Mijn naam is Ailee Klainebow. Ik ben een jongvolwassen meid die gek is op koken.

Ik ben het dromerige type en ik droom er van om wanneer de tijd rijp is moeder te worden (al helpt het misschien als ik eerst de man van mijn leven vind) Maar ik droom er al van toen ik mijn eerste speelgoedkeukentje kreeg  van om ooit een beroemde 5-sterren chef-kok te worden.

Dit is trouwens een foto van mij voor de nieuwsgierigen.

 

Ik woonde tot gisteren bij mijn ouders, maar besloot om uiteindelijk toch mijn eigen weg te gaan. Ik kocht een klein huisje in Sunset Valley, waar ik nu dus woon!  Het huisje is niet erg tjah... de luxe die ik gewend was   HET IS VAN MIJ! en dat is voorlopig alles wat telt, toch?

Eenmaal ik alles had ingericht was het eigenlijk nog best vroeg, en de krant waar ik van plan was sollicitaties te vinden was ook nog niet gearriveerd. Dus besloot ik om een klein tripje te maken naar het park. Het was er best rustig maar Tia Rose kwam meteen naar me toe. Aan haar uniform te zien was ze duidelijk van de politie. Om eerlijk te zijn dacht ik dat ze me op m'n donder wou geven. Mocht ik misschien niet op het gras lopen? Haar nogal norse uitdrukking en politie-uniform maakten me best een beetje paniekerig. Maar toen ze blijkbaar gewoon kwam om een praatje te maken...

Jeetje, wat kijkt ze nors op deze foto. Misschien komt dat wel omdat ze 'militaire school Fort Stijfsel' zat. Erg veel goede dingen had ik daar niet over gehoord.

Het was nog maar 11:20 toen ik besloot om naar huis te gaan. De krant was geleverd toen ik weer thuiskwam. En met nog maar slecht 270 simdollars op zak was zo snel mogelijk een baan hebben niet zo'n slecht idee. Nu maar hopen dat de job van mijn dromen toevallig vrij was. Hmmm... ik kreeg de mogelijkheid om meteen te beginnen in de carriere muziek als fan. Maar om eerlijk te zijn was dat niet bepaalt mijn ding. Verder zoeken dus! En toen stond het daar: "Koksmeid gezocht! 25 simdollars per uur" Jeetje, hier had ik zolang van gedroomd... Maar ik moet wel eerlijk zijn met mezelf. Ik mag dan misschien afgestudeerd zijn aan een goede school, maar in koken had ik nog niks van ervaring... en daarbij: hoe moet ik een sociaal leven opbouwen in een totaal nieuwe stad als ik 's avonds altijd aan het werk ben in de weekends? Nee... ik ben er zeker van dat ik ooit een goede kok zal worden, maar ik denk niet dat die tijd er nu al is.

Een pagina verder vond ik wel een goede advertentie: "Wij zoeken een orgaandonor. ervaring is niet nodig. 22 simdollars per uur". Dat zag er me eigenlijk ook nog wel iets interessants uit! Ik maakte meteen een telefoontje en bleek dat ik morgen (vandaag dus) al kon beginnen. Mijn baas zou Jamie Jolina zijn, een Traumachirurg.

Toen ik eenmaal bekomen was van alle opgewondenheid besloot ik dat het tijd was voor een goed middagmaal. Ik had geen honger maar mijn moeder heeft me geleerd dat het middagmaal ook een belangrijke maaltijd is. Een herfstsalade klaarmaken dan maar!

Bij het eten merkte ik wel op dat het enorm stil was. Een ongemakkelijke stilte. Het eerste wat ik ga kopen van mijn loon is een televisie! Omdat er dan na het middagmaal niks viel te doen heb ik nog wat geoefend op mijn toespraak voor de wereldvrede. Tjah... dat is ook één van de belangrijke dingen in het leven! 

Ik kwam op het idee om me te gaan voorstellen aan de overburen. Ik vroeg me af wat ze zouden denken van mijn  kleine sober huisje tegenover hun toch best grote huis. Op de deurbel stond de naam Kennedy. De deur werd vrij snel opengedaan door Erin Kennedy die zo vriendelijk was om me ook meteen binnen te vragen. We hebben een kort, maar toch erg fijn gesprek met elkaar gehad. Zo heb ik ontdekt dat ze teamleidster is bij het leger. Dat had ik niet bepaald zien aankomen!

Eenmaal terug thuis besloot ik om vroeg te gaan slapen (zo rond 20:00 uur) zodat ik er op tijd uit zou kunnen voor mijn eerste werkdag. Om 5 uur werd ik wakker. Op tijd om mezelf nog een luxe-ontbijtje te verzorgen, zelfgemaakt wafels! Een warme douche later was de carpool er al. Klaar om hard te werken! En nu zit ik dus hier. Op de computer van het ziekenhuis tijdens mijn middagpauze! 

Maar ik zal jullie maar met rust laten, want die middagpauze zit er voor mij ook al weer bijna op...

Hopelijk tot snel!