegen voor wandelaars.  Een auto bestuurder adviseerde voor deze logie (it is free). De economische crisis laat zich in Spanje harder aanvoelen (veel bedelaars)

Na de thee met honing besloten we hier yr blijven. Ze zijn zo gastvrij. , wat voor ons nog onwennig overkwam.  Boven op de top zaten we dan van de buitenwereld afgelegen.  Zo leek het ons. 

Hoe kan Stefaan ons vinden. Tegen 20u was hij bij ons. Ook hij kreeg een uitgebreide maaltijd. We hebben nog zoveel te zeggen en ook het contact met deze basken verloopt in het Engels. 

Ook een douche na drie dagen was meer dan welkom. 

Wederom weer een dag om nooit meer te vergeten. 

Je zult waarschijnlijk ook gemerkt hebben dat er de laatste tijd geen foto's meer op blog verschenen zijn.  Het gaat voorlopig niet meer. ?

Slaapwel en tot morgen. 

Groetjes Kristof en Karl en Stefaan.