Ik ben Jozef, en vanaf vandaag zal ik jullie wat meer vertellen over mijn leven. Het is namelijk zo dat ik de laatste tijd nogal in de put zit, en ze hebben mij vertelt dat er over schrijven mij kan helpen er weer boven op te komen.
Ik zal mezelf even voorstellen.
Ik ben dus Jozef, 17 jaar en ik woon samen met mijn vader en 11 broers in Kanaän. Mijn moeder is kort na de dood van mijn jongste broer Benjamin overleden. Hier heb ik het de laatste tijd zeer zwaar mee gehad. Maar volgens mij heeft mijn vader dit al gemerkt, want hij neemt mij meer onder zijn hoede dan de andere, ik hoop alleen maar dat dit niet tot jaloezie lijdt, want dat is wel het laatste dat ik wil.
Mijn vader zegt dat ik anders ben dan andere, dat God mij hier heeft gebracht voor een reden en ik denk dat ik weet welke dat die is, het is namelijk zo dat ik vaak dingen droom die later dan uitkomen. Ik weet dat het gek klinkt maar, volgens mij zijn dit boodschappen van God, volgens mij wil hij mij iets duidelijk maken, maar wat?
Zo, nu weten jullie wie ik ben en wat er meer in mijn leven gebeurt, wel dat weet ik ook nog niet, maar dat zullen we snel genoeg zien.
Ok,
ik moet toegeven. Mijn plannetje ging niet helemaal zoals verwacht. Ik bedoel
technisch gezien ging het exact volgens plan. Mijn broers wilde vertrekken, ze
vonden mijn beker in Benjamins rugzak, hij werd beschuldigd van diefstal.
Waar
ik geen rekening mee heb gehouden is dat mijn broers blijkbaar wel van Benjamin
houden en Juda wou zelfs zijn leven opofferen om Benjamin toch mee naar huis te
kunnen nemen.
Hij
vertelde mij dat hij het niet aankon om vader nog eens verscheurd van verdriet
te zien. Dat hij het niet aankon om onze vader nog eens een favoriete zoon te
zien verliezen.
Het
raakte mij diep vanbinnen. Ik besefte dat ze kapot waren van schuld. Dat ze al
deze jaren met een enorm schuldgevoel gezeten hadden. Dat het allemaal in een
opwelling gebeurd was.
Ik
kon het niet meer aan, ik heb verteld wie ik was. (natuurlijk waren zij stom
verbaasd) Ik zei tegen hen dat ze onze vader moesten gaan halen en dat zij en
hun families hier konden komen wonen in Egypte, ik zal er wel voor zorgen dat
zij veilig blijven.
Ik
denk dat het waar is wat ze zeggen, het bloed is inderdaad dikker dan water. Dit
is echt iets wat ik nooit verwacht zou hebben.
Zoals
ik eerder al zei, mijn wraak zal zoet zijn. 2 weken geleden zijn mijn broers
weer naar Kanaän vertrokken maar zonder Simeon, hij is hier gebleven in de cel.
Vanavond zijn ze weer terug gekomen met Benjamin.
Ik
moet toegeven, het deed ergens wel goed om hen weer te zien. Maar telkens als
ik weer even blij word ze te zien word ik eraan herinnerd wat ze mij hebben
aangedaan en ik kan ze gewoon NIET vergeven.
Maar
natuurlijk hebben ze nog steeds niet door wie ik ben. Ik heb ze, als een goede
gastheer ontvangen in mijn, een feestmaal voorgeschoteld en aangeboden en geld
mee naar huis te nemen als ze morgenvroeg weer vertrekken.
Maar
wat ze niet weten is dat ik in Benjamins rugzak mijn gouden beker heb gestoken,
mijn dierbaarste bezit. Morgenvroeg bij hun vertrek zal deze tevoorschijn komen
en wordt hij beschuldigd van diefstal!
Dan
zullen zij weten hoe het voelt om verscheurd te worden van je familie zonder
enige inspraak. Met hen zal gebeuren wat zij mij aangedaan hebben!
De
mannen van Kanaän zijn vanmorgen aangekomen en ja je kan waarschijnlijk al
raden wie het zijn.
MIJN
BROERS!!! Hoe durven ze zich hier te vertonen?! Oo als ze maar eens wisten wie
is was, wie de man is die hen nu uit de nood moet redden.
Eindelijk
is mijn moment voor wraak gekomen, eindelijk kan ik ken laten lijden zoals zij
bij mij gedaan hebben. Wat zal ik doen? Ze in de cel smijten? Ze met legen
handen naar huis sturen en hen laten omkomen? Ow the possibilities!!
Nee
wacht ik weet het! Ik heb gemerkt dat Benjamin, mijn jongste broer er niet bij
is. Ik stuur hen naar huis, met wat geld, en één van mijn broers hier. Dan zeg
ik tegen de andere dat ze Benjamin moeten brengen voor ze allemaal samen weer
naar huis kunnen gaan. Ze zullen kapot zijn, ze zullen verscheurd worden door
de keuze, voor wie moeten ze kiezen?
Ik
kom net van bij, jawel DE FARAO!!! Hij had een nogal vreemd verzoek. Wel ja, ik
zal van bij het begin beginnen.
Blijkbaar
had de sommelier verteld dat ik zijn gebeurtenissen voorspeld had aan de hand
van zijn droom. Nu heeft de farao de laatste tijd ook enkele vreemde dromen
gehad.
Elke
nacht droomde hij hetzelfde, dat 7 vette koeien aan het grazen waren en dat er
graan overal omhoog schoot. Plots kwamen er 7 graatmagere koeien, de ergste die
hij ooit gezien had. Deze vermorzelde de vette koeien en zorgde ervoor dat al
het graag verdorde.
Nu
vertelde ik hem dat de 7 vette koeien stonden voor 7 goede jaren graanoogst. De
7 magere koeien stonden voor 7 slechte jaren graanoogst.
Natuurlijk
moest ik hem gewoon vertellen wat ik dacht dat de beste oplossing zou zijn. Ik vertelde
hem dat we van de 7 goede jarenoogst telkens 1/5de van elk veld
opzij moesten houden zodat de Egyptenaren de 7 slechte jaren ook nog eten
zouden hebben.
Hij
vond het blijkbaar een geweldig idee want nu ben ik graanopzichter van de farao
geworden. Ik sta in voor alle oogsten en moet toezicht houden op de opslag voor
wanneer de oogsten slechten zouden worden.
Ja
hoor, je leest het goed, ik had gelijk. Vandaag zijn ze de sommelier en de
bakker komen halen. Nu wat er precies buiten deze celmuren gebeurd weet ik niet
precies maar wedden dat mijn verklaring de juiste is.
Ik
vraag me in elk geval af of ik ooit de buitenkant van deze muren nog ga zien.
Nu ben ik hier namelijk alleen, en alleen is ook zo maar alleen hé.
Gelukkig
heb ik jullie nog, Ill keep you updatet!
Tja
ik zit hier nu al een ongeveer een weekje. De sommelier en de bakker vallen nog
redelijk mee. Maar daarnet vertelde me ze 2 rare dromen. De bakker vertelde me
dat hij met een hele hoop broden onderweg was en dat er plots 3 raven aankwamen
die hem aanvielen en dan in hem begonnen te pikken, je weet wel, als in...
opeten. Wat een gruwelijke droom. En ik durf het bijna niet te zeggen maar
volgens mij betekend dit dat de bakker over 3 dagen gehaald wordt en dat hij
dan niet bepaald lang meer te leven zal hebben.
En
de sommelier vertelde me dat hij 3 takjes had die hij plantte en dat er daarna
weer geweldige druivenstuiken uitgroeiden. Dit wil dan volgens mij weer zeggen
dat hij over 3 dagen weer aan de slag zal kunnen gaan als wijnsommelier en dat
het een goed jaar zou worden.
Nu
denk je waarschijnlijk, maar Jozef doe niet zo gek. Het zijn toch maar een stel
dromen. Die komen heus niet uit. Jawel! Let maar op, mijn vader vertelde me dit
ooit, dat mijn dromen belangrijk zijn, volgens hem zijn dit boodschappen van
God en dat ik er steeds in moet geloven omdat hij grootse plannen voor mij
heeft.
Blijkbaar
ben ik niet voor het geluk geboren. Gisterenavond is er een ramp gebeurd!! Ik werk
nu al een week of 2 goed voor mijn meester. En de vrouw heeft dit blijkbaar ook
gemerkt.
Ik
wil nu niet slecht spreken over haar maar gisterenavond had ze zich bij mij
geroepen. Ik, als gehoorzame man ga naar haar toe en begint ze mij daar toch
wel niet te versieren :o ik wist niet wat er gebeurde!
Ik
was zo verschoten dat ik absoluut weigerde. Begrijp me niet verkeerd, het is
een prachtige dame, maar ik ga niet tussen haar en haar man in komen, zeker
niet als deze man over mijn lot bepaald.
Maar
natuurlijk toen ik weigerde riep zei de bewaking, de bewaking haalde de meester
erbij en ja. Natuurlijk geloofde hij zijn vrouw. Maar dat kwam net niet zo goed
uit voor mij weet je.
En
ik ben er nu ook achter dat mijn meester ook een privé gevangenis heeft. Zeer groot,
zeer ruim, en ja.. plek genoeg voor mij!
Ja
ja, ik zit weer maar eens ergens vast, nu krijg ik tenminste nu en dan wat eten
en drinken en ik heb ook gezelschap, de bakker en de sommelier van de meester
zitten hier, ik ben benieuwd dat zij uitgespookt hebben.
Ondanks
alle ellende die ik al heb meegemaakt sinds ik hier ben, is er vandaag een
lichtpuntje in mijn leven gekomen.
Ik
stond vanmorgen wat schaduw te bieden aan de vrouw van mijn meester. De meester
zelf was met een Arabier aan het onderhandelen om een nieuw paard te kopen. Ze
wilden net de deal gaan sluiten wanneer bleek dat de prijs omhoog was gegaan.
De handelaar bleef maar volhouden dat de berekeningen klopte en dat dit de
prijs was dat ze hadden afgesproken.
Mijn
meester ging ermee akkoord en betaalde de man. Nu stond ik net aan de tafel
waar ik alle rekeningen zag liggen en ik begon te tellen. Bleek toch wel niet
dat de Arabier een fout had gemaakt zeker. De rekeningen klopte helemaal niet
en het was helemaal niet de afgesproken prijs.
Ik
vertelde dit aan mijn meester, deze werd WOEST, niet op mij natuurlijk maar op
de handelaar. Hij smeet hem stante pede buiten, nam zijn geld terug en wilde
niets meer van hem horen.
Ik
daarentegen werd beloond. Hij wist helemaal niet dat ik geletterd was. Hij
vertelde mij dat dit namelijk nooit echt voorkomt bij slaven. Ik vertelde hem
op mijn beurt over mijn vader en hoe hij mij alles geleerd had wat hij wist,
tot ik als slaaf verkocht werd. De details bespaarde ik hem, ik had het gevoel
dat ik hem niet moest vervelen met deze verhalen.
In
alle geval, ik kreeg een veel beter werkje, ik mag vanaf nu inventaris opmaken,
de financiën enzovoort van de baas regelen.
Als
alles deze weg blijft opgaan is er misschien toch ooit nog een kansje op een
mooi leven
