Hey iedereen, hopelijk houden jullie van een beetje drama, want hier komt mijn story!
Sarina had het geweldige idee om mij voor de hele school voor schut te zetten. Ik weet niet hoe, maar ze is erin geslaagd mijn snapchat te hacken. Alsof dat nog niet erg genoeg was, besloot Sarina naaktfotos te bewerken door mijn hoofd erop te plakken. Vervolgens werden ze verspreid via mijn verhaal, met als titel: I dont care. Zoals je wel kan raden, kwam er veel reactie op. Veel mensen maakten me belachelijk, en zelfs mijn beste vrienden Pils en Jean, wilden me niet geloven. Van je vrienden moet je het hebben! Het voelde alsof heel mijn wereld instortte, maar toch besloot ik sterk te blijven. Huilen is voor watjes! Ik voelde mijn agressie opkomen, en sloeg Sarina recht in haar gezicht. Geen slimme zet, maar dat had ze dubbel en dik verdiend! En ja hoor, daar zat ik weer. Opnieuw bij de directie, weeral een waarschuwing, maar het kon me niets schelen! Je zou denken dat het na al die ellende hierbij zou stoppen, maar helaas was dit niet de realiteit. Dezelfde week is het Sarina gelukt om stiekem ketchup op mijn stoel te smeren, en je kan wel raden wat het vervolg was. Heel mijn klas begon me uit te lachen. Ik voelde opnieuw mijn agressie opkomen, maar besloot deze keer rustig te blijven. Ik zou graag die Sarina een kopje kleiner maken, maar dan word ik van school gestuurd. Ik ben naar de wc gegaan om te kalmeren, toen Fatima achter me aan kwam gelopen. Fatima is een klasgenoot van mij, en gelukkig kon ik rekenen op haar steun. Als het puntje bij paaltje komt, zijn er toch nog mensen waarop ik kan vertrouwen. Toen de avond viel, kreeg ik een sms van Fatima. Ze vroeg me om af te spreken aan de schoolpoort. Het was al donker buiten, maar besloot toch mijn fiets te nemen. Toen ik op school kwam, zette ik mijn fiets aan de schoolpoort, en ging op een bankje wachten. Ik zag niemand. Ik bleef een uur wachten, maar Fatima kwam maar niet opdagen. Zit Fatima ook in het complot? Het was laat, dus ik besloot naar huis te gaan. Je zal het nooit geloven, maar voor ik het besefte, stond ik oog in oog met Sarina. Het vervolg zal ik jullie vertellen in mijn volgende blog.
Heey allemaal, ik had jullie beloofd om wat meer te vertellen over de persoon achteraan de zaal bij de thaiboks, en je weet wat ze zeggen.. Belofte maakt schuld!
Weten jullie nog dat ik vroeger naar een andere school ging? Wel, wat ik jullie nog niet verteld heb is dat ik hier niet zo geliefd was, ik had namelijk altijd ruzie met iedereen. De persoon waarmee ik het vaakst ruzie had was Sarina en laat dat nu net de persoon zijn die we tegenkwamen bij de thaiboks
Toen ik haar zag voelde ik me enorm benauwd. Ga ik terug zoveel ruzies hebben? Is ze iets van plan? Is ze hier om mij te zoeken? Ik probeerde al deze nare gedachten van me af te zetten en liep door naar de kleedkamer. Ik had het gevoel dat Jean en Pils met me bevriend waren omdat ze me stoer vonden. Ik probeerde dit imago dan ook verder te zetten en deed alsof er niets aan de hand was. Sterker nog, toen Sarina naar me toe kwam zette ik vol zelfvertrouwen een grote mond tegen haar op. Dit bleek achteraf gezien geen goed idee..
Toen ik de volgende dag aankwam op school zag ik Sarina staan en alsof dat nog niet erg genoeg was stond ze samen met Pils en Jean te praten. Ik dacht dat een nieuwe school me deugd zou doen, nieuwe vrienden, een nieuwe omgeving, kortom een nieuw begin.. maar helaas heeft dit nieuwe begin maar enkele maanden geduurd, het heeft zich snel omgevormd tot nieuwe problemen, nieuwe ellende en een hoop miserie
Samen met Sarina in de klas zitten is ook echt een ramp, je wilt niet weten wat er allemaal gebeurd is deze week, maar hier vertel ik jullie volgende keer meer over!
De vorige keer vertelde ik jullie dat ik interessante mensen had ontmoet in het strafstudie lokaal. We waren er met drie: Pils, Jean en ik. Pils en Jean keken mij de hele tijd met argusogen aan wanneer ik binnen kwam in het vrij donkere lokaal, totdat er een schim achter de gordijnen passeert. Tot onze verbazing is onze leerkracht lichamelijke opvoeding onze begeleidende leerkracht tijdens de strafstudie! De meneer vroeg ons waarom we naar daar moesten komen. Pils en Jean zeiden toen dat ze gestraft waren omdat ze vorige week donderdag nacht de houten poort van de school volgespoten hadden met graffiti en nadien de brievenbus in brand hadden gestoken. Dat vond ik interessant en vroeg dan ook waarom ze dat gedaan hadden. Ook meneer spitste nu zijn oren. Ze zeiden dat ze vorige week dinsdag bij de directie moesten komen en beschuldigd werden van het spuiten van graffiti in de H blok maar dat zij dat niet waren geweest en zo boos waren dat ze nu echt graffiti hadden gespoten op de houten poort.
Ik heb hen twee weken lang gezien in het strafstudie lokaal. Hierdoor hebben we elkaar beter leren kennen en ik heb hen daarom gevraagd of ze niet eens een keer wilden gaan thaiboksen samen met mij. Ze keken me toen aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen maar zeiden toch volmondig ja. Twee weken later gingen we op zaterdag thaiboksen. Eens we daar binnen gingen zie ik aan de achterkant van de zaal een oude bekende staan, maar daar vertel ik later meer over.
Hey, hier ben ik weer. Het is weer eventjes geleden. De laatste keer dat ik jullie sprak ging ik jullie vertellen waar de directeur me over wou spreken. Dus hier gaan we. De directeur vroeg me om mee naar zijn kantoor te gaan, om mij een kans te geven om het uit te leggen. Dus leg ik hem uit waarom ik die overal heb gepleegd, wat een complete tijdsverspilling was. Als staf, omdat ik de school in een slecht daglicht heb gezet moet ik de komende 2 weken maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag een 8steuur blijven. Dus blijft alleen maar zaterdag en zondag over om te kunnen thaiboksen. Ken je het spreekwoord: wie zijn gat brandt, moet op de bladeren zitten. Dat is hier echt van toepassing.
Wel na dat onderonsje met de directeur ga ik naar de klas. Waar het niet veel beter was. Op nog geen uur tijd was ik beschuldigd van diefstal, werd er met me gelachen en had ik bijna een gat in de deur geklopt. En zo ging het een hele dag verder tot het begin van het 8stelesuur. Ik moest me eerst gaan aanmelden op het secretariaat en werd ik doorgestuurd naar het strafstudie lokaal. Waar ik een paar interessant mensen heb ontmoet. maar hier vertel ik je volgende keer meer over.
We zijn ondertussen al een week verder, en laat me je vertellen dat het een kutweek was. Er is zoveel gebeurt deze week. Als jullie de vorige blog hebben gelezen dan weten jullie dat ik een nachtwinkel heb overvallen met een paar vrienden en dat ik op gesprek moest gaan met de directeur. Ik moest hem in de handen zalven in de hoop dat de straf die ik kreeg verminderd werd. Dus laten we beginnen bij het begin,... Ik werd slechtgezind wakker, iedereen heeft zo wel zijn dagen. ?iemand moet ,aar mij kijken, praten of zelfs in mijn richting ademen. Dus kwam ik op school aan en daar was de directeur mij aan het opwachten. Ik had al zon vermoeden dat dit niet goed ging komen. Ik bedoel als e directeur al op jou aan het wachten is aan de schoolpoort, dan weet je genoeg. Het nieuws van de overval kwam al snel bij hem terecht, hij besloot dus
Oh shit , ik moet vertrekken, ik heb een afspraakje met een speciaal iemand 😉
Hey! Het is alweer eventjes geleden dat ik iets van mij heb laten horen, maar dat heeft zo zijn redenen. Zoals jullie al wel weten ben ik ongeveer 3 weken geleden met mijn moeder naar een AA-bijeenkomst geweest, ik dacht eerst dat dit heel moeilijk was voor haar, maar ze heeft toch besloten om terug te gaan. Ik ben echt trots op haar! Maar twee weken geleden, op een woensdagavond, kwam ik thuis van het thaiboksen en zag ik mijn moeder bezopen in de zetel liggen & het was ook duidelijk dat ze had geweend. Ik begreep er niks van want ze had al een paar dagen geen druppel alcohol meer aangeraakt. Ik besloot om het te negeren en gewoon te gaan slapen. De volgende ochtend vertelde ze me dat ze was ontslagen uit het rusthuis waar ze werkte, de reden daarvoor was omdat ze heel vaak niet ging werken omdat ze dan zogezegd ziek was, maar eigenlijk had ze altijd een zware kater. Ik vond het echt verschrikkelijk dus zocht ik naar een oplossing om haar te helpen.
Zaterdagavond besloot ik om nog eens af te spreken met mijn vrienden uit Atheneum Hoboken. Nadat ik hen had ingelicht over de situatie van mijn moeder besloten we om de dichtstbijzijnde nachtwinkel te overvallen en ja hoor, we hadden 650 euro die we aan mijn moeder konden geven.
Maar tevergeefs, we hadden iets te vroeg gejuicht want een paar dagen later zijn we allemaal opgepakt door de politie en moesten we voor de rechtbank verschijnen. We kregen allemaal een werkstraf en moeten alle 5 acht weken lang op woensdagmiddag van 14u-20u afval gaan opkuisen met de gemeentewerkers.
Nu kan ik dus op woensdagmiddag niet meer gaan thaiboksen, maar dat ik mijn eigen schuld.
En voor ik het vergeet, ik moet morgen op gesprek met de directeur maar ik heb echt totaal geen idee waarom want het ging net iets beter op school
Hoi, hier ben ik weer. Hebben jullie mij gemist? Zoals jullie weten ging ik enkele dagen geleden samen met mijn moeder naar een AA-bijeenkomst, zodat ze hulp kan krijgen om van haar drankprobleem af te geraken. Wel, ik weet niet zeker of dat gesprek haar wel deugd gedaan heeft . Toen ze terug naar buitenkwam en weer instapte in de auto was ze al een beetje gekalmeerd over het voorval op school, waarover ik haar verteld had onderweg naar de bijeenkomst. Maar ze leek nogal overstuur en durfde mij bijna niet aan te kijken. Even voelde het alsof ik iets met de oorzaak van haar drankprobleem te maken had. Misschien was het omdat ik niet zon rustig en lief meisje ben en ik mezelf vaak in nesten werk. Even twijfelde ik, maar kort daarna vroeg ik haar op de man af of ik de oorzaak was. Ze antwoordde heel stilletjes dat dit helemaal niet mijn schuld is. Ik was opgelucht maar vroeg mij af wat er dan wel scheelde. Mijn moeder nam diep adem en zei dat de gesprekken daarbinnen heel heftig zijn en ze niet weet of ze mentaal sterk genoeg is om met anderen over haar probleem te praten. Toen ze deze woorden uitsprak, kreeg ze tranen in haar ogen. Ik had medelijden en begreep zeker dat dit niet makkelijk is voor mijn moeder, maar ik wil haar hierin steunen. Misschien krijgen we hierdoor ook een sterkere band met elkaar. Want wees eerlijk, iedereen wil toch een goede band met zijn/haar ouders?
Nu eventjes terug naar mijzelf. De laatste tijd ben ik zo agressief dat ik mij niet meer voldoende kan afreageren tijdens mijn sport. Misschien maakt het thaiboksen mij juist agressiever en moet ik een andere uitweg zoeken voor mijn probleem. Ben ik zo geworden doordat ik opgegroeid ben in een gezin met een moeder die vaak stomdronken is, of ligt het probleem eerder bij mezelf?
Vandaag is het de dag. De dag die mijn leven gaat veranderen. In mijn vorig blogbericht vertelde ik al dat mijn moeder had ingestemd om naar een AA-bijeenkomst te gaan. Ikzelf heb besloten om mee te gaan om een oogje in het zeil te houden. Niet omdat ik haar niet vertrouw maar omdat ik een morele steun wil zijn. Ik was erg enthousiast maar voelde mij tegelijktijdig ook schuldig. Ik had haar nog steeds niets verteld over het incident op school. Wie was ik om te zeggen dat ze haar leven moest beteren en aan haar drankprobleem moest werken als ik dit zelf niet kon. De sfeer in de klas was erg gespannen en ik werd als een buitenstaander gezien. Manon en Neede waren net als twee spiekende meisjes bij het spel Weerwolfje. Elke stap, elke beweging, elke fout hadden ze gezien. De opeenvolgende dagen ging ik zo vaak thaiboksen dat mijn handen bont en blauw geslagen waren. Mijn woede en mijn ergernissen leken maar niet te verdwijnen. Misschien moest ik een andere sport overwegen?
Maar nu terug naar mijn moeder. Onderweg naar de AA- bijeenkomst hing er in de auto een doordringende stilte. Ik probeerde deze op te vullen met een leuke conversatie maar deze liepen steeds terug dood. Eenmaal geparkeerd en aangekomen bij de hulpgroep, verbrak ik de stilte. Ik keek haar aan en verzamelde al mijn moed. Ik luchtte mijn hart bij haar en vertelde alles over het voorval. Ik vertelde over Neede en Manon, over de straftaak en over het nablijven. Wanneer ik klaar was met vertellen, ademde ik diep in om terug even tot rust te komen. Mijn moeder daarentegen werd knalrood van woede. Hierop volgde een heel stortvloed aan scheldwoorden. Ze stapte de auto uit en stampte kwaad de bijeenkomst naar binnen. Ikzelf bleef achter in de auto. Had ik mijn moeder weer richting het slechte pad gebracht? Was ik de oorzaak van haar drankprobleem?
En jaja hoor, hier ben ik weer. De week ging eigenlijk best goed van start. Maandag sprak ik mijn moeder aan over haar drankprobleem. Ik verwachtte dat ze zoals altijd weer met stoelen ging gooien, mijn moeder is namelijk nogal snel op haar tenen getrapt. Maar deze keer werd ik niet met stoelen bekogeld. Wat een wonder, al zeg ik het zelf. Zoals ik eerder al verteld heb, heeft mijn moeder al sinds mijn kindertijd drankproblemen. In mijn vorige boogbericht vertelde ik ook dat ik mijn moeder stomdronken terugvond in de zetel nadat ik weggelopen was van school. Op dat moment had ik er echt genoeg van. Een paar dagen later stelde ik voor om samen naar een AA-bijeenkomst te gaan. Zonder zeuren knikte ze ja? Hopelijk ziet ze eindelijk in dat ze verkeerd bezig is. Binnen 4 dagen vindt er een bijeenkomst plaats, dus later meer daarover.
De week mocht dan wel goed beginnen, maar het verdere verloop ervan was niet zo positief. Vorige week kon ik mijn agressie beheersen, maar woensdag lukte dat niet zo goed. Neede en Manon spande weer voortdurend samen en ik verloor mijn geduld. Over mijn toeren stapte ik naar Manon en greep haar vast bij haar keel. Achteraf bekeken was dit misschien een beetje overdreven. Maar goed, zoals ik al voorspeld had moest ik langs de directeur. Gelukkige liet hij het bij een waarschuwing en een straftaak. Deze moest ik natuurlijk maken tijdens de drie nablijf uren die ik gekregen had. Daar ging mijn woensdagnamiddag. Ik moet echt proberen om mijn agressieaanvallen onder controle te krijgen. Ik dacht dat thaiboksen mij daarbij hielp,maar blijkbaar is dat toch niet voldoende. Ik mag niet weer geschorst worden, niet in mijn laatste jaar.
Zou ik het voorval aan mijn moeder vertellen of doen alsof er niets aan de hand is? Ze is nu juist op goede weg...
Zo, hier ben ik weer het is al even geleden dus zal ik jullie een korte update geven over de gebeurtenissen die nog hebben afgespeeld. Ik heb jullie al reeds verteld over mijn ouders. Wel de situatie die zich gisteren afspeelde ging als volgt. Neede en Manon lieten zich uitdrukkelijk horen in de klas en dat verstoorde mijn goed humeur. Ik besloot om huiswaarts te keren want mijn agressiviteit kwam te boven. Eens ik thuis kwam en ik mijn moeder stomdronken in de zetel zag liggen werd het me te veel. Het was duidelijk dat zij weer eens voor de zoveelste keer te diep in het glas had gekeken. Ik maakte haar wakker en vertelde ze over de nare gebeurtenissen die in de klas hadden plaatsgevonden. Na 2 minuten viel ze terug in een diepe slaap. Het werd me duidelijk dat mijn ouders en dan benadruk ik vooral mijn moeder geen of bijna nooit interesse in me tonen. Dat hebben ze nooit gedaan en zullen ze ook nooit doen. Vanaf kleins af aan keken mijn ouders nooit naar me om. Ze vonden het belangrijker om elke dag het café te gaan bezoeken dan om te kijken naar hun eigen kind. Ik denk dat door al die gebeurtenissen in het verleden ik de persoon ben geworden die ik nu ben. De sociale kant heb ik aan mijn vader te danken en de agressieve kant heb ik dan weer aan mijn moeder te danken. Maar goed, ik besloot om mijn thaiboks spullen te nemen en mijn agressiviteit de vrije loop te laten gaan in de club. Mijn sport is mijn passie. De club is voor mij de plaats waar ik mijn creativiteit en mijn gevoelens op een positieve manier kan uiten. Zo dit was het weer voor vandaag. Denken jullie ook dat het goed zou zijn om eens te praten met mijn ouders?
