Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door unknown  

Hoofdstuk 1

Het is midzomer in de Cülané woestijn.
Het heeft in dagen niet meer geregend. Het is gewoon te heet om zelfs te ademen. Het enige wat in deze tijd van het jaar goed verdient, is de goud- en diamantindustrie, maar zelfs daar word je uitgebuit.
Ik ben Fidor, een boer uit het grote woestijngebied. Al mijn geld is bijna op en mijn vee is omgekomen van de hitte. Er is een enorm voedseltekort in het dorp waar ik woon. Ik denk er eigenlijk aan om met al mijn hebben en houden naar de hoofdstad van dit rijk te vertrekken. Ik heb al van vele mensen gehoord dat het daar een  land van melk en honing is. Maar hier zie ik enkel armoede, ziekte en  dood. Ik moet nu mijn huis zien te verkopen en naar de hoofdstad  vertrekken.
Het is 4 augustus. Ik heb mijn huis eindelijk kunnen verkopen. Het bracht niet veel op: een 3-tal broden en 7 wortels, maar wat doe je eraan? Trouwens, alle beetjes helpen.

Vroeg in de ochtend vertrek ik. Volgens deze kaart moet ik naar het westen, maar het pad is  bijna niet meer zichtbaar door al dat zand. Na een 10-tal minuten wandelen, zit ik op een weg waarvan ik zelf niet weet of het wel echt een weg is. Het kompas dat ik mee heb, doet ook al zo vreemd. Ik hoop dat ik voor de brandende middagzon in het volgende dorp ben.
Na wel zeker 2u lopen nog steeds niets in zicht; enkel bergen en zeer veel zand. Ik denk dat dit kompas stuk is. Hoe dichter ik bij de bergen kom, hoe vreemder het reageert.
Ik weet dat ik verkeerd loop, maar die bergen zullen mij wel schaduw bieden bij die hete middagzon, ze bereikt nu  bijna haar hoogste en warmste punt.
Ik heb net op tijd de bergen en schaduw bereikt, hier zal ik rustig iets eten en verder mijn weg en positie bepalen. Alles gaat goed, er is nog niets ergs gebeurd.

Ik weet  zeker dat ik al lang niet meer op mijn route ben. Gelukkig kan ik de bergen volgen en over 2 dagen ben ik zeker bij het Ohrid meer. Daarna ben ik maar één dag verwijderd van de havenstad Mersin. Ik zal eindelijk een beter en rijker leven kunnen  leiden dan  in de woestijn.
Ik had nooit kunnen denken dat het midden in deze woestijn ‘s nachts zo koud zou kunnen worden. Plots kwam er ook nog een angstaanjagend geluid uit de bergen . Wat was het eigenlijk? Het klonk als het huilen van een coyote maar dan alleen menselijker, echt angstaanjagend. Gelukkig vertrek ik morgen terug…

06-12-2007 om 21:23 geschreven door unknown  

Ik ren snel naar de mijnwerker die daar bewusteloos op de grond ligt. Hij heeft zware verwondingen. Ik moet snel iets aan die wonden doen anders zal hij waarschijnlijk doodbloeden. Zo te zien heeft hij al veel bloed verloren want hij ligt in een redelijk grote plas bloed. Waarschijnlijk is hij ook daarom bewusteloos en zo wit. Ik moet hem hier wegbrengen voordat de wolven op de geur van het bloed afkomen. Zijn wonden zijn al verzorgt. Hopelijk helpt het ook zijn bloed stelpen. We moeten nu echt vertrekken anders komt dat wezen van daarnet terug. De wonde dat ik heb toegebracht en is waarschijnlijk niet zo diep en zal wel snel stoppen met bloeden. Dat wezen is waarschijnlijk ook gevaarlijker dan een meute wolven. Waar zou ik nu naar toe gaan? Ik kan niet terug naar die bron waar ik de bergen binnen gekomen ben. Dat ligt veel te ver van hier en dat wezen is langs die weg gevlucht dus ik neem beter de andere weg.

Hij is zwaarder dan ik verwacht had. Het word mij net iets te zwaar. Ik moet hem een tijdje neerleggen totdat ik terug op adem ben gekomen. Ik ben toch al een vijftal minuutjes aan het wandelen met hem op mijn rug. Ik denk toch dat we nu redelijk veilig zijn. Ik weet wel dat we nooit 100% veilig zullen zijn, hier in die bergen. Gelukkig kan ik mezelf nog verdedigen van wolven en eventueel dat wezen.
De mijnwerker ademt al terug normaal. Dat is ook al een goed teken maar met die verwondingen zal hij waarschijnlijk nog niet zelfstandig kunnen lopen.
Het lijkt erop dat de mijnwerker bijkomt …
-“Hmmm…W wa waar ben ik? Is dat wezen weg? Of is het dood? Ben ik dood?”
-“Het leeft waarschijnlijk nog, maar het zal nu wel een tijdje wegblijven”
De mijnwerker lijkt geschrokken.
-“Wie ben jij?”
-“Ik ben Fidor, Fidor ??? uit het woestijngebied.”
-“Ik denk toch dat er meer mis is dan alleen maar die wonden…”

Het ziet ernaar uit dat hij terug flauwgevallen is. Dat kan wel door dat bloedverlies zijn. Alhoewel ik mij ook een duizelig begin te voelen. Zoveel bloed heb ik nu ook weer niet verloren. Het is zelfs geen diepe wond. Deze duizeligheid wordt erger… Ik moet bij mijn positieven blijven voor als er wolven komen. Ik,ik zou er toch beter bij gaan zitten, want…

06-12-2007 om 21:25 geschreven door unknown  

Ik ben waarschijnlijk flauwgevallen, en wat is dat gegrom eigenlijk? Hopelijk is het dat wezen niet! Ik open snel mijn ogen. Het is dat wezen niet, maar we zijn wel omsingeld door een meute wolven. Ik heb bijna geen kracht meer in mijn armen en benen. Ik ben waarschijnlijk nog veel te groggy, van die flauwte van daarnet, om ook maar iets te doen. Dit zal waarschijnlijk het einde zijn. Deze keer heeft Cülane ons te pakken gekregen. De grootste wolf, waarschijnlijk hun leider, komt rustig naar voren gewandeld. Plotseling springt hij naar mijn keel. Tegelijkertijd suist er een pijl langs mijn oor en doorboort de kop van de wolf. De meute kijkt verbaasd naar hun leider die daar dood op de grond ligt. Daarna kijken ze naar boven vanwaar de pijl vandaan kwam. Plotseling suizen er nog 2 pijlen door de lucht. Alle twee raak. De meute zet direct, zonder aarzelen, de aanval in op mij en de mijnwerker en degene die de pijlen heeft afgevuurd.
Ik Schrik me rot. Er springt plots een man voor mijn neus. Hij heeft waarschijnlijk ergens vanboven naar hier gesprongen. Hij bergt snel zijn boog weg en haalt twee zwaarden boven.
  “Wie is deze man toch?”
Zo te zien is de mijnwerker ook wakker.
  “Hopelijk is hij goed genoeg om ons drie te verdedigen.”
De eerste wolf springt naar hem toe. Met een prachtig beheerste beweging ontwijkt hij de aanval en doorboort het lichaam terwijl het nog in de lucht hangt en net alsof hij dit alles heeft voorspeld heeft slaat hij een wolf die hem van langs achter bespringt met gemak tegen de grond.
  “Hij is echt goed. Hij zal ons waarschijnlijk wel kunnen beschermen tegen dat wezen. Misschien weet hij zelf de uitgang van deze bergen.”
We zullen dan eerst moeten hopen dat alles zo goed blijft gaan als nu.
  “Er heeft nog geen enkele wolf hem zelf maar kunnen verwonden. Ik denk wel dat hij deze meute kan en zal verslaan.”
O nee, zo te zien heeft er een andere wolf zijn zinnen op ons gezet. Hopelijk ziet de man het, want hij is zelf bezig met twee wolven tegelijk.
  “Uhm…Wij willen graag nog eens gered worden!!!”
Dat moest die mijnwerker nu niet gezegd hebben. Die wolf heeft er waarschijnlijk een deel van verstaan. Hij versnelt zijn pas en net voordat hij ons bereikt wordt er een zwaard door zijn ene oor, door zijn hoofd geplant. De man trekt zijn zwaard terug en de wolf valt bloedend en levenloos op de grond naast ons neer. Niet echt het prettigste om zien maar we zijn weliswaar voor de tweede maal gered. Hij houdt zich terug bezig met de andere wolven.
Ik voel de kracht eindelijk terug in mijn kracht vloeien naar mijn armen en benen. Het voelt anders aan dan anders maar dat heeft niet. Het is misschien het gevoel dat het nog niet helemaal terug is. Er springt plotseling Wolf van langs achter naar die man. Hij heeft het waarschijnlijk nog niet gezien want de meeste wolven blijven van langs voren aanvallen. Ik trek snel mijn dolk en smijt het in de richting van de wolf. Op hoop van zegen raakt het toch tenminste de wolf. Tot mijn grootste verbazing raakt het perfect in de flank van de wolf en hij wordt met een grote kracht tegen een rotswand. Nooit gedacht dat ik zoveel kracht had in juist één arm en de wolven trekken zich ook terug. Het is ons gelukt!
  “Gelukkig, ik dacht dat we hier gingen sterven. Hartelijk bedankt.”
De man wendt zich tot ons en wat mij verbaast vooral tot de mijnwerker. Met zijn getrokken zwaarden ziet hij er beangstigend uit, maar ik denk dat hij ons geen kwaad wil doen.

06-12-2007 om 21:25 geschreven door unknown