We slapen iets minder lang als de vorige ochtenden en gaan op weg naar de stranden van Malibu via de Pacific Coast Highway, een mooie kustweg volgens de boekjes en heel wat mensen die we zijn tegengekomen. In en rond Malibu zouden heel veel strandvilla's staan van soms ook al weer rijke beroemdheden. Eerst lijkt dat dik tegen te vallen. Alles zit nog dik id wolken en is grijs en grauw. We hebben hier de voorbije dagen al telkens 's ochtends bewolking gehad die tegen 11h wegtrok en plaatsmaakte voor de zon. Tegen de avond overloopt het telkens weer. Koud is het gelukkig niet, zelfs met de wolken blijft het dik id 20°, heel aangenaam en veel beter als het weer thuis als we al de berichten mogen geloven. We zien voorlopig ook alleen maar wat achterkanten van strandhuizen met massa's electriciteitskabels, bah, zo lelijk. Het strand zien we ook niet want die lelijke dingen blokkeren al het zicht. We rijden verder en stilaan verandert het zicht, we krijgen toch al eens de kust te zien en de huizen worden groter en exclusiever, alweer zien we soms alleen maar een inrij poort. We stoppen ene eerste keer bij een plaatsje met de tot onze verbeelding sprekende naam Paradise Cove luistert. Inderdaad we komen op een heel mooi stukje strand met geweldige golven. Na die een tijdje van op een kleine pier gade geslagen te hebben trekken mijn 2 helden hun zwembroek aan en trotseren de golven. De zon is er ondertussen ook weer doorgekomen, al heeft die lang op zich laten wachten vandaag, het is al bijna middag. Jonas geeft dat vrij snel op nadat hij een paar keer is meegesleurd, dat mierengewicht van hem kan niet op tegen de kracht van de golven. Bovendien is het zand vrij scherp en heeft tem z'n knie pijngedaan. Hij begint dan maar een soort burchtachtig iets te graven in de hoop dat die bestand gaat zijn tegen de golven, niet dus! David houdt het wat langer vol maar wordt toch ook een paar keer goed overhoop gegooid door de golfslag. Je ziet zo die golven opbouwen achter hem en sommige zijn een pak groter als zijn 1m70, een kleine 3 m toch wel zijn de grotere dus die kunnen al tellen. Er komen er steeds een paar grote joekels achter elkaar en tussen elke golf zie je ook hoe het water terugtrekt. Mini tsunamietjes als het ware. Daarna wordt het effe rustig en zie je ze vanop de oceaan opnieuw opbouwen, heel mooi om zien en ondanks het geraas ook heel rustgevend. Na een lunch gaan onze 2 heren nog wat verder met het bouwen van hun burcht maar telkens der iets of wat gegraven is komen der een paar joekels van golven en kunnen ze opnieuw beginnen. De parking kost maar 3 dollar als je voor 20 dollar consumeert in het beach restaurant en als je niet langer als 4 h blijft, daarna wordt die belachelijk duur dus we rijden door. We passeren Zuma beach en hier staan nu ook de mooiere strandhuizen, op palen op het strand tegen de rotsen aangebouwd. We keren terug via een kleine strandweg Broad Beach Road die we ontdekken en merken dat de terugrit veel interressantere views toont als het heengaan. Al de huizen zijn tegen de heuvels in de richting vh Zuiden gebouwd en vermits we nu de zon achter ons hebben krijgen we een heel mooi zicht erop. We komen nu meer van die beach roads tegen en stoppen ook een paar keer om het strand op te gaan op de voorkanten van die huizen te zien. Langs de straatkant zien we namelijk nog steeds alleen maar de achterkanten vd huizen alhoewel die ook wel al dik de moeite vh bekijken waard zijn zeker ook omdat er ook weer dikke chique voituren te zien zijn! We moeten wel een paar keer op onze stappen terugkeren omdat we op een "private beach" belanden! Rond 17h zijn we terug ih hotel en gaan mijn mannen het zand van zich afspoelen dat overal zit door het gevecht met de golven. David heeft ook een paar serieuze schaafwonden door het schuren vh zand en meegeleurd worden door de golven maar die maalt daar niet om. Ik werk nog even deze blog af voor de voorlaatste keer waarschijnlijk. Vanavond gaan we nog even de pier op alvorens te gaan eten en morgen is het inpakken en nemen we om 19h de vlieger terug naar huis. Het is een beetje een dubbel gevoel, van de ene kant spijt dat het ook weer bijna voorbij is, het is heel mooi geweest! Alleen zijn we van de andere kant toch ook blij van terug naar huis te kunnen gaan en weer in ons eigen bed te kunnen slapen en 's morgens weer een boke met choco te kunnen eten. Waarschijnlijk zal het laatste verslag voor zondag zijn want we komen maar zaterdag heel laat in Brussel toe. See you very soon now folks!!!
32. 10 Augustus, Beverly Hills, the rich and famous
Allright folks, vandaag gaat het richting Beverly Hills dat maar een 20 - tal minuutjes van Santa Monica ligt. Daar maken we eerst een wandeling met de reisgids als leidraad doorheen het centrum. We zigzaggen langs de winkelstraten, waaronder de wereldberoemde Rodeo Drive, met exclusieve winkels de ene nog meer als de andere, Chanel, Dolce & Gabana, De Beers diamants, Vuiton, Cavalli, in geen enkele gaat de limiet van onze Visa hoog genoeg zijn vrees ik dus we houden het bij kijken. De auto's die we zien zijn ook niet mis, Maserati, Ferrari's, geblindeerde Rolls Royces, Porche, Range Roovers, Austin Martins al deze exclusieve wagens zijn hier de Toyota's van de rich people en het lijkt wel of ze die hier weggeven, zoveel zien we der. Ook de showrooms van deze exclusieve wagens zijn hier allemaal vertegenwoordigd. Ook heel wat vrouwelijks moois, wankelend op hun hoge hakken in hun skinny jeans, David heeft de fotocamera id aanslag want het moest maar es de ene of andere beroemdheid zijn. De schoenenwinkels staan der hier al die weken al vol mee. Sandalen, pumps met hakken waar je duizelig van wordt vh bekijken alleen. Meestal zijn het sleehakken dus dat valt nog mee bij het stappen maar vooraan zit er ook al een dikke 10 cm onder dus stelten blijven het toch wel. Soms zie je zo een lange slanke dame en dan bekijk je haar schoenen en besef je dat ze 15 cm kleiner wordt als ze haar schoenen uitdoet. Een hele hoop van die meisjes kan der ook echt niet mee weg, ik vermoed dat verzwikte enkels hier schering en inslag zijn. Daardoor heb ik hier ook nog geen schoenen gevonden, oftewel zijn het hele platte tussen de teen oftewel van die hoge toestanden. David ziet er geen graten in als ik die toch zou aantrekken, hij komt dan met z'n neus net op de juiste hoogte is tem ah fantaseren, jaja, blijf maar fantaseren, ik ga m'n enkels niet breken. Anyway, we wijken af. Na het exclusieve window shopping rijden we door de hills van Beverly Hills ook weer ad hand van de reisgids en passeren we een aantal villa's waar beroemdheden wonen of gewoond hebben. Ook hier zijn de exclusieve wagens massaal present, als ze al te zien zijn want als we wat hoger de hills inrijden zien we enkel nog hagen, muren en gesloten inrij poorten met camera's. Hier houdt men niet van pottekijkers. Na een lunch bij ja hoor alweer Mc Do, als we terug zijn gaat die wel effe niet meer od agenda komen, gaan we op weg naar Hollywood. Ik merk dat ik onze reisgids ben vergeten ih toilet bij de Mc Do en we rijden nog terug maar de gids is verdwenen, dju, das een dikke tegenvaller. We vinden Hollywood Boulevard zo ook wel, het is alleen spijtig dat we de kleine details nu niet kunnen nalezen. Het verkeer is weer niet te doen, files, aanschuiven en nog eens files, heel deze regio staat gewoon altijd stil op welke weg dan ook. Later lees ik in wat andere documentatie dat in LA en omgeving met z'n 17 miljoen wagens meer als een derde van al de wagens van California rondsnorren, dat verklaart het drukke verkeer wel natuurlijk. Op de Hollywood boulevard moeten we ons een weg banen doorheen de massa mensen en lopen we langs de sterren oh trottoir. Voor de handafdrukken moeten we id tuin zijn vh Chinese Theater maar daar is men alles in gereedheid aan het brengen voor de première van Final Destinay 5 die 's avonds plaatsvindt en de tuin is afgesloten. We wriemelen nog wat tussen de mensen door maar al bij al is er hier niet veel te zien, om de 5m wordt je ook nog eens aangeklampt om je rondleidingen voor "view the stars" met zo van die open busjes aan te smeren en dat werkt behoorlijk op onze zenuwen dus gaan we terug richting parking. Opeens zien we de famous HOLLYWOOD sign, Jonas is er al de ganse rit naar ah uitkijken geweest, van tussen een doorloop ve shopping mall en gaan we wat korter kijken op de bruggen die de verschillende delen vh winkelcentrum met elkaar verbindt. Die zijn echter niet allemaal toegankelijk want, we are filming, krijgen we te horen. Opeens zien we overal camera's, lichten en mensen met walkie talkies. Er wordt één of andere television show opgenomen, oh wauw. Der staat beneden een bord waarop ook nog te lezen staat dat je in een gebied rondloopt waar men ah filmen is en dat je eventueel op film kan verschijnen maar dat je daar akkoord mee gaat omdat je kijkt! We kunnen toch een paar fotootjes nemen vh sign en rijden dan verder de heuvel op om van korterbij wat foto's te nemen, veel rustiger. Daarna gaat het terug richting hotel, zwembad en dan downtown voor een heerlijke pizza en warm chocolate tart, die taart trekt wat op een moulleux, yummie!!. Tijdens het eten vraagt Jonas hoe laat het is en als dat blijkt mee te vallen zegt tem zo langs z'n neus weg dat we dan nog op tijd zijn om naar Planet of the Apes te gaan kijken. David laat zich vermurwen, Jonas vraagt de bill please aan een verbaasde serveerster en 15 min later zitten we voor de 2 de avond op rij in de Cinema. De film is dik ok, véél minder griezelig als de lelijke aliens vd avond ervoor en heerlijk relaxed kruipen we alweer na 12-en in ons bed.
We slapen uit vanochtend en gaan dan het centrum in vr een ontbijt bij Starbucks. Daarna lekker kuieren langs 3rd street, winkel in en winkel uit en jiha, Jonas vindt schoenen. Al de ganse tijd dat we hier zijn proberen we die een paar schoenen aan te smeren maar komen nooit tot een consensus, nu vinden we hier hele coole All Stars, hele andere als bij ons en tem houdt ze meteen aan, ze komen niet meer van z'n voeten. We lunchen op het dak ve winkelcentrum dat maar sinds eind 2010 is geheropend na volledig gerenoveerd te zijn. Het ene super hippe restaurant en eethuis naast het andere en super coole winkels, great! Daarna gaan we onze zwemspullen ophalen en gaan we op weg voor een lange strandwandeling. David loopt met de camera in aanslag om sexie lifeguards te fotograferen maar der is maar één meisje bij en die is wel mooi gespierd maar dat is het dan ook zowat en de sexie mannelijke lifeguards kunnen hem minder bekoren, khad dat toestel moeten afpakken en zelf wat fotootjes moeten maken, ;-))) Jonas en David wagen zich ih water en gaan een gevecht aan met de golven die af en toe behoorlijk heftig zijn. Het is lekker warm maar der staat toch ook een vrij koude wind en Jonas is een uur ah bibberen eer tem weer opgewarmd is na het zwemmen id zee. Ih terugwandelen id buurt vd pier spoelen der allemaal zwarte dingen aan, ik heb het nog niet door maar David wel, het is olie! Als we vh strand weglopen en onze voeten afspoelen merken we al dat dit goedje behoorlijk hardnekkig is en later in de douche moeten we schrobben op het er af te krijgen. En dan te
bedenken dat dit deel vh water vol zat met spelende kinderen, die moeten volhangen, niet te begrijpen dat ze dit deel vh strand niet hebben afgesloten. Het hotel zal ook niet happy zijn want we zijn waarschijnlijk niet de enige gasten die handdoeken en een bad vol resten olie achterlaten. We dineren ih winkelcentrum in een heel mooi en lekker Chinees restaurant nadat we met Jonas voor de zekerheid even bij Mc Do zijn gepasseerd. Moesten we zo'n chinees bij ons hebben, we zouden der regelmatig te vinden zijn, heerlijk! We hebben al een paar movie theaters gezien en als we der na het eten opnieuw eentje passeren pikken we nog effe een filmpje mee. Planet of the apes lijkt ons wat heftig en we kiezen voor cowboys en aliens. Die is zo mogelijk nog heftiger. Cowboys die door afzichtelijk aliens worden ontvoerd, brrrr maar tem is toch wel best goed. Harrison Ford speelt een soort sympathieke rich bastard rancheigenaar met een debiele wreed ambetante zoon en Daniel Graig is de andere held van dienst. Jonas duikt een paar keer weg al zegt tem achteraf dat tem neen helemaal geen bang had, hij is maar 2 keer of zo geschrokken. Het is na 12-en als we gaan slapen.
Vroeg id ochtend checken we uit, het hotel was ok maar veel te duur. Hadden we geweten dat pas vandaag naar Legoland gingen hadden we makkelijk nog een nachtje in San Diego kunnen blijven. We zitten nu wel maar een 10- tal minuutjes van Legoland verwijderd en zijn al rond 9h30 ih park dat maar om 10h opengaat. Dat geeft Jonas ruim de tijd om in de shop uitgebreid te gaan kiezen wat tem wilt kopen. Hj heeft zelf z'n dollars mee en weet dat tem hier nog wat tegoed heeft voor z'n goede rapport. En dat kiezen is niet makkelijk want ze hebben hier natuurlijk weer ik weet niet hoeveel dat hij nog niet heeft en z'n Lego Starwars collectie is toch al wel behoorlijk uitgebreid. Hij krijgt nog wat bedenktijd want het park gaat open en we gaan niet gans de dag met zo'n grote doos rondzeulen. Eerst gaat het langs imaging and adventure land. Er staan nu nog geen lange wachtrijen bij de rollercoaster en David waagt z'n kans, Jonas is alleen maar ih Starwars gedeelte geïnterresseerd en is met geen stokken mee te krijgen. In Castle land gaat tem dan toch mee in wagentjes waarin je lasers hebt en je een parcour moet afleggen en zoveel mogelijk punten scoren. Daarna wagen ze zich ook nog in een rups die eerst door een kasteel en dan een belachelijk klein parcour buiten aflegt. We krijgen zo al stilaan id smiezen dat de attractie in dit park niet echt afgestemd zijn od oudere jeugd en volwassenen. Dan komen we miniland tegen, dat zijn al de grote steden van de US ih klein nagemaakt. Ongeveer 6 miljoen blokjes zijn hierin gebruikt en dit is echt goed gemaakt. San Francisco met z'n heuvels, pier en tram. Louisiana en New Orleans, Washington met het White House enz. Allemaal zijn ze nagemaakt. Zo ook Las Vegas en we krijgen hier een veel beter zicht op de hotels, we krijgen zowaar Excalibur, waar wij overnachtten nu in 1 keer op de foto. Dit is supermooi en dan krijgen we het Star Wars gedeelte ih vizier. Een 6-tal heel gekende scenes uit de verschillende films tot aan de animatiereeks vd clone wars toe zijn geweldig uitgewerkt met een paar speciale effecten derbij. Jonas loopt vh een naar het ander, we houden hem niet bij. Ik maak een paar 100 foto's voor Jonas om later nog te bekijken maar ook voor ons is dit genieten. Het is ondertussen al middag en gaan effe wat eten en daarna weten we het zo goed niet meer. De attracties zelf, als ze al ok zijn, daar staan ongelooflijk lange wachtrijen, een uur aanschuiven en meer is geen uitzondering. De andere delen vh park zijn afgestemd op vele kleinere kinderen. We lopen nog een klein doolhof door waar je naar sleutels moet zoeken, we doen een boottocht waar je miniland vanuit wat andere hoeken kan bekijken, er zijn ook nog een paar gebouwen waar de historie eh maken vd Lego blokjes worden uitgelegd en dat is ook wel leuk. In het eerste gedeelte dat rond games is opgebouwd, is nog een mindstorm workshop maar die is volgeboekt tot 18h30 en zo lang willen we echt niet meer wachten. We bekijken ook nog even een 4D show maar die blijkt helemaal rond BoB de Builder zijn gemaakt, gelukkig duurt die niet te lang en dan hebben we het echt wel gehad. In één vd andere souvenirs shops vinden we een bouwdoos met de millenium falcon en die ziet er super uit, wij vinden allebei dat Jonas die moet meenemen want die is vrij uniek en bij ons niet te verkrijgen maar Jonas heeft z'n keuze gemaakt en id shop bij de ingang koopt hij het zoveelste ruimteschip, hij weet perfect in welke film en welke scène dit te zien is, voor ons een groot mysterie. Der zitten bovendien een hoop figuurtjes bij die tem nog niet heeft en dat vindt hij natuurlijk ook wel super! Legoland was een behoorlijke tegenvaller, we hadden hier veel meer van verwacht, miniland en het starwars park waren fantastisch maar we hebben véél te veel geld betaalt om alleen maar dit interressant te vinden. Moest Jonas 6 jaar jonger zijn geweest had hij de tijd van z'n leven gehad maar hij is dit park echt wel ontgroeid. We rijden door naar Santa Monica, das maar een klein uurtje rijden van hier, waar we de laatste 4 dagen van ons Amerika avontuur zullen verblijven. We komen nu wel id buurt van LA en het verkeer is superdruk, we banen ons een weg doorheen weer gigantische autostrades maar arriveren toch nog behoorlijk op tijd ih hotel Loews Santa Monica, en dat ligt echt ah strand, geweldig. Snel effe alles od kamer droppen en even naar het strand en de pier wandelen. Hier is de serie Baywatch opgenomen en David is al ah uitkijken naar Pamela Anderson lookalikes maar blijft voorlopig nog op z'n honger zitten. Daarna nog even zwemmen ih hotel zwembad dat behoorlijik kleiner is als de foto's op de website deden vermoeden. We zitten ook heel kort bij het centrum en das ook wel handig voor het dinner. Daarna slapen, en nog effe naar de legodoos kijken, dat worden nog een paar lange dagen voor we thuis zijn en er gebouwd kan worden....
Vanochtend weer eerst alles inpakken, zo van het ene hotel naar het andere is wel leuk maar wel ook veel gesleur met valiezen. Daarna een ontbijtje ih hotel, we zijn al wat slimmer geworden, David en ik bestellen 1 all American breakfast en daar kunnen we met 2 goed onzen buik aan rond eten. Daarna uitchecken en op weg naar het vliegdekschip, de US Midway die net na WO II in dienst is genomen en tot vooraan id jaren negentig in active service is geweest tem de operatie Desert Storm in Irak. Dan heeft het 10 jaar aan discussies geduurd eer de navy het schip wilde vrijgeven om als museum te worden gebruikt en sinds 2003 is het open voor publiek. Er komen miljoenen bezoekers naartoe, het is één vd druk bezochtste attracties van California. Het gaat trapje op, trapje af, via de piepkleine slaapkwartieren vd gewone soldaten, tot de grote suites vd officieren, admiraal en kapitein. Die 2 laatste hadden elke hun privé keuken en kok. We passeren ettelijke ready rooms vd piloten, briefing zaaltjes waar ze klaar zaten om op te stijgen als nodig. De dry cleaning en laundry rooms zijn ook nt niks. In zo 1 wasmachine krijg ik waarschijnlijk al onze was vd voorbije weken, giga groot! Keukens zijn er ook genoeg en er is zelfs een klein ziekenhuis met een IC, eigen apotheek, een tandartsenpraktijk. Dit is echt idd een kleine stad op zich. Dit schip werkte met steamengines en moest om de 4 dagen tanken, de nucleaire nazaten die nu worden gebruikt, kunnen zo'n 20 jaar rondvaren zonder bij fuelen. Dat vertelt ons onze gids tijdens het bezoek ad commandotoren. Dat is het enige deel dat je niet op je eentje kan verkennen, de rest wandelen we door met een koptelefoon en audio tour. Op het fly deck staan weer een ganse hoop gevechtsvliegtuigen en helicopters. Al bij al doen we der bijna 4h over om alles te bekijken en dan hebben we niet overal alles gelezen wat er aan uitleg stond, dan hadden we der nog een paar uur langer over gedaan. Het is een maffe gedachte, 1000-den mensen op een schip alleen maar om een paar tientallen vliegtuigen te kunnen laten vliegen van waar ook ter wereld indien nodig. Het lijkt toch wel een beetje overkill. Daarna gaan we op weg, het is een korte trip deze keer zo'n 40 min, naar het Hilton hotel in Carlsbad waar we 1 keer overnachten om morgen naar Legoland te gaan. In het hotel hebben ze een plattegrond van het park en Jonas heeft het al volledig bestudeerd. Het Starwars gedeelte ligt midden ih park dus dat worden weer kilometertjes lopen ....
We zijn onze laatste week van onze 5 weken US ingegaan. Als we zo even overdenken wat we tot nu toe allemaal al hebben gezien en beleefd.... Amazing! Zovele mooie, fantastische ervaringen, telkens weer anders. Jonas vraagt regelmatig wat we tot nu het mooiste of het leukste vonden en dan bedenk je iets, maar meteen denk je aan nog anderen, het is zo divers dat het onmogelijk is om er het beste, het mooiste, leukste of grappigste uit te halen. Anyway, genoeg gemijmerd, we zijn nog niet naar huis ah gaan, we hebben nog een paar leuke uitstappen te doen voor het zover is en vandaag is dat de San Diego zoo. Die is ook al weer gigantsch groot. Er is een express busdienst waarbij je vd ene naar de andere dierengroep kan rijden, zo groot is het hier. Uiteindelijk doen we ze allemaal te voet en zijn onze voeten bijna versleten tegen dat we rond zijn. Als eerste doen we wel een busrondrit van een 40-tal minuutjes die ons langsheen een groot aantal vd dieren voert en waarbij de driver een schat aan informatie meegeeft. Daarna gaat het van de Urban jungle met z'n katten, giraffen, beren; naar de panda trek, de polar rim en via de elephant odyssey naar de Africa rocks. We zien veel dieren die we ook bij ons in de zoo zien maar ook veel die we nog nooit hebben gezien. Net als vele andere dierentuinen is ook deze zoo heel erg betrokken in broedprogramma's voor het behoud van bedreigde diersoorten. Op elk van de naamborden zie je hoe erg de diersoorten bedreigd zijn en het is bedroevend om te zien hoeveel diersoorten vandaag al niet meer zouden bestaan zonder dit soort inzet. Al de dieren die we hier vandaag zien zijn trouwens ook weer in gevangenschap geboren. Bovendien doet men hier een grote inspanning om ze grote ruime kooien te geven. Dat lukt niet bij allemaal maar de olifanten bv hebben een zee van plaats en zo zijn er nog een heleboel. De groenten vd dieren wordt bijna allemaal hier ih park gekweekt en net zoals id andere parken die we nu al bezocht hebben zijn ze ook hier heel erg bezig met recyclage en dat soort dingen. Het is ondertussen dik middag geweest en we hebben ongeveer 1/3 vh park gedaan. Eerst wat eten en dan op weg voor de rest. Doorheen de Lost Forest, een gigantisch tropisch regenwoud, kronkelen baantjes naar boven en weer naar beneden met volières en langsheen de klassiekers zoals de oerang oetangs, de gorilla's, tijgers enz. maar ook apensoorten, gazelles en vogels die ons volkomen onbekend zijn. Bij de hippo's (nijlpaarden) liggen een moeder en haar jong heerlijk te soezen. We zien een paar kleinere zwarte Oost-Europese beren die super actief zijn en de show stelen. Dan arriveren we bij Jonas zijn hoogtepunt vd dag, het reptielenhuis vol met slangen, de ene nog giftiger als de andere, hagedissen, varanen, kikkers, schildpadden enz. Als allerlaatste zien we schildpadden van de Galapagos eilanden, giganten! Ook hier is er een broedprogramma waarbij er schildpadden zijn die hier gekweekt zijn en op de eilanden opnieuw worden uitgezet. Zelfs deze giganten, waarvan men zou denken dat ze in ongerepte gebieden leven worden bedreigt, pfff we zijn eigenlijk niet zo goed bezig als je dit allemaal zo wat bekijkt! Gelukkig hebben we nu zowat alles gezien want we hebben het zo wel wat gehad en we gaan opnieuw op weg naar het centrum. We rijden even langs het havengebied, in San Diego is de grootste marinabasis vd US Navy gevestigd en dat wil David toch wel ook es effe checken. Z'n nieuwsgierigheid wordt beloond, in de verte ad overkant vh water zien we een vliegdekschip dat als hij het later opzoekt nog spiksplinternieuw is en maar dit jaar in dienst is genomen. Aan de haven zelf is een maritiem museum met een oude driemaster maar ook een duikboot maar nog veel belangrijker, er ligt hier een vliegdekschip, de US MIdway, dat als museum is ingericht, het geluk kan niet op. Onze plannen worden ietwat gewijzigd. We gaan morgenochtend na het uitchecken eerst effe dat schip bezoeken, das een kans die we niet kunnen laten liggen. Maandag, als we dan toch al in Carlsbad zijn gaan we Legoland bezoeken. Jonas ziet dat ook helemaal zitten, een extra traktatie id vorm ve vliegdekschip, why not?!!!
Na een stevig ontbijt gaan we op weg naar Seaworld. Ons hotel is echt wel super goed gelegen. We zitten vlakbij het centrum maar ook maar een 10-tal minuutjes van Seaworld en de zoo. Enfin, vandaag is het dus Seaworld, de prijzen vd ticketten zijn niet mis. We hebben een kortingbon van 20 $ per persoon maar dan nog zijn we 224 $ kwijt. We hebben wel premier seating genomen, dat zijn gereserveerde stoelen en die zijn steeds centraal voor de podia, tijdens de dag zullen we merken dat die meer dan hun geld waard zijn. Uiteindelijk zien we ook 6 shows en als je dat allemaal bij elkaar telt valt die prijs eigenlijk nog wel mee. We starten met Blue Horizon, de dolfijnen show. Dat zit al meteen goed, 7 dolfijnen geven het beste van zichzelf, afgewisseld met duikacrobatiën van atleten en trainers, heel knap, er zit ook nog een mooi verhaal achter. Er zijn ook 2 zwarte dolfijnen, ze trekken op de beluga whale maar dan met rugvin en ih zwart. Het kan al meteen niet meer beter denken we, maar toch.... Als volgende gaan we naar de zeeleeuwen en otters show. Dit is super leuk en grappig. De opwarmer is geweldig, we lachen ons te pletter. Hij brengt een persiflage van al de grote dansfilms van Grease, Footloose, Saturday Night Fever, Dirty Dancing, Flashdance, Jailhouse Rock, enz. heel grappig allemaal maar die gast kan ook wel echte dansen, hij weet de pasjes uit de verschillende films perfect te imiteren. De show zelf is echt superleuk, 2 zeeleeuwen brengen ons bij elk truukje ah lachen, Daarna is er tijd om de zeeleeuwen te voederen, je kan wat visjes kopen en die ad zeeleeuwen geven, ook wel leuk, we moeten alleen zorgen dat de meeuwen niet met de vissen gaan lopen want die zijn ook in grote getale aanwezig. Vervolgens gaan we op weg om Shamu te zien, dat is de Orka show met 5 orka's waarvan Shamu de ster is. Ongelooflijk mooi, er worden ook beelden getoond hoe Seaworld over gans de wereld meehelpt om dieren in nood te helpen. Je zit met die shows altijd wel met een beetje een dubbel gevoel met die dieren die in gevangenschap leven maar ongeveer al de dieren die hier worden opgevoerd zijn of in gevangenschap geboren of ergens uit een assiel of aangespoeld. Dankzij het geld dat de shows opbrengen kan men heel veel betekenen voor de dieren ih wild en dat is toch ook wel een fijne gedachte! Daarna zien we nog Cirque de la Mer, op en rond het water, met grappige momenten maar ook halsbrekende acrobatie; een 4D show rond Sesame Street die eerst wat saai lijkt maar dan toch nog best leuk wordt en we ook voor de eerste keer nat worden door de speciale effecten. Tijdens de eerste shows heb je steeds een aantal rijen die de soak zone worden genoemd, daar wordt je niet nat maar kleddernat. Of het nu de dolfijnen, zeeleeuwen of de orka's zijn, ze doen allemaal hun rondje om water over de bassins te splashen met hun staart. Shamu de orka laat de helft vh zwembad overstromen, die veroorzaakt een kleine tsunami met z'n staart. Grappig detail is ook dat alhoewel het duidelijk staat aangegeven en het telkens nadrukkelijk wordt gezegd, er toch steeds mensen tussen zitten die het totaal niet verwachten. Als laatste show bezoeken we de Pet's rule show, een show rond huisdieren, van honden en katten, over varkens enz. Ook weer heel grappig en de dieren die hier hun kunstjes laten zien komen zowat allemaal uit een asiel en waren bestemd om in te slapen. Als er één iets duidelijk wordt is het wel dat Amerikanen weten hoe ze een goede show in elkaar moeten steken. Het is allemaal awesome. Als allerlaatste doen we de Wild Arctic, met de penguins, polar bears & beluga whales. Ik wil daar gewoon doorwandelen maar David gaat in de rij staan voor de motion experience. Ik voel al wat nattigheid en als na het aanschuiven en bij het instappen ad gates blijkt dat dit een soort helicopterervaring over de ijsvlakte is waar je het gevoel krijgt met zowat 400 km/h over de ijsvlakte te scheren, hou ik het voor bekeken. Ik ga met Jonas, die ziet het ook effe niet meer zitten alhoewel die niet zo snel bang heeft, ad kant staan. We gaan voor de walking experience en de beluga, dat zijn een soort witte walvissen met een dikke bult op hun hoofd zijn schitterend. Ze zwemmen rustig rond in een enorm bassin, met een kleintje erbij, fantastisch. David wil nog graag de Journey to Atlantis doen, een wildwaterattractie, maar daar blijkt iets te haperen. Er zijn nog een paar avondshows en een vuurwerk net voor het park om 23h sluit maar we houden het voor bekeken. We hebben een schitterende dag achter de rug. We zijn bovendien allemaal behoorlijk verbrand vd zon. Het weerbericht zei vanochtend cloudy en alhoewel de temperatuur enorm meeviel, ook wel dankzij een verfrissend windje ( het park ligt niet voor niets aan een grote baai) brandde de zon in de stadia behoorlijk hard. Ondanks de zonnecrème die we nog extra aangeschaft hebben zijn onze knieën, armen en schouders toch wel behoorlijk ad kreefterige kant.
Vandaag cruisen we, David met nen dikke kater, richting San Diego, Jonas is in volle verwachting voor de komende dagen want het is zijn beurt, onze reis nadert stilaan z'n einde en de grote pretparken staan al op het programma. De trip is niet zo lang, nog geen 300 km moeten we afleggen maar we doen der toch, vanwege een paar tussenstops, bijna een ganse dag over. De eerste stop is aan een outlet id buurt van Morongo Valley dat vanwege het luxueuze image van Palm Springs heel veel outlet stores van dure designer merken bevat, interesting nietwaar. We doen een heel klein deeltje van die outlet, die is gigantisch groot, der kunnen makkelijk 1000 winkels zijn, der zijn overal aparte ingangen. We doen een paar mooie koopjes, David heeft hier al meer schoenen als ik gekocht sinds we hier zijn, wie had dat ooit durven denken! Dan gaat het verder via de IS 10 de US 215 op. Hier komen we toch wel een airbase van de US airforce tegen zeker, ze staat niet od kaart maar der is wel wat te zien deze keer en hup na effe zoeken en een paar af- en opritten later zitten we zowaar aan het March Field air museum, een park VOL met militaire toestellen, waaronder een SR- 71 voor de kenners onder de lezers het tot nu snelste militaire vliegtuig ooit. Alweer een dream come true voor den Dave. Mijn 2 mannen lopen vol enthousiasme vd ene F zoveel, de andere boeing huppeldepup, naar de B52 bommentoestand en ga zo maar door, tot een paar migs toe. Ik pak een paar 100 fotootjes voor het nageslacht. Een paar uur later stap ik met 2 glunderde gezichten terug in de wagen en zonder verder oponthoud gaat het verder richting San Diego naar hotel Solamar, terug van de Kimpton groep waartoe ook ons hotel in San Francisco behoorde. Het binnenrijden van San Diego is vrij spectaculair, de IS 15 waarover we rijden is zo breed dat we de rijvakken niet geteld krijgen en op een bepaald moment lopen ze met 4 boven elkaar, alweer zo'n filmmoment. Het hotel is alweer wreed goed in orde. We krijgen al meteen een glas wijn in onze handen gestopt bij het binnenkomen want het is happy hour en de kamers zijn ook weer dik oké, vrij modern met een paar frivole accenten, hele mooie staanlampen en het behang is een soort doorstikt leder, chique! Het zwembad ligt op het dak vd 4de verdieping maar is spijtig genoeg 2 dagen gesloten vanwege een privat event, das effe een kleine tegenvaller. Alhoewel, de temperatuur is ongelooflijk gezakt terwijl we deze richting uitkwamen, het is nog maar net over de 20°, en Jonas vond het toch al wat frisjes op nog te gaan zwemmen. We moeten zelfs een vestje aan als we buitenlopen om te gaan eten, is dat weer effe wennen! We lopen door het Gaslamp District dat nu een buurt met wat winkels maar vooral héél veel, vooral Italiaanse restaurants is. Vroeger was dit de buurt waar de meisjes van plezier zaten, ah de hxxxen zegt Jonas fluks als tem onzen uitleg hoort, diene wordt ook veel te snel volwassen! Die historie merk je nog wel een beetje want er zijn nogal wat bars waar diene dan toch nog niet zo grote zoon van ons niet binnen mag. Bovendien staan aan bijna elk restaurant serveuses hun waren, ehm menu's voor te stellen en mensen proberen te overhalen te komen eten. Ik weet nog steeds niet wat David nu meer bekijkt, den menu omdat tem beweert wreed veel honger te hebben of de decoletés vd serveuse... ;-))) We eten uiteindelijk in alweer een schitterend Italiaans restaurant alhoewel dat den pizza toch niet zo lekker is als die van de vorige avond volgens onze kritische tienerzoon! David houdt het bij water, diene heeft zijne kater nog altijd niet volledig verteerd, hihi...
Vandaag gaat het richting Joshua Tree National Park. Het ligt niet zo ver van Palm Springs en na een ontbijt ih hotel, dat we veel te duur betalen voor wat het maar is, arriveren we via de IS 10 en US 62 ongeveer een uurtje later aan Joshua Tree waar één vd ingangen ligt. Eerst gaan we Zuidwaarts richting Keys View, dat ligt op een dikke 1000 m en biedt een fabuleus zicht op de valleien errond. Op een zonnige dag zoals vandaag kan je de Andreas fault zien, de breuklijn die doorheen California loopt en waarlangs talrijke aardbevingen gebeuren. Das volgens een taxichauffeur eerder tijdens onze trip ook de reden dat vele wegen in slechte staat zijn en scheuren vertonen. Op weg naar dat viewpoint komen we overal joshua trees tegen, een cactusachtige boom waaraan het park z'n naam ontleendt. Naarmate we hoger stijger en de lucht koeler is, zijn die bomen groter, tot 3 m hoog. Bovendien komen we hele rare rotsformaties tegen, alsof reuzen reuzegrote rotsblokken hebben gestapeld. Dat blijken rotspartijen te zijn waar de grondlagen en de zachtere steenlagen door erosie zijn verdwenen en door waterinsijpeling zijn gebarsten bij extreme koude. Het levert mooie beelden op en we maken er een sport van om figuren te herkennen. Na Keys View gaat het eerst even terug en dan richting Cholla cactus garden. Dat is een pad doorheen een veld vol cactussen, één soort maar. Ze lijken wollig en zacht vanaf een afstand maar van kortbij zijn het vlijmscherpe stekels. Wel heel mooi ook. Maar het is alweer zo heet dat we nergens lang uit de wagen kunnen blijven, dit is ook weer in de woestijn, wat wil je dan hé! In dit park zijn een 5-tal oases, hier zijn natuurlijke bronnen en we stoppen aan eentje daarvan, de Cottonwood Springs. Voor al de andere moet je keilang wandelen maar de deze is vlak bij de parking, valt dat effe mee. Het is wel de kleinste en het zijn maar een paar palmbomen bij elkaar maar het is toch wel een markant zicht, palmbomen in een verder vrij rotsachtig en kurkdroog landschap. We hebben ondertussen het park helemaal doorkruist en terug gaat het naar het hotel. Op de terugweg is het opeens 47°, warmer als in Death Valley! David en Jonas gaan afkoelen ih zwembad alhoewel dat het water daarvan nog altijd even heet is en ik werk een paar dagen vd blog bij. Als we een paar dagen geen wifi hebben of lange uitstappen doen is het niet altijd makkelijk om die up to date te houden. Daarna gaat het terug richting downtown voor dinner. We vinden wat achterin gelegen een schitterende Italiaan, Sammy's place. Het eten is yummie en de porties zijn bovendien eens normaal. Jonas eet z'n pizza bijna met bord en al op en onze pasta's zijn ook overheerlijk. Bovendien brengt een lookalike van Frank Sinatra life crooners songs ten berde en hij doet dat met verve. Met je ogen dicht heb je bij sommige nummers het gevoel dat het echt Sinatra is, die man heeft een geweldige stem. Thuis zetten we deze muziek niet op maar hier in deze sfeer en met gedempt licht komt dit volledig tot z'n recht. David is volledig id mood en bestelt voor de eerste keer in jaren een cognac, de garçon komt af met een fles Delamain en de keuze is snel gemaakt. De portie is echter zoals met het eten meestal hier in Amerika, gigantisch, bij ons zouden dat dik 3 cognacs zijn en dat voor 19 $, het gaat er goed in met een goed stuk id voeten als resultaat. Jonas krijgt de slappe lach als tem David in z'n bed ziet sukkelen, met den hik er nog bij ook, hilarisch!!! Het is wel het beste dinner tot nu toe dat we gehad hebben en we zijn hier nu toch al wel even...
Vandaag staat de Grand Canyon oh programma. We gaan goed op tijd op weg naar het vliegveld van Grand Canyon vr onze helicopter vlucht. We checken in, krijgen een safety demonstratie en wachten dan af tot we worden geroepen om te vertrekken. Iets na 9h is dat het geval, nog een kwartiertje later zitten we vastgeriemd en met de koptelefoon op klaar voor vertrek. We vliegen een 7-tal minuutjes voor we de Canyon bereiken en op de tonen van U2's "it's a beautiful day" vliegen we de rand over, kippevel!!! De helicopter vliegt supertraag dus van kriebels of misselijkheid is geen sprake. Het zicht is bovendien zo mooi dat je daar toch niet aan denkt. We vliegen over de Colorado rivier die 1,5 km diep al gedurende eeuwen en eeuwen de canyon verder uitdiept, per eeuw wordt die nog zo'n 16 cm dieper. Veel te vlug is het half uur voorbij en vliegen we terug over de bomen naar de vlieghaven. Na een ontbijt bij McDo rijden we de Desert View drive af, das zo'n 40 km route langs de rand vd canyon en regelmatig kom je wondermooie view points tegen. De rotsen veranderen van kleur naarmate hun hoogte, hoe hoger hoe roder, hoe dieper hoe grijzer. De zon zet de kleuren nog extra id verf. De temperatuur is zalig. Gisteren tijdens de storm is de temperatuur wat gedaalt en we verkennen de canyon gans de dag met temperaturen die schommelen tsn 21 en 25°, perfect gewoon! Ik voel me niet super, ik had gisteren al keelpijn en een compleet verstopte neus bij het avondmaal en vanmorgen zat m'n hoofd helemaal dicht, de grote temperatuurverschillen, buiten heet en binnen veel te koud door de airco's hebben me de das omgedaan. Ik vind 's middags in een market medicatie, 3 in 1 zeg maar voor zowel hoest, neus en hoofdpijn, dat mag bij ons zelfs niet verkocht worden. Het zal blijken de volgende dagen dat die wel hun werk doen. Anyway, de Canyon is dus dik in orde, in de namiddag pakken zich in de verte wel weer wolken samen en vanaf 1 kant slaan we de zoveelste thunderstorm gade over de andere kant vd canyon. Een serveerster ih restaurant vertelde ons gisteren dat het de monsoon periode is en dat er behoorlijk veel regen kan vallen tijdens deze maanden, vandaar dus al die thunderstorms. In de late namiddag trekken we terug naar waar de restaurants staan om een tafel te reserveren in El Tovar, een heel oud maar ook behoorlijk deftig restaurant en gaan we op zoek naar een plaatsje om de sunset te bekijken. Vanaf een bepaald punt mogen der geen auto's meer door en is er een gratis busdienst die de mensen van 1 spot naar de andere brengt. Die nemen we en we wandelen een eindje langs de canyon tot aan Mohave viewpoint waar we een super zicht hebben op de ondergaande zon, een uur bekijken we de zon die in een behoorlijk snel tempo zakt en precies om 19h34, zoals aangegeven stond verdwijnt ze achter de bergen. Vanaf het moment dat ze de rotsen raakt tot ze volledig weg is duurt amper 5 minuten. Geweldig, alweer kippenvel!!!
