We zijn eindelijk ontsnapt. Na een gruweldaad van Nemo, raakte de Nautilus verstrengeld in een storm aan de golfstromen. Ned die al voor een tijdje een plan had voorbereid, maakte gebruik van de verwarring en besloot te ontsnappen met ons. Ik herinner me niets meer van de ontsnapping aangezien ik het bewustzijn had verloren. Het enige wat ik nog weet is dat ik kapitein Nemo nooit zal vergeten. Een man gekweld door zijn verleden...
Er zijn nu al enkele maanden voorbij sinds onze opsluiting op de duikboot. We mogen al vrij rondlopen op de Nautilus, en ik geniet van elk moment. Ned daarentegen loopt al dagen te ijsberen en zoekt achter plannen om te ontspannen. En die brave Koenraad, zaagt noch klaagt niet. Ondertussen hebben we ook al de kapitein ontmoet van dit wonderbaarlijk schip. Nemo is de naam, hij is een verstandig man gehuld in mysterie. Ik ben gefascineerd door de man en zijn uitvindingen. Zo heeft hij een manier gevonden om elektriciteit op te werken aan de hand van zoutwater. Ook heeft hij grote duikerpakken waarmee we kunnen wandelen op de zeebomen. Hij heeft ons belooft om morgen mee te nemen op een wandeling. ik ben benieuwd...
Het ondenkbare is gebeurd. Ik, mijn trouwe knecht Koenraad en de stuurse Ned zijn beland in de maag van het monster. Alhoewel het blijkbaar geen monster is maar een duikboot. Na maanden op zee te zitten hadden we eindelijk het monster aangetroffen. Na een lang kat en muis spel slaagde net erin om zijn harpoen met uiterste precisie te werpen. Maar tot grote verrassing kaatste de harpen met een luide "Klang" weer af van het monster. Het weerwoord van het "monster" was waterstraal die naar ons werd gespoten. Die straal raakte mij en Ned waardoor we overboord vielen. Helaas werd dit door de verwarring niet opgemerkt door de bemanning. Alleen Koenraad had ons gezien en sprong ons achterna. Tot onze grote verrassing werden we opgepikt door het "monster". Daar werden we in een ruim gestoken, waar we nog steeds wachten...
We zijn definitief vertrokken. Nadat ik openbaar publiceerde dat het mysterieuze monster hoogstwaarschijnlijk een narwal was, leek alles in stroomversnelling over te gaan. Het monster besloot een oceaanschip aan te vallen. Dit dwong de Amerikaanse regering om in te grijpen. Kort na dit incident kreeg ik een brief die me uitnodigde om op expeditie te gaan met het schip de Abraham Lincoln. Ik was natuurlijk razend enthousiast en liet mijn trouwe knecht Koenraad weten om zich klaar te maken voor de reis. Op het schip leerde ik kennis te maken met Ned Land. Ned is een stuurse Canadese harponier en volgens sommigen zelf de beste in het vak. Het was niet moeilijk om contact te leggen aangezien hij de enige aan boord is waarmee ik Frans kan praten. Ik denk dat ik de komende vooral met hem de tijd zal doorbrengen.
Ik weet niet wat er aan de hand is maar er heerst een ongelooflijke onrust in Parijs. Die onrust is niet alleen eigen aan Parijs, maar aan heel het westen. Er gaan namelijk al een tijdje geruchten ten ronde over een zeemonster. Die geruchten begonnen toen er opeens schepen begonnen te zinken. Het opmerkelijke zijn de scheuren in de schepen dat dat beest achterlaat. Die mysterieuze gebeurtenissen leidden al vlug tot speculaties en verscheidene theorieën. Sommigen denken aan een gigantisch monster terwijl anderen denken aan een mechanische machine. Ik ,als marienebioloog, vind beide ver gezocht. Ik vermoed dat het een narwal is die enorm gegroeid is door de druk van het water. Hopelijk kan ik gauw mijn theorie bevestigen.
