Het baan naar Memphis is een lange saaie recht-toe-recht-aan baan zonder spectaculaire bezienswaardigheden. Er was weinig verkeer dus het ging vlotjes. Voordat we naar ons appartement gaan bezoeken we eerst Graceland. Er waren verschillende opties van rondleidingen variërend van 30 dollar tot 199 dollar. Wij hadden gekozen voor de gemiddelde prijs en vroegen ons achteraf wat die 199 dollar toer in vredesnaam meer kon laten zien en beleven. Wij waren meer dan voldaan en hebben echt een heel bijzondere namiddag gehad. Best wel indrukwekkend. Door dit bezoek kreeg ik een heel andere kijk op Elvis zijn leven. Het huis is geheel in de jaren 50 stijl bewaard gebleven ook de aankleding. Helemaal niet over the top, oké hij was bekend, hij was superrijk en het huis had wel veel kamers, maar totaal niet overdreven. Zijn auto en motoren collectie daarentegen........maar wel super bijzonder. 

Het appartement was redelijk snel gevonden maar het inchecken gaf wat hinder. Een man genaamd Walker heeft ons goed verder kunnen helpen en vertelde Piet dat Memphis een “strange town” was en dat je goed moest oppassen. Oké, een held als ik neemt dit advies direct ter harte en we gaan zeker oppassen. Eigenlijk is een appartement veel comfortabeler dan een hotelkamer. Je kan je meer vrij bewegen en je hoeft niet steeds op restaurant te gaan. Voor ons twee zou het wel wat duur zijn maar als gezin of met meerdere vrienden is dat echt een hele goede optie. De eerste avond in Memphis zijn we wel uiteten gegaan en het was heerlijk. Het restaurant Flight op mainstreet had blijkbaar een goede reputatie en ik moet zeggen dat klopte ook echt wel. Het goede was ook dat je kleine porties kon bestellen en dat was voor mij dan weer super. De drie anderen hadden er wat weinig aan en bestelden gewoon nog een kleine portie maar dan van iets anders. De jonge garçon genaamd Walker( jawel, twee op één avond) was gewoon een superzalige hartelijke ober en bij het afrekenen gaf hij ons de tip om vooral erg voorzichtig te zijn in Memphis, want Memphis was een gevaarlijke stad. Nu gaan we dus zeker en vast dit advies niet negeren.  Het viel ons wel op dat Memphis downtown erg uitgestorven was op die bewuste zondagavond en er was ook veel leegstand in de straat. Een beetje zo een Harry Potter gevoel, donker en luguber.  We zullen morgen zien of het dan ook zo stilletjes is.

De dag begon druilerig en koud, daarom zijn we wat later opgestart. De wandeling mainstreet af hebben we onderbroken voor een koffietje en ook daar vertelde de ober datgene, wat we al van twee anderen te horen hebben gekregen dus blijkbaar is Memphis niet echt veilig. Hij drukte ons op het hart om vooral niet de zijstraatjes in te gaan, grote straten zoals Beale en Maine zijn wel veilig maar we moesten in downtown niet zelf op onderzoek gaan want de politie komt daar zelfs niet meer.

Het human rights museum in het voormalige “Lorraine hotel” is zeker het bezoeken waard. De slavernij wordt daar volledig uit de doeken gedaan en dit keer is het niet zoals in Savannah, waar de gids toch wel liet doorschemeren dat de slaven in Savannah het helemaal niet slecht hadden. (Ik denk dan: want?  ze zijn vrijwillig naar daar gekomen, helemaal niet uit hun eigen habitat ontvoerd en van hun familie weggerukt om onder dwang, met veel slaag en andere vreselijke folteringen zonder loon te werken????....... Ja hoor...)

Het museum laat de lange strijd zien die de zwarte bevolking heeft moeten strijden om gelijkheid te verkrijgen. Dat ze vrij waren wilde niet per definitie zeggen dat ze gelijkgesteld werden met de blanke bevolking. Zeker hier in de streek en ook in Birmingham USA was de strijd hevig, zo hevig dat er door de blanke bevolking heel veel slachtoffers zijn gemaakt. 

En wie weet is de blanke bevolking daar nog steeds zeer strijdvaardig op dat gebied. In de jaren 60 is alles geëscaleerd. De jonge zwarte bevolking begon in opstand te komen, ze weigerden nog op te staan als een blanke ergens wilde gaan zitten, ze bezochten ook de gebouwen en tentoonstellingen die alleen voor de blanken waren voorzien en er was een mars, een hele grote mars om te protesteren tegen de onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Al deze protesten waren vreedzaam en bedoeld zonder geweld. Daar is dus niks van in huis gekomen en na alle vreselijke moorden en martelingen was het grootste dieptepunt was toch wel de moord op Martin Luther King, die door een lafaard werd doodgeschoten terwijl hij op het balkon van het Lorraine hotel een luchtje aan het scheppen was.

Zeer indrukwekkend museum. Zeer indrukwekkend. Gelukkig liet het zonnetje zich zien in de namiddag en we zijn afgezakt naar Beale street. Voor de muziekliefhebber, the place to be. De dame die onze drank bracht vertelde ons dat rond 16 uur het downtown gebeuren wat tot leven begon te komen en dat de echte ambiance eigenlijk na 19 uur begon. 

Memphis ligt op de grens met Mississippi, de staat waar we naar afzakken. 

Ons volgend doel is Vicksburg, bekend van oa de grote strijd die daar gestreden is van Noord tegen Zuid. We blijven hier maar één dag, Eric is jarig vandaag dus vieren we dat vanavond op een casinoboot, maar dat weet hij nog niet. Verrassingske.