Waarom zou een mens zijn of haar ziel blootleggen aan onbekenden die naar het scherm staren. Hun irissen positionerend in de gedwongen richting van hun oogbal. Schuimbekkent of net bedeesd, springend of verveeld. Nieuwschierig, lief of snerpend. Waarom zou een 'jonge' vrouw, van poten en oren voorzien, zich blootgeven aan onbekenden. Waarom niet? Misschien kan het iemand anders helpen. Misschien help ik mezelf ermee in nesten. Misschien leer ik mensen kennen en kom dan tot de akelige vaststelling dat mijn gedachten niet meer van mij waren. Toch die van gisteren, vorige week of na de laatste inlogging hier. Maar de gedachten in mijn hoofd... Die zijn nog van mij tot ik ze hier toevoeg. Als ik dat al doe, zou willen en kan. Ik kan praten, maar alles is zo vluchtig, soms zo onbedoeld overkomend. Het schrijven lukt me beter. Denk ik. Maar het is misschien moeilijker voor de lezer. Ach, wie ben ik?... Misschien is het handig om even mee te delen.
Ik ben: - Lilly Lott (overduidelijk pseudoniem) - 31 jaar oud (overduidelijk niet aan te zien volgens sommigen...Right) - moeder van een prachtige knaap (Duidelijk te zien als hij aan mijn hand huppelt) - onderdaan van een terraniserende kater die dringend zijn hormonenhuishouding wat moet temperen. *KNIPKNIP* - bijna ex- echtgenote - iemand die haar leven weer op het spoor brengt of toch probeert - iemand die op zoek is naar zichzelf en wat het leven haar en haar onafhankelijkheid kan bieden - iemand die poogt te bloggen... - iemand die wil ademen
Licht opgesomt maar daar weet je nog niets mee.
Als ik moet omschrijven hoe ik me voel ga ik breken. In duizend stukjes over de mooie ecru vloer van de woonkamer. Grote egale tegels, vierkant met een licht grijze voeg, geheel symetrisch en waterpas gelegd. Daar sta jij dan, met je vraag: "hoe voel je je...ècht". Daar sta je dan alleen in de woonkamer. Want ik ben er niet meer. Ik lig op de vloer. Uiteengespat. Gebroken, met vermiste stukken in het tapijt en onder de kast. Doe jij de moeite om me op te vegen? Begin je aan het onmogelijke werk om me weer in elkaar te puzzelen? Te lijmen en zeker te zijn of alles houdt of stap je gewoon over alle glassplinters heen naar de voordeur om nooit meer om te kijken?
Als je me het vraagt toon dan eerst het vuilnisblik en de lijm, anders vraag maar niets. Het vergt immers enorm veel tijd en energie om mezelf terug in elkaar te flansen en ik weet niet of het me nog een paar keer zal lukken. Er zijn al stukken weg en mijn ogen zijn moe, mijn vingertoppen vol snijwonden. En ik moet er zijn, anders breekt mijn kind.
Geniet van oudjaar, eet, drink en omarm wie je liefhebt. Want zonder, ben je niets.
Je kind afgeven. Alsof je baarmoeder uit je gerukt wordt. Zonder insicie maar zomaar grijpend door het roze lijntje wat ooit een kiezersnede was. Met een klauw.
Ze zeggen dat het beter wordt. Dat het slijt. Ze zeggen dat je dan een week hebt om te feesten, om te doen en laten wat je wilt. Ze zeggen dat het altijd zo blijft. Er wordt veel gezegd maar wil ik luisteren? Morgen komt mijn peuterige-kleuter terug, na tien ontelbare dagen. Tien dagen om te helen en op adem te komen werd geruststellend geopperd. Ja, ik heb geschilderd, geschreven, gejankt en gelachen, ben er eens tussenuit geweest maar hij is nooit uit mijn gedachten geweest. Hoe kan dat ook? De ene week mag je mama zijn, de week erop moet je je 'moederen' in een doosje stoppen en het achterin de kast vergrendelen tot het weer 'jouw week' is... Ik moet het ergens een plaats geven om mijn eigen longen niet af te sluiten hun werk te doen. Een plaatsje geven om mijn 'moederen' een week te temperen. Mag ik meewaaien met de wind? Diep in de nacht?
Zijn kamer is koud en on-peuter-kleuter als hij er niet is. Ze hangen nieuwe gordijnen, azuurblauwe, tot op de grond. Die heeft hij nog niet gezien. De muurschildering van zijn meesterlijke draak werk ik morgen af. Ik wil de peuter-kleuter-kamer in al zijn glorie. Geef me mijn knuffel-buffel terug... laat me in mijn 'moederen' functioneren.
Je kind afgeven. Alsof je baarmoeder uit je gerukt wordt. Zonder insicie maar zomaar grijpend door het roze lijntje wat ooit een kiezersnede was. Met een klauw.
Ze zeggen dat het beter wordt. Dat het slijt. Ze zeggen dat je dan een week hebt om te feesten, om te doen en laten wat je wilt. Ze zeggen dat het altijd zo blijft. Er wordt veel gezegd maar wil ik luisteren? Morgen komt mijn peuterige-kleuter terug, na tien ontelbare dagen. Tien dagen om te helen en op adem te komen werd geruststellend geopperd. Ja, ik heb geschilderd, geschreven, gejankt en gelachen, ben er eens tussenuit geweest maar hij is nooit uit mijn gedachten geweest. Hoe kan dat ook? De ene week mag je mama zijn, de week erop moet je je 'moederen' in een doosje stoppen en het achterin de kast vergrendelen tot het weer 'jouw week' is... Ik moet het ergens een plaats geven om mijn eigen longen niet af te sluiten hun werk te doen. Een plaatsje geven om mijn 'moederen' een week te temperen. Mag ik meewaaien met de wind? Diep in de nacht?
Zijn kamer is koud en on-peuter-kleuter als hij er niet is. Ze hangen nieuwe gordijnen, azuurblauwe, tot op de grond. Die heeft hij nog niet gezien. De muurschildering van zijn meesterlijke draak werk ik morgen af. Ik wil de peuter-kleuter-kamer in al zijn glorie. Geef me mijn knuffel-buffel terug... laat me in mijn 'moederen' functioneren.
Het harige beest, die de woonkamer als zijn eigen beschouwd en zo ook mij als een van zijn dienaren, kronkelt in alle mogelijke houdingen om me heen vergezeld met zijn machitge 'grain' die de kamer wordt ingestuwd door een vermoeddelijk half gesloten stemspleet. Ik wil dansen. Mijn lijf herontdekken en vertrouwen. Weg met het schaamtegevoel...
Waar een mens al niet aan probeert te ontsnappen. Wilt. Onmachtig. Ontsnappen aan de eenzaamheid. Die verstikkende, alles verzwelgende eenzaamheid. Het enige waar ik van vlucht om niet door bemind te worden. (niet dat ik me door alles en iedereen zou laten beminnen hoor) Ik hoef je niet. Laat me los en zoek me niet op. Ga weg! Verlaat me. Laat me. Ontpraat me. Zwijg! Hier zit ik dan. Oudjaarsavond. Ik heb mijn zwaar spinnende kat, die zijn oefening tot sollicitiatiegesprek om te grunten bij een eerste rangs metalbandje, heel serieus neemt. Menige kattinen zouden voor hem in zwijm vallen moest hij in staat zijn te bellen. Pure telefoonseks onder katten... Ik heb het ronkende beest dus verlaten om onzichtbaar te starten aan de toog. Een glas wijn verorberend. Keurend. Lichte botersmaak. Ongekruid maar diep rood. Schrijvend. Ziet iemand me of wordt ik opgezwolgen door de vaalbruine muren Ontschrijf me.
Hoe begin je als dertiger opnieuw een vriendenkring op te bouwen? Help. Maar alles is beter dan die beklemmende eenzaamheid. Ik moet opnieuw leren fietsen. Naar het schijnt verleer je het niet maar hoe start je weer? Het is beangstigend hoe klein je sociale leven word als werkende moeder en huisslavin van de dagelijkse beslommeringen. Iedereen wegduwend voor het gezin. Je eigen leven versmorend om de andere al het leven te gunnen. Om een lach te zien, de pretlichtjes in de ogen, om gegiechel te horen tijdens het verstoppertje spelen onder de lakens, om te zien hoe een bord wordt leeggelepeld en de vraag naar meer volgt; om warme grote handen te laten herontdekken. Tot alles je ontbindt. Ik was eenzaam. Dit, 'hier en nu', gaat over (laten we toch alstublieft hopen). Als ik de finale 'stop' niet had uitgesproken zat ik nu zoals de voorbije twee jaar, gewoon verder weg te kwijnen. Stervend. Wetend dat ik al alles had geprobeerd om mijn huwelijk te redden. Alles en iedereen opgegeven voor het gezin. Maar buiten mijn zoon, voedde niemand me. Ook niet de zogenaamde metgezel. Geen lach, geen diep gesprek, geen steun of toeverlaat, geen orgasmen, geen genegenheid, geen seks, geen tong, geen mond, geen handen, geen warmte. De zogenaamde metgezel die na het werken thuiskwam, kloeg over het rondslingerende speelgoed en de niet doorkookte spruiten die hij walgend en vloekend opzij schoof om daarna met de door vrouwtje-lief-klaargezette sporttas weer te verdwijnen, om laat in de avond zwijgend maar voldaan in de woonkamer te walsen, op weg naar de zetel, om in de standaard horizontale houding de afstandsbediening te testen. Vrouwtje-Lief negerend met een volle wakke sporttas. Ik was alleen in mijn huwelijk. Durf mij niet te verwijten. Ik was alleen, diep ongelukkig, gefrustreerd, opgesloten in mijn lichaam, ondervoed in mijn hersenpan. Een tikkende tijdbom. Alles heb ik geprobeerd: verleiding, rust, praten, opnieuw verleiden, ontploffen, uitdagen, dromen, bemiddelen, relatietherapie... Alles, ten koste van mezelf. Mijn zelfbeeld kwijnde weg. At zichzelf op. Huilend. Een hoopje stof die bij een nies zo wegstoof. RAAK ME AAN BEMIN ME NEEM ME en geef me de kracht om verder te gaan. Maar niets kwam. Enkel nog meer frustratie, twijfels, onzekerheid, eenzaamheid en onmacht. Stille tranen.
Mobieltjes zouden ze moeten verbieden in het sociale leven, of in het huwelijk. (want zonder heb je tegenwoordig geen sociaal leven meer naar het schijnt) Kopeltjes aan tafeltjes. Romantisch tegen over elkaar. Blikken wisselend met hun oplichtende bakje. Het begin van het einde. Spoel hem door in een net gevulde toiletpot; onder de drek. Je mag! Van mij! Tenzij hij natuurlijk hele lieve, stoute, uitdagende, veel betekenende berichtjes naar jouw stuurt. Laat het bakkie dan maar waar het is en geniet. Maar dat heeft ie dan niet nodig terwijl jullie heel romantisch tegen over elkaar zitten. Tenzij hij de stembanden als die van een kwal heeft en hij dus geen geluid in begrijpende taal kan uitbrengen. (Ik zei wel de stembanden. Niet het uiterlijk. Ga anders heel snel lopen. Glibberigheid is gevaarlijk in dit seizoen. Zoenen met een ijslollie kan ook tot onaangename gevolgen leiden...) Zelfs bij tijdens de relatietherapie werden er nog stiekeme blikken naar het duivelse ding geworpen. Niet ontgaand aan de allesziende ogen van de therapeute die bij de vierde keer toch een lichtelijke ergenis met zich meedroegen.
"Och, een afspraak? Vanavond? Met jouw? Aja?" "Boter? Dat had je me helemaal niet gevraagd?!" Maar zijn gsm vergeten? Dat nooit! Onbestaand!
Ik ga niet huilen vanavond. Ik wil niet. Ik gun niet. Al zitten de traankanalen in startpositie. Ik zal niet. Of toch? Neen! Ik ben alleen tussen anderen. Maar ik knoei niet met mijn mobieltje. Maar ik ben geen koppel meer dus eigenlijk mag het wel. Maar wie zou ik moeten lastigvallen? Niemand kent me nog. VRAAG ME. Misschien zeg ik de eerste keer neen, de tweede keer past het net niet (dierenarts, ondersteuning van het dakterras op mij nemend, epilatieavond, gruntavond met de kat, pyama-party met me myself en ik of vreet-alles-leeg-middag (en daarna shopdagen inlassen want niets past nog...)) maar de derde keer misschien. Blijf vragen.
Weet je hoe erg ik verlang om gewoon eens oprecht omhelst te worden. Hoofden in elkaars hals. Armen stevig om elkaars schouders. Misschien komt er een snik maar wie blijft die is oprecht. OMARM ME OPRECHT ME Geef om me.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
