|
Over de toestand van het Belgische wegdek kan je veel zeggen. Maar dat het over het algemeen in slechte staat bevindt, is duidelijk. De straten waar we zaterdag mochten koersen zaten ook vol gaten en putten, sommige gedicht met een slechte kwaliteitsasfalt, eigenlijk zo'n beetje op de manier waarop dit land aan elkaar hangt: met haken en ogen.
Mijn bedoeling was tweeledig: kijken hoe het lichaam reageert na de ziekte en het slechte WK van vorige week en met de vaste wil om dit te doen op een plaatsje midden het peloton, zonder zelf teveel initiatief te tonen. Ja, de schrik voor de krampen zat er diep in.
Kwam er nog bij dat de temperatuur 30°C bedroeg. Prachtige temperaturen voor een namiddagje in een zetel in de zon, iets minder om bijna 2 uur gek te doen op de fiets.
Deze temperatuur, gecombineerd met een omloop waar geen vlakke meter in terug te vinden was, maakte dat het een zware wedstrijd zou worden. 10 kilometer verliep alles goed, ik zat rustig achteraan in het peloton, de benen voelden goed aan. En dan begon het vooraan te bewegen. Er kwam lichte afscheiding waarbij de beteren betrokken waren.
Aangezien ik me toch goed voelde, kon ik evengoed mee vooraan gaan rijden. Dus op één van de hellingen toch vol gas geven en boven de aansluiting vinden. En weg waren we met 9 man.
Ondanks het feit dat niet iedereen evenveel kopwerk deed en dat de samenwerking dus niet optimaal was, bleek onze voorspong pieken tot 3 minuten te vertonen. We hadden dus niet veel meer te vrezen van het peloton. Ook bij ons brak het nog. Er reden 5 renners weg, ik bleef met 3 anderen iets achter. Niet zozeer omdat ik niet probeerde mee te gaan, veeleer de grote schrik voor de krampen, niet onlogisch bij zo'n temperatuur. En het was inderdaad de laatste 10 kilometer voortdurend oppassen bij elke helling en bocht, elke verkeerde beweging zou krampen kunnen veroorzaken. Maar het lukte om de koers vol te maken. Als 8e kwam ik over de lijn.
Het maakt de theorie dat het bij elk kampioenschap misliep door stress wel heel realistisch. Aan de conditie kan het niet liggen, aan de lichamelijke gezondheid ook niet (meer). Met een beetje meeval kan het de laatste 6 weken nog een mooie afsluiter van het seizoen worden.
05-09-2011 om 12:50
geschreven door Koen en Gert 
|
