Sun, food and some jazzzzzz in the southern states
Holiday among framily
23-03-2018
Verschil van dag en nacht
Dagje New Orleans
Gisteren avond een klein voorproefje meegekregen over het avondleven in New Orleans. Na eerst een culinaire indruk gekregen te hebben van de creoolse keuken, moet ik zeggen dat ik zalig gegeten heb. Nu weet ik ook wel dat deze originele creoolse keuken heel waarschijnlijk een beetje aangepast zal zijn naar de smaak van de toerist, maar ik heb we een indruk gekregen en ga me er thuis dan ook echt wel op storten. De oude binnenstad bruist in de avond van live muziek en vele feestgangers. Ik denk dat de bevolking van New Orleans voor 81 procent uit toeristen bestaat, zeven procent uit bewoners en dan de overige 12 procent uit obers. Het is hier beredruk, maar Barbara, die oude dame uit Vicksburg, had al aangegeven dan het dag- en nachtleven van New Orleans helemaal verschillend was en dat gaan we straks dan ook hopelijk zien en beleven. Het schijnt weer een mooi zonnig dagje te worden en dat alleen al doet het vakantiegevoel helemaal naar boven komen. Het is nu zes uur in de ochtend, ik ben helaas luidruchtig gewekt omdat Im het elke dag nodig vindt om tegen half zeven te gaan rollen, met uiteraard alle lichten aan, veel geritsel en vanochtend als extraatje ene geweldige boel, gekletter en jawel, dan moet je er wel uit want hij was uit zijn stoel geflikkerd. Zelfs na 10 jaar heeft ie nog steeds niet door dat er twee remmen aan dat ding zitten en dat je die moet gebruiken als je allerlei onverwachte bewegingen maakt. Dus, om kort te gaan; mijn dagje is weer eens zeer vroeg begonnen.
Na een ontbijtje bij het wafflehouse, een keten die we zowat al elke dag tijdens onze reis zijn tegengekomen hebben we kunnen bespreken wat we willen gaan doen. Hier niet ver vandaan worden er moerastoer met gids aangeboden en eigenlijk is dat iets dat je toch gedaan moet hebben in deze moerasstreek. Het weer is zalig, echt begin zomerweer zoals bij ons. Lekker zonnetje, een briesje, gewoon zalig.
Omdat de Tour naar en in the swamp pas tegen 14 uur begint hebben we bedacht om daar in de buurt lekker chill te picknicken. We hebben tocht tijd genoeg. De tocht in de swamp was prachtig en leerzaam. Helaas voor mij had de gids last van monddiarree en hield zijn klep geen elk moment waardoor de prachtige rustige oase van the swamp een beetje in het niet viel. Op een gegeven moment kon ik me toch afsluiten van zijn gezwets om te genieten van de heerlijke rust. Omdat die tour maar een klein stukje van New Orleans rijden was hebben we toch een stukje meegepikt van deze prachtige stad. In de vroege vooravond hebben we ons ingeschreven voor de spirit en ghost tour en ik mag voluit toegeven dat deze toer gewoon een grote verspilling is van het geld dat we ervoor betaald hebben, maar we zijn er toch mee buiten geweest. Na een uur het gezaag van de gids te hebben aangehoord is de groep rechtsaf geslagen en wij gewoon linksaf. Dat was een hele verademing. Tijdens het voorbereiden van deze reis kwam voor Kris en mij toch unaniem naar voren om de tour naar de zo bekende begraafplaats in New Orleans te kunnen meemaken.
Die toer begint om negen uur, megod, en dat is toch wel heul errug vroeg. In de namiddag is er ook één, maar de toer in het French Quarter is alleen maar om 13 uur en dat is toch ook wel de moeite waard. Dat wordt dus kiezen.......
Slaap wel yeohl ( is slang voor jullie allen, zo praten ze hier)
De wegen die we al bereden hebben variëren van super zacht tot bereslecht. Het is opvallend dat de rit van Vicksburg naar het zuiden zelfs naar Belgische begrippen slecht zijn. Over een bump in the road gesproken......Ook zijn de bestuurders hier een stuk minder hoffelijk dan de hele afgelopen reis. En een richtingaanwijzerknop hebben ze hier geloof ik niet, of ze weten hem niet te vinden.......
De gps van de gehuurde auto heeft soms wat kuren. Na deze lange tocht is het toch nog zoeken wat ze eigenlijk van ons wilt. Maar het hele rare is wel dat sommige straten gewoon niet vindbaar zijn op deze gps. Dus effkes stout geweest en via mijn 4G de route gedownload, direct de 4G weer uitgedaan. Nu zou je dus denken dat we er zo zouden geraken. Helaas was dat buiten mij gsm slash gps kennis gerekend en we hebben een toeristische toer gedaan dwars de donkere achterbuurt van het gehucht Gonzales in Louisiana. De eetgelegenheid was 0,4 mijl van het hotel......... Enfin, na 15 minuten had ik dus pas door dat het bewegende bolletje en later het bewegende autootje ons moest voorstellen en zolang ik de gsm niet draaide lukte het aardig. We hebben toch nog van het lekkere eten kunnen genieten. Morgen staat er een mooie dag in het verschiet, ontbijtje à la Americain en bekijken hoe de dag verder doorgebracht gaat worden. Morgen is het de geboortedag van Tessa, al de derde geboortedag dat ze er niet meer bij kan zijn. Zo jammer.
Ons eerste idee was om een hotel te nemen in Natchez maar dat ligt best ver van New Orleans en daarom hebben we als uitvalsbasis Gonzales genomen.
Aan het ontbijt vanmorgen echter wist de ongeveer 80-jarige gastvrouw van het hotel Barbara ons te vertellen dat Natchez echt de moeite waard is om te bezoeken; er is daar veel historie en muziek. Zijzelf is afkomstig van New Orleans en daar heeft ze ook het eea van opgeschreven. Ze adviseerde ons echter om NIET onbegeleid het kerkhof te bezoeken omdat dit niet veilig was. Daar houden we zeker rekening mee.
Het bezoek aan Nachez mag in één woord geweldig genoemd worden. Het is het de oudste stadje in de staat Louisiana, en twee jaar ouder dan New Orleans. De Nachez Indianen van weleer zijn er al lang niet meer maar één keer per jaar komen de Indianen van overal om in Nachez een feest te vieren. De Spaanse invloeden zijn in Nachez nog goed te voelen. Met de koets en onder begeleiding van een gids hebben we een kleine indruk gekregen van het stadje. We hebben een plantage bezocht die niet echt een plantage was. Dhr des huizes had elf kinderen waarvan acht kids volwassen zijn geworden. Dat was zo in die tijd. Hij had de wens om zijn kinderen op te voeden buiten het plantageleven en had bedacht om in Nachez een buitenhuis te bouwen. Longwood is een rond huis dat enorm slim bedacht is. Zijn ideeën waren gewoon als van een genie. De bedoeling was om in de kelder de leefruimtes te maken voor de huisslaven en dan alles per verdieping op te bouwen voor zijn gezin. Helaas voor hem begon hij te bouwen vlak voor de grote oorlog en tegen de tijd dat hij eindelijk zijn gezin tijdelijk in the basement kon laten bivakkeren, brak de oorlog uit. In die tijd moest men, om zich veilig te stellen, wat toegiften doen voor zowel de vijand als de bevriende troepen. De vijand mocht niet geloven dat je tegen hen was maar ook de bevriende troepen mochten niet denken dat je met de vijand heulde. Dus moest hij alle gronden die hij verbouwde met oa katoen afbranden en zo viel een heel stuk aan inkomsten weg. Daarnaast moest hij zelf het leger in om te vechten. Zijn vrouw bleef achter met al die kids en slaven en zij moest toch haar huis af kunnen blijven betalen. Dat ging niet goedkomen en daardoor is het huis nooit verder afgebouwd van binnen. Alleen het kelder gedeelte met de prachtige kamers is volledig afgewerkt, de rest is onafgewerkt gebleven en dat is nu nog zo. Daardoor kregen wij een serieuze kijk op de funderingen van toen. Was heel interessant, en het huis wordt omringd door een prachtige tuin.
Ook hebben we down town Nachez bezocht met een koets en veel uitleg gekregen. Nogmaals, Nachez is echt de moeite. Vanavond is er live muziek in de plaatselijke saloon aan de Missisippi rivier, maar wij gaan verder naar het zuiden. De tip van vanmorgen heeft zeker zijn vruchten afgeworpen.
Ons hotel in Gonzales, net voorbij batonrouge en voor New Orleans is een basic hotel langs de lange baan, maar het is nog zo goed als nieuw. Hier gaan we enkele nachtjes doorbrengen en ik vraag me eigenlijk af hoe het komt da tik voor dit bezoek in vredesnaam geen appartement heb gezocht. Misschien was ik toentertijd nog niet in een appartement mood of zo, maar het komt wel goed.
In Vicksburg aangekomen zijn we naar het park gegaan waar de strijd die gestreden was herdacht wordt. Heel toevallig ligt dit zeer uitgestrekt domein tegenover ons hotel. We wilden daar gaan wandelen maar het weer werkte wat tegen en achteraf maar goed ook, want het is enorm groot. Dat er aan de entrance een bord stond speed limit 25 mijl gaf ook al veel duidelijkheid. Dus met de auto gaan sightseeing in het park, nooit gedaan.
Vicksburg ligt pal aan de Mississippi rivier en heeft hele mooie huisjes met van die leuke balkonnetjes. Het oude dorpje zal in het hoogseizoen waarschijnlijk druk bezocht zijn. Nu is het er kalm. De Missisippi rivier staat erg hoog, is hier en daar al buiten haar oevers getreden. Het heeft hier heel veel geregend de afgelopen weken, maar nu wij eraan komen zal het weer wel keren:)
Ons hotel aan Claystreet was geweldig. De prachtig de zuiderse huiselijkheid straalde ervan af. De kamers erg groot een schoon, gewoon geweldig. Die namiddag werd er door het hotel een small reception on behalf of the guests aangeboden en dat hebben we uiteraard niet afgeslagen. Het idee voor Eric zijn verjaardag om te gaan eten op de casinoboot leek een superleuk idee, totdat we het buffet zagen. Gatsie de gatsie, het zag er niet alleen smerig uit, het was ook niet te eten. Maar het is toch nog vastentijd zullen we maar denken dus morgen gaan we echt voor zijn verjaardag uiteten. De casinoboot zelf vond ik uiteraard wel leuk. Ik heb lang naar de craps tafel gekeken en ben tot de conclusie gekomen dat ik er nog steeds geen jota van snap. Na 50 dollar gebruikt en verloren te hebben was het voor mij welletjes en ging ik naar de éénarmige bandiet. Elke winst die ik kreeg er direct uitgehaald en afgegeven dus gelukkig een winst van 27 dollar.......
We blijven maar één overnachting hier en vertrekken morgen richting Baton Rouge. Het hotelletje daar in de buurt is een gewoon hotelletjes ik heb er geen enkele voorstelling van. Het hotel ligt tussen Baton Rouge en New Orleans, zodat we van daaruit alle kanten opkunnen.
Het is mij al heel de reis opgevallen dat die overdreven grote porties van weleer niet meer geserveerd worden. In 2011 waren de porties zo overdreven groot dat je er als gezin al van kon eten en nog over kon hebben voor thuis. Deze reis is dat heel anders. Wat echter ook opvalt is dat het ontbijt in de hotels tot nu toe zeer povertjes is. Wel wat zoetigheid maar bijna geen hartig beleg, wel overal spek of voorgegaarde worstjes en roereieren. Ook in dit mooie hotel waren er helaas alleen plastic bestek, papieren bordjes en papieren bekertjes, wat het zuiderse en huiselijke gevoel direct onder het vriespunt deed kelderen. De koffie blijft Amerikaans maar dat vind ik dan weer niet zo erg, ik drink eigenlijk altijd van die slappe Nescafé op het werk. Toch wil ik deze week wel eens graag naar zo een ontbijtketen gaan, gewoon om het eens aan de mannen te laten zien.
Het baan naar Memphis is een lange saaie recht-toe-recht-aan baan zonder spectaculaire bezienswaardigheden. Er was weinig verkeer dus het ging vlotjes. Voordat we naar ons appartement gaan bezoeken we eerst Graceland. Er waren verschillende opties van rondleidingen variërend van 30 dollar tot 199 dollar. Wij hadden gekozen voor de gemiddelde prijs en vroegen ons achteraf wat die 199 dollar toer in vredesnaam meer kon laten zien en beleven. Wij waren meer dan voldaan en hebben echt een heel bijzondere namiddag gehad. Best wel indrukwekkend. Door dit bezoek kreeg ik een heel andere kijk op Elvis zijn leven. Het huis is geheel in de jaren 50 stijl bewaard gebleven ook de aankleding. Helemaal niet over the top, oké hij was bekend, hij was superrijk en het huis had wel veel kamers, maar totaal niet overdreven. Zijn auto en motoren collectie daarentegen........maar wel super bijzonder.
Het appartement was redelijk snel gevonden maar het inchecken gaf wat hinder. Een man genaamd Walker heeft ons goed verder kunnen helpen en vertelde Piet dat Memphis een strange town was en dat je goed moest oppassen. Oké, een held als ik neemt dit advies direct ter harte en we gaan zeker oppassen. Eigenlijk is een appartement veel comfortabeler dan een hotelkamer. Je kan je meer vrij bewegen en je hoeft niet steeds op restaurant te gaan. Voor ons twee zou het wel wat duur zijn maar als gezin of met meerdere vrienden is dat echt een hele goede optie. De eerste avond in Memphis zijn we wel uiteten gegaan en het was heerlijk. Het restaurant Flight op mainstreet had blijkbaar een goede reputatie en ik moet zeggen dat klopte ook echt wel. Het goede was ook dat je kleine porties kon bestellen en dat was voor mij dan weer super. De drie anderen hadden er wat weinig aan en bestelden gewoon nog een kleine portie maar dan van iets anders. De jonge garçon genaamd Walker( jawel, twee op één avond) was gewoon een superzalige hartelijke ober en bij het afrekenen gaf hij ons de tip om vooral erg voorzichtig te zijn in Memphis, want Memphis was een gevaarlijke stad. Nu gaan we dus zeker en vast dit advies niet negeren. Het viel ons wel op dat Memphis downtown erg uitgestorven was op die bewuste zondagavond en er was ook veel leegstand in de straat. Een beetje zo een Harry Potter gevoel, donker en luguber. We zullen morgen zien of het dan ook zo stilletjes is.
De dag begon druilerig en koud, daarom zijn we wat later opgestart. De wandeling mainstreet af hebben we onderbroken voor een koffietje en ook daar vertelde de ober datgene, wat we al van twee anderen te horen hebben gekregen dus blijkbaar is Memphis niet echt veilig. Hij drukte ons op het hart om vooral niet de zijstraatjes in te gaan, grote straten zoals Beale en Maine zijn wel veilig maar we moesten in downtown niet zelf op onderzoek gaan want de politie komt daar zelfs niet meer.
Het human rights museum in het voormalige Lorraine hotel is zeker het bezoeken waard. De slavernij wordt daar volledig uit de doeken gedaan en dit keer is het niet zoals in Savannah, waar de gids toch wel liet doorschemeren dat de slaven in Savannah het helemaal niet slecht hadden. (Ik denk dan: want? ze zijn vrijwillig naar daar gekomen, helemaal niet uit hun eigen habitat ontvoerd en van hun familie weggerukt om onder dwang, met veel slaag en andere vreselijke folteringen zonder loon te werken????....... Ja hoor...)
Het museum laat de lange strijd zien die de zwarte bevolking heeft moeten strijden om gelijkheid te verkrijgen. Dat ze vrij waren wilde niet per definitie zeggen dat ze gelijkgesteld werden met de blanke bevolking. Zeker hier in de streek en ook in Birmingham USA was de strijd hevig, zo hevig dat er door de blanke bevolking heel veel slachtoffers zijn gemaakt.
En wie weet is de blanke bevolking daar nog steeds zeer strijdvaardig op dat gebied. In de jaren 60 is alles geëscaleerd. De jonge zwarte bevolking begon in opstand te komen, ze weigerden nog op te staan als een blanke ergens wilde gaan zitten, ze bezochten ook de gebouwen en tentoonstellingen die alleen voor de blanken waren voorzien en er was een mars, een hele grote mars om te protesteren tegen de onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Al deze protesten waren vreedzaam en bedoeld zonder geweld. Daar is dus niks van in huis gekomen en na alle vreselijke moorden en martelingen was het grootste dieptepunt was toch wel de moord op Martin Luther King, die door een lafaard werd doodgeschoten terwijl hij op het balkon van het Lorraine hotel een luchtje aan het scheppen was.
Zeer indrukwekkend museum. Zeer indrukwekkend. Gelukkig liet het zonnetje zich zien in de namiddag en we zijn afgezakt naar Beale street. Voor de muziekliefhebber, the place to be. De dame die onze drank bracht vertelde ons dat rond 16 uur het downtown gebeuren wat tot leven begon te komen en dat de echte ambiance eigenlijk na 19 uur begon.
Memphis ligt op de grens met Mississippi, de staat waar we naar afzakken.
Ons volgend doel is Vicksburg, bekend van oa de grote strijd die daar gestreden is van Noord tegen Zuid. We blijven hier maar één dag, Eric is jarig vandaag dus vieren we dat vanavond op een casinoboot, maar dat weet hij nog niet. Verrassingske.
We willen
eerst op bezoek gaan naar Graceland! Dat is eigenlijk toch een must als je in
Memphis bent. We nemen een basis tour maar zijn toch zo’n goeie drie uur bezig
om alles te bezichtigen. Het huis is volledig opengesteld, de opnamestudio, het
zwembad, de vele auto’s, … Dit is een echte aanrader en we worden helemaal
ondergedompeld in het leven van de King.
Als we in
Memphis aankomen is het eerste dat we te zien krijgen de Mississippi, de
langste rivier van Noord Amerika. Heel Indrukwekkend,
zeker de verschillende bruggen.
We gaan ’s
avond iets eten in een ‘sterrenrestaurant’. Dat wisten we op voorhand natuurlijk
niet want we gaan meestal gewoon op ons gevoel af maar het is de lekkerste
maaltijd die we tot nu toe gegeten hebben. Heel verzorgd en fijn van smaak.
Voor de hoofdschotel kan je kiezen uit een klein en een gewoon bord. Omdat de
porties in Amerika meestal huge zijn beslissen we allemaal om een klein bord te
nemen. Voor Nine is dat natuurlijk geen probleem, zij eet 2 happen en heeft
genoeg maar voor ons was het toch wat weinig en we beslissen om nog een tweede
bord te nemen. We proberen allemaal iets anders te nemen zodat we van elkaar
kunnen proeven en vergelijken. Het is eerlijk gezegd allemaal heel lekker. Ook
de desserts kunnen niet ontbreken want de chef is nummer 1 van Memphis op
gebied van pastry ’s en dat hebben we geweten. Een culinaire verwennerij met
aangepaste wijnen, het water komt me nog in de mond als ik er aan denk.
De rest van
Memphis valt voor mezelf een beetje tegen. Het is niet de stad die ik gedacht
had of waar ik over gelezen had op voorhand. Het slechte nieuws dat we gekregen
hebben van thuis zal er natuurlijk ook geen goed aan gedaan hebben maar voor
ons is het een stad met veel verval, veel leegstand en toch wel wat louche
figuren onder de baan. Ik zou hier ’s avond zeker niet alleen durven rondlopen.
We komen aan
in Nashville in het weekend van St. Patricksday. Als we aan de locals vragen
wat ze nu eigenlijk vieren kunnen ze hier niet op antwoorden, het is voor hen
gewoon een dag om te feesten en vooral te drinken. We zitten gelukkig een
beetje buiten het centrum, van het hotel gaan we zwijgen want het is het minste
wat we tot nu toe gekregen hebben en de klachtenbrief van dingen die niet in
orde waren is door Nine verstuurd.
Van
Nashville hadden we gehoord dat het het ene café na het andere was, allemaal
met live music en dat klopt volledig. Omdat het dus het weekend is van St.
Patricksday kan je hier op de koppen lopen. We kijken hier onze ogen uit, de
sfeer zit er duidelijk goed in. Zo zien we een vrijgezellenfiets ( waar
meerdere vrouwen op fietsen ) met drank à volonté, of de partybussen die in de
stad rondrijden met op het open dak dansende en vooral drinkende mensen, een Cinderella
koets om de stad rond te rijden en zo veel meer. Het is feest hier, je kan het
een beetje vergelijken met carnaval bij ons thuis, en we worden meegenomen in
deze sfeer. We eten in een tent waar ze ook live muziek hebben en het wordt een
gezellige maar vooral drukke avond.
Toen we onze
reis aan het voorbereiden waren heb ik me heel erg verheugd op de plantages met
slavenverblijven. Meade plantation kon dus niet op ons lijstje mankeren. Het is
een oude plantage/paardenstal waar alles zo veel mogelijk bewaard gebleven is,
ook de slavenverblijven. Het valt me opnieuw op dat ze hier in het zuiden een
deel van de geschiedenis willen minimaliseren. Het onderwerp ‘slavernij’ lijkt
een beetje taboe. Je krijgt alles te horen over de geschiedenis van de bewoners
van meade plantation, je kan bijna het hele huis bezichtigen maar over de
omstandigheden van de slaven wordt weinig gesproken.
Als we
uiteindelijk in de slavenverblijven komen wordt er wel een film afgespeeld van
een afro amerikaanse die ons vertelt dat ze de hele geschiedenis wil vertellen
en dat vind ik eigenlijk maar correct.
We krijgen wel het succesverhaal te horen van
een bepaalde slaaf, ik ben zijn naam vergeten, die eigenlijk de grondlegger is
van het fokken van paarden. Hij was er een crac in en naar wat ik begrepen heb
zijn er nu nog steeds paarden die van deze bloedlijn afkomstig zijn. Het is een
leuk bezoek met op het einde een wijnproeverij. We beslissen om daar een
snackje te nemen en als we ons buiten in het zonnetje installeren worden we
aangesproken door een Amerikaans gezin dat hier op vakantie is voor
springbreak. Ze vertellen ons dat we zeker ook eens langs moeten gaan in
Francklin en dat doen we dan ook. Het is een iets rustiger stadje , nuja niet
in de bub waar we enen gaan drinken want het is nu eenmaal St. Patricksday,
maar daarbuiten zijn er wat leuke winkels en caféetjes.
’s Avonds trekken
we terug naar het centrum van Nashville en we komen terecht in BB restaurant
met erg goeie live muziek. Het wordt een heel fijne avond.
Na een
uurtje of drie komen we aan in Pigeon forge. Het lijkt op een heel groot
pretpark waar we doorrijden en we komen later te weten dat het dit eigenlijk
ook is. Verschillende attracties staan langs de baan en voor kinderen is het
hier een echt paradijs. Het heeft wel iets al die kleurtjes, ik voel het kind
in mezelf weer helemaal naar boven komen.
Het
appartement waar we terecht komen kan niet anders beschreven worden dan ‘fantastic,
marvelous, … ‘ Twee mooie slaapkamers, twee badkamers, een superdeluxe keuken, ….
Hier kunnen we ons wel thuis voelen.
Wehebben ons ingeschreven om ’s avonds naar een
dinershow van Dolly Parton te gaan, niet dat ze daar zelf aanwezig is maar zij
heeft dit allemaal opgezet. Ik moet eerlijk toegeven dat ik op voorhand een
beetje sceptisch was over hoe het eten zou zijn maar dat valt echt heel goed
mee. Ik vermoed dat er zo’n600 mensen
per show aanwezig zijn die allemaal op tijd hun eten moeten krijgen maar de
organisatie is super. We starten met een champignonsoepje, daarna een
piepkuiken met mais en een aardappel in de schil en als dessert een appelflap.
Bestekken zijn er niet dus we mogen met onze vingers eten , wat ik ook wel leuk
vind. Tijdens het eten gaat de show gewoon door. De zaal is in twee verdeeld en
het is eigenlijk zo’n beetje een battle tussen noord en zuid. Het is heel leuk
opgezet en je kan zien dat jong en oud zich amuseert. Dit is een echte aanrader
dus als je ooit in Pigeon Forge bent moet je dit zeker doen.
Pigeon Forge
ligt eigenlijk tegen de Great Smokey Mountains en natuurliefhebber die ik ben
wil ik graag een wandeling gaan maken daar. We hadden een adresje doorgekregen
van een neef van mij waar je kon wandelen en dat ook rolstoeltoegankelijk was.
We konden het adresje niet echt vinden en hebben dan maar geprobeerd om zo in
de bossen te gaan wandelen. Voor Piet was dit echt niet zo eenvoudig en we
hebben de wandeling eigenlijk vrij snel moeten stopzetten. Wezijn dan maar doorgereden naar een mooi
uitkijkpunt. Naarmate we meer naar boven aan het rijden waren konden we de
temperatuur zien zakken en op een bepaald moment zaten we dus in de sneeuw en
hingen de rotsen vol met ijspegels. Ik probeer straks nog foto’s bij te voegen
maar dat wou de vorige keer niet echt lukken dus als je ze hier niet ziet kan
je ze op facebook bekijken.
Voor we
verder trekken naar Nashville pikken we nog het museum mee van de titanic. Als
we daar binnen komen krijgen we allemaal een personage toegewezen dat ooit echt
op de Titanic gezeten heeft. In de loop van de tour kom je dan te weten wie je
personage is en of ze de tocht overleefd heeft. Ook dit was een aanrader, ze
hebben heel veel moeite gedaan om de verschillende plaatsen zo authentiek
mogelijk in te richten. Zo komen we bij de trap met de klok. De trap met het
hekken ervoor dat volloopt met water en nog veel meer. Ik geniet en ik vermoed
dat de rest dat ook doet want we zijn allemaal heel enthousiast als we terug
buiten komen.
Onze reis
naar Savannah is er één van ongeveer 6 uur, een ganse trip dus. Onder de baan
zien we nog een man die gearresteerd wordt en we voelen ons eventjes in een
misdaadfilm. We komen aan in een oud hotel midden in het historische gedeelte
van Savannah.
Savannah is opgebouwd uit squares, vierkante
pleinen met de huizen rondom. Naarmate de stad groeide kwamen er meer squares
bij. Het is dus eigenlijk een stad die uit allemaal vierkanten bestaat en voor
mijn autistische geest is dit fantastisch, orde en structuur! Je kan bijna niet
verloren lopen omdat alles zo mooi geordend is.
In ons hotel
word je elke avond getrakteerd op kaas en wijn en als we uitgeladen hebben gaan
we daar dus iets drinken. We ontmoeten
daar Karen, een dame die volgens mij al lang op pensioen moest zijn, maar die
ons helpt om de beste plaatsen in Savannah te ontdekken om te gaan eten. We gaan
eten 2 squares van ons hotel maar door de airco die zo koud staat wordt het
niet echt een ‘warme maaltijd’.
We hebben
een tour geboekt om het oude gedeelte van Savannah te ontdekken. We zouden
samenkomen aan het pleintje voor ons hotel maar als we daar aankomen zien we
veel gidsen maar niet de onze. We gaan eventjes naar de receptie, waar ze echt
heel behulpzaam zijn, en na een telefoontje krijgen we te horen dat we naar een
ander plein moeten. We komen daar dus aan, 15 minuten te laat en ik voel me al
een beetje opgedraaid. Ik vraag aan de gids hoe het komt dat hij hier staat
terwijl er toch heel duidelijk vermeld staat dat we op het andere plein moesten
samenkomen. Hij zei dat hij een berichtje gestuurd had maar dat het blijkbaar
niet verzonden was ??????????????? Zulke toestanden zijn voor mij totaal
onbegrijpelijk en ik moet eerlijk toegeven dat ik al een kleine degout heb van
de gids omdat hij ons zoiets lapt. Nuja, ik probeer het van me af te zetten en
we starten aan de tour.
Onze gids
begint te vertellen over de geschiedenis van Savannah, ook over de slaven, en
volgens hem hadden die mensen het helemaal niet zo slecht hoor. Ze kozen ervoor om daar te werken en de
verhalen van slaven die met de zweep bewerkt werden waren volgens hem allemaal
fel overdreven!!!! Mijn degout veranderd van klein naar toch wel iets groter
maar ik blijf me voornemen dat ik niet zo veroordelend mag zijn en we vervolgen
onze tour.
De oudstad
is echt heel mooi en ik geniet, ondanks de gids, van de geschiedenis van het
land, de mooie huizen en fantastische natuur. De Ieren die hier met massa’s
naartoe komen om de rottigste jobkes te doen, ze zijn misschien nog slechter af
dan de slaven. Het is duidelijk een tijd van heel veel onrechtvaardigheid en
mijn buikgevoel komt een beetje opzetten zoals ik dat altijd heb als ik
geconfronteerd word met zulk onrecht.
Als we onze
tour verder zetten vertelt onze gids dat dit echt trumph land is. Ik meende
eerst dat hij het niet meende maar dat was verkeerd gedacht en eigenlijk had ik
moeten weten dat het zo’n vent was. Hij vertelt heel fier dat zijn omzet
verdubbeld is sinds hij aan de macht is.
Ik kan het niet laten om op te merken dat er belangrijkere zaken zijn dan
omzet, zoals bijvoorbeeld menselijkheid, maar ik herpak me heel snel en zeg dat
we deze discussie niet gaan voeren en dat we beter gewoon verder doen met de tour.
Ik begrijp nog steeds niet dat er mensen zijn die voor zo iemand kunnen stemmen
maar soit, iedereen heeft recht op zijn eigen mening.
Voor de rest
van de tour probeer ik zoveel mogelijk te genieten en eerlijk is eerlijk ,
Savannah is gewoon een heel mooie stad dus dat is geen probleem. Vooral de
pleintjes met de oude eiken die bijna allemaal volhangen met spaans mos geven
een heel speciaal gevoel dat ik wel kan appreciëren.
Onze twee
dagen zijn weer heel snel voorbij en ook hier blijven we met het gevoel zitten
dat het allemaal wel iets langer gemogen had. Misschien moeten we volgende keer
een paar maanden uittrekken. Maar nee zo lang kan ik de gasten niet missen of misschien
moeten we volgende keer eens samen met de kids naar hier komen! Dat zouden we ook
kunnen doen.
