Ik ben vandaag wat sprakeloos, heel emotioneel, voel verdriet, teleurstelling, daarbij ook nog wat aan-de-kant-geschovenheidsgevoel en heb een lijf in lichte staat van ontbinding. Verder meen ik een grote letter L op mijn voorhoofd te voelen. Meestal is dat de goeie moment om aan het schrijven te gaan. Alleen weet ik niet goed hoe ik het allemaal in deftige zinnen moet gieten, het gaat ook niet om gieten, het gaat om overspoeld worden. Blijf bij jezelf, zorg voor een goede aarding, laat de gedachten die opduiken toe, grijp ze niet vast, duw ze niet weg maar verwelkom ze als een gast in je huis zo simpel is het. Meer dan waarschijnlijk zit er ook veel waarheid in, is het een kwestie van heel veel en heel lang oefenen én, van eerst al je demonen regelrecht in je gezicht te krijgen, net zolang totdat je luistert, en als je niet wil luisteren in gezonde toestand dan zal je lichaam je er wel een handje bij helpen. Lijkt het alsof Kozelie uit ervaring spreekt? Niets is wat het lijkt, maar soms lijkt iets ook niets als een ander het bekijkt. Mijn enthousiasme van maanden geleden was verdwenen sinds de plannen feiten werden raar maar waar alle alarmsignalen gingen plots tegelijkertijd af (heel de CVS-reutemeteut -kwestie van moest ik het vergeten zijn wat de symptomen zoal zijn-; niet slapen, koortsig, zenuwachtig - noem het gerust paniekerig, foggy-brains, ). Maar dat niet alleen, ook alle praktische regelingen liepen met horten en stoten, ik voelde dat het niet stroomde en toen de eerste patiënt een feit was, bleef de euforie en het gevoel van opluchting uit. Dit was duidelijk niet wat ik moest doen. Heel vreemd, want het voelde eerst alsof ik dat net wél moest doen. Ik had één ding denkelijk over het hoofd gezien; waar ligt mijn eigen grens, zie ik het zitten om uitleg te gaan geven (ik ben geen prater, geraak eigenlijk niet zo goed uit mn woorden maar, went wel, ik wil mensen doorgeven waar ik enthousiast over ben!), om in te spelen op de dingen die gezegd worden (ben ik ook ni sterk in maar went wel, ik wil mensen écht doorgeven waar ik zelf enthousiast over ben!), om structuur te bieden en stap voor stap de dingen uit te gaan leggen (ik ben een chaoot in mijn hoofd maar och, went wel, zolang ik mensen maar kan doorgeven waar ik zelf zo enthousiast over ben!) 1,72m en toch mezelf precies wat over het hoofd gezien.
Eén positieve noot wel om af te sluiten; okkernoot!
Neen, nu echt; ik moest gisteren eigenlijk gaan zitten vanaf 7u maar ik was om 7.30u alweer terug recht. (dat is niet de reden van mijn aan-de-kant-geschovenheidsgevoel, al kan je t zo natuurlijk ook wel interpreteren ☺)
-x-
Naast twee postduiven, heb ik ook nog een ander dier. Gelukkig is hij niet altijd van de partij, maar als hij er is, dan wil hij in de spotlight staan, de show stelen Ladies and Gentlemen, may I present you my one and only misteeeeeer Scaredy-cat!!! Toch toch toch is het me vandaag gelukt deze lastigerd bij de oren te nemen en te zeggen lieve jongen, vandaag zwaai jij eens NIET de plak. Ik moet zeggen, niet bepaald de makkelijkste opgave ooit, het is een vechtersb(h)aasje. Pas op hé, hij mag blijven, wat je wegduwt komt toch telkens en vaak hardnekkiger weer naar je toe, daar niet van. Maar hij mag me niet verstikken. Verstikken is niet goed, het neemt de in-spiratie weg... Tot zover de lotgevallen van de dompteuse en de angsthaas. Wordt vervolgd. x-
Er was eens heel lang geleden een bloggend clowntje dat clowntje had daarvoor twee dingen nodig; een leven en tinternet. Maar toen viel tinternet weg, en ik kan jullie verzekeren; dat is geen leven! Ach, ik overdrijf, want langs de ene kant is het lastig wanneer zon gewoonte opeens wegvalt, anderzijds brengt dat toch ook enige rust. t Was hard werken voor Hugo en Henriette, zijnde mijn twee postduiven. Alles is nu gelukkig weer in orde. Ik heb mn wetsuit weer uit de kast gehaald en ik mail er tevens weer lustig op los. Ondertussen zijn er wel wat spannende zaken aan de gang in het leventje van Kozelie. Mensen handvatjes bieden om zo weer beter te worden, das wat ik vanaf 1 oktober zal gaan doen. Ik kijk er naar uit, zeker en vast, maar ik geef tegelijkertijd ook wel toe, dat het een grote stap is. En, grote stappen zijn meestal ook best wel spannend. Ik houd jullie op de hoogte en terwijl deel ik graag een roddel met jullie (zie bijlage). x-
Kozelie is er eventjes tussenuit geweest. Drie dagjes Retranchement. Retranchement is gelegen in, raar maar waar, Nederland. Ik vind het wel grappig en best moedig dat Nederlanders zichzelf aan van die linguïstische uitdagingen wagen, of beter, hoe ze toeristen in verwarring weten te brengen met zulke braintricks. Zonder er bij na te denken spreken zij het uit zoals je het leest; zonder het ook maar een ietsje Frans te doen klinken, terwijl Kozelies hersenen telkens weer voor een zwaar dilemma stonden wanneer ze het gehuchtje van Sluis ter sprake diende te brengen. Dat doet me denken aan de manier waarop ik soms onwetendheden rond spelling omzeil Als ik niet weet hoe ik een woord moet spellen, én ik heb geen google of andere hulplijn ter beschikking, zoek ik naar een synoniem of wring ik mijn zin in één of andere haarspeldbocht zodat ik toch hét woord niet hoef te gebruiken. Vaak gebeurt het ook dat ik niet op een woord kan komen tijdens een gesprek. In dat geval probeer ik het met zelfgemaakte woorden, volgens mij is zo het Zuid-afrikaans ontstaan en dan zoek je verdomme een voorbeeld en dan vind je er geen Dat is het moment waarop er een stilte valt, of een x-
Kozelie leest een boek; 49 manieren om de dag door te komen van Christophe Vekeman, maar dat boek brengt mij enigsinds in de problemen. Ten eerste vraag ik me af wat ik dan die 316 andere dagen zal moeten gaan doen en ten tweede waren het beter zoveel manieren geweest om de nacht door te komen. Schapen tellen helpt niet (mijn fantasie slaat dan altijd op hol; het ene schaap blijft hangen achter het hek, het andere durft er niet over en begint te blaten, het volgende geeft de blater een mep, die daarop schildert zichzelf zwart enz enz geen wonder dat ik niet in slaap val), ook Simon Bakers tellen heb ik geprobeerd maar dat geeft hetzelfde probleem (met welliswaar andere fantasieën) Ach ja, ik zal er maar niet van wakker liggen zeker
Er ligt hier ook nog een ander boek klaar 1001 boeken die je gelezen moet hebben dat ligt hier kwis-gericht maar er is ook hier weer een probleemke; het boek zélf staat er niet in (heb ik gezien bij het snel even doorbladeren) dus ja, wie gaat dat boek dan nog lezen, toch geen clown?! Misschien ga ik er toch in het geniep wel eens wat in snuisteren want het is altijd handig als je bv. weet dat Kipling niet alleen rugzakken met aapjes heeft gemaakt maar ook de bedenker was van het Junglebook. Dit Kiplingaapje houdt ermee op voor vandaag en begint associatief te hummen ik ben Baloe de bruine beer, Baloe de dikke bruine beer -x-
Oef, ik kan weer buitenkomen! Het is niet dat Kozelie die warmte vervelend vindt, in tegendeel, ik hou van de zon en was ik geen clown, dan mocht ze elke dag zo van katoen geven. t Probleem is alweer die neus die smelt en gaat dan aan het lopen en daar hadden we het ooit al eens over lopende neuzen als het koel is, kan je ze nog een eindje volgen maar met zon hitte mag je nu eenmaal geen zware inspanningen doen. Het is wel grappig om met zon warmte sommige mensen te horen zeuren en klagen dat het echt wel veel te heet is nu je kan er bijna prat op gaan dat het dezelfde klagers zijn die een paar weken geleden stonden te verkondigen dat het eerder winter was dan zomer. Mensen, het zijn toch boeiende wezens!
Och, ik moet nog iets vertellen soms denk ik dat ik een heks ben ipv een clown de meeste mensen die een uiterst schuwe kat hebben, verbazen zich erover dat hun asociale beest tijdelijk geneest wanneer Kozelie langskomt. Daarnaast heb ik al jaren iets speciaals met raven en kraaien. Ik kan zomaar beginnen wenen wanneer ik zon beest van dichtbij zie, soms lukt het zelfs al met een afbeelding. Dan, krijg ik niet alleen in de winter bezoek van vleermuizen maar komen ze ook al midden in de zomer op de mug. (ja, ik kan hier moeilijk op de thee zetten, ik pas me aan, die beesten drinken helemaal geen thee volgens mij). Aangezien de dieselprijzen weer de pan uitswingen dezer dagen zou het fijn zijn mocht het me ook lukken mijn bezem tot vervoermiddel te maken. Ik probeer al een hele ochtend te oefenen (ik zag de buren denken ah, gaat ze eindelijk eens kuisen ) maar tot hiertoe is het nog niet echt een succes. Sinds de kwis van afgelopen zondag weet Kozelie ook aan welke ziekte ze de laatste tijd nogal fel lijdt; procrastinatie! Volgens mijn neef officieel medisch herkend. Dus, het is zelfs mogelijk om een doktersbewijsje te verkrijgen (als student, dus ik vermoed ook als werknemer en als clown) om langer tijd te krijgen voor het afwerken van een taak ik snap er niks van; als je uitstelgedrag vertoont, lijkt het me logischer die tijd net in te korten ipv langer te maken Ik zeg het nog eens, mensen zijn boeiende wezens.
-x-
Sorry dat ik zo lang niks van me heb laten horen maar, ik slaap weer beter dus heb ik weer een pak minder tijd om stukjes te schrijven euhm dat is geen goei excuus zeker, ik dacht het al ☹ Ik weet niet waarom ik niet eerder tot een nieuwe Kozelie kwam, ik heb namelijk best wel wat leuke dingen gedaan. Zo ben ik afgelopen dinsdag naar de schow van 10jaar Maskara geweest en voor de Maskara moet het fondke worden gelegd dus ben ik voor de show gaan eten met Vicky de flatvinder. Vicky is een clowntje waarmee ik nog samengewerkt heb, zij ontdekte de advertentie van het appartement waar ik nu woon. We waren zo een beetje aan het vertellen over werken en personeelsfeestjes en van die dingen en ik moet zeggen, met allemaal zon werknemers zou ik als baas erg tevreden zijn. i.p.v. te zeuren en te zagen over personeelsfeesten, over personeelstijdschriftjes waar men geld in stopt terwijl er op de rest alleen maar wordt bespaard (dat lijkt eerder de doorsnee reactie te zijn) gewoon deelnemen aan die dingen, er het leuke, het sociale, het team-buildingsgehalte er in zien waarom grommen als spinnen ook kan, het kost zelfs nog minder energie ook! Ik moei mij met dingen waar ik zelf eigenlijk niks meer mee te maken heb maar ik ben een clown en clowns die mogen dat als ik mijn neus ergens tussen steek en ik ben m kwijt dan pak ik gewoon een nieuwe uit de kast, zo is het en niet anders, nah!
-x-
Er zaten inderdaad twee wanten in mijn Kozelie-tekst van vorige week Ik wil dan ook mijn oprechte excuses aanbieden aan de zon want het is wel een beetje uitdagen Wanten horen bij de winter en ik wilde er echt niks mee zeggen maar een want alleen, ik vond het zo zielig
Vanmorgen heb ik de Fietsdodentocht gereden. De tocht heeft zijn naam geen eer aan gedaan; still alive and kicking! Slechts een half jaar geleden had ik amper kunnen dromen dat ik ooit nog 100km met de fiets zou rijden. Tijdens de laatste kilometer werden mijn ogen dan ook plots acuut incontinent Er zijn vandaag trouwens een pak Belgen die een medaille hebben behaald, en Kozelie is toch wel een beetje fier dat ze één van die gelukkigen is Ik ving ook een kaartje van het Rode Kruis op, het lag toevallig net naast mijn medaille toen ik die wilde fotograferen
-x-
Op de dag met de naam verwijzend naar de planeet Saturnus, geven de sterren er in Londen een lap op. Al meteen een aardig aantal Belgen mocht aan de slag, worp, stoot, roei of spurt. Er schuilt blijkbaar toch een stukje chauvinisme in Kozelie want want bij winst van de eerste Belgische bronze medaille op deze spelen werd mijn clownenhuid plots kippevel dat voelde ik toch zo want zien is niet mogelijk door de om en bij de 82 muggebeten. Ik dood niet graag levende wezens, maar die beesten kunnen maar beter niet in mijn gezichtsveld neer gaan zitten want dan word ik onmiddellijk en bijna mét plezier tijdelijk ontoerekeningsvatbaar. Jammer voor de wielrenners, Boontje kwam enkel om zijn loontje en een medaille zat er niet in.
Zelf ben ik, samen met een bevriend clowntje, even naar het Sfinksfestivalmarktje gefietst. Daar zijn we nog maar eens op toeval bestaat niet gebotst Zinnen even verzetten en toeval bestaat niet even vergeten, dat was het plan daar was the universe het duidelijk niet mee eens We zijn nog iets gaan eten bij de Turk (die mag zelf momenteel toch niet eten ☺ ) voor zonsondergang moet daar nog bij eigenlijk, maar dan klopt het grapje niet meer zo goed. Dat geeft ook niet want er is een bel dus kloppen hoeft helemaal niet Gek hoe ik pas tijdens een dag van afkoeling van de warmte begin te weten. Ik ga in bad, deze keer niet met Geentje maar met een interessant boek alweer ; Moeheid als emotie geeeeeeuw. x-
Hiperdepiep hoeraaaa! België is dus een kreeft! Dan toch niet van de zon... al zitten er nu wel mooie dagen in het vooruitzicht... Ik wil nog wat vertellen over vorige week zaterdag. Normaal als je gaat werken verdien je toch net centjes welnu, vorige zaterdag ging Kozelie zoals gewoonlijk ook weer helpen bokes smeren. Nadien haalde ik bij de winkel mijn geldbeugel boven maar die was leeg En het viel me extra op daar ik, eerder uit gemakzucht dan wel uit spaarzaamheid, altijd een halve ijzerwinkel meezeul. Meer dan 5 euro zal die ijzerwinkel wel niet waard zijn geweest, maar er zaten ook leuke herinneringen in (een steentje van de cursus mindfulness, een gelukskever uit Egypte, een schorpioen-hangertje, ja zelfs een naaldje om een voetbal op te pompen), waardeloos voor de stelende schurk maar erg waardevol voor Kozelie. Het is een gek idee toch; gaan werken en daarmee geld verliezen ipv te verdienen maar het is vooral niet fijn vertrouwen te moeten verliezen in mensen die je dacht te kunnen vertrouwen op en top Onlangs was ik nog helemaal in de ban van een leuk gedicht een pad op pad en raar maar waar, tegenwoordig komen er bijna onophoudelijk voor mij heel interessante dingen op mijn pad Ik ga er nog niet teveel over zeggen maar ik heb een springplank aangeboden gekregen richting verwezenlijking droom het is best spannend om zo op die plank te staan en eerlijk, de gedachte aan de sprong is opwindend maar tegelijkertijd ook beangstigend. Jaaa, ik weet het, angst is een slechte raadgever, ik ben ook niet van plan er naar te luisteren deze keer, maar spannend blijft het wel! Ik houd jullie zeker op de hoogte (brrr hoogte ). In de bib leende ik een boek Ademtocht ; ademhalingsoefeningen worden aan mekaar geschreven door middel van een leuk verhaal (zoals ik ooit graag mijn gedichten aan mekaar zou verhalen). Enthousiast begin ik te lezen en wat blijkt het verhaal lijkt wel mijn verhaal, dingen waar ik momenteel mee bezig ben worden er bijna letterlijk in beschreven echt byzonder. Maar ook leuk, geruststellend, alsof er toch iets is dat me doorheen mijn leven, langsheen mijn pad zeg maar, leidt -x-
Mijn bioritme is al enkele dagen helemaal in de war geeeeeeuw. s Nachts lig ik wakker alsof ik 5 rode stieren en nog eens zoveel koffies binnen heb, en overdag lijk ik als verlamd en zou ik een gat in de dag slapen. Ik doe dat niet want zon gaten kunnen gevaarlijk zijn; je kan erin vallen en opzich is dat ook weer niet zo erg; er zijn ladders en touwtjes, helpende handen en handvaten,... Maar erger is het wanneer het om zwarte gaten gaat én het vrijdag de 13de is, dan is het zo goed als onmogelijk om er nog uit te geraken, vandaar, geen slaapje voor Kozelie vandaag!
Deze voormiddag had ik een fijn gesprek met een dame die een werk maakt over het chronisch vermoeidheidssyndroom. Aangezien ik in zekere zin ook al een aantal jaar aan zulk werk bezig ben (maar dan onvrijwillig en volledig praktijkgericht ☺ ) was het interessant én voor Kozelie (het is altijd leuk om te merken dat ook mensen die het syndroom zelf niet hebben, het toch begrijpen en er een juiste kijk op hebben volgens mij dan hé, want wat is juist-), én hopelijk ook voor de dame (een getuigenis is toch altijd weer wat anders dan een uiteenzetting in een boek). Ik wou dat mijn werk gelijk klaar was met het hare, maar met dit bewolkt weer zit er vanavond vast geen vallende ster in...
-x-
Kozelie is helemaal gek op spinnen!! Neen, ik bedoel niet van die achtpotige monstertjes die bij het afdalen langs één of andere draad me telkens voor de hele dag opzadelen met de mission-impossible-tune... Neen, ik bedoel fietsen op loeiharde muziek, gewoon thuis in de living. Ik weet wel dat fietsen in de buitenlucht een pak gezonder lijkt maar voor Kozelie ligt het nu nog even anders. Ik kan op zo'n indoorbikeske mijn hartslag netjes continue houden, ik hoef me niet te ergeren aan 'automobieltoeristen' (dat hoef ik anders ook niet maar de kans is groot dat ik dat wel zou doen), ik hoef geen verkeersregels te respecteren en kan in mijn hoofd dus gewoon in 't midden van de baan, zelfs de autostrade, gaan rijden, ik slaag erin ontzettend hard te zweten nog voordat mijn spieren verzuren of mijn adem platgetrapt is, ik hoef mijn achterzakskes niet vol te proppen met communicatiemiddelen (echt waar, die postduiven passen amper in 't zakje van zo'n truitje), reservebandjes, een halve koelkast proviand en enig identificatiemateriaal, ik kan niet lek rijden én ik kan afstappen wanneer dat nodig is zonder daarna nog een heel traject met de voeten of het openbaar vervoer te moeten afleggen, ook mijn aan-ontstekingen-verslaafde schouder kan ik hangen, leggen of laten bengelen waar en hoe ik wil. Bijna niets dan voordelen dus aan zo'n machien... alleen opletten; over-drijven gebeurt met de boot of met een vlot, niet met een spinningsfiets!!
-x-
20 dagen na dr vorige schrijfsel ontwaakt Kozelie uit haar zomerslaap Een fantastisch zomerslaapje trouwens met prachtige dromen die bijna werkelijkheid leken
Ik droomde eerst dat ik met mijn beste maatje in Turkije terecht kwam. In een mooi, verzorgd hotelletje met lekker eten en vriendelijk personeel. Ik droomde ook dat we daar twee hele fijne mensen leerden kennen en dat we op een bouwwerf touwen gingen stelen (stelen weliswaar met het goedkeurend oog van een hoogtewerker aldaar) om een spel mee te spelen dat we de dag voordien tijdens een boottocht ook hadden gespeeld. Ik droomde dat mijn maatje het halve personeelsbestand van het hotel de avond nadien entertainde met die touwen, echt zon gekke droom.
Het tweede deel van mijn droom speelde zich af in de Franse bergen. Weer stralend weer, lekker eten, fijne mensen, zalig zwembadje ter afkoeling én, fietstochtjes. Jah, het was dan wel maar een droom, maar Kozelie heeft toch maar 2x netjes een heel eind geklommen, zonder schade nadien, misschien was dat nog wel het mooiste van de hele droom! Gisteren werd ik dan plots weer wakker in mn eigen bedje. Blijkbaar heb ik onderweg ook fotos genomen ik wist niet dat dat kon; fotos nemen in je dromen en die dan transporteren naar het andere deel van je slaap of zou het dan toch allemaal écht zijn geweest??? Ik weet in elk geval dat de geest een machtig ding is, tot veel meer in staat dan dat we soms beseffen, en dat dromen, hoe onwaarschijnlijk ze ook mogen lijken, altijd de kans hebben om werkelijkheid te worden onder één voorwaarde; geloven dat het kan.
-x-
Nog een paar woordjes via de kieuwen van mijn computer de virtuele wereld insturen en dan is Kozelie ribbedebie en daar hebben kangoeroes nu eens niks mee te maken zie eerst een stevige vitamine D kuur van een weekje, onder begeleiding van de Turkse zon in het gezelschap van mijn clownenmaatje. Vorige keer hadden we alle twee toch een allergie blijkbaar voor het toontje van de lift moesten we elke keer over die sensor stappen, maar dat werd na verloop van tijd zoooo saai, dat we de laatste dag maar geprobeerd hebben of er onder kruipen ook een optie was. Al vonden de andere hotelgangers het eerst maar een vreemd gebeuren, een glimlach bleek toch moeilijk te onderdrukken het horen van een lifttune zal nooit meer hetzelfde zijn t is een aanradertje zo af en toe eens onmenselijk gek doen.
Na Turkije treint Kozelie nog naar Frankrijk God gaan zoeken Nietzsche van! Die is al lang dood Mja, ach gewoon wat relaxen, lezen en heel misschien het topje van de kale berg toch eens van naderbij gaan bestuderen (ik heb het niet over jouw hoofd, papa Kados ! ). Kozelies ouders verblijven een paar weekjes aan de voet van de mont Ventoux en het zal heel veel karakter kosten om die berg op te fietsen, nog méér om er vanaf te blijven We zullen wel zien, vooral voelen of het al een kanneke is geworden of, of het nog steeds een lereke blijkt. Dus, dit clowntje verdwijnt nu voor even, uit jullie virtuele leven. t Gaat jullie goed!! Veel liefs van jullie rode snoet
-x-
Ik ben wel gelukkig ja, er prijkt dan ook een stapel Happinez-magazines hier in mijn zetel, je zou van minder happy worden. Neen, eerlijkheidshalve moet ik toegeven, al is het een fijn nalatenschap van de verhuizende buurclown, mijn geluk heeft niet zoveel daarmee te maken. Ik voel mezelf alsmaar sterker worden, meer energie, betere fysiek, weer ruimte om weer aan werken te denken alleen slapen doe ik nog niet goed maar dat heeft daar natuurlijk ook wel wat mee te maken. Als je ziek bent is gaan slapen een verlossing, er is gewoon niks anders dan de ziekte om aan te denken, je geest vindt dat wellicht geen leuke gedachte, maar het is er maar één, ze werkt overigens verlammend en veroorzaakt dus minder chaos dan nu al die mogelijkheden die plots weer opduiken; het is gewoon weer feest in mijn hoofd; my mind is a DJ, en blijkbaar kent die geest des huizes niks van avondklokken of dag-nachtritmes. Naast die nachtelijke 'dwalingen' is ook mijn gesaboteerd telsysteem mogelijk een oorzaak van mijn insomnia. (je weet wel, om alsnog in slaap te vallen, schapen tellen, maar bij mij worden die wollige blaters telkens weer verdrongen door mjawel nog steeds dat stuk Zero-chocolade ). Als de zon nu heeeeel hard meewerkt, dan moet ooit dat stuk toch gewoon smelten? De vraag is echter wel, vindt Kozelie zon gesmolten reep chocolade nog wel even interessant??!! Jung, jung, jung toch!
-x-
Jaaaa, de zon heeft wat afgebabbeld vandaag en ze heeft nog inspiratie voor een paar dagen dus dat belooft. Ik daarentegen word overvallen door transpiratie maar de inspiratie lijkt weggesmolten... Om het in facebooktermen te zeggen; vind ik niet leuk.
Maar, zoals alles, komt ook dit wel weer goed waarschijnlijk
Vorige week werd ik uitgenodigd op een upper @ home-party nu begrijp ik waarom er zoveel geheimzinnige commentaar kwam op de gesprekken die ik soms heb met Geentje (mijn jullie reeds bekende badeendje) Veel van Geentjes vriendjes lijden blijkbaar aan een vorm van Parkinson Geentje niet, Geentje is gewoon eendje, niet meer, en niet minder. Ah ja, en dit wil ik ook nog even vertellen; als ik via de oude baan van Mechelen naar Edegem rijd, dan passeer ik een aantal van die met neonlampen in fluo kleuren verlichte huisjes, met grote ramen achter dewelke nogal schaarsgeklede dames TV zitten te kijken. Zo gaat het een aantal km en dan passeer ik een bord met schietstand Waarom precies is moeilijk uit te leggen, toch moet ik hier altijd om lachen.
Schaaplekker allemaal x-
Ik wilde nog een grapje gaan verzinnen over donderdagen bij heldere hemel en hemelvaartdag maar vandaag is zulks net zeker niet om te lachen. Vandaag kreeg ik het nieuws dat een gelijkgestemd clowntje, n soulmate-je zeg maar, de strijd met dit leven heeft opgegeven. Ik snap het wel, maar ik begrijp er niks van. Half februari ging het met geen van ons beide echt goed. We hadden toch afgesproken om een fietstochtje te maken samen maar op de dag zelf belde je af; we zullen onze afspraak moeten uitstellen want ik moet voor een tijdje naar het ziekenhuis. Ik plande een fietstochtje alleen, naar het ziekenhuis. We hebben daar nog een terrasje gedaan, met onze snoet in de zon, vertellend over jouw angsten maar oh zo grote vechtlust ook waarmee je die demonen waaronder die dekselse CVS toch klein hoopte te krijgen. Ik was blij dat ik ondanks je zichtbare teleurstelling in het leven toch ook nog die moed zag, al moet ik nu toegeven dat die moed me op dat moment wat misplaatst leek, zoiets was het dat ik voelde. Ik had een wrakje verwacht maar er zat iemand tegenover mij die gelaten was, misschien al wel de verlossende beslissing had genomen. Je was blij met mn kaartje waarop ik je lievelingsgedicht had geschreven. De lotusvlinder heeft het op een iet-wat-anders-dan-verwachtte manier opgelost en uit de grond van mijn hart hoop ik dat je nu de rust mag hebben gevonden die hier onbereikbaar bleef. Gelukkig blijf je voor altijd Kozelies soulmate en wees maar zeker dat deze nu nog meer vastberaden is om te doen wat we samen voor ogen hadden; de CVS aanvaarden, overwinnen, en er uiteindelijk anderen op één of andere manier mee helpen. Hou me goed in de gaten van daarboven, stuur me af en toe ook een beetje bij als je wil en ondertussen alvast bedankt voor je vriendschap en je vele lieve, motiverende woorden. De lotusvlinder zal voor eeuwig jouw gedicht blijven.
-x-
Kozelie vroeg aan papa Kados of hij wist wat een elfje was. Een elfje mmm, een elfje dat zijn twee kleine eentjes! Tjah, eigenlijk had hij wel gelijk maar ik bedoelde de dichtvorm (elf woorden; 1 woord, 2 woorden, 3 woorden, 4 woorden, 1 omschrijvend woord). Sinds ik maandagavond met mijn poëzieke neef (dus niet de tekenneef van vorig blogstukje) naar een freepodium van een dichterscollectief ben geweest, ben ik weer helemaal ge-dicht. Het was dan ook een fijn avondje neef/nicht. Grappig om te merken dat onze generatie Kados eerder kunstzinnige bezigheden zoekt, terwijl de vorige generatie vooral de heilige Koersfiets aanbeden heeft, dat overigens nog steeds doet, en dus eerder competitief is aangelegd.
Ik zal nog een poging doen tot het geven van een paar voorbeeldjes van een elfje, maar de regelindeling zal misschien niet kloppen daar de lay-out van Kozelies blog nogal simpel in mekaar steekt en het eigenlijk niet zo begrepen heeft op het veranderen van regels... Ik zal er een slash tussengooien dan...
* Één/het gaat/vanzelf voor ik/het besef zijn er/elf *
* zoekend/veel gevonden/nog lange weg/met open hongerige geest/ontdekkingsreizigster*
-x-
Ik hoorde ooit iemand zeggen: als je veel wil weten, moet je veel met de mensen praten Hoewel Kozelie zonder dr rode neus niet zon geweldige prater is, heeft ze dat zinnetje van die wijze meneer (die trouwens altijd alles wist over iedereen, zelfs soms nog voordat de persoon in kwestie zélf op de hoogte was) wel altijd in het achterhoofd gehouden. Soms voel je wanneer iets een belangrijk gegeven voor je is. Meerdere malen deze week werd het me duidelijk dat praten inderdaad werkt en dat dat niets met financiële instellingen te maken hoeft te hebben. Van de pijndokter heb ik vernomen hoe de maatschappelijke evolutie zich ook toont in de aard van de pijn steeds meer pijnklachten gaan over spierspanningen en dus uiteraard meer nog over alles wat daarachter schuil gaat, en paracetamol (een dafalganneke) zou bij ouderen niet functioneel meer zijn omdat de hersendeeltjes die door deze stof worden beïnvloed bij bejaarden al zouden zijn afgestorven Interessant. Ook interessant was het bezoek aan de tentoonstelling Antwerpen tekenen van mijn neef, de woestijnvis die de dag op dag tekenverhaaltjes maakt in man bijt hond. Een dag schetsen in de stad Antwerpen leverde enkele mooie kunstwerken op maar alweer, het meeste leer je wanneer je met de tekenaar zelf een praatje maakt. Het is vooral mooi om naar de ziel te luisteren van zon artiest, want die is namelijk duidelijk hoorbaar wanneer je hem een vraag stelt over zijn werken. Zijn tekeningen zijn nog tot begin juni te zien in de bar van het Zuiderpershuis, uiteraard te Antwerpen. http://misterkosolosky.blogspot.com/,
Mister Kosolosky gaf ons trouwens ook letterlijk én figuurlijk zijn visitekaartje mee (zie foto). Zielswerk is toch werkelijk het mooiste en het meest inspirerende wat er bestaat hé bedankt hiervoor kleine neef!
Ik had zelf nooit gedacht dat een aan-babbels-met-de-zon verslaafde Kozelie deze uitspraak ooit zou doen maar; wat een geluk dat het regende vandaag! Dit heeft vast wat uitleg nodig. Wel, ondanks de wél al stromende energie her en der blijft de schouder van Kozelie enorm zeuren. Het enige wat die schouder een beetje kan sussen is een warmwaterkruik, een warm bad of een inwrijfbeurt met warmwordende zalf Dat laatste houdt echter een klein gevaartje in als je niet meteen je handen wast nadien Deze ochtend, nog half slapend waarschijnlijk, wreef ik dus netjes mijn nek-en schouderregio in dewelke al spoedig lekker warm begon te worden. Goed zo! Ondertussen even de eitjes van het vuur halen en nu nog mijn dagcrème aanbrengen Met een iets meer dan gezond kleurtje, mijn neus verdween als het ware in mijn gezichtslandschap, stond ik voor de spiegel te bedenken dat ik eigenlijk zo maar moeilijk de straat op kon tenzij het regende! Ik heb namelijk een rode paraplu en als iets mijn zongedroogde tomaat-imitatie zou kunnen camoufleren dan was het wel mijn paraplu. Voor even was ik dus heel blij dat het regende! Vanaf morgen was ik wel mijn handen hoor zon! Ugh!
-x-
