Ik ben Dominique GIlles
Ik ben een vrouw en woon in Warwickshire (Engeland) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 04/08/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Voetbal.
Familie Beyen-Gilles
10-11-2008
WELKOM
Dag allemaal.
Via bloggen.be kan ik een update maken over hoe het met de zwangerschap gaat, de kinderen, Kris en ik in Engeland. In plaats van steeds heel veel e-mails te beantwoorden, kan ik nu iedereen doorverwijzen naar onze nieuwe website speciaal gemaakt om iedereen die wenst op de hoogte te blijven van onze verhuis naar Engeland, de zwangerschap en komst van baby nummer vier, en de avonturen van onze andere drie spruiten.
De bedoeling is dat we regelmatig een fotootje erop zetten met wat uitleg.
Veel lees en kijkplezier! Reacties zijn altijd welkom!
30-08-2008
UITSTAP 1 Warwick Castle
Ons allereerste uitstap was naar "warwick castle". Het was heel druk, veel mensen genoten van het schitterende weer en laatste weekend voordat de kinderen terug naar school moesten.
Warwick castle is vlakbij ons. Een prachtig oud kasteel met mooie landschap en groen rondom. Er waren veel shows te bewonderen zoals "gevechten tussen ridders op paarden", "uitleg en bewonderen van arenden en andere roofvogels", "uitleg over hoe het eraan toe ging tijdens de oorlog",...
De kinderen konden eens schieten met pijl en boog alsook zich verkleden als echte "ridders" of "jonkvrouwen" of "narren", dat laatste was iets voor Marnik.
Het was een gezellige uitstap en zeker voor herhaling vatbaar als er bezoekers komen!
25-08-2008
Verhuis en verloop eerste maanden1`
Op 25 augustus 2008 zijn we verhuisd naar Engeland voor Kris zijn werk.
De kinderen hadden het er eerst niet gemakkelijk mee met de gedachte alles te moeten achterlaten en verhuizen naar Engeland. Naar een Engelse school, nieuwe vrienden maken, nieuwe sportclub zoeken, familie en vrienden achterlaten...dat was nog het moeilijkste van al. Ondertussen zijn we al een tweetal maanden verhuisd, en alles verloopt prima. De kinderen hebben zich ongeloofelijk snel aangepast, en daar zijn we heel fier over. We konden alleen maar hopen dat het zo vlot zou verlopen.
Sara maakte al van de eerste dag snel vriendinnen op school, en het engels gaat heel vlot voor haar. je voelt dat ze nog niet al te veel vergeten was van de zes jaren dat we in Amerika, california gewoond hadden.
Karsten daarentegen verstond veel, maar had meer moeite met zich verbaal uit te drukken in het engels, maar ook dat heeft niet lang geduurd en ondertussen heeft hij al een pak vrienden gemaakt. Regelmatig worden er "playdates" georganiseerd, met de nodige vrolijke drukte!
Marnik gaat ondertussen naar een daycare/nurserie, te vergelijken met een creche met veel aanbod. Ook hij verstaat al heel wat engels. Zo zegt hij voortdurend "please" als hij iets absoluut wil... De woordjes "me", "mine", "no"...waren ook snel opgenomen in zijn vocabularia.
De kinderen en wij zijn heel blij met het huis en vooral de buurt waar we wonen. Heel aangenaam, toffe buren en we wonen op een grote doodlopende straat waar ze voluit kunnen fietsen, rollerskaten, basketballen, spelen...Zo kom je natuurlijk regelmatig onze buren tegen en dat zijn heel vriendelijke mensen. We wonen met een aantal Indiers, Schotten en Engelsen in onze straat. Hele vriendelijke en leuke mensen. Zo werden we vriendelijk onthaald toen we hier kwamen wonen. Naast ons woont Paul, nu ook onze tuinman geworden. (ik mag zelf niet teveel doen tijdens de zwangerschap). Aan de andere kant wonen Indiers (hun namen zijn moeilijk te onthouden, maar we voelen dat ook onze namen niet evident zijn voor hen...), ZIj hebben een kindje van bijna anderhalf jaar oud, een leuk lief meisje, Marnik gaat er altijd naar toe om dag te zeggen. Schuin tegenover ons woont een schots-engels koppel met twee kinderen, de oudste Alexander heeft dezelfde leeftijd als Marnik en op woensdagen organiseren we dan ook regelmatig een "playdate" of gaan we er eens samen op uit. Alexander heeft ook nog een klein zusje Anna die een maand of 9 oud is.
Daarnaast wonen nog Indiers, en die meneer werkt in een "cheesecake factory", en aangezien we zijn naam nooit kunnen onthouden kreeg hij de naam "Mr. Cheesecake", ook omdat hij ons regelmatig een lekkere cheesecake brengt!
Rondom onze wijk is een soort groene gordel aangelegd. Een fiets en wandelpad van wel 4km lang. Weg van de straten mooi tussen het groen en speeltuinen door, echt de moeite! Kris kan regelmatig eens goed gaan joggen en de kinderen vergezellen hem graag met mee te rollerskaten of fietsen.
Engeland is echt een mix van Amerika met Europa. Je hebt de typische grote "shoppingmalls" zoals we ze alleen in Amerika kennen alsook de supermarkten. De huizen, straten, landschap heeft weer meer weg van Europa. Het was dus niet zo moeilijk om je eigenlijjk snel "thuis" te voelen. Hier heb je een beetje van de twee.
Wat wel heel moeilijk is hier, is een "sportclub" vinden voor je kinderen. Ze moeten meestal al een jaar of acht zijn voordat ze zich mogen aansluiten bij een sportclub buiten "voetbal" gerekend. Alle andere sporten worden via de school aangeboden, alleen worden die maar per "leerjaar" aangeboden en zo vallen Sara en Karsten er meestal nog uit. Zo moet Sara nog een jaar wachten voordat ze mag "netballen", "veldlopen" of tennissen doen...en Karsten moet dan nog eens twee jaar wachten, en hij moet acht jaar zijn voordat hij zich mag aansluiten bij een basketbalclub. Misschien moeten we toch maar eens overwegen van hen te laten soort van "gevechtsport" doen, dan kunnen ze hun energie toch kwijt. Karsten is niet zo'n voetballer, maar overweegt nu toch een jaar te spelen omdat hij toch zo graag "iets" wil doen. Zwemmen is ook nog altijd een optie...we houden je update over de vorderingen hieromtrent!
Marnik gaat twee keer per week naar een soort "kidsclub" een "mommy and me" groep waar je met je kind van geboorte tot 3 jaar naartoe kunt. Allerlei activiteiten worden aangeboden zoals, verven, kleien, knutselen, puzzelen, ...de kinderen amuseren zich kostelijk maar de mama's onderling kwebbelen er ook eens graag op los..! (echt iets voor mij dus...haha). Het is ook een goede manier om mensen te leren kennen alsook dingen te weten komen.
Elk weekend proberen we een uitstapje te doen met de kinderen. Dat kan je lezen onder titel "uitstapjes" met foto's!
Familie Beyen-Gilles
