We zijn nu de 4e dag na de ingreep en
het opvolgen van de blog is tot nu toe niet gelukt.
Pas gisteren eerste keer uit bed kunnen
opstaan, en zowat meteen naar revalidatie.
Had de dag voordien al eens een plooi-
en strekoefening gedaan met een hulpmachine. Dat lukte aardig maar
toen was ik wel nog met de pijnpomp verbonden. Niet dat ze met mij
veel werk heeft gehad want ik heb de dosis nooit verhoogd, simpel
omdat ik nauwelijks pijn voelde, maar het verzacht wel de oefeningen
die men moet uitvoeren.
Wat me wel tegenstond was het lange
wachten voor de ingreep. Men laat iemand om 16u in de middag
aanmelden, om hem pas de volgende middag van de kamer te halen naar
het OK. Met de ingreep was men klaar rond 16u (dinsdag dus) en terug
op de kamer rond 17u30. Dinsdag dus geen eten meer, nauwelijks wat
drinken, en de eerst volgend maaltijd was dan woensdagochtend. Zeggen
en schrijven meer dan 24 uren zonder eten. Vond ik niet plezant.
Buiten dit ene minpunt anders niets dan
lof voor het personeel, de service, de ganse omkadering kortom. Tot
zelfs het eten beantwoord alles behalve aan het stereotype
ziekenhuis-kost.
Vandaag, vrijdag dus, een tweede sessie
revalidatie, en het moet gezegd, dat van gisteren was maar een
opwarming. Deze keer een paar oefeningen gedaan die me wel op het
randje van pijngrens brachten. Maar net zoals bij SM stopt men ook
als men het vraagt ;-)
Ondertussen al geleerd hoe het moet om
goed met krukken te stappen. Geleerd hoe ik een trap zal moeten op-
en af gaan en morgen zal ik warempel leren hoe in en uit een auto
moet stappen. Ik vermoed eerder klauteren.
Iets na de middag is men komen
vertellen dat het er morgen misschien inzit om naar huis te gaan.
Maar het hangt af van de voorwaarden
die men stelt om een vrijgeleide te krijgen: Knie moet 90, graden
kunnen plooien (is ok), men moet met krukken kunnen stappen (is ook
ok), de trap kunnen doen (ok ook), maar....de wonde moet ook droog
zijn. Eigenlijk vrees ik dat daar een probleem zou kunnen zijn. Deze
morgen nog bloed uit de wonde en tijdens de dag is het verband weer
rood gaan kleuren. De beslissing zal dus morgen vallen. In ieder
geval is de plaatselijk kine al verwittigd en die kom maandag de taak
van de lieve dames in de kliniek over nemen.
Zo, de laatste uren thuis zijn voorbij getikt. Het vrijdag niet geleverde bed zal dan morgen komen. Daarvoor zal mijn lieve wederhelft zich dan maar een dagje verlof moeten bedelen bij haar werkgever. Als dat niet lukt: probleem. Bij leven en welzijn komt de volgden blog uit het hosptaal. Hopelijk met alvast één nieuwe knie. Tot dan
Aanstaande maandag word ik in het hospitaal verwacht om dinsdag de eerste van 2 nieuwe knieën te krijgen. Vandaag zijn er de de laatste voorbereidingen geweest. Ten minste, toch voor een deel. Ons deel. Op mijn werk de laatste regelingen getroffen voor mijn - naar mijn opvatting toch - langere afwezigheid. Bij de uitleendienst alvast een paar krukken afgehaald. Het is te zeggen; deze worden blijkbaar niet meer "uitgeleend" , enkel nog verkocht. Ofwel tweedehands of nieuw. Het prijsverschil was niet echt groot en ik heb dan maar voor de nieuwe gekozen. Omdat ik een vrij lange tijd geen trappen mag opgaan is er ook een ziekenhuisbed besteld. Vandaag zou men dat leveren (door diezelfde uitleendienst) maar dat is goed fout gelopen. Men zou om 9u45 aan de deur zijn geweest, alleen hebben wij er nooit iets van geweten. Enkel later op de dag, samen met de post, een briefje in de bus om te melden dat zij er geweest zijn en wij "niet thuis". Wel dus. Maandag dan maar eens telefoneren en vragen hoe ze dat denken op te lossen. Vanaf maandagmiddag 16u ben ik namelijk in het hospitaal en als ik 6 dagen later terug thuis kom heb ik dat bed nodig. Dus zouden ze eigenlijk maandag nog moeten komen, maar daar vrees ik voor. Zo log zijn die organisaties wel. De uitleverdag voor onze gemeente is dinsdag (deze vrijdag hebben we ook speciaal moeten aanvragen) dus zal er een andere oplossing moeten gezocht worden. We zullen zien wat er van komt.
