De laatste 6 jaren waren voor mij een ware hel. Mijn ex heeft er alles aan gedaan om mijn huidige relatie te kelderen en mijn kinderen van bij mij weg te houden. Achtereenvolgens sloeg hij de ruit van de wagen in (zijn moeder gaf hem daarbij een alibie), draaide hij de nummerplaat van onze wagen (zijn moeder gaf hem daarbij opnieuw een alibie), diende hij klacht wegens slagen en verwondingen van mijn zoontje (werd geseponeerd), diende hij klacht in wegens sexueel misbruik van de beide kinderen (wij werden buiten vervolging gesteld) en diende hij tenslotte klacht in wegens poging tot wurging (werd zonder vervolg geklasseerd). Eind december vorig jaar was er dan eindelijk een vonnis van de jeugdrechtbank: gezamenlijk ouderlijk gezag met hoofdverblijfplaats bij vader. Ik was echt verbijsterd. Sinds deze uitspraak heb ik mijn kinderen nog 1 keer gezien, sindsdien weigerd hij ze nog mee te geven (niettegenstaande een dwangsom van 250 per weigering). Bij hun laatste bezoek kwam mijn zoontje hier toe met sokken die hij 14 dagen continu (dag en nacht) had aan gehad, zijn slipje had hij de laatste week constant aan gehouden (de details wil ik u besparen) en zijn haar dat de laatste 2 weken niet gewassen was (vader wou het laten groeien) raakte je met geen kam meer door. Ondertussen bekijk ik al mijn opties: kinderverwaarlozing, stalking, laster en eerroof, enz. Mijn grootste doelstelling echter is mijn kinderen in veiligheid brengen. Bij vader is er geen sprake van regelmaat: ontbijt, middagmaal en avondmaal zijn helemaal geen zekerheden. Er is geen enkele vorm van hygiene: 's avonds naar bed sokken en ondergoed aan 's morgens terug naar school met dezelfde sokken en ondergoed. Wassen is daarbij uit den boze, tanden poetsen evenzeer, mijn zoontje had bij zijn laatste bezoek zijn derde tandontsteking in 2 maanden vast. Niettegenstaande het feit dat de school er al regelmatig op wees, is het nog steeds niet nodig. Vader steekt tv en pc aan en gaat daarna naar het café naast de deur of gaat, in het zwart, oud ijzer ophalen, waarna hij in veel gevallen dronken thuis komt en de kinderen naar boven stuurt. Wanneer je 6 jaar dergelijke dingen meemaakt en je kinderen dergelijke dingen hoort vertellen. Wanneer je dochter, tijdens bezoeken bij ons, elke avond weent en vraagt om te mogen blijven. Wanneer je 7-jarig zoontje uit schrik, zowel groot als klein toilet, in zijn broek doet. Wanneer je vaststelt dat je ex niet alleen naast zijn uitkering ook nog eens in het zwart oud ijzer verhandelt, en daarenboven nauwe contacten onderhoudt met wapenhandelaars en drugsdealers. Wanneer je uiteindelijk moet vaststellen dat je eigen kinderen volledig verwaarloosd worden. Dan... Doe ik mijn hoed af voor de jeugdrechter die besliste: gezamenlijk ouderlijk gezag met hoofdverblijfplaats bij vader. En dit "om enige continuiteit in het leven van de kinderen te brengen". Sinds dit vonnis weigert hij opnieuw om de kinderen, op de vooropgestelde weekends met mij mee te geven. Wat gebeurt er nu met mijn kinderen? Hopelijk snapt er iemand waarom ik nu ten einde raad ben.
