De enige en laatste kans om mijn persoonlijk record aan flarden te lopen vond zaterdagavond plaats in Merksem. Naar jaarlijkse gewoonte vond er het Internationaal Antwerps Atletiekgala plaats. Veel geheimen heeft de Merksemse piste niet voor mij. Het is daar dat ik tijdens de schoolperiode mijn wekelijkse uren sport afleg, en het is ook daar waar ik vorig jaar mijn besttijd op 5000m liep. Net zoals elke atleet een speciale band heeft met een bepaalde piste, heb ik die met de piste van De Rode Loop. Die avond moest en zou er een tijd uitkomen op het niveau van mijn trainingen. Door veel te lage ijzerwaarden kon ik in het begin van het zomerseizoen niet tonen welke stappen ik vooruit zette in vergelijking met vorig seizoen. Nochtans wist ik van mezelf wat ik waard was. De ommekeer kwam er tijdens mijn vakantie in Zuid-Frankrijk. Ik trainde er hard, liep vaak bergop, bergaf en deed de inspanningen vaak in de hitte. Deze elementen zorgden ervoor dat ik gesterkt terugkeerde en de specifieke trainingen nadien bevestigden enkel maar mijn gevoel dat de conditie goed was. De wedstrijd zelf dan: De haas van dienst, een Hollander, zorgde ervoor dat we met een afgescheiden groepje doorkwamen aan de 3000m in 8.37min. Perfect op schema voor een tijd onder de 14.30min. Wanneer hij zich aan de kant zette om een rondje later weer in te pikken dacht ik dat het voorbij was. Blijkbaar zijn er in Nederland andere regels, want in België wordt je hiervoor gediskwalificeerd. Blijkbaar had de organisatie dit niet in de gaten en ze lieten hem begaan. Ik probeerde me in de staart van het groepje vast te bijten. Het was afzien bij de beesten. Af en toe moest ik een metertje of 2 laten op mijn voorganger, maar door de aanmoedigingen aan de kant lukte het me keer op keer om terug te keren. In de laatste ronde ging de snelheid nog een pak de hoogte in. Veel jus zat er niet meer in mijn benen en ik moest het groepje, dat ondertussen nog maar uit 2 atleten bestond, laten gaan. Ik liep/strompelde/viel (wat was het nu?) binnen in een tijd van 14.26.51. Mooi zo! 17 sec sneller dan mijn vorige besttijd. Na een serieuze verbetering op de 3000m bevestigde ik nu ook op de 5000m mijn vooruitgang. Laat het Belgisch Kampioenschap van binnen 2 weken maar komen...
Zopas ben ik thuisgekomen van de B-meeting van Sparta Vilvoorde. Ik liep er het hoofdnummer van de meeting, de 3000m. Na aankomst zag ik meteen Frank Bollen, hij werd door de organisatie ingehuurd om tempo te maken. Doel: 8.00. Fff, das snel. Gelukkig was ook 2e haas Raf Tilburg van dienst die het grote pak op sleeptouw moest nemen. Al van bij de opwarming voelde ik steken in de onderbuik. Na een lange dag werken was er maar weinig tijd over om te eten. Het werd een snelle hap tijdens het omkleden. Aiai geen goed begin. Met een half uur vertraging schoot de official onze wedstrijd op gang. Het werd een strijd tegen mezelf want de steken in de onderbuik bleven maar duren. Ik zag Frank mooi Kim Ruell op sleeptouw nemen en iets verder werd er gebikkeld om als eerste in het zog van Raf Tilburg te geraken. In de derde ronde lukte me dat, al had ik hierdoor wel veel energie verspild door buitenom te moeten gaan. Na 1800m gaf hij er onverwacht snel de brui aan en nadat Jonas Roels het hazenpad koos, moest ik zelf voor het tempo zorgen. Het was dan ook een complete verrassing dat ik ondanks mijn heel slecht gevoel tijdens de wedstrijd 2sec kon afpitsen van mijn pr. Het nieuwe is nu 8.26.73. Al moet het naar mijn gevoel nog een pak sneller kunnen. Vanaf nu zal er getraind worden met maar één groot doel: het Belgisch Kampioenschap voor Beloften in september. En als het even kan nog een dik pr op de 5000m lopen op de Flanders Cup van Merksem, eind augustus. Ook daar zal Frank Bollen hazen. Toeval? Of hangt er dan weer een nieuw record in de lucht. We'll see...
Na een deugddoende vakantie is het weer tijd om een update te geven van de laatste weken. Vlak voor ik naar Zuid-Frankrijk vertrok, trok ik naar de Gentse Feestenmeeting. Ik zou er een 1500m lopen. Deze keer moest en zou ik eens onder de grens van de 4.00 geraken. Een mooie uitdaging aangezien ik nooit trainingen afwerk die gericht zijn naar deze afstand. Rondjes van 1.04 draaien per 400m was de boodschap en op het einde nog eruit halen wat er uit te halen viel. Na een gevecht te moeten voeren in de eerste 100m liep ik zonder te beseffen perfect op schema. In tegenstelling tot het verleden had ik deze keer wel nog een noemenswaardige spurt in de benen. Ik remonteerde nog enkele atleten en eindigde in een tijd van 3.59. Opdracht geslaagd en voor de rest van het seizoen ga ik me ook niet meer bezighouden met de 'minder' leuke 1500en. Na de wedstrijd trok ik nog met enkele atleten van Eendracht Aalst en LAT richting Gentse Feesten. De openluchtparty in de Duveltent was de bestemmingHet werd een feestje dat tot in de vroege uurtjes eindigde. De boog kan niet altijd gespannen staan. Toffe gasten, die Oost-Vlamingen! Nadien vertrok ik voor twee weken richting Zuid-Frankrijk. Bestemming: Le Thoronet, een dorpje op zo'n 30km van de Cote d'Azur. Het werden bloedhete weken waarin ik me rot geamuseerd heb. Het is dan ook een periode waar er naast lopen al eens plaats is om te fietsen, tennissen of te zwemmen. Zelfs een uitstap richting Monaco stond op de agenda. Toevallig vond er in de buurt waar we verbleven een 10km wedstrijd plaats. Ideaal moment om eens een tempotraining te doen. Het was een loodzwaar parcours bij temperaturen van rond de 35 graden. Veel concurrentie was er niet te bespeuren en ik won de wedstrijd met als beloning een mooie cheque en een door een kunstenaar ontworpen trofee. Mijn smaak is het alvast niet... In de terugrit maakten we nog een tussenstop in de champagnestreek, wat is het daar mooi om te gaan lopen! Terug thuisgekomen had ik reeds een uitnodiging gekregen van onze kersverse wereldkampioen 800m André Lafère. Ik denk niet dat we elkaar al ooit meer dan twee weken niet gezien hadden en het was dan ook hoog tijd om eens bij te praten en zijn fotocollectie van het WK in Lahti te bewonderen. Knappe prestatie toch, wat hij daar deed! Mijn volgende wedstrijd zal niet lang op zich laten wachten. Morgenavond staatreeds de B-meeting van Vilvoorde op het programma. Na een uitstapje richting kortere afstanden zal ik er terug een vertrouwde 3000m lopen. Met luxehaas van dienst Frank Bollen zullen we alvast niet op kop moeten sleuren. We zien wel wat het wordt...
Zopas ben ik thuisgekomen van een weekje stage in het Limburgse Hengelhoef. Het was een groot succes. In het gezelschap van o.a. Stijn Lintermans, Frank Bollen, Kim Barbé, en Xavier Rondas maalden we vele kilometers af in de bossen en heide in de wijde omgeving van Houthalen/Zonhoven en god weet waar nog allemaal,terwijl coach Blommaert gekke Mario, Brackxke en Braem om sleeptouw nam. De eerste dagen kregen we het gezelschap van Rikske 'punk' Ceulemans die vanaf woensdag naar het EK berglopen vertrok. Hij liet ons delen van zijn vaste trainings- (en vroegere werkparcours zien...). Onze pistetrainingen mochten we afwerken op de piste van Lanaken, waarbij Frank aangesloten is. De Limburgse gastvrijheid verbaasde me doordat we de hele binnenbaan kregen, ten koste van de plaatselijke atleten. Tussen de trainingen door gingen we de sauna in of vochten we veldslagen uit in het wildwaterbaan, wat voor enkele kapotte knieën en ellebogen zorgden. (Maar toch 2-0 achterlijken! :) ) Wanneer we 's avonds van onze 2e training aan ons huisje toekwamen zorgde coach Blommaert ervoor dat de nodige krachtvoeding al op het vuur stond. Later zou nog blijken hoe hard we hem wel zouden missen. Hij verliet ons donderdag in de late namiddag en sindsdien werd er niet meer gekookt in het huisje... Ook gekke Mario, die zich ondertussen de bolletjestrui van bergkoning wist te veroveren verliet ons voortijdig. Conclusie van een hele week in Limburg: héél veel kilometers gedaan, goeie pistetrainingen afgewerkt en rot geamuseerd met een fantastische groep. Op naar de volgende keer!
Thanks Stijn, Kim (ook voor de lift), Frank, Xavier (ook voor de lift), Bart, Mario, Steven, Glenn en Manuela!
De Gouden 1500 bleek een maat voor niets. De organisatie vond het blijkbaar niet nodig om de A-reeks (waarvoor ik me net kon plaatsen) te voorzien van hazen. Gevolg, het werd een tactische strijd. Ik haat zo'n wedstrijden, slenteren om dan de laatste 100m alles in de spurt te beslissen. Niet met mij. Na 1000m had ik door dat er iets moest gedaan worden en ik brak de wedstrijd open. Ik nam een paar meter, goed wetende dat ik in de spurt toch geen kans maak ten opzichte van de halve fondkanonnen. Mijn vrees kwam uit en de laatste 100m werd ik dan ook door alles en iedereen voorbijgespurt. Eindtijd: 4.02. Ali Hamdi won de wedstrijd in 3.59 voor Frank Bollen. Half gedegouteerd keerde ik huiswaarts na mijn Vilvoorde's uitstapje. Zelden was ik nog zo fris na een wedstrijd. Gisteren zou een betere test moeten worden met het oog op de Nacht van de Atletiek van 18 juli. Ik stond aan de start van de internationaal getinte Flanders Cup meeting van Oordegem. Het weer was fanastisch, dus het beloofde een mooie wedstrijd te worden. Bij het opdraaien van de parking merkten we dat we er niet alleen zouden zijn. Overvolle parkings! Aan de piste zelf hing een fantastische sfeer. Gepaste muziek, gezellige drukte en een enthousiast publiek zorgden ervoor dat het meer op een Vlaamse kermis leek. Trainingsmakker Sanne Torfs kwam me tegemoed en meldde me dat hij net 14.18min gelopen had op zijn 5000m. Voor hem een nieuw persoonlijk record. Wauw! Mijn 3000m stond gepland om 23u. Geen probleem, dan zou de zwoele hitte wat plaatsmaken voor een heerlijk loopweertje. Enkele Hollanders, Duitsers, Luxemburgers en Schotten met sterke chrono's zouden ook van de partij zijn. Door het ontbreken van de Schot werd de start met tien minuten vertraagd. Na 10min daagde hij nog steeds niet op en de organisatie gaf ons groen licht. De trainer gaf me de opdracht om rondjes van 68' te draaien en pas de laatste 800m gas te geven. Hiermee moest het lukken om onder de 8.30 te duiken. Zo gezegd, zo gedaan. Aanvankelijk liet ik de kopgroep gaan en concentreerde ik mij op de chrono. Mooie geste van Kim Barbé die plots voor me verscheen en enkele hectometers haaswerk zou verrichten. Wanneer hij uit de wedstrijd stapte voelde ik dat ik nog heel fris zat en ik besloot mijn jacht op de kopgroep te openen. Ter hoogte van de laatste 200m vond ik aansluiting. Wanneer zij de spurt openden kwam de spurtslak in mij weer naar boven en maakte ik geen schijn van kans tegen hen. Met 8.28.05 liep ik perfect volgens schema en was ik dan ook een tevreden man. Blijkbaar liggen Hollanders me goed, want na de FC van Merksem waar ik mijn PR 5000m verbeterde in het bijzijn van Kees en Joop lukte het ook deze keer in hun aanwezigheid. Nog 1 keer en ik zal toch moeten overwegen om te emigreren... Een dikke pluim voor de organisatie, die tot in de puntjes verzorgd was. Ik hoop dat er volk van Vilvoorde aanwezig was, zodat zij hier toch één en ander uit kunnen leren... Nu vertrek ik voor een weekje stage met een 8-tal atleten. In de mate van het mogelijke zal ik in de loop van de week wel een verslagje van onze belevenissen uitbrengen.
Gisteren stond er een tempotraining op het programma. Magda had voorgesteld om deze in wedstrijdvorm uit te voeren. Zo gezegd, zo gedaan. Met mijn sportschoenen in de hand trok ik naar de Machelse piste. Omstreeks 15u. zou daar de 10km van start gaan. Na een babbel met enkele bekende gezichten kregen we te horen dat de start met een half uur werd uitgesteld. Geen probleem, ik besloot om het 5km lange parcours al eens rustig te verkennen. Wat een doolhof! Elke bocht van Machelen en omstreken ken ik nu als mijn broekzak. Gelukkig was de opdracht tempo lopen zodat er weinig kans was dat ik ergens een bocht zou missen en in de gracht zou belanden... Omstreeks half 4, en onder een heerlijk zonnetje gingen we van start. De eerste hectometers moesten op de piste worden afgelegd. Vrijwel direct nam ik enkele tientalle meters. Na één km was ik blij dat een atleet me vooraan vervoegde. 10 km met zen tweeën lopen gaat immers veel vlotter en hier en daar diende er een stuk serieus tegen de wind in gelopen te worden. Al gauw merkte ik wanneer mijn metgezel zich op kop zette, het tempo lichtjes daalde. Mijn intentie was om 10km aan een mooi egaal tempo te lopen (lang leve mijne stopwatch) en ik besloot dan maar om het tempo terug te hoogte in te jagen. Mijn metgezel brak meter per meter. Wanneer we na 5km, bij onze eerste doortocht langs de Machelse piste passeerden, had ik zo'n 30m voorsprong. Ik dolde wat met de Machelse atleetjes die de bevoorrading verzorgden (Mijn excuses als ze nu met een verkoudheid in hun bed liggen...) en ik vertrok voor mijn 2de en laatste ronde. Naarmate de ronde vorderde begonnen steeds meer seingevers/blauwe mannetjes met een zwaailicht me te feliciteren. Actie, interactie, zodus nam ik ook de tijd om hun mijn complimenten toe te roepen voor hun goede organisatie. De finishlijn bevond zich eveneens op de piste van Machelen, en het was dan ook leuk om de laatste meters langs het talrijk opgekomen publiek te lopen. Fris maar voldaan kwam ik over de finishlijn. Mijn Polar wees 30.52 aan en dat was ook de tijd die de speaker omriep. No way dat dit een volle 10km was! Een dikke halve minuut later kwam Pieter Vermont als 2de over de finishlijn en Jurgen Huybrechts vervolledigde het podium. Enfin, het was een goede training waarbij ik mooi aan een constant tempo liep. En je krijgt niet altijd wijn na een training, dus mij hoor je niet klagen! Tot vrijdag voor de eerste échte wedstrijd, de 'Gouden 1500' in Vilvoorde!
Boeken toe! Het is ermee gedaan! Ik heb het natuurlijk over de examens... De lastigste periode van het jaar is alweer achter de rug. Het deed vaak pijn om de tijdens zomerse dagen (die we afgelopen weken kregen) mijn loopschoenen aan de kant te moeten laten. Zo veel als ik kon probeerde ik normaal te trainen maar het was niet altijd mogelijk om er tijd voor vrij te maken. Het zei zo. Langs de ene kant moet ik niet klagen, dit jaar viel mijn examenperiode opvallend vroeg waardoor ik de trainingen vrij snel weer kan hervatten. Met een aangepast schema werken, zoals ik de afgelopen 3 weken deed, is natuurlijk niet ideaal. Maar bon, geen tijd te verliezen, het is weer tijd om erin te vliegen. De komende 2 weken zal ik gebruiken om de trainingen op te drijven. Hierna volgt de eerste wedstrijd. Het wordt de 'Gouden 1500' in Vilvoorde op vrijdag 26 juni. Het zal de eerste keer zijn dat ik een 1500m-wedstrijd loop, maar met de 1000m-wedstrijd in het achterhoofd heb ik er alle vertrouwen in. Het wordt vooral een test om te kijken hoe ver het staat met de snelheid. Voor een 5000m is het immers nog te vroeg. Het ijzerprobleem waarmee ik de laatste tijd sukkelde, lijkt zich stilaan op te lossen. Ik voel me al veel sterker. Het verschil met een dikke maand geleden is enorm. Jammer dat je zoiets pas achteraf merkt ... Ik moet de pillen die het ijzerprobleem oplossen nog een maand slikken, dus het kan alleen nog maar beter worden. Kortom, het gevoel is beter, de zwaardere trainingen mogen eraan komen. Maar eerst nog een beetje slaap inhalen...
De ene dag is de andere niet. Dat is me nu wel duidelijk geworden. Zondag liep ik op de beker van Vlaanderen een 5000m in duffel. Ik sprokkelde weliswaar de 11 punten mee die aan de 2e plaats verbonden waren, maar het goede gevoel van tijdens de trainingen was ver zoek. Ik had gehoopt dat de ijzerpillen die ik momenteel neem hun effect al zouden gehad hebben, maar ik verlangde blijkbaar teveel. Wonderen bestaan nu eenmaal niet. Net als op het PK in Merksem draaiden de benen vierkant. De verzuring sloeg opvallend vroeg toe, en op die die manier kan je natuurlijk geen tempo lopen... Nadien moest ik ook nog opdraven in de 4x400 estafette. Nauwelijks 40 min na mijn 5000m wedstrijd. Compleet vermoeid begin ik aan mijn rondje en op het einde moet het meer strompelend geweest zijn volgens mij. De enige positieve noot die ik moet onthouden is dat volgens de dokter het effect van ijzerpillen na ongeveer een maand merkbaar is. Na de examens moet er dus beterschap zijn en zijn er geen excuses meer... De eerstvolgende wedstrijd na zondag kwam al snel. Gisteren, woensdag, stond de pistemeeting van mijn eigen club op het programma. Ik zou er André naar een nieuw Belgisch record hazen op de 1000m. Ik zou proberen gedurende 800m egaal tempo te lopen zodat André geen extra energie moest verspillen en op het einde nog alle jus uit zijn benen zou kunnen spurten. Tijdens de opwarming voelde ik al dat de benen super waren. Deze keer hield ik het maar voor mezelf, want vorige keren kwam het er in wedstrijd nooit uit. Deze keer was het anders, na 400m kwam ik door in '59. Iets te snel ten opzichte van het voorziene tempo, maar André volgde in mijn zog. Van overal werd geschreeuwd en getierd, niet normaal. Na 800m voelde ik mij nog enorm fris en was er van verzuring geen sprake meer. (Waarschijnlijk allemaal achtergelaten in Duffel). Ik liep met overschot over de finishlijn in een tijd van 2.33.93. André volgde een dikke seconde later in 2.35.43! Maar liefst een verbetering van het Belgisch record met 5 sec. Hij wist met zijn tevredenheid geen blijf. Langs alle kanten werd hij belaagd met felicitaties. Terecht ook, zondag had hij immers al een nieuw BR gevestigd op 800m. 2 BR's in 4 dagen, jawadde dadde! Voor mij was dit de laatste wedstrijd voor de examens. Het deed deugd om mijn capaciteiten eindelijk eens ten volle te kunnen benutten. Blijkbaar heeft het ijzerprobleem geen grote invloed op wedstrijden van korte duur. We zien hoe het vordert. Nu volgt een periode die zich grootendeels tussen de studeerboeken zal afspelen. Hoewel ik morgenavond wel al een uitzondering (moet) maken. KV Mechelen speelt immers de bekerfinale tegen RC Genk. Een ticketje voor de wedstrijd heb ik niet, maar ik zal de wedstrijd wel op groot scherm volgen vanop de Mechelse grote markt. Net als duizenden anderen... Duimen maar!
Zondag wordt zoals jaarlijks de Beker van Vlaanderen beslecht. De strijd in 2de, waarin RAM uitkomt, zal beslecht worden op de Duffelse piste. Wat we ervan mogen verwachten? Het behoud is het hoofddoel, nadat we 2 jaar geleden promoveerden. Dit zal zeker geen sinecure worden, aangezien we af te rekenen hebben met blessures, ziektes, enz...
Ik lijk stilaan de bovenhand te nemen van al mijn kwaaltjes. Mijn hamstringverrekking behoort voorgoed tot het verleden, en ook van vermoeiende benen (stage effect of ijzertekort?) is momenteel geen sprake meer. Ik lijk klaar om mij in de strijd te gooien. Ik zal op de interclub de 5000m voor mijn rekening nemen. Mijn favoriete (en beste?) afstand. Stiekem hoop ik op een harde en snelle wedstrijd, al is het altijd een beetje gokken met een interclub. Niemand wil zich zomaar opofferen om dat ene puntje prijs te geven. Ik denk er anders over. De trainingen wijzen uit dat het goed zit, dus indien nodig zal ik ook het kopwerk niet schuwen. Mits een goede tijd, volgen de punten vanzelf wel. Gezien het niveau van de concurrentie verwacht ik ook wel dat er niet al teveel zal getreuzeld worden. Na zondag zal er niet veel tijd zijn om te recupereren. Woensdag staat immers een 1000m gepland. Deze wedstrijd wordt georganiseerd door onze eigen club. Hier zal ik de haas van dienst zijn, ik zal trachten gedurende 600-700m(of nog meer?) het tempo strak te houden. Ik zal me met plezier opofferen, zeker als je weet wat er op het spel staat. (later meer hierover) Natuurlijk hoop ik wel dat die atleten me in de toekomst nog ergens van dienst kunnen zijn, maar dat is nog verre toekomstmuziek. Belangrijkste is om eerst zondag RAM in 2de te houden en mezelf een PR cadeau te doen (en wat nog meer?). Aan de Duffelse piste niets dan goede herinneringen...en ik zal er trouwens aan moeten gewoon raken.
Vorige zondag moest ik noodgedwongen afhaken voor de B-meeting van Herentals. Een lichte hamstringverrekking was hiervoor verantwoordelijk. Normaal gezien zou ik er een 3000m lopen. Helaas werd mijn rol beperkt tot supporteren. Ik zag er wel André en Ewoud hun seizoen sterk openen op de 800m. Voor André was het zelfs zijn snelste seizoensopener ooit! De meeting zelf was heel goed georganiseerd. Elke reeks had zijn richttijd. De plaatselijke atleten waren de hazen van dienst zodat de beoogde tijden telkens werden gehaald. Jammer dat ik niet aan de start stond. 4 dagen lang werden mijn looptrainingen vervangen door aquajogging. Frustrerend. Ik leek maar niet uit die negatieve spiraal te raken. Vanaf woensdag trok ik weer mijn loopschoenen aan. In het begin was het wat voorzichtig aftasten, maar vrijdag voelde ik me toch zeker genoeg om ook intervaltrainingen te hernemen. 500en stonden op het programma. Blijkbaar had de paar dagen inactiviteit me goed gedaan, ik vloog gewoon en ondervond niet de minste hinder van mijn hamstring. Eindelijk terug het goede gevoel waarmee ik van stage was teruggekeerd. Het deed me deugd! Vandaag moest de bevestiging komen. Zondag is de vaste dag waarop we onze intervaltraining afwerken in het Vrijbroekpark. Het was vandaag opvallend rustig in het park. Waarschijnlijk zal de Mechelse speeldag er wel voor iets tussen zitten. Ach ja, goed voor ons, hoe minder volk, hoe kleiner de kans dat we een of andere wandelaar de daver op het lijf jagen. Magda verklapte ons het programma van de dag: 1000en! Heerlijk, zo'n training waarvan je lekker hard afziet. Ook vandaag bleek ik over diezelfde superbenen te beschikken. Ik draaide ze telkens heel soepel en de chrono's waren telkens heel scherp. Einelijk kan ik zeggen "i'm back". Ook André bewees vandaag nog maar eens over welke form hij momenteel beschikt. Het belooft voor komend weekend. Dan zakken we met zen allen af naar Duffel voor onze jaarlijke interclub. Ikzelf zal die dag even van achter mijn boeken moeten komen en snel naar Duffel rijden om er de 5000m voor mijn rekening te nemen. We zien wel wat het wordt. Tip voor iedereen die aanwezig zal zijn: André verjaart die dag! Ook kan ik ook al melden dat er een (mini) stage voor de deur staat. Vanaf 6 tem 10 juli trek in in het gezelschap van ondermeer Frank Bollen en Stijn Lintermans naar domein 'Hengelhoef'. Het is de eerste keer dat ik met hen op stage trek. Ik ben benieuwd. Wel is zeker dat het een pittige trainingsweek zal worden. Zorgen voor later, eerst de examens tot een goed einde brengen.
Nadat ik in de eerste week van de paasvakantie een geslaagde stage afwerkte met de trainingsgroep in Aix-en-Provence, besloot ik, in overleg met Magda, om de daaropvolgende week nog aan hetzelfde ritme te trainen. Bedoeling was om deze zware veertiendaagse af te sluiten met een 10km wedstrijd. Ik koos ervoor om de eerste wedstrijd van het 'Partena wegcircuit' af te werken. Deze wedstrijd vond plaats in Oostende. Traditioneel zijn deze wedstrijden tot in de puntjes verzorgd en staan er altijd wel sterke atleten aan de start. Deze keer was het dan ook niet anders. Enige grote afwezige bleek Hans Janssens. Ik wist op voorhand niet goed welke tijd ik mocht ambiëren, aangezien ik niet had afgebouwd naar deze wedstrijd en ik niet goed wist wat ik nog waard was na 2 zware trainingsweken. Ook de wind zou een rol gaan spelen. Er stond weer een strakke wind in Oostende die de laatste 2 km vol op kop stond. (kennen ze daar eigelijk wel windstilte?) De wedstrijd bleek een grote meevaller te zijn. Ik eindigde als 7e in een tijd van 31.08. Weliswaar ruim achter de ongenaakbare winnaar...Guy Fays. Natuurlijk moet er in de loop van het seizoen nog een pak seconden af, maar het belangrijkste van deze wedstrijd was om eens te testen waar ik al stond. Test geslaagd dus. Ik kon met de nodige 'moral' uitkijken naar het daaropvolgende weekend. Dan zou ik aan de start staan van het PK 5000m in Merksem. Een week later bleek het heel wat minder goed gesteld te zijn met mijn lichaam. Ik draaide mijn rondjes vierkant (!) en eindigde als 4e in een teleurstellende tijd van 15.10min. Vooral de manier waarop ik liep baarde me zorgen. Nooit eerder ben ik zo hard stilgevallen in een wedstrijd. Wat was er aan de hand? Weerslag van de zware trainingen of was er een vreemd kwaaltje in mijn lichaam geslopen? Onder dwang van Magda, onze coach besloot ik een bloedonderzoek te laten doen. Al snel bleek wat er aan de hand was. Ijzertekort! Gelukkig valt dit met de nodige medicatie op te lossen. Enerzijds ben ik blij dat de oorzaak van mijn mindere prestatie zo snel gevonden is, anderzijds wezen de tijden op trainingsstage aan dat er mooie dingen stonden aan te komen... Jammer dat ik het er net nu niet kan uithalen. Panikeren doe ik zeker niet, want het seizoen is nog heel lang.
