Ik heb mijn knalrood badpak aangetrokken, het bovenstuk is misschien wat gewaagd voor mijn leeftijd daar ik voorzien ben van een grote boezem. Omdat het een openbaar park is kan ik moeilijk anders dan me ook een bloesje en een kort rokje aanmeten. Ok, ik ben niet meer van de jongste maar ik mag er best wel wezen.

Het is warm, niet echt een dag om veel te doen. Het is druk in het park waardoor alle banken zijn bezet. Ik plof me dan maar neer tegen een boom en begin in een boek te lezen.

Het lawaai van een aankomend autootje trekt mijn aandacht. De auto stopt en er kruipt een man uit. Met O- benen en grote stappen trekt hij het park in. Zijn armen houdt hij licht gebogen van zijn lichaam af. Hij voelt zich duidelijk belangrijk.

De warmte noodzaakt hem om zijn hemd los te knopen. Zijn mooi gebruind bovenlijf heeft wel iets aantrekkelijks. In zijn korte broek zien zijn benen er lekker gespierd uit, daar hou ik wel van. Hij is beduidend jonger dan mij. Zijn dikke snor geeft hem iets strengs. Hij zoekt een geschikt plekje dat hij blijkbaar vindt in de schaduw van een boom tegenover mij. Zuchtend en blazend pakt hij zijn zakdoek en wrijft het zweet van zijn voorhoofd.

Het begint te kriebelen bij mij. Mijn drang naar aandacht van mannen, zeker jonge mannen, is niet te stuiten. Ik wil mezelf bewijzen dat ik nog steeds de aandacht kan trekken van jong wild. Haast onbewust trek ik mijn benen op, knieën tegen elkaar maar mijn voeten staan ver uiteen. De inkijk vanuit de kerel zijn positie moet sterk suggestief zijn.

Mijn ogen zijn op mijn boek gericht, mijn blik echter bij de man. Zou hij naar mij zitten gluren? Mijn hart begint sneller te slaan als ik zie dat hij opstaat, spray in zijn mond spuit en zijn snorretje in de plooi legt. Het middelste knoopje van zijn hemd gaat dicht. Hij komt recht op me af. Ik doe alsof ik heel geconcentreerd zit te lezen.

- Hij stopt voor mij en glimlacht, waarbij twee rijen kleine witte tanden te voorschijn komen: "Dag schoonheid, heb ik jou niet ergens eerder gezien?"

- Ik kijk even op en zeg: "Ja, en daarom kom ik daar niet meer."

- De man begint luid te lachen, een gebrul dat met horten en stoten naar buiten komt: "Zo, zo, de juffrouw is nog grappig ook? Ik ben Luc, en jij?"

- "Anneleen"

- "Anneleen, mooie naam, wat doet een schoonheid als jij hier zo helemaal alleen?"

- Even denk ik na, ik wil niet direct alles verklappen, dus zeg: "Nu, ik probeer van een vrouw na te doen."

- "O, o, knap en nog grappig ook, wat kan een man nog meer verlangen." Hij kijkt me aan met een brede glimlach.

- "Ok," zeg ik, "ik heb een weekje verlof en met dit goede weer in het vooruitzicht ga ik er uitgebreid van profiteren."

- "O dat is toeval, ik heb ook een week verlof, misschien kunnen we samen iets afspreken?"

De belangstelling van deze jonge man, ondanks mijn leeftijd, geeft me een kick. In zijn handen heeft hij een bos sleutels waaraan een opzichtig label van "BMW" hangt. Ik merk geen trouwring aan zijn vingers, dat zit al goed.

Terwijl hij mij nauwkeurig observeert, draait hij de bos sleutels rond zijn vinger en zwiert deze vervolgens in de lucht. Deze maken een hoge bocht om dan net achter zijn rug in zijn andere hand terecht te komen.

- Ik lach naar hem en zeg: "Dat lukt je niet meer?"

- "O nee, dat dacht je maar."

- "Laten we wat plezier maken. Zullen we hierover misschien een kleine weddingschap afsluiten?" Ik kijk hem uitdagend aan. "Zullen we wedden dat het je geen vijf keer na elkaar lukt?"

- "Ok, ik wed," zegt Luc, "waarom niet?"

- "Jij houdt van wedden, niet?"

- "Natuurlijk, ik wil altijd wedden."

- Hij is zo zelfzeker dat me dit een gemakkelijke prooi lijkt, dus ik zeg: "Ik wil ook wel wedden. Waarom maken we er geen spannende weddingschap van? Met een grote inzet?"

- "O, neen," zegt Luc, "dat kan ik echt niet maken. Ik wil wedden voor een euro, of iets dergelijks."

- Afgaand op zijn autootje had ik niets anders verwacht. Ik wuif met mijn hand: "Ach kom, is dat nu spannend. Nu moet je eens goed naar mij luisteren, als jij zo zeker van je stuk bent moet er toch iets meer in zitten?"

- "Ik wed dat ik dat kan." zegt Luc.

- "Goed, laten we wedden, ok?"

- "Natuurlijk, ik wed dan voor tien euro."

- "Nee, nee, ik wil er een echt grote inzet van maken."

- "Hey, o, een minuutje." Luc gaat op een boom stronk zitten, leunt achterover en lacht. "Ik kan mij dat niet veroorloven. Dit is te gek."

- Even is het stil als ik zeg: "Maar je bent wel te vinden voor een spannende weddingschap?"

- "Ja, en wat moet ik dan inzetten om het spannend te maken?"

- Ik leun voorover en zeg: "Een kleinigheidje dat je je kan veroorloven om weg te geven, en als je het zou verliezen, dan zal het niet te erg voor je zijn. Akkoord?"

- "Zoals wat?"

- "Zoals, misschien, jezelf."

- "Mijn wat!" schrikt Luc.

- "Ja, waarom niet? Als jij wint mag je een week je gang gaan met mij, als je verliest, dan kan ik een week over jou beschikken."

- "Dat begrijp ik niet? Wat bedoel je met over mij beschikken?"

- "Dat je gedurende die week mijn slaafje bent."

- "Goeie genade! Dit is een te gekke weddingschap. Ik denk dat ik het gewoon bij een euro hou."

- Ik leun terug achterover, steek zijn handpalm op en haal wat minachtend mijn schouders op: "Wel, wel, wel: Dat versta ik niet. Eerst zeg je dat je het kan en dan durf je niet te wedden. Laten we het dan maar vergeten."

Er valt weerom een stilte, Luc kijkt naar de zonnekloppers op het gras.

- "Het is aangenaam om hier te zitten, niet?" merk ik op.

- "Ja," antwoordt hij, "het is hier heel aangenaam."

- "Nu, laat mij uw voorstel nog eens overlopen," zegt hij tenslotte, "als ik erin slaag om de sleutels vijf maal na elkaar op te vangen achter mijn rug terwijl ik ze al draaiend rond mijn vinger opgooi dan win ik, vallen de sleutels echter op de grond dan win jij."

- "Zo eenvoudig is het."

- " En als ik win, dan kan ik een week vrij over jou beschikken en dan doe jij alles wat ik je vraag. Is het zo?"

- "Zeker, alles wat legaal is mag je van me eisen, zo eenvoudig is de weddingschap, maar ik denk dat je niet durft."

- "En als ik verlies dan draaien de rollen gewoon om."

- Weer gaat hij aan het denken, van zijn oorspronkelijke zelfzekerheid is niets meer te merken: "Heb je soms aids?" vraagt hij tenslotte.

- "Neen, maar laten we afspreken dat het condoom gebruik verplicht is?"

- Weer is het even stil, hij is duidelijk op zoek naar het addertje onder het gras: "Heb je misschien zware operatie ondergaan, borstamputatie of iets dergelijks?"

- "Nee hoor, zie ik er zo uit?" Hierbij knoop ik mijn bloesje iets meer open en breng mijn borsten vooruit zodat hij een goede inkijk heeft. "Ik kan bevestigen dat ik nog in een volkomen ongeschonden staat verkeer."

- Luc wacht even en kijkt dan scherp in mijn gezicht: "Ja," zegt hij dan kordaat, "ik wed met jou."

- "Goed!" Ik sla mijn handen in elkaar. "Laten we misschien naar mijn appartement gaan, dan kan je, als je er echt op staat, mij eerst inspecteren, dan heb je meer zekerheid over de inzet," lach ik hem toe.

Ik neem de jonge kerel mee naar mijn appartement dat tegenover het park ligt. Hij volgt me de trappen op naar de eerste verdieping. Ik open de deur en we stappen naar binnen in een grote aangename dubbele slaapkamer.

- Als hij de kamer binnenkomt valt zijn mond open van verbazing: "Wat is dat?"

- Ik kijk hem heel gewoontjes aan en zeg op egale toon: "O, die man daar, trek je daar maar niets van aan hoor."

- Het angstzweet breekt Luc uit en allerlei gedachten schieten door zijn hoofd: "Wat moet dit voorstellen?"

- Ik lacht naar hem: "Ach, maak je geen zorgen, hij verloor de wedstrijd, maar geen nood zijn week zit er over een uurtje helemaal op."



PS. Email mij, ik weet graag hoe je over dit verhaal denkt. Laat alle gedachten de vrije loop. Misschien wil je wel weten hoe het verder gaat?