Om 6u00 vertrek in Heverlee, naar Brussel-Zuid. Van daaruit met de Thalys naar Parijs, om in te checken op de luchthaven Charles de Gaulle. Alles verloopt zoals dat hoort. En ik heb deze keer boterhammen met een eitje gemaakt, dat is echt iets voor als je op vakantie vertrekt. De boterhammen waren wel nogal klein en het eitje nogal groot, wat als gevolg heeft dat ik ACHT boterhammen meeheb. Die ik allemaal al heb binnengespeeld, nog voordat we op het vliegtuig stappen.

Bij het wachten om te boarden, wordt er een Monsieur Saignant afgeroepen, die zich aan de gate moet melden. Ik vraag me af of dat in de Engelse vertaling Mister Blue of Rare zal worden, maar neen, hij blijft Saignant.

Om 10u40 (ongeveer) begint onze vlucht van 11 uren en 30 minuten. De piloot maakt daar onmiddellijk 10 uren en 45 minuten van, en als we op het schermpje kijken dat aan elke zetel hangt, zien we dat we er amper 10 uren over gaan doen. Keigoed! En weet je wat? Bijna alle rijen bestaan uit 3-4-3 zetels, maar wij zitten net fijn met twee zeteltjes aan het raam, en daarnaast het gangpad. Nog keigoeder dus!

Air France is echt super, je zou alleen voor hun service al beslissen om eens een Trans-Atlantisch tripje te maken. Ik zal niet te hard in detail treden, maar the food (and the booze) was good. En de film-keuze ook. Ik kijk naar Rapunzel, en papa later ook. Hele mooie Disneyfilm. Papa heeft ook een andere film gezien, maar hij weet met de beste wil van de wereld niet meer welke dat was, omdat hij per ongeluk heel de film geslapen heeft. Na Rapunzel kijk ik nog naar een Koreaanse film, en daarna nog naar Little Miss Sunshine, en dan is het al ongeveer tijd om te landen. Ik heb amper drie kwartier geslapen, dat had ik niet verwacht na het korte nachtje van woensdag op donderdag. En ik heb geen enkel van mijn boekjes gelezen die ik meesleur.

Wat wel een beetje vreemd is: op dat schermpje op onze zetel staat dat het 12 uur is in LA, en de piloot zegt dat het al 13u is. En papa zijn horloge (die nog op thuis-uur staat) zegt dat het thuis 22u is. Als je daar 9 uur van af trekt, dan is het opnieuw 13u en geen 12u.

Conclusie: wij zitten dus heel de tijd te denken dat we maar 10 uur gevlogen hebben, terwijl het er toch wel degelijk 11 waren. Maar ik kan je verzekeren dat je daar echt in de verste verte geen idee van hebt. Alle tijdsgevoel is volledig verdwenen. Had die piloot gezegd dat het in Los Angeles 17u was, of voor ons part al 4 april, dan hadden we dat ook geloofd.

Waar wel absoluut geen twijfel over mogelijk is, is dat het in LA 27° en very sunshiny is. Daar staan we dan, lange broek, sokken, warm truitje. En zo al niet al te lentefris na zo’n lange vlucht.

Door de security en de douane geraken duurt behoorlijk lang, maar dat wordt goedgemaakt bij Alamo, waar we op 10 minuten binnen en buiten zijn om onze huurauto af te halen. Zodat we – nog altijd even lentefris – toch op onze hotelkamer ingecheckt zijn 2 uur nadat we geland zijn.

We doen vandaag niet veel meer dood.

- Even buiten gaan kijken waar we gaan eten (dat zal in een restaurantje zo’n 50 meter naast het hotel zijn), en wat water en cola inslaan zodat we vannacht niet plots van de dorst omkomen.

- De planning voor de volgende dag even bespreken en besluiten dat we morgen alleen al 101 dingen zullen doen, kwestie van rustig te starten.

- Een bijzonder deugddoend doucheke pakken.

En dan naar dat restaurantje. Je kan nu moeilijk zeggen dat het de eerste keer is dat we in de States zijn, en we zouden dus al het één en ander gewend moeten zijn, maar lieve help, wat is dat hier met die peoples?? Ik ben compleet verbijsterd als ik zie met welke schotels de dienster naar onze tafel komt. Denken die dat wij Holle Bolle Gijs en zijn zuster zijn?? Echt waar, dit tart alle verbeelding. Ik heb 2 fajita’s besteld en krijg 5 tortilla’s en een pan vlees waar 4 personen van kunnen eten. Waar slaat die 2 dan in godsnaam op? Op het aantal mensen dat nog kan eten van datgene dat ik laat liggen nadat ik me half te pletter heb volgepropt? Het moet zoiets zijn.

Dit gaan we echt anders moeten aanpakken de komende weken, want anders zullen we op de terugvlucht drie zitjes nodig hebben.

Het klokje zegt dat het nu 19u40 is, tijd om eens te checken of het bed deugt.

31-03-2011 om 00:00 geschreven door Krisje