Hoi allemaal!! In mijn laatste jaar kleuteronderwijs ga ik op Erasmus. M.a.w. 3 maanden in Spanje studeren samen met Sara. Hier kan je mijn ervaringen lezen. Veel leesgenot!!!
05-04-2010
mijn weekje semana santa (2)
Dinsdag om 8uur 's morgens had ik al de bus richting Madrid. Ik had mijn vlucht om 12:50 en arriveerde op de vlieghaven tegen half 12. Ik kwam aan op mijn gate en zag een meterslange rij staan, ik heb dan toch maar gevraagd of het de rij voor brussel was enja! Om 12:50 zaten we dus nog altijd niet op het vliegtuig, toen was het nog steeds aanschuiven. Om 13:15 vertrok het vliegtuig vanop zen standplaats en na 10min met het vliegtuig rijden op de landingsbaan gingen we eindelijk de hoogte in. In het vliegtuig had ik een plaats gekozen aan het raam. Niet gezien dat er een klein kindje (ongeveer 2jaar) voor mij zat, en uiteraard heeft dat kindje de hele vlucht praktisch geweend. Ik had ook enkel een stoel verder iemand zitten dus was het heel relax om te zitten. Nu ryanair vind ik zowiezo betere beenruimtes hebben dan andere vliegtuigen. Wonder bij wonder landen ik wel op afgesproken tijd om 15:00 ideaal. Ik had geen handbagage dus kon direct door naar de tec (franse bus). Ik moest een bus nemen die mij naar het treinstation bracht. Ze kwamen mij halen in genk dus ik moest nog eerst van charleroi naar genk met de trein. Ik had een trein om 16:13 die kon ik normaal makkelijk halen, normaal ja als de tec niet om het half uur reed!! Helaas dan maar wachten op de trein van 16:37 das maar 20minuutjes verschil (dacht ik)! Nu bleek dat de trein van 13na via leuven reed en dus aankwam om 17:50 in genk, en de trein die ik nu zou nemen 37na reed via brussel en kwam dus aan om 19:30! Goh wat duurde dat allemaal lang! Maar ik ben uiteindelijk toch in genk gekomen waar mijn broertje mij oppikte. Ik wou aankomen met een boeketje bloemen voor mama en natuurlijk in charleroi hadden ze supermooie boeketten maar dat zou een treinrit van meer dan 3uur niet hebben overleefd. Dus ben ik onderweg nog gestopt en pot met paasbloemen gekocht! Deze paste ideaal bij onze (nog niet volledig afgewerkte) maar nieuwe keuken. Toen ik thuiskwam deed mama mij een blinddoek rond, ze wou dat de keuken een verassing was. Zij had gedacht dat ik ging wenen, maar ik kon enkel vol verbazing naar onze nieuwe keuken kijken! Ik had gewoon geen woorden voor wat ik zag! Ik had ook nog een verassing voor haar, ik zou niet tot zaterdag blijven maar tot maandag! Pasen bij ons vind ik speciaal het is met een uitgebreidde brunch (die we zelf maken) en iedereen gezellig samen aan tafel!! Daarna wou ik op een of ander manier Tom bij ons thuis krijgen zodat ik hem kon verassen. Na smsjes, telefoontjes en mij te verstoppen telkens we een deur hoorde (hij was in slaap gevallen) kwam hij dan toch naar ons. Hij kon niet geloven dat ik er echt was maar was natuurlijk superblij met mijn komst. We hadden op dat moment nog bezoek en ik heb al foto's getoond van hier (natuurlijk met de nodige commentaar). Mijn mama kon niet geloven dat we zo tussen de bergen/rotsen zaten maar ze vond het wel heel mooi! Ik ben niet heel laat gaan slapen want ik wou zoveel mogelijk tijd thuis doorbrengen. Op woensdag was ik met mama alleen thuis en heb ik haar geholpen met de keuken te verven. Ze had nooit gedacht dat ik mee zou helpen aan de keuken. Omdat ik normaal niet naar huis ging en dus de keuken al klaar was als ik terugkwam. Natuurlijk heb ik tijdens het verven over de gebeurtenissen hier verteld. 's Avonds kreeg ik dan eindelijk na 2maanden nog eens frietjes!!!! Wel zelf gebakken maar toch, belgische frietjes met frikandel en een loempia!! Mmm hoeveel zin ik er ook in had, ik heb niet veel gegeten. In cuenca maak ik mijn eten zelf en dan is de portie nooit zo groot ofja ik maak altijd genoeg maar nooit meer. Op donderdag (mijn mama had deze dag vrij) ben ik met haar gaan winkelen. Ik heb al 2 jeansbroeken gescheurd sinds ik hier ben (in cuenca) dus was het hoog tijd voor een nieuwe. In maaseik was een nieuwe winkel dus zijn we daar gaan kijken maar buiten enkele leuke bloesjes heb ik niets gevonden. Dan maar wachten tot het weekend is dan ga ik met Tom naar sittard. Ik ben ook met haar mijn bomma gaan bezoeken. Zij heeft woont nu in een appartementje dat ik nog niet gezien had. Tijd om te bezichtigen en bij te praten. Helaas was het van korte duur want mama had thuis nog werk, maar ik had haar beloofd 's avonds met Tom terug te komen. En natuurlijk zo gezegd zo gedaan. Het was heel leuk om met bomma te praten, zij vind spanje een geweldige plek en had daar zelfs woondromen. Vrijdag werd ik een paar keer vroeg gewekt door de bel dus kon ik net zo goed opstaan. Die dag heb mijn kippetjes verzorgd, ieder jaar zorg ik dat op het stuk waar de kippen lopen terug gelijkvloers is met de stenen. 's Avonds ben ik naar mijn ventje gegaan en hebben we bijgepraat. Zaterdag zijn we richting sittard vertrokken, met twijfel hoe druk het zou zijn omwille van de kennedy mars. Uiteindelijk heb ik in sittard één broek gevonden. Maar iets is beter dan niets. Daarna zijn we gaan kijken in 2 winkels naar een wasmachine, een droogkast, een mixer en een microgolf ook naar de prijzen en de merken. Jaja want ik heb mijn ventje een studioke gevonden voor de eerste jaartjes. Tegen 17uur kwam mijn zus uit hoeselt met haar bengeltjes en haar man af. Heerlijk om zo omringd te zijn door familie en je ervaringen te vertellen. Zij zelf is leerkracht van het 2de leerjaar en kon het ook niet begrijpen hoe ze hier met de kleuters te werk gaan. Ook zag ze haar eigen zoontje die 3jaar is nog niet zijn naam schrijven of herkennen tussen anderen namen of dingen benoemen. Omdat Lina en Thomas allebei op 1maart jarig waren geweest en tante kim en tom er niet bij konden zijn hadden we 's middags nog snel een kadootje gehaald. Natuurlijk waren ze er superblij mee! Tegen 21:30 verlieten ze mijn thuis! Ik hoop dat ik ze snel terug zie mijn lieve schatten!! 's Avonds ben ik met Tom nog een filmpje gaan halen. Het werden 2 disneyfilms (G-force en Monsters vs Aliens) maar we hebben maar één gekeken. Zondag = Pasen. Tegen half 11 zijn we naar mijn thuis gegaan en hebben we (Tom en ik) mama geholpen met de brunch. De brunch zou dit jaar kleiner zijn, yeah right! Het was weer fantastisch. Een kaasschotel, een vleesschotel, gekookte eitjes, chocolade eitjes, zalm, fruit, broodjes, croissants, .... MMM. Ik kijk alweer uit naar volgend jaar en natuurlijk was het weer supergezellig aan tafel en het voelde echt goed om thuis te zijn bij de mensen van wie ik hou. We blijven dan ook altijd langer aan tafel zitten en er wordt over verschillende onderwerpen gepraat. Later op de dag ben ik met mama, Tom en mijn zusje naar het retailpark in roermond geweest. In de Xenos hadden we supermooie handvatjes gevonden voor op de keukenkastjes maar helaas waren er niet genoeg. Daarna de mediamarkt in en hebben we definitief de keuzes gemaakt over de merken en welke uitgave. De prijzen waren hier ook veel lager! Duidelijk de moeite waard! Tegen de avond hebben we de andere film gekeken en ben ik thuis gaan slapen. De laatste nacht zalig in mijn eenpersoonsbedje met een tweepersoonsdeken voor ik terugga voor een maand!! Maandag vroeg opgestaan om nog wat tijd te hebben met mama. Om 10uur zijn Tom en ik vertrokken richting Brussel daar had ik mijn vlucht opnieuw om 12:50. Deze keer is het vliegtuig op tijd vertrokken en weer een zitje aan het raam. Ik landde in Valencia om 15uur en daar had ik mijn bus pas om 18uur. Natuurlijk was alles gesloten maar gelukkig op het binnenplein was er internet dus heb ik mij daar neergezet. De bus stond aan een verkeerde halte, maar goed dat ik dit op het laatste moment door had anders had ik die nog gemist. We zaten op de bus maar met 3 man. Normaal zou de bus pas arriveren om 21:30 in Cuenca maar tot mijn vreugde arriveerde we al om 20:30!! Joepie! Nu begint weer het leven in cuenca met morgen op het programma stage!!!
Zaterdag 27 maart (dag 54) grote poets in het huisje! Overal stof af gedaan en de dweil konden we ook goed gebruiken. Dit terwijl we aan het swingen waren op oude bekende liedjes! Morgen komt de papa van Sara naar hier, hij blijft tot de 31ste. Nu is het dus paasvakantie, deze valt altijd één week voor pasen en word semana santa genoemd. Cuenca staat hiervoor bekend want uit alle uithoeken van de wereld komen ze naar hier om het mee te maken. Op pasen zelf paaseieren rapen doen ze hier niet, mijn mentor vertelde mij wel dat het in Barcelona wel voorkomt. Omdat het hier niet van toepassing is maar ze wel weet dat de kleuters ervan gaan horen had mijn mentor vrijdag in de klas chocolade eitjes verstopt die de kleuters dan mochten zoeken. Dit was heel leuk om te zien!
Op zondag vertrok Sara al vroeg naar Madrid om haar papa om te halen. Ik heb een beetje uitgeslapen, al wordt je automatisch vroeg wakker omdat je door de week op hetzelfde uur altijd op staat. Ik heb toen maar gegeten en ben voor school begonnen. Tegen de middag heb ik mijn zomerse kleren aangetrokken en de stad ingetrokken. Een fijne zomerse wandeling maar ik stelde vast dat ik blijkbaar een van de enigste was die er 's zomers bijliep. Iedereen had een dikke trui aan en een dikke jas. Ik voelde mij dan ook echt bekeken! Gelukkig kwam ik Aitor tegen die er ook 's zomers bijliep en ook het ook al raar vond dat de mensen zo dik aangekleed waren. We hebben even een babbeltje geslaan en zijn daarna allebei onze eigen weg gegaan. Ik moest zowiezo naar de bank dus deed dat als eerste. Toen zag ik tot mijn verbazing dat het ijssalon open was, altijd gedacht dat er geen ijssalon was, maar blijkbaar hebben ze er telkens aan gewerkt dus is het me nooit opgevallen. Natuurlijk kon ik het niet laten om ook eentje te eten. Met mijn ijsje in het zonnetje heerlijk! Ik ben toen nog wat inkopen gaan doen en richting thuis vertrokken. Ondertussen waren Sara en haar papa al aangekomen. Na een babbeltje met hun heb ik mijn eten gemaakt en contact opgenomen met het belgenland. Iedere dag opnieuw vind ik het fijn iets te horen van het thuisfront en van mijn lieverd! Ik mis ze echt wel.
Maandag ben ik de dag begonnen met mijn koffertje te maken, ik ging nml. van dinsdag tot zaterdag naar huis. Tom weet nog altijd niet van mijn komst hihi. De rest van de dag heb ik doorgebracht in het appartementje en 's avonds kookte de papa van Sara een heerlijke maaltijd. Vandaag was er ook een processie(optocht) deze begon pas om 22:30 in het oude stadje en eindigde om 01:30 ergens onderaan in het nieuwe gedeelte. Ze lopen van kerk naar kerk. Warm aangedaan en daar vertrokken we, het leuke was dat Sara en haar papa al eens in het oude stadje waren geweest en nu moesten ze opnieuw naar daar, voor Sara geen probleem maar haar papa haha, die wist niet goed wat hij hoorde. We hadden bovenaan goede plaatsen gevonden waar we op een muurtje konden staan zodat we over het volk konden heel kijken en dus goed de processie konden waarnemen. Ik was reuzebenieuwd en wist niet wat me stond te wachten. We waren al tegen 22:00 daar dus was het wachten. Om 22:30 zagen we ineens mensen uit de kathedraal komen. Allemaal in het zwart. Een zwarte puntmuts en een zwarte tuniek, enkel de ogen waren zichtbaar. Als je ze ziet lopen zou je denken dat het leden van de klukluxclan zijn, dit was best sjiek maar tegelijk ook eng. Wie weet wat daaronder zit! Er klonk ook muziek en ze droegen een groot jezusbeeld. De personen die geen jezusbeeld droegen hadden een kaars vast. Allemaal liepen ze netjes achter elkaar en vormden zo precies 2 rijen met jezus in het midden. Op sommige plaatsen hielden ze halt en dan werd er een verz gelezen. Iedereen was heel stil en liepen daarna achter de groep aan. Wij verkozen een andere route te nemen om de drukte te vermijden. Hierbij kwamen we op hele mooie plaatsen terecht en omdat het zo laat was dus ook donker was het supermooi om de oude stad verlicht te zien. Ook de rotsen zijn verlicht, supermooie foto's werden hier dan ook weer van gemaakt! Je kan eigenlijk altijd foto's blijven nemen. Morgen is er weer een processie, deze vind mijn leidster het mooiste. Jammer genoeg kan ik deze niet meemaken omdat ik al vroeg naar belgië vertrek. Hopelijk kan ik de slaap een beetje vatten want morgen zo totaal alleen reizen en alleen op het vliegtuig enzo das een eerste keer!
Stagedag 5 Activiteit gekleurde bellen blazen! Vandaag mag ik mijn activiteit doen! Ik ben zeer benieuwd wat de kleuters ervan vinden. Ik had al het materiaal zelf voorzien/gekocht in de bazaarwinkeltjes. Het onthaal was maar van korte duur. De andere stagiaire had ook een verhaal voorzien met daarbij een passend werkblaadje. Toen ze dus het verhaal verteld had moesten de kleuters aan tafel gaan zitten en het werkblaadje maken. Daarbij riep de leidster mij om te vragen of ik nu met mijn activiteit wou starten. Ik kreeg een tafeltje ter beschikking waar 4 andere kleuters zaten. Met deze kleuters zou ik mijn activiteit starten. Ik zette het materiaal op tafel wat ik zou gebruiken en stelde aan hun de vraag wat we daarmee zouden doen. Ze wisten het niet dus gingen we eerst de bekertjes vullen met water, dit vonden ze alleen al geweldig. Daarna mocht iedere kleuter er een kleur verf bij doen en daarna ook afwasmiddel. Ze moesten even erin roeren dat de kleur zich zou vermengen met het afwasmiddel. Ook dit ging bij hun al met veel pret. Daarna liet ik een voorbeeld zien van wat ze gingen maken. Ze zagen direct dat het bellen waren die afgedrukt waren op papier en begonnen dan ook onmiddellijk met blazen. Natuurlijk was hun enthousiasme heel groot en zag de tafel er vol met belletjes uit. Ik heb ze hiermee eerst laten experimenteren omdat hun blik boekdelen sprak. Daarna heb ik papier aangeboden. Afdrukken maken was voor hun langs ene kant toch verwonderd want telkens als ze een afdruk hadden gemaakt riepen ze mij om het te laten zien. Eerst heb ik ze laten werken met de kleur die ze voor zich hadden daarna heb ik de bekertjes doorgeschoven zodat er zich meerdere kleuren op het papier zouden vormen. Als ze klaar waren met hun blad, (nu de kleuters konden blijven blazen en ik moest ergens een grens trekken want iedereen stond te springen om aan beurt te komen) liet ik 4 nieuwe kleuters komen. Ook zij wilden natuurlijk bellen blazen en hoe groter de bellen en hoe meer bellen hoe meer glimlachen op het gezicht verschenen. Ik denk dat voor sommige het vooral ging om het maken van die bellen en niet afdrukken maken.
Ik kijk al heel erg uit naar mijn volgende activiteit die normaal morgen doorgaat en dat is stempelen met verschillende soorten materialen (spons, hout, dennenappel, rietje, kurk). De vorm die ze mogen stempelen is een paasei (aangezien het bijna Pasen is) of een handafdruk, dit moeten zij of ik eerst zelf tekenen. Van deze twee heb ik ook weer een voorbeeld.
Stagedag 7 Activiteit: stempelen met verschillende materialen Gisteren (stagedag 6) kon ik geen activiteit doen wegens een te druk bezette dag. Alles lessen liggen hier vastgelegd dus is het moeilijker om een activiteit te doen. Ik weet nu al zeker dat 15 dagen te kort gaan zijn, niet alleen voor de ervaring maar je wilt zoveel met je kleuters doen en je bent al beperkt in activiteiten omdat ze helemaal anders werken. De tijden zijn hier ook heel anders en oorspronkelijk is er maar 4uur les op een dag met bijna ieder uur een andere leid(st)er. In onze Erasmusbundel staat vermeld 2 activiteiten per dag, maak daar maar 2 a 3 activiteiten per week van. De tijd is heel anders opgedeeld, de lessen ook! Anita had gezegd dat we moesten blijven aandringen, maar soms is dat niet mogelijk. We mogen al blij zijn dat deze stageschool ons met open armen heeft ontvangen na de afwijzing van El Carmen. Maar dit zijn situaties die je niet kan voorzien en uiteraard probeer ik er het beste van te maken en zoveel mogelijk met de kleuters te doen. Ik ben al heel blij dat mijn leidster mij de kans geeft om iets te doen, ze had ook gewoon nee kunnen zeggen.
Terug naar mijn activiteit. De kleuters stonden te springen toen de leidster zei dat ik weer een activiteit voorzien had. Leuk om het enthousiasme al te hebben van de kleuters.
Ik heb het aangepakt alsof je met de 3jarigen bezig bent. Eerst experimenteren met materialen en daarna een beetje techniek. Ik had zelf weer voorbeelden bij, zodat ze zich een beeld konden schetsen hoe het eruit kon zien. Het eerste groepje kleuters die ik had stempelende erop los. Ze kregen er enkel niet genoeg van en het blad had soms niet echt meer een afdruk, het was over elkaar gestempeld. Zolang ze er maar plezier in hebben. Ik had bij één kleuter de vorm van een ei getekend deze stempelde ze helemaal in terwijl ze naar mijn voorbeeld keek. Bij 3 andere kleuters deed ik hetzelfde maar tekende ik een lijn in het ei of een cirkel zodat het op een paasei leek. Dit bleek achteraf geen goed idee want de kleuters begonnen de cirkels en lijnen in te verven met hun stempels. Er was dus geen afdruk van een stempel zichtbaar, ze verfde het helemaal vol. Ook bij een nog een andere groep kleuters konden ze niet het stempelen onder de knie krijgen. Met ieder stempelmateriaal veegden ze over het blad (zoals ze bij kleuren ook doen). Achteraf gezien als die kleuters al van september af kleuroefeningen krijgen verbaasde mij dit niets. Ik hebhun hand vast genomen en met hun gestempeld. Drukken en terug omhoog, drukken en opheffen. Twee à drie keer lukte het dan en dan met een ander materiaal was het weer vegen. Ik nam ook zelf af en toe een materiaal en maakte een afdruk op de kleuters hun blad. Toen wouden ze direct het materiaal hebben wat ik vasthad maar zij veegden dan en dan was het effect opnieuw verloren
Deze dag kregen we een speciaal typische koek te proeven. Honing met noten en snoeppapier ook wel Alaju genoemd. Het is wel lekker maar echt zoet maar goed dat ze superkleine stukjes had gemaakt/gesneden. De leidster had voor mij een hele koek (één koek heeft de grote van kleine vlaai bij ons) bij. Dit had ze natuurlijk niet moeten doen maar ze zei dat ik het tijdens men periode thuis met de familie moest delen/proeven. Ik heb haar ook gevraagd naar andere typische dingen gedurende semana santa. Zo heb je Torrijas (melk met brood en kaneel), morteruello (een salade), ajo arriero (dit wist ze niet uit te leggen) en resoli (een soort likeur)!
Het einde van de dag werd gevuld met een processie-optocht door de kleuters. Alle kleuterklassen trokken door de school met jezusbeelden en speciale kledij (een paars kleed met een gouden koord ofwel een wit kleed met een band. Dit was heel leuk om te zien allemaal in die pakjes. Zij speelden dus de optocht na die gedurende semana santa dagelijks is. Alle ouders kwamen kijken naar de optocht dus het was superdruk en allemaal waren ze aan het filmen en foto's trekken. Ik liep ook mee met de optocht (toevallig had ik die dag men paarsje jas aan dus was assortie) bij mij liep een jongen die niet goed tegen drukte en lawaai kan. Hij was regelmatig in paniek dus nam ik hem stevig vast.
En dan nu is er één week paasvakantie ook wel semana santa genoemd. Deze periode moet heel speciaal zijn hier met de optochten enzo. Ik ga tijdens deze periode ook voor 3 dagen naar huis!
Ik heb gevraagd of ik activiteiten mocht doen en dit was geen probleem voor mijn leidster. Ik moest maar zeggen wanneer. Ik had verteld dat ik afdrukken ging maken met de kleuters en daarom het beste kon werken in groepjes van 4 kleuters. Ik was blij met haar enthousiasme dat ik zelf iets zou willen ondernemen en dat ze me ook de kans gaf om zoiets te ondernemen met de kleuters.
Ook weer deze 2 dagen werkblaadjes en veel kleuren. Volgens mij weten ze niet wat voor werkblaadjes ze de kleuters anders moeten geven of volgens mij als ontspanning voor hun werkje. Maar ze hebben zo een mooie poppenhoek en voldoende speelgoed in de constructiehoek laat die kleuters daar dan eens mee spelen, dat vinden ze dubbel zo leuk en dat speelgoed staat voor hun neus. Ik zou het verleidelijk vinden als iedere dag zoiets klaarstaat en je er nooit mee mag spelen.
Algemeen voel ik mij wel goed in de klas. Ik heb hele lieve kleuters die mij ontvangen hebben als de engelse juffrouw maarwaar ik toch spaans mee spreek. Ongelofelijk hoeveel je leert van de kleuters op enkele dagen tijd. Ik vind ook hoe moeilijk dat de sommige namen ook zijn ik deze snel onder de knie heb. De kleuters kijken iedere dag uit naar mijn komst en zijn superenthousiast als ze mij zien verschijnen. Dit zijn allemaal dingen die mijn stage ook fijner voor mij maken. Ik vind het leuk dat ik alle lessen nu een keertje gezien heb. De andere stagiaire gaat naar huis als de mentor zelf geen les geeft het laatste uur. Dit is tijdens beweging en godsdienst. Ik blijf in de klas en heb vb. de leidster van godsdienst geholpen met het wegsteken van de oude bundeltjes en het rangschikken van de nieuwe. Ze apprecieerde mijn hulp enorm.
Ik heb dus een kleuter met syndroom van down in de klas. Hier is dat heel normaal. Ik heb mij ook hierover geïnformeerd bij de leidster omdat dit niet in België een gewoonte is. Deze kleuters gaan volgend jaar gewoon mee over en zullen heel de lagere school mee volgen (ook al kunnen ze amper iets). De kleuter bij mij in de klas is van niveau heel laag. Dit verschil merk je heel fel want in de andere klas van de 4jarige zit ook ééntje en die kleuter praat en speelt zelfstandig. Helena bij mij in de klas praat niet, maakt alleen brabbelgeluiden, zevert, kan niet lang lopen of fatsoenlijk stappen. Deze kleuter in klas hebben vergt veel aandacht en tijd en ik snap niet hoe de leidster dit getrokken zou krijgen zonder stagiaires. Oké ze wordt regelmatig uit de klas gehaald voor individueel les maar er zijn toch heel veel momenten dat ze aanwezig is in de klas. Helena kan ook niet kleuren of toch niet zoals ze het moeten doen. Zij kribbelt wat in het rond en aangezien dit niet mag moet je dus haar handje vasthouden zodat ze fatsoenlijk kleurt. Dit is voor mij onbegrijpelijk! Als ik zie hoeveel plezier ze heeft als ze zelf kleurt, dan is ze ook echt intens bezig. Maar zodra je haar handje neemt en met haar kleurt binnen de lijnen enz. is er geen fun meer aan en gaat ze hangen of met haar hoofd op tafel liggen. Het wordt toch in haar plaats gedaan. Ik zou haar dan gewoon een leeg wit blad geven en dat ze daar dan op kleurt. Dit is iets wat ze zelf kan kleuren dan gun het haar toch op de manier dat bij haar past. Ze is gehandicapt en dat zal ze altijd zijn! Ze zal nooit functioneren als een normaal persoon. Geef haar die zelfstandigheid van kijk dit kan ik alleen! Haar werkboek is ook het verre van in orde te zijn dus maakt de stagiaire alle oefeningen zodat haar werkboek in orde is.
Ook qua communicatie dacht ik dat ik problemen ging krijgen maar ik zoek s avonds de woorden op die ik niet weet en kan communiceren met mijn mentor en met andere leidsters. Mijn leidster verstaat mij en ze praat ook spaans terug terwijl ze een beetje engels kan. Dit vind ik fijn want zo kan ik mijn spaans ook nog eens oefenen. Ze vind het ook fijn dat ik moeite doe om te communiceren in de taal die zij gewoon zijn. Als ik een kleuter niet versta proberen deze hun zin anders te formuleren. De kleuters praten zo snel en niet iedereen praat even duidelijk!
Ik mag morgen een activiteit doen. Het wordt een beeldende activiteit. Gekleurde bellen blazen en deze afdrukken op papier. Ik ben superbenieuwd hoe de kleuters hierop gaan reageren. Ik heb vandaag een voorbeeld aan de leidster laten zien dat ze het toch een beetje kan voorstellen hoe en wat ik met de kleuters van plan ben.
Stagedag 1 Ik heb heel veel gezien en heb deze stagedag gevolgd met bewondering maar ook verwondering en gemengde gevoelens. Het is gewoon zo veel anders dan bij ons in de klas. Één ding is duidelijk er wordt hier niet aan ervaringsgericht onderwijs gedaan. Bij ons staat het kind (en zijn ontwikkeling) op de eerste plaats. Hier in Spanje staat het niveau van het kind op de eerste plaats of met andere woorden het niveau dat de school bij het kind wilt bereiken. De school/klas helpt mee om een kind te vormen maar hier worden ze volledig gemaakt!
De kring begint heel gewoon zoals een alledaagse klas. Kalender, het weer, de namen. Daarna volgen er spelletjes tot 10uur. Een heel uur zitten de kleuters in de kring. Een spelletje was een raadspelletje de kleuter die het juist had kreeg een ballon en een snoepje. Een ander oefening in de kring was het benoemen van bekende gebouwen over de hele wereld. Geen enkele kleuter die het fout had! Dan moet je weten hoe het erin gedrild is. Na 10uur moesten ze aan hun tafeltje gaan zitten. De kleuters hebben een vaste plaats. Awel en van deze plaats zijn ze niet afgeweest tot 12uur. De kleuters hebben gewoon 2 uur werkblaadjes gemaakt. Dit kon net zo goed een kleuroefening zijn. Ik heb mee rondgelopen in de klas en de kleuters ook geholpen. Op den duur liep ik zelfs alleen rond en toen zei de leidster tegen mij dat ik al goed het klashouden in de hand had (altijd fijn om te horen). De andere stagiaire zat op een stoel en was aan het observeren. Bijna ieder half uur kwam er een andere leidster in de klas met een nieuw werkblad, ik wist niet wat ik zag. Mijn kleuters zijn 4 jaar en kunnen schrijven, lezen, rekenen. Waar is de kleuter heb ik mij heel vaak afgevraagd! Mijn interpretatie: Het één werkblaadje is nog niet af en er ligt al een volgend klaar voor de kleuters. Er is dus duidelijk geen speelmoment en rustmoment. Terwijl sommige kleuters al met het 3de werkblaadje bezig zijn, zitten sommige nog aan het eerste.Er wordt weinig gekeken eigenlijk naar de kleuters, alleen als er lawaai is krijgen ze commentaar maar de kleuters moeten wel zorgen dat alles om 12uur af is. De opdrachten vind ik ook niet altijd een uitdaging, er zitten veel kleuroefeningen bij.
De kleuters doen hier alles zelfstandig spontaan beginnen de kleuters die klaar zijn naar het toilet te gaan als ze van het toilet komen nemen ze hun eten. De koek knippen ze open.
Van 12 tot 13uur is speeltijd. Het is een megagrote speelplaats met een zandbak, een wip en een kleine glijbaan. Deze speelplaats is enkel voor de 4 en 5 jarigen.
Na de speeltijd volgt er een computerspel waarbij iedereen zitten en om beurt moeten ze een oefening maken. Daarna moet ze aan hun tafel gaan zitten en zet de leidster voor nog een half uurtje speelgoed op tafel. Om 14uur is de school uit!
Eerst was ik echt verwonderd wat die kleuters allemaal konden en leek het alsof België maar traag vooruit gaat. Maar als je dan ziet dat die kleuters geen kans krijgen om zich te ontwikkelen op hun manier en eens een spel te spelen. Het is om te zeggen ze hebben een half uurtje gespeeld en dan nog met speelgoed wat de leidster hen gaf. Een half uurtje! Er had een kleuter een soort van constructie ineen gezet met schijfjes, zijn werk was nog niet eens af en hij moest het alweer afbreken omdat het opruimtijd was.
Het verschil tussen de leidsters viel mij ook op, bij de een gaat het er veel losser aan toe dan bij de andere. Ik denk dat de kleuters ook ondertussen weten bij wie ze iets verder kunnen gaan. Ik ben blij dat ze niet allemaal even streng zijn, zo kan het kind zich ook een heel klein beetje ontladen.
Stagedag 2
Ik heb de eerste contacten met de ouders gelegd. De kleuters waren over mij aan het vertellen toen ik op de speelplaats kwam, de ouders hebben mij aangesproken en ik heb in het spaans uitgelegd wie ik was. Ik voel mij precies beter en geruster tussen die ouders in Spanje. Ik vind ook dat de ouders anders omgaan met hun kleuters.
Vandaag werd het onthaal gedaan door weer een andere juf (de 4de) ondertussen. Op de dag van morgen worden ballonnen geplakt omdat het vrij is en het is een feestdag. Op zaterdag en zondag hangen ook ballonnen omdat de kleuters deze dagen niet naar school komen.
Vandaag was er een ander spelletje. Welk eten is vegetarisch, als de kleuter het fout heeft moet hij/zij de kring verlaten. De kleuters weten veel vegetarische dingen enkel 4 kleuters hadden het fout. Na dit vertelde de leidster een verhaal met figuren. Ze mogen van mij gerust een cursus in België volgen van hoe vertel ik een verhaal! Je kan je al zeker indenken wat ik hiermee bedoel.
Vandaag kregen de kleuters ook engelse les. Deze wordt ook weer door iemand anders gegeven. Een mannelijke leider genoemd David. Eerst vond ik hem vriendelijk maar daarna ben ik niet meer te spreken want een kleuter kleurde een diertje niet in de juiste kleuren en het blad werd voor de kleuter zijn ogen kapot gescheurd. Waarop de kleuter natuurlijk heel hard begon te wenen. Dat zou ik ook doen als mijn kleuroefening af was en je helemaal opnieuw moest beginnen. Mijn interpretatie: Dat Diego niet de juiste kleuren gebruikte maakte voor mij niet uit, als ik wist dat de meester daar zo op zou reageren had ik het wel even gezegd. Mijn eigen hart brak letterlijk toen de meester het blad doorscheurde en ik dacht bij mijn eigen wat doet ge nu. Toen daarbij nog eens Diego keihard begon te wenen had ik het zelf even moeilijk! Ik heb echt mijn best moeten doen om mijn mond dicht te houden want ik had het hem eens willen vertellen.Goh al kleurde hij de eend blauw met witte bolletjes dan zou ik het nog niet erg vinden. Hij weet hoe een eend eruit ziet in het echt, als hij dan zijn fantasie de loop laat gaan op papier dan gun die jongen dat toch. Ik vond het ook vaal van hem hoe hij daarna Diego ging troosten en als lachwekkend uitlegde en de tranen deed verdwijnen.
Daarna volgden er weer werkblaadjes en een godsdienstles met ja alweer een kleuroefing. Telkens dat kleuren de kleuters doen niets ander!!
Ik heb vandaag fotos genomen van mijn klasje en de klas is niet saai en ik vind de aankleding van de klas wel geslaagd. Er is kleur, werkjes van de kleuters worden opgehangen en er zijn veel kaartjes, figuurtjes, letters en cijfers tegen de muur. De kring vind ik heel mooi want de leidster heeft er een groot knutselwerk opgehangen over de winter.De poppenhoek is een open en grote ruimte alleen heb ik de kleuters hier geen een keer in zien spelen. Het speelgoed van de constructiehoek en de knutselhoek staat in dozen in een lade.De puzzels staan dan weer op een tafel zichtbaar voor iedereen.Er wordt hier heel veel gewerkt met fotos van de kleuters. Eentje in de kring, eentje op hun doos waar hun werkjes inzitten, eentje op de gang bij de jassen, .
11 maart kwam men lieverd voor 6 daagjes naar Cuenca. Na lang op zijn bus te hebben moeten wachten was hij er eindelijk. Donderdag, vrijdag en zaterdag hebben we doorgebracht in Cuenca, het oude stadje bezocht, naar het shoppingcenter geweest (voor hem een nieuwe jas gekocht, het was hier toch blijkbaar kouder dan ik dacht met zijn andere jas), de geweldige ijskoude voetbalmatch van Sara bijgewoond, veel gewandeld en natuur/cultuur opgedaan. De eerste dag was het burger king eten en daarna heb ik gekookt voor mijn ventje (en voor Sara natuurlijk ook) en het stond hem gelukkig aan. Dat beloofd voor later! We zijn op vrijdagavond ook naar een optreden gaan kijken van een jazzgroep en op zaterdag was er een verjaardagsfeestje bij Kasia voor Sylwia. Heel vroeg zijn we zondagmorgen vertrokken richting Valencia (met de trein (want de bus reed enkel 's avonds) die abnormaal rustig reed =S, misschien omdat die vorige week was ontspoord??), ik wou daar wel eens naartoe (ook natuurlijk naar het strand =) ) en de Fallas was er bezig dus er stonden van die geweldige beelden in de tentoonstelling die ik zeker aan Tom wou laten zien. Zondag zijn we na het inchecken in ons hotel direct naar het strand geweest, het was hier lekker warm. Natuurlijk heb ik ook met mijn voeten door het water gelopen en dit was wel vrij koud, maar ik vind dat dat iets is wat je moet doen. Schelpjes heb ik ook gezocht en daarna hebben we heel even op het strand gelegen. Nog even de boulevard op en terug richting Turia ( de kern van Valencia). Hier zijn we gaan eten en hebben ons gedoucht, ik had het zand overal zitten. Toen we ons aan het klaarmaken waren voor de avond hoorden we heel veel lawaai buiten, voor het hotel stonden heel veel mensen met verschillende kleuren t-shirts aan (oranje, rood, groen en blauw) ze kwamen allemaal met de bus aan aan en stopte voor het hotel, iedere groep had ook een eigen fanfare. We dachten eerst dat ze per kleur samenhoorde maar nu was vb kleur blauw nog eens opgesplitst in verschillende groepjes. In ieder geval veel lawaai zowel volwassenen als kinderen, nu de bedoeling was dat ze hun kleine standbeeld wat op de tentoonstelling stond terug mee zouden nemen naar hun club. (Er staan grote en kleine beelden op de tentoonstelling) Nadat dit volk iets minder was zijn wij naar de tentoonstelling gaan kijken en nogmaals ik vond het geweldig!!! Wat die mensen allemaal hebben gemaakt en klaargekregen, daar moeten ze bij ons in België een voorbeeld aan nemen. Zeker met carnaval zouden deze ideeën zeker van pas komen. Nu het mindere aan de Fallas in Valencia is dat ze op het laatste van de Fallasweek alle beelden opbranden, ik snap echt niet hoe mensen zo hun eigen creatie in vlammen zullen zien opgaan. Maandag na het ontbijt zijn we het stad in getrokken, hier stonden reuzebeelden van wel 4 a 5 meter hoog, ook weer van hetzelfde materiaal. Bijna op iedere straat vond je zo een beeld en nogmaals deze worden ook opgestookt. We hadden ook een plannetje van de stad voor de kerkjes en de arena van het stierengevecht te bekijken. Om iets voor 12uur begon er op de straat + plein waar wij liepen veel volk te verzamelen en we dachten aan een soort parade omdat er dranghekken geplaatst werden en de straten waren vrijgemaakt. Aan het plein was ook nog eens alles afgemaakt en hadden ze met touwen bommetjes/vuurwerk gespannen (we wisten wel dat het vuurwerk zou beginnen om 2uur). Alles was super beveiligd en om de 5 meter stond een brandweerwagen en een ambulance. Na 1,5uur wachten was er nog steeds geen parade maar het was wel megadruk, we stonden bijna geplet tegen de dranghekken, ik denk dat heel Valencia op die straat stond en overal was er pers en helikopters. Vele mensen stonden ook vanuit hun appartement of hotel te kijken. Net achter ons lag het gemeentehuis en de burgemeester en haar man kwamen ook een kijkje nemen (op dat moment werd het plubiek wild en begon heel hard te klappen en te roepen naar de burgemeester). Ook op het balkon stond van ieder groepje (zie vorige (fallasclub)) een meisje en een jonge vrouw helemaal mooi verkleed en de haren speciaal opgestoken. Er begon toen muziek te klinken en natuurlijk het bekende liedje Valenciaaaa.... hoorde we regelmatig terugkomen. Om kwart voor 2 een eerste knal, nu wisten Tom en ik zeker dat er geen parade zou komen maar dat al dat volk enkel voor de Mascleta (zo noemt het vuurwerk) aanwezig was. Om 5 voor 2 nog een knal en om 2uur begon het!!! Echt niet normaal, we hadden wel gehoord tijdens de spaanse les dat het de bedoeling was zoveel mogelijk lawaai te maken met die knallen, maar manlief! Ik heb alles gefilmd maar hoe pijn mijn oren op dat moment deden zal niemand geloven buiten Tom. Er was wat vuurwerk, enkel in de rode kleur en voor de rest waren het knallen, zo hard dat ik er zelf denderde. Dit heeft zo'n 10min geduurd en ik dacht echt dat ik doof was, we waren ook één van de enigste die onze oren toch een beetje moest dichthouden, ik denk dat de rest het al gewoon was. Het was eigenlijk net een bomaanslag maar dan er 100 ofzo achter elkaar. Heel het plein werd ook gwn wit van de damp. Toen uiteindelijk (en eindelijk) alles gedaan was stormden iedereen door de dranghekken naar het plein om te kijken en daarna draaiden ze zich om naar het gemeentehuis en ze begonnen te roepen en te klappen. Daarna natuurlijk weer het bekende liedje Valencia........lalalalalalalalal la la =). Tom en ik probeerde ons een weg te banen tussen de duizenden mensen die hier liepen, iedere straat zag zwart van het volk. We hebben ons ergens eten gehaald en zijn toen de rustigere straatjes gaan opzoeken, in vele straten waren marktkraampjes dus altijd leuk om te zien. Daarna zijn we terug naar het hotel geweest om te eten en ben ik uitgebreid in een heet bad geweest "zalig"! Nadien nog even het shoppingcentrum in en daarna relaxen in de bar. Om 1uur 's nachts was er nog een vuurwerk, de bedoeling was dat we er natoe gingen maar tegen 10uur waren we zo uitgeteld dat we ons even neerlegden, toen om 11uur de wekker afging had geen van ons beiden de intens om op te staan dus zijn we blijven liggen. Om kwart voor 3 werd ik opnieuw wakker en heb toen maar alle lichten voor de verandering uitgedaan en ook maar eens mijn pyjama aangedaan want met kleren slapen is ook maar niets, zeker niet als ik de kleren de volgende dag nog wil aandoen. De laatste dag (dinsdag 16 maart) ging heel snel om, opgestaan, ontbeten, gaan wandelen, middageten, nog even ander gedeelte van het shoppingcentrum doen, pandora-juweeltje gekocht (wilde er zowiezo een hebben als aandenken aan erasmus) en toen konden we al de metro nemen richting vlieghaven. Tom had om 10 na 5 een vlucht, we konden nergens meer de koffer wegen en ik had geen zin om de hele tijd te slepen met de koffers (Tom nam namelijk al spullen van mij terug mee naar huis die ik zeker nie nodig had) dus hebben we maar op het bankje gezeten en afgewacht tot hij zijn koffer kon inchecken. Wat een trage mensen daar en natuurlijk de koffer was 2 kilo te zwaar. We hoopten dat het niets uitmaakte maar het was 40euro bijbetalen, ik heb dan maar besloten mijn dikke jas eruit te nemen (en mee terug te nemen) en Tom had ook nog een jasje wat eventueel in de handbagage ging. Zo kwam de koffer op 15,5kilo, perfect dus en hij mocht zo mee. Het afscheid deze keer ging beter als de vorige keer, allee er kwamen toch minder traantjes aan te pas. Om 17uur was ik al terug aan het busstation waar ik een bus had om 18uur en om 21uur arriveerde ik in Cuenca. Tom daarintegen was geland rond kwart voor 8 in Dusseldorf-weeze en niet in Dusseldorf zelf en was dus 75km verwijderd van zijn familie die hem daar stond op te wachten. Gelukkig is alles goed gekomen en is hij na lang wachten toch ook thuis geraakt! Morgen mijn eerste stagedag ben benieuwd!!!!!
Dag 37 Er is niet zo heel veel meer gebeurd. Alles heeft een routine gekregen en ik heb iedere dag les buiten op vrijdag. Sara haar mama en stiefpapa zijn hier geweest. Het was heel leuk en er werd lekker gekookt! Het voelde zoals thuis! Ik hield me ook een beetje afstandelijk want ik wou Sara zeker deze dagen gunnen met haar mama. Ik zag ook aan haar dat ze ieder moment genoot van de aanwezigheid van haar mama. Ik zou hetzelfde gedaan hebben maar helaas moet ik mijn mama 3 maand missen dus geniet ik als ik terug ben.
Ik heb ook vorige week mijn eerste blueprints gemaakt en daar ben ik heel fier op. Ik heb één blueprint gemaakt met opgefrommeld papier, ééntje met mijn ketting en een rode met een masker en een kam. Ik ben heel blij met het resultaat en tijdens de les fotografie moest ik mijn werk ook tonen aan alle anderen, zij konden mij helpen/tips geven. Als je hun werk ziet, amai! Maar zij studeren hiervoor en hebben ook al het nodige (chemische) materiaal en kunnen dus veel meer experimenteren. Vele van hun maken een tekening op een transparant en leggen deze op het blad, dan leggen ze het in de zon en krijg je dus een geweldig effect. Afgelopen les hebben we ook gezien hoe ze met bruin (negro) prints maken, dit gaf ook een heel mooi effect, maar dit kunnen we thuis zelf niet doen. We zagen ook een film over dracula en deze was afwisselend in blueprint, negro, rojo,.... heel leuk om te zien eigenlijk.
Ons eerste huiswerk hebben we ook gekregen tijdens de les engels. Je moest een review schrijven van een boek of een film van 100 woordjes opgedeeld in 3 paragrafen. Dit is natuurlijk voor ons 2x niets. Ze zei er ook bij dat het de volgende keer 130 woordjes moesten zijn. Ik heb tijdens het schrijven van mijn review me serieus moeten inhouden en zat nog serieus boven de 100 woordjes. Het regent hier ook dagelijks en het is serieus koud, nu is het 2 dagen mooi weer geweest, allee de zon scheen maar er was een superkoude wind!
'S avonds gaan we ook nog regelmatig weg. Vorige week woensdag zijn we ene gaan drinken samen met de mama en stiefpapa van Sara. We bleven maar tot 12uur omdat we de volgende dag vroeg les hadden. Op donderdagavond was er een flamencoparty. Sylwia, Teresa en ik heel Cuenca afgezocht voor een bloem voor in de haren, zo'n waaiertje en misschien nog een outfit. We hebben ongeveer 4uur hiervoor rondgelopen en waren stikkapot alleen al na het winkelen. Maar ieder had zen ding gevonden. (ik had een paars satijne bloesje met fransjes gevonden, in dezelfde kleur had ik een bloem voor in mijn haar, en ik had een waaiertje) We vertrokken iets later om niet de eerste te zijn en uiteraard waren we de eerste. Iedereen komt hier laat, de hele bar was versierd en het personeel had een volledige flamenco-outfit aan. Ze vonden ons ook supergeweldig met deze kleine details omdat we toch flamenco leken, en kregen gratis shotjes drank =) toen het volk begon binnen te komen zagen we dat niemand anders was verkleed of een detail had toegebracht. Ik heb me nooit geschaamd omdat we de enigste waren, Sylwia wel zij vond dit niet zo leuk, achteraf natuurlijk wel. Mja we kregen dan ook van iedereen supergoede commentaar en iedereen vond ons mooi/leuk =) altijd leuk om te horen. Op vrijdagavond was er een feestje bij een meisje op haar appartement altijd gezellig en laat natuurlijk. Hier kwamen Sylwia en Teresa op het idee om zaterdag naar Avila te gaan, een dorpje 230km verder, maar we zouden met de auto gaan.
Zaterdag 6maart, dagje Avila Na een 4uurtjes of slaap ging om 7uur mijn wekker af want ik wilde ook afscheid nemen van de ouders voor Sara, zij vertrokken met Sara al vroeg naar Madrid om het stadion te bezoeken. Daarna kroop ik nog voor een dik uur in bed want ik had met de anderen afgesproken om 10uur. Om kwart na 10 kwam Jose (onze chauffeur en beginnend vriendje van Teresa) ons oppikken. Het begon al goed want met in achteruit zetten ramt hij volop de containers (maar echt serieus hard), ik zou allang uitgestapt zijn en gekeken hebben maar hij reed gewoon door. Teresa en ik kwamen al snel tot de conclusie dat het echt niemand interesseert of je een bluts in je auto hebt of niet. Ook onderweg vond ik zijn rijstijl niet geweldig, maar goed dat ik moe was en indommelde. Onderweg heb ik wel meegekregen dat het overal sneeuwde, niet normaal! Tegen 13uur-half 2 kwamen we aan in Avila (waar het serieus hard sneeuwde) maar al gauw bleek dat we onze auto fout hadden staan en dus uit het centrum moesten parkeren en dan terug naar het centrum te voet gaan. We gingen eerst naar de kathedraal, hiervoor betaalde we 4euro maar dit was totaal niet de moeite waard, ik vond de kathedraal niet speciaal. Daarna gingen we iets eten, eerst een voorgerecht. Ik nam scampi's met champignons, ik vond het niet lekker omdat ze overal hier roerei onder doen, was het een gewoon ei geen probleem en ik had maar 5scampi's terwijl het een overvol bord was. Als hoofdgerecht namen we een typisch gerecht genomen van Avila, wel ieder de helft want het was een serieuze lap vlees van zeker 5cm dik. Met zen 2en aten we dus van één bord. Ik vond het vlees superlekker, het was heel goed gekruid en het smaakte min of meer naar biefstuk.We kregen er ook aardappelen in schijfjes gesneden, dus chipjes, dit is altijd lekker!! Toen we klaar waren met eten was het al half 4 ofzo. We hebben toen rond gelopen in het dorpje en het viel me echt tegen, het was hier wel heel rustig, maar mooie gebouwen heb ik niet echt gezien en algemeen vond ik het dorpje/stadje niets speciaals hebben/uitstralen. Jose zei daarna ook dat het klein maar fijn is en hij toonde ons echt de dingen die de moeite waard waren zoals Santa Teresa en nog een kerkje maar ik en Sylwia wisten het toch wel zeker Segovia is 10x mooier dan dit! We zijn nog ene gaan drinken in een chocolateria, wat je daar krijgt vindt je dus bij ons in België niet. Alle soorten smaken van chocomelk, maar geen gewone chocomelk in onze ogen (voor hun wel heel gewoon), hele dikke die je beter met een lepeltje kunt eten. Teresa nam chocomelk met chili (amai men keel brandde ervan), ik had met nootjes, Jose met koffiesmaak en Sylwia de gewone versie. Tegen 19uur gingen we naar de auto en toen reden we nog naar een hoger gebied in Avila waar je het hele stadje zag dat binnen de stadmuren viel. Dit was wel heel mooi, we hebben gewacht tot het half 8 was want dan was het goed donker en gingen de lichtjes aan, dit gaf wel een mooi effect. Daarna een lange terugweg!! Ik viel alweer meteen in slaap en werd wakker (half 10) toen we in Madrid waren, we kwamen hier toch door en ze hadden besloten terwijl ik sliep om een avondwandeling in Madrid te doen. Ahwel vanaf in de auto was ik al verliefd op Madrid, zo groot, zo'n mooie gebouwen in een speciale stijl, zelfs van de hostels kon je een foto maken omdat dit zo mooi was. Ik vond het iets weg hebben van een engelse stijl, zo van die torentjes bovenop de gebouwen. We hebben slechts 2 straten gezien en het centrale punt van madrid (de markt) enja zo mooi, zo groot, heel veel witte gebouwen die door de verlichting heel mooi tot hun recht komen. Ik kon werkelijk foto's blijven nemen en ik ga zeker tijdens deze anderhalve maand nog eens terug. Over deze 2 straten hebben we een uurtje gedaan en toen was Teresa heel moe en wou ze liever doorgaan, het was dan inderdaad nog een lange reis terug. Jose vond het niet erg om ergens goed te gaan eten en dan op hostel te gaan, maar de anderen trokken hier niet zo aan, ik zou dit wel gedaan willen hebben dan had ik langer de tijd om Madrid by night te bewonderen. Dat deed waarschijnlijk ook veel, het is heel donker en de verlichting is heel intens. Op de terugreis heb ik enkel het laaste half uurtje nog geslapen, om half 1 zetten Jose mij terug thuis af. Het was een zeer lange en vermoeiende dag geweest!
De spaanse les zit er ondertussen op, morgen nog een laatste dag. Ik heb uit de lessen wel geleerd maar ik moet goed thuis ook mijn lessen nakijken, dat zorgt ervoor dat ik alles sneller onder de knie heb. Ook vraag ik nu iets regelmatiger in het spaans aan de leerkracht, vaak zit er wel nog een engels woord tussen, maar ik probeer het. Volgende week gaan we samen met de leerkracht ergens iets eten, een typisch spaans gerecht en zij leert ons dan hoe je alles moet bestellen in het spaans. Ook kregen we gister te horen dat we 15euro moeten betalen voor deze cursus, als je daarbij ook nog eens 70% aanwezig bent geweest krijg je je 4 credits. Geen examen hiervan dus!
Morgen (11maart) tegen 14uur zal Tom arriveren in Cuenca. Hij zal hier blijven tot dinsdag =) daarna moet ik hem gaan missen tot 29april! Ik ga super genieten van deze 6 dagen met hem.
Na toch wel een goede nachtrust stond ik om 7uur op, een lekkere warme lange douche genomen. En daarna gaan ontbijten in het restaurant. Een frisse versgeperste fruitsap en een croissant vulde mijn maag. Ik zou tegen half 9 de metro nemen want Tom land tegen kwart na 9. Tegen 9 uur kwam ik aan op de vlieghaven en keek waar zijn vliegtuig zou landen uit was aan T3. Ik heb nog gedronken en me een broodje gezond genomen voor de honger die ging komen. Kwart na 9 nog steeds niet geland, half 10 nog steeds niet geland, als je daar staat te wachten gaat de tijd zowiezo heel langzaam. Eindelijk kwam er te staan dat ze geland waren en om kwart voor 10 zag ik mijn lieverd door de gate komen. Tranen van geluk en van het gemis vloeide over mijn wangen. Veel tijd hadden we niet om te knuffelen want we hadden een bus richting Cuenca in Turia om kwart voor 11. De bus haalde we net op tijd, we hadden geen minuut later moeten komen. Nu kon de lange busreis beginnen, een beetje bijpraten, genieten van elkaar (en een beetje honger lijden). De busreis duurde 3uur. Ik vond deze 3uur veel fijner dan de 3uur in de trein. Eindelijk aangekomen, de koffers gesleept (1koffer van mij, 1koffer van sara en de handbagage) naar het appartementje iets gegeten en terug vertrokken. Ik wou toch een beetje van Cuenca laten zien, dus we trokken de bergen in. Het waaide heel hard maar het was zalig. We hadden een prachtig uitzicht over de stad en keken naar de bergen waar mensen hun huisjes op geplaatst hadden. Het leek alsof aan de route die we hadden geen einde te komen maar na 2,5uur wandelen en genieten van het uitzicht vonden we toch een einde, allee einde, we kwamen uit bij een kapelletje, deze was niets speciaal. We moesten via een hele steile trap tussen 2 rotsen in naar beneden gaan, deze trap was dan ook nog eens nat omdat van de rotsen water/vocht drupte. We zaten dan ook redelijk hoog! Nu moesten we deze hele weg ook weer terug doen, maar omdat het al redelijk laat was en het al ietswat donker begon te worden besloten we om niet meer aan de andere kant van de weg in de bergen de route terug te doen maar het eerder wat op gelijksvloers te houden. We liepen langs het water op en zagen ook ineens het strandje van Cuenca, ja we hebben hier een strandje, maar het is dus zelf aangelegd en stond volledig blank vanwege de regen hier. Thuisgekomen en terug vertrokken want we gingen bij de mcdonalds eten. Dit eten is altijd overheerlijk en dat mag wel eens na zo een vermoeiende dag, we zouden toch de kilos er terug vanaf wandelen want het lag toch op een afstandje. Thuisgekomen en neergeploft op de zetel. Sara zou deze avond op stap gaan en Tom en ik bleven thuis, we zouden de volgende morgen om half 11 de bus hebben richting Madrid. We hebben dus wat tv gekeken, gekaart en zijn tegen half 1 gaan slapen. De volgende morgen op tijd op, ontbeten en in stilte vertrokken richting busstation. Om half 2 kwamen we aan op de vlieghaven, iets gegeten en daarna rondgelopen, op zoek naar winkeltjes die er niet waren. Tegen 15uur moest Tom zeker inchecken, het afscheid was een beetje moeilijk maar de gedachte dat hij hier over 11 dagen terugstaat en dan voor 6 dagen bij mij bleef deed heel veel. De terugreis duurde lang want ik had pas een bus om half 5 en tegen kwart na 6 was ik al terug in Cuenca. De rest van de avond heb ik niets meer gedaan. Morgen begint weer gewone routine.
Vrijdag 26 februari Om 10uur liep de wekker af, ik stond op deed mij aan en ging nog even snel kijken aan de busstation, om hoelaat ik een bus had richting Valencia. Blijkbaar had ik verkeerd gekeken want ik dacht dat er nog een bus ging tegen half 5 niet dus. De laatste bus was om kwart voor 11. Over een half uurtje dus, zelfs met een spurtje zou ik die niet halen dus keek ik hoelaat de trein reed. Deze was om 20 voor 12, ik keek al niet uit naar de treinrit, want met onze aankomst hadden we ook die trein en het is om ziek in te worden. Naar huis dus spulletjes bij elkaar gezocht voor de nacht door te komen en de trein genomen. Ik wist dat het in Valencia warmer ging zijn dan bij ons, en dat ik enkel in de trein zou zitten, dus had ik mij lekker fris aangedaan. De treinrit zou 3,5uur duren, en alsof het zonnetje nog niet genoeg scheen stond volop de verwarming aan iedere zit aan dus kon ik direct alles uitgooien. Na 5minuten was ik al door elkaar geschud, onvoorstelbaar hoe slecht de sporen hier liggen. Je moet het echt meemaken voordat je eigenlijk mij kunt geloven en weten hoe ik mij voelde op dat moment. Snikheet en u misselijk voelen = slechte combinatie. Na een dolle rit van al 2uurtjes ben ik dan toch ingedommeld en werd wakker iets voor Valencia Saint Isidre tegen 15uur. We hadden deze route ook gedaan met onze heenreis, dus ik wist toch waar ik de metro moest nemen en waar ik af moest. Vanaf daarna was het zoeken. Ik moest in het centrum van Valencia zijn want ik wou met de bus zaterdag terugkomen. Ik had zo'n treinrit niet meer overleefd. Ik wist totaal niet waar het busstation zich zou bevinden dus ben ik maar gaan rondvragen en men beste spaans bovengehaald. Ik werd een beetje van het kastje naar de muur gestuurd dus ben ik tenslotte het aan het personeel van de metro gaan vragen. Deze kon mij vertellen dat ik naar Turia moest. Nu nog de metro vinden, het leek in het begin op een doolhof en heb even gedacht om gewoon te voet te gaan want op het kaartje was het maar één halte verder. Maar goed dat mijn doorzettingsvermogen groter is en ik na 20min de juiste metro vond want de afstand bleek toch een stukje te zijn. Ik kwam uit op een reusachtig winkelcentrum met aanliggend een very sjiek hotel en besloot eerst om te gaan eten. Het was 20° in Valencia heerlijk warm met af en toe een windbriesje!!! Toen ging ik op zoek naar het busstation, het kon nu niet ver zijn. Ik ben een paar straten ingelopen maar vond het net, het paadje langs de grote weg heb ik natuurlijk weer overgeslagen en daar lag natuurlijk het busstation. Ik wou weten waar ik moest zijn voor de bustickets dus ging aan de infobalie vragen voor busreizen van Valencia naar Cuenca. Eerst stuurde ze me naar loket 6, daar konden ze me niet helpen. Dan maar even zelf zoeken maar al rap zag ik dat ik nergens Cuenca zag staan. Terug opnieuw naar die vrouw aan de balie, stuurde ze me de andere kant op loket 12 natuurlijk weer zonder resultaat want dit was Cuenca in Ecuador. Ik kon wel beginnen met wenen, het enigste wat ik wou is een bus naar Cuenca in spanje. Ik wachte want bij de infobalie zat ook een man die mensen hielp en ik wou hem deze keer hebben. 3de keer goeie keer, ik vroeg voor Cuenca en direct kreeg ik een papiertje met de uren en wijsde hij mij het juiste loket aan. Eindelijk een zorg minder, ik ben even aan het loket gaan vragen wat de tickets kosten en gezegd dat ik morgen terugkwam. Daarna stond ik voor een ander dilemma zou ik nu hier een hotel/hostel zoeken of zou ik de metro opnieuw nemen en iets aan de vlieghaven zoeken. Langs de ene kant kan het bij de vlieghaven duurder zijn vanwege de nabijheid, langs de andere kant goeiekoop vanwege de geluidsoverlast. Ik heb dan even mijn vriend gebeld en zijn goede raad gevraagd en samen besloten we dat ik toch het beste in Turia kon blijven, questie van de route van de metro nog een keer te doen naar de vlieghaven. Ik ben dan maar een paar straatjes ingegaan en kwam snel tot de ontdekking dat de 3 hotels die ik had zien liggen men enige optie zou zijn omdat hostels in de verste ver niet te bekennen waren. 3 hotels dus: een very sjiek hotel, wat vast megaveel geld kost, maar met de perfecte ligging voor mijn avondje nog door te brengen, een hotel een paar straten verder of een hotel in de buurt van het park. Ik besloot om bij alledrie de hotels te gaan vragen naar een prijs en voor een kamer voor de nacht. Na de 2 hotels van het park en een paar straten verder te hebben gezien, was ik toch nieuwsgierig naar de prijs van het zakenhotel. Wat bleek, ik kwam zelfs 2euro goeiekoper uit (48eur53 ipv 50euro). Dan is de keuze snel gemaakt, nu was de prijs hetzelfde dan had ik nog voor dit gekozen, ff klassevol doen he. Ik ging dus meteen akkoord en een lieve mevrouw hielp mij. Toen ik mijn paspoort moest tonen, vroeg ze francais of nederlands. Ik stond ervan te kijken en zei nederlands, zijzelf was een belgische die nu hier woonde en werkte. Toeval!! Ze was er zeker van overtuigd dat ik frans was want ik had een zeer frans accent haha =) dat is de eerste keer dat ik dat hoorde. Ze vroeg of ik een mastercard had voor de borg, deze had ik nog niet ontvangen en het nummer had ik niet bij. Het was een borg van 50euro die ik zou moeten geven, zoveel geld had ik niet meer bij en voor haar was 20euro ook al goed omdat ik toch enkel voor één nacht bleef. Mijn kamernummer was 1010, op het 10de verdiep dus, mijn god hoe hoog. Gelukkig was er een lift want die trapjes zag ik toch niet zitten. Natuurlijk kreeg ik mijn kamerdeur niet open, het was zo'n systeem met een kaartje en dat had ik nog maar ene keer op een ander hotel gehad. Je moet dus het kaartje in het schuifje steken tot het groen licht word en dan pas kan je naar binnen. Eenmaal binnen zocht ik naar licht, maar hier moest je dus je kaartje voor insteken in een ander kaarthoudertje voordat de lichtknoppen werkte, dit had ik natuurlijk pas na 5min door. Ahja zo leer je bij he. Eindelijk om 19uur had ik een hotel en kon ik tot rust komen, natuurlijk even de kamer en badkamer onderzocht alles was vrij groot. Een megabad en douche en ik dacht direct daar ga ik gebruik van maken want ik heb al een maand geen warme douche meer gehad. Ik had ook een radio/tv en zelf mijn eigen minibar, die vol zat met drank / alcohol en koekjes. Ik had ook een megagroot venster en ik keek uit op de binnenplaats van het winkelcentrum wat mooi verlicht was. Ook stond er niet echt een ander appartementsblok in mijn zicht en had ik dus ook een mooi zicht over de stad Valencia. Ik heb me heel even neergelegd op bed en liet mijn emoties even de loop. Ik was zo blij dat ik er eindelijk was na een lange rit met zoektochten en dat nu het genieten kon beginnen. Tegen 20uur verliet ik het hotel om nog even van Valencia te genieten het was toen nog steeds 18°. Tussen het winkelcentrum en mijn hotel Expo was er een tentoonstelling bezig waar ik natuurlijk een kijkje ben gaan nemen. Ik ben iemand die graag gaat bezichtigen en veel cultuur wilt opdoen als de mogelijkheid zich aanbiedt. De tentoonstelling bestond uit standbeelden/wassen beelden die mensen hadden gemaakt over bekende (disney/strip)figuren oa. snoopy, donald duck, michael jackson, belle en het beest, homer simpson .... maar er waren ook onbekende kinderfiguren. In totaal waren er meer dan 500 van deze beelden en op de helft en op het einde kon je je stem uit brengen welke jij het mooiste vond. Ik vond de tentoonstelling supermooi en ik wou dat ik van ieder beeld een foto kon maken maar dat is onmogelijk. De tentoonstelling loopt nog tot eind maart en ik ga zeker terug met mijn vriend. De prijs voor deze tentoonstelling is maar 2euro, dit vond ik weinig voor hetgene wat je te zien krijgt. Nu het lokt veel ouders met kinderen daarmee is de prijs zo laag. Daarna ben ik nog naar het winkelcentrum geweest en goed rondgesnuffeld. Alleen liep ik verloren, het had 3 verdiepingen en ik geraakte niet wegwijs aan het plannetje en er waren gewoon teveel winkels. Tegen 22uur toen alles sloot ben ik terug naar het hotel geweest en heb ik nog even tv gekeken. Ace Ventura was erop, deze film kende ik dus kon ik het spaans proberen te verstaan. Halverwege vond ik het toch laat worden en heb de tv uitgezet. Na een tijdje woelen van niet in slaap te komen heb ik dan maar terug de tv aangezet en verder de film afgekeken. Toen was het toch echt tijd om te gaan slapen. De momenten dat ik sliep werd ik telkens wakker van de buren, blijkbaar is het hier dus totaal niet geluidsdicht want als de buren iets deden, leek het net alsof het in mijn kamer was. Toen zij stil waren kon ik eindelijk genieten van mijn welverdiende nachtrust!!
Dag 24 (donderdag) Heel vroeg ging de wekker. Maar de engelse les vind ik leuk om te volgen dus zo erg was het niet om op te staan. Deze les ging het over restaurants, het eten, .... Er waren ook stukjes tekst die gelezen moesten worden. In mijn klas spreken ze slecht engels dus alles gaat heel gebrekkig en is er veel verbetering nodig. De leerkracht vroeg of ik ook een stukje wou lezen. Ik heb engels 6 jaar op school gehad dus was dit geen probleem om het te lezen. Toen ik klaar was begon iedereen te lachen, dit hadden ze dus niet verwacht en de leerkracht vertelde aan de medestudenten dat ze na één of twee jaar ook zo vlot engels kunnen lezen. De leerkracht is heel fijn en doet het op het tempo van de studenten, ze stelt ook iedereen gerust en vraagt regelmatig of iedereen het begrijpt. Ze vindt het nodig om veel te herhalen. Van half 11 tot 13uur hadden we vrij en ben ik naar het ORI-kantoor gegaan want het is dan de moeite niet om op en af te lopen. Om 13uur dan nog spaanse les en het zat er weer op voor vandaag. 'S avonds was er de Gymkana, dit is een spel om de stad en de andere erasmusstudenten beter te leren kennen. Het regende al de hele dag en ik was zelf aan het twijfelen om te gaan. Ik had geen zin om ziek te worden omwille van zo'n spel. De poolse meisjes lieten ondertussen weten dat zij er niet bij waren vanwege het slechte weer. Sara en ik hebben ons dan toch omgekleed en besloten van wel te gaan het regenen was net gestopt. We moesten samen komen aan de taxihalte, hier zouden we opgepikt worden door een toeristentreintje dat ons naar de oude stad bracht. Toen we daar aankwamen om 19.15 stonden er 4 meisjes. Misschien was het dan toch afgelast dacht ik bij mezelf, maar langzaam kwamen van alle kanten studenten af. Ik was toch heel blij dat ik ondanks het slechte weer daar stond. We konden allemaal instappen en vertrokken, de sfeer zat er bij de organisators al goed in. Er had zelf iemand van een rioleringsbuis van pvc een saxofoon gemaakt en het klonk echt super. Hij speelde hierop liedjes en iedereen was aan het zingen. Onderweg kwamen we nog mensen tegen die ook mee wilden met het treintje dus die sprongen er gewoon bij. Aangekomen in het stadje konden we even gaan drinken, ik dronk niets want ik kwam net van tafel en ik wou eigenlijk aan de game beginnen. Al snel bleek de reden te zijn dat er een tweede treintje onderweg was met nog studenten die dan te laat waren. Eindelijk konden we beginnen. We werden in groepjes verdeeld, ik zat samen met een andere belg, een hollandse, twee mexicaanse, een roemeense en normaal een pools meisje maar die was er niet. Ze hadden ons dus gemengd gezet maar buiten de twee mexicaanse meisjes kende ik iedereen al. We kregen een lijst met plaatsen waar we naartoe moesten. Je had negen plaatsen en er was telkens een opdracht die je moest uitvoeren, als je de opdracht had uitgevoerd kreeg je een letter. Alle letters samen vormden een woord. Je kreeg ook telkens uitleg over de plaats waar je stond. Opdracht 1: 3 personen zingen het liedje van de macarena terwijl ze drinken in hun mond hebben, 3 anderen dansen Opdracht 2: Dans om beurt, een dansje dat is eigen aan je land. David en ik wisten niet wat eigen aan ons land was dus hebben we de vogeltjesdans gedaan =) Opdracht 3: Per 2 met de ruggen tegen elkaar staan met daar een ballon tussenin. Je moest dan tredes aflopen en op een bankje gaan zitten en de ballon laten knallen tussen je rug. Dan moest je een nieuwe ballon opblazen en dus terug naar boven lopen. Opdracht 4: Hoeveel trappen heb je moeten beklimmen. Toevallig was er een meisje in mijn groep die de treden ook echt geteld had dus was deze opdracht onmiddelijk goed Opdracht 5: Vind het rode muntje en daarna een teamlid opnemen en een rondje lopen Opdracht 6: Per 2 tegenover elkaar staan (ze deden dan plakband rond je knieeën) zo treden aflopen, plakband losmaken en naar boven rennen. Opdracht 7: Ga per 2 en mensen op straat vragen wat de karaktertrekjes zijn van Cuenca Opdracht 8: 2 personen moeten rond een bezemsteel draaien (totdat de leiding stopt zegt) en moeten dan een bepaalde afstand lopen Onze groep had als eerste al deze opdrachten vervuld, wij zo fier als iets want pas 20min laten kwam de volgende groep aan. Maar er was dus nog de beslissende ronde, hierbij verzamelde we allemaal aan Plaza Espana. De leiders van de teams werden naar voor geroepen en de opdracht luidde wie het meeste kledingstukken aanheeft/op zich heeft. Dus je moest jou kledingstukken aan je leider geven, gelukkig had ik 2 jassen aan en kon ik ook een bloes geven. Na een bepaalde tijdstip werd het signaal gegeven dat we moesten stoppen, er werd dan geteld. Ze liepen de groepjes af van boven af geteld, wij waren groepje 3 en moesten dus lang wachten. Wij hadden in het totaal 38 kledingstukken, goed voor een eerste plaats. Maar groepje twee wat naast ons stond zou er alles aan doen om ons te verslaan en ging dus totaal naakt om toch dat ene kledingstuk meer te hebben als ons. We waren dus tweede geworden. Nu blijkbaar is er iets mis gegaan want er werd dus ook tegen Sara haar groepje gezegd dat zij tweede waren. Diegene die tweede waren kregen een handdoek van UCLM. Daarna was er dus nog een party waarbij ik eerst niet zolang wou blijven want ik had niet de juiste kledij aan en ik moest de volgende dag toch op een redelijk uur op. Nu het was zo gezellig dat we toch zijn blijven hangen en ik denk dat het 3uur was toen ik mijn bedje zag. Morgen naar Valencia om dan overmorgen men lieverd te zien!
