Er zaten inderdaad twee wanten in mijn Kozelie-tekst van vorige week Ik wil dan ook mijn oprechte excuses aanbieden aan de zon want het is wel een beetje uitdagen Wanten horen bij de winter en ik wilde er echt niks mee zeggen maar een want alleen, ik vond het zo zielig
Vanmorgen heb ik de Fietsdodentocht gereden. De tocht heeft zijn naam geen eer aan gedaan; still alive and kicking! Slechts een half jaar geleden had ik amper kunnen dromen dat ik ooit nog 100km met de fiets zou rijden. Tijdens de laatste kilometer werden mijn ogen dan ook plots acuut incontinent Er zijn vandaag trouwens een pak Belgen die een medaille hebben behaald, en Kozelie is toch wel een beetje fier dat ze één van die gelukkigen is Ik ving ook een kaartje van het Rode Kruis op, het lag toevallig net naast mijn medaille toen ik die wilde fotograferen
-x-
Op de dag met de naam verwijzend naar de planeet Saturnus, geven de sterren er in Londen een lap op. Al meteen een aardig aantal Belgen mocht aan de slag, worp, stoot, roei of spurt. Er schuilt blijkbaar toch een stukje chauvinisme in Kozelie want want bij winst van de eerste Belgische bronze medaille op deze spelen werd mijn clownenhuid plots kippevel dat voelde ik toch zo want zien is niet mogelijk door de om en bij de 82 muggebeten. Ik dood niet graag levende wezens, maar die beesten kunnen maar beter niet in mijn gezichtsveld neer gaan zitten want dan word ik onmiddellijk en bijna mét plezier tijdelijk ontoerekeningsvatbaar. Jammer voor de wielrenners, Boontje kwam enkel om zijn loontje en een medaille zat er niet in.
Zelf ben ik, samen met een bevriend clowntje, even naar het Sfinksfestivalmarktje gefietst. Daar zijn we nog maar eens op toeval bestaat niet gebotst Zinnen even verzetten en toeval bestaat niet even vergeten, dat was het plan daar was the universe het duidelijk niet mee eens We zijn nog iets gaan eten bij de Turk (die mag zelf momenteel toch niet eten ☺ ) voor zonsondergang moet daar nog bij eigenlijk, maar dan klopt het grapje niet meer zo goed. Dat geeft ook niet want er is een bel dus kloppen hoeft helemaal niet Gek hoe ik pas tijdens een dag van afkoeling van de warmte begin te weten. Ik ga in bad, deze keer niet met Geentje maar met een interessant boek alweer ; Moeheid als emotie geeeeeeuw. x-
Hiperdepiep hoeraaaa! België is dus een kreeft! Dan toch niet van de zon... al zitten er nu wel mooie dagen in het vooruitzicht... Ik wil nog wat vertellen over vorige week zaterdag. Normaal als je gaat werken verdien je toch net centjes welnu, vorige zaterdag ging Kozelie zoals gewoonlijk ook weer helpen bokes smeren. Nadien haalde ik bij de winkel mijn geldbeugel boven maar die was leeg En het viel me extra op daar ik, eerder uit gemakzucht dan wel uit spaarzaamheid, altijd een halve ijzerwinkel meezeul. Meer dan 5 euro zal die ijzerwinkel wel niet waard zijn geweest, maar er zaten ook leuke herinneringen in (een steentje van de cursus mindfulness, een gelukskever uit Egypte, een schorpioen-hangertje, ja zelfs een naaldje om een voetbal op te pompen), waardeloos voor de stelende schurk maar erg waardevol voor Kozelie. Het is een gek idee toch; gaan werken en daarmee geld verliezen ipv te verdienen maar het is vooral niet fijn vertrouwen te moeten verliezen in mensen die je dacht te kunnen vertrouwen op en top Onlangs was ik nog helemaal in de ban van een leuk gedicht een pad op pad en raar maar waar, tegenwoordig komen er bijna onophoudelijk voor mij heel interessante dingen op mijn pad Ik ga er nog niet teveel over zeggen maar ik heb een springplank aangeboden gekregen richting verwezenlijking droom het is best spannend om zo op die plank te staan en eerlijk, de gedachte aan de sprong is opwindend maar tegelijkertijd ook beangstigend. Jaaa, ik weet het, angst is een slechte raadgever, ik ben ook niet van plan er naar te luisteren deze keer, maar spannend blijft het wel! Ik houd jullie zeker op de hoogte (brrr hoogte ). In de bib leende ik een boek Ademtocht ; ademhalingsoefeningen worden aan mekaar geschreven door middel van een leuk verhaal (zoals ik ooit graag mijn gedichten aan mekaar zou verhalen). Enthousiast begin ik te lezen en wat blijkt het verhaal lijkt wel mijn verhaal, dingen waar ik momenteel mee bezig ben worden er bijna letterlijk in beschreven echt byzonder. Maar ook leuk, geruststellend, alsof er toch iets is dat me doorheen mijn leven, langsheen mijn pad zeg maar, leidt -x-
Mijn bioritme is al enkele dagen helemaal in de war geeeeeeuw. s Nachts lig ik wakker alsof ik 5 rode stieren en nog eens zoveel koffies binnen heb, en overdag lijk ik als verlamd en zou ik een gat in de dag slapen. Ik doe dat niet want zon gaten kunnen gevaarlijk zijn; je kan erin vallen en opzich is dat ook weer niet zo erg; er zijn ladders en touwtjes, helpende handen en handvaten,... Maar erger is het wanneer het om zwarte gaten gaat én het vrijdag de 13de is, dan is het zo goed als onmogelijk om er nog uit te geraken, vandaar, geen slaapje voor Kozelie vandaag!
Deze voormiddag had ik een fijn gesprek met een dame die een werk maakt over het chronisch vermoeidheidssyndroom. Aangezien ik in zekere zin ook al een aantal jaar aan zulk werk bezig ben (maar dan onvrijwillig en volledig praktijkgericht ☺ ) was het interessant én voor Kozelie (het is altijd leuk om te merken dat ook mensen die het syndroom zelf niet hebben, het toch begrijpen en er een juiste kijk op hebben volgens mij dan hé, want wat is juist-), én hopelijk ook voor de dame (een getuigenis is toch altijd weer wat anders dan een uiteenzetting in een boek). Ik wou dat mijn werk gelijk klaar was met het hare, maar met dit bewolkt weer zit er vanavond vast geen vallende ster in...
-x-
Kozelie is helemaal gek op spinnen!! Neen, ik bedoel niet van die achtpotige monstertjes die bij het afdalen langs één of andere draad me telkens voor de hele dag opzadelen met de mission-impossible-tune... Neen, ik bedoel fietsen op loeiharde muziek, gewoon thuis in de living. Ik weet wel dat fietsen in de buitenlucht een pak gezonder lijkt maar voor Kozelie ligt het nu nog even anders. Ik kan op zo'n indoorbikeske mijn hartslag netjes continue houden, ik hoef me niet te ergeren aan 'automobieltoeristen' (dat hoef ik anders ook niet maar de kans is groot dat ik dat wel zou doen), ik hoef geen verkeersregels te respecteren en kan in mijn hoofd dus gewoon in 't midden van de baan, zelfs de autostrade, gaan rijden, ik slaag erin ontzettend hard te zweten nog voordat mijn spieren verzuren of mijn adem platgetrapt is, ik hoef mijn achterzakskes niet vol te proppen met communicatiemiddelen (echt waar, die postduiven passen amper in 't zakje van zo'n truitje), reservebandjes, een halve koelkast proviand en enig identificatiemateriaal, ik kan niet lek rijden én ik kan afstappen wanneer dat nodig is zonder daarna nog een heel traject met de voeten of het openbaar vervoer te moeten afleggen, ook mijn aan-ontstekingen-verslaafde schouder kan ik hangen, leggen of laten bengelen waar en hoe ik wil. Bijna niets dan voordelen dus aan zo'n machien... alleen opletten; over-drijven gebeurt met de boot of met een vlot, niet met een spinningsfiets!!
-x-
20 dagen na dr vorige schrijfsel ontwaakt Kozelie uit haar zomerslaap Een fantastisch zomerslaapje trouwens met prachtige dromen die bijna werkelijkheid leken
Ik droomde eerst dat ik met mijn beste maatje in Turkije terecht kwam. In een mooi, verzorgd hotelletje met lekker eten en vriendelijk personeel. Ik droomde ook dat we daar twee hele fijne mensen leerden kennen en dat we op een bouwwerf touwen gingen stelen (stelen weliswaar met het goedkeurend oog van een hoogtewerker aldaar) om een spel mee te spelen dat we de dag voordien tijdens een boottocht ook hadden gespeeld. Ik droomde dat mijn maatje het halve personeelsbestand van het hotel de avond nadien entertainde met die touwen, echt zon gekke droom.
Het tweede deel van mijn droom speelde zich af in de Franse bergen. Weer stralend weer, lekker eten, fijne mensen, zalig zwembadje ter afkoeling én, fietstochtjes. Jah, het was dan wel maar een droom, maar Kozelie heeft toch maar 2x netjes een heel eind geklommen, zonder schade nadien, misschien was dat nog wel het mooiste van de hele droom! Gisteren werd ik dan plots weer wakker in mn eigen bedje. Blijkbaar heb ik onderweg ook fotos genomen ik wist niet dat dat kon; fotos nemen in je dromen en die dan transporteren naar het andere deel van je slaap of zou het dan toch allemaal écht zijn geweest??? Ik weet in elk geval dat de geest een machtig ding is, tot veel meer in staat dan dat we soms beseffen, en dat dromen, hoe onwaarschijnlijk ze ook mogen lijken, altijd de kans hebben om werkelijkheid te worden onder één voorwaarde; geloven dat het kan.
-x-
Nog een paar woordjes via de kieuwen van mijn computer de virtuele wereld insturen en dan is Kozelie ribbedebie en daar hebben kangoeroes nu eens niks mee te maken zie eerst een stevige vitamine D kuur van een weekje, onder begeleiding van de Turkse zon in het gezelschap van mijn clownenmaatje. Vorige keer hadden we alle twee toch een allergie blijkbaar voor het toontje van de lift moesten we elke keer over die sensor stappen, maar dat werd na verloop van tijd zoooo saai, dat we de laatste dag maar geprobeerd hebben of er onder kruipen ook een optie was. Al vonden de andere hotelgangers het eerst maar een vreemd gebeuren, een glimlach bleek toch moeilijk te onderdrukken het horen van een lifttune zal nooit meer hetzelfde zijn t is een aanradertje zo af en toe eens onmenselijk gek doen.
Na Turkije treint Kozelie nog naar Frankrijk God gaan zoeken Nietzsche van! Die is al lang dood Mja, ach gewoon wat relaxen, lezen en heel misschien het topje van de kale berg toch eens van naderbij gaan bestuderen (ik heb het niet over jouw hoofd, papa Kados ! ). Kozelies ouders verblijven een paar weekjes aan de voet van de mont Ventoux en het zal heel veel karakter kosten om die berg op te fietsen, nog méér om er vanaf te blijven We zullen wel zien, vooral voelen of het al een kanneke is geworden of, of het nog steeds een lereke blijkt. Dus, dit clowntje verdwijnt nu voor even, uit jullie virtuele leven. t Gaat jullie goed!! Veel liefs van jullie rode snoet
-x-
Ik ben wel gelukkig ja, er prijkt dan ook een stapel Happinez-magazines hier in mijn zetel, je zou van minder happy worden. Neen, eerlijkheidshalve moet ik toegeven, al is het een fijn nalatenschap van de verhuizende buurclown, mijn geluk heeft niet zoveel daarmee te maken. Ik voel mezelf alsmaar sterker worden, meer energie, betere fysiek, weer ruimte om weer aan werken te denken alleen slapen doe ik nog niet goed maar dat heeft daar natuurlijk ook wel wat mee te maken. Als je ziek bent is gaan slapen een verlossing, er is gewoon niks anders dan de ziekte om aan te denken, je geest vindt dat wellicht geen leuke gedachte, maar het is er maar één, ze werkt overigens verlammend en veroorzaakt dus minder chaos dan nu al die mogelijkheden die plots weer opduiken; het is gewoon weer feest in mijn hoofd; my mind is a DJ, en blijkbaar kent die geest des huizes niks van avondklokken of dag-nachtritmes. Naast die nachtelijke 'dwalingen' is ook mijn gesaboteerd telsysteem mogelijk een oorzaak van mijn insomnia. (je weet wel, om alsnog in slaap te vallen, schapen tellen, maar bij mij worden die wollige blaters telkens weer verdrongen door mjawel nog steeds dat stuk Zero-chocolade ). Als de zon nu heeeeel hard meewerkt, dan moet ooit dat stuk toch gewoon smelten? De vraag is echter wel, vindt Kozelie zon gesmolten reep chocolade nog wel even interessant??!! Jung, jung, jung toch!
-x-
Jaaaa, de zon heeft wat afgebabbeld vandaag en ze heeft nog inspiratie voor een paar dagen dus dat belooft. Ik daarentegen word overvallen door transpiratie maar de inspiratie lijkt weggesmolten... Om het in facebooktermen te zeggen; vind ik niet leuk.
Maar, zoals alles, komt ook dit wel weer goed waarschijnlijk
Vorige week werd ik uitgenodigd op een upper @ home-party nu begrijp ik waarom er zoveel geheimzinnige commentaar kwam op de gesprekken die ik soms heb met Geentje (mijn jullie reeds bekende badeendje) Veel van Geentjes vriendjes lijden blijkbaar aan een vorm van Parkinson Geentje niet, Geentje is gewoon eendje, niet meer, en niet minder. Ah ja, en dit wil ik ook nog even vertellen; als ik via de oude baan van Mechelen naar Edegem rijd, dan passeer ik een aantal van die met neonlampen in fluo kleuren verlichte huisjes, met grote ramen achter dewelke nogal schaarsgeklede dames TV zitten te kijken. Zo gaat het een aantal km en dan passeer ik een bord met schietstand Waarom precies is moeilijk uit te leggen, toch moet ik hier altijd om lachen.
Schaaplekker allemaal x-
Ik wilde nog een grapje gaan verzinnen over donderdagen bij heldere hemel en hemelvaartdag maar vandaag is zulks net zeker niet om te lachen. Vandaag kreeg ik het nieuws dat een gelijkgestemd clowntje, n soulmate-je zeg maar, de strijd met dit leven heeft opgegeven. Ik snap het wel, maar ik begrijp er niks van. Half februari ging het met geen van ons beide echt goed. We hadden toch afgesproken om een fietstochtje te maken samen maar op de dag zelf belde je af; we zullen onze afspraak moeten uitstellen want ik moet voor een tijdje naar het ziekenhuis. Ik plande een fietstochtje alleen, naar het ziekenhuis. We hebben daar nog een terrasje gedaan, met onze snoet in de zon, vertellend over jouw angsten maar oh zo grote vechtlust ook waarmee je die demonen waaronder die dekselse CVS toch klein hoopte te krijgen. Ik was blij dat ik ondanks je zichtbare teleurstelling in het leven toch ook nog die moed zag, al moet ik nu toegeven dat die moed me op dat moment wat misplaatst leek, zoiets was het dat ik voelde. Ik had een wrakje verwacht maar er zat iemand tegenover mij die gelaten was, misschien al wel de verlossende beslissing had genomen. Je was blij met mn kaartje waarop ik je lievelingsgedicht had geschreven. De lotusvlinder heeft het op een iet-wat-anders-dan-verwachtte manier opgelost en uit de grond van mijn hart hoop ik dat je nu de rust mag hebben gevonden die hier onbereikbaar bleef. Gelukkig blijf je voor altijd Kozelies soulmate en wees maar zeker dat deze nu nog meer vastberaden is om te doen wat we samen voor ogen hadden; de CVS aanvaarden, overwinnen, en er uiteindelijk anderen op één of andere manier mee helpen. Hou me goed in de gaten van daarboven, stuur me af en toe ook een beetje bij als je wil en ondertussen alvast bedankt voor je vriendschap en je vele lieve, motiverende woorden. De lotusvlinder zal voor eeuwig jouw gedicht blijven.
-x-
