Toch besef ik nu eindelijk dat het reeds 5 NA 12 is!!! 

Hoe kan iemand het nu toch zo ver laten komen, denken veel mensen waarschijnlijk! Maar dat komt, tja, hoe moet ik het zeggen...als vanzelf eigenlijk... Eén kilo per keer. Nu worstel ik wel al mijn hele leven met mijn gewicht, maar zo erg als het nu is, is het nooit geweest.

Reeds als late tiener kreeg ik hartproblemen. Ok, het gaat hier over een aangeboren 'afwijking' (syndroom van Brugada), had ik een hoge bloeddruk,.... 

Ondanks de jarenlange medicatie die ik neem tegen de hartritmestoornissen en de hoge bloeddruk, zijn beiden toch moeilijk onder controle te krijgen. Mijn morbide obesitas helpt daar uiteraard waarschijnlijk ook niet aan.

Ik heb vaak rugklachten, pijnlijke voeten (draag maar eens de ganse dag zo'n gewicht mee!), pijnlijke benen, vochtophopingen in voeten en enkels, ik krijg last van mijn heupen, ik kan slechts met heel veel moeite een trap op, moet mijn ene been opheffen om in de auto te stappen, ben onmiddellijk kortademig bij de minste inspanning,...

Dit zijn dan nog maar de fysieke verschijnselen...

De mentale last weegt (voor mij althans) nog veel meer door! Ik schaam me voor mijn lichaam, ik schaam me omdat mijn kinderen zich misschien wel schamen om hun dikke mama, ik kan nauwelijks met hen ravotten, ik durf amper een kledingwinkel binnen stappen omdat ik bang ben dat de verkoopsters zich zullen afvragen 'wat komt die hier doen?'. 

Tegelijkertijd is er de grote angst om mijn kinderen (10 en 7) niet te zien opgroeien, om hen niet de toekomst te kunnen bieden die zij verdienen,...

Ik wil met mijn gezin kunnen sporten (ik tennis graag maar durf me niet te vertonen in een club ofzo), ik wil met hun kunnen voetballen op het strand zonder achteraf als een uitgeputte zeehond te liggen puffen in het zand, ik wil met hen op attracties zitten in pretparken of kermissen zonder me zorgen te hoeven maken of ik er wel in pas en of ik er wel zal op geraken, ik wil dat mijn man van me blijft houden en me aantrekkelijk blijft vinden (dat doet hij nu gelukkig ook wel hoor), ik wil dat mijn kinderen zich niet schamen als ik hen van school ga halen of als er vriendjes komen spelen, ik wil niet dat zij uitgelachen worden om hun dikke mama, ik wil me geen zorgen moeten maken of mijn brede kont wel in de stoel zal passen in een restaurant, ik wil zonder om te vallen van schaamte een lekkere maaltijd kunnen bestellen, ik wil passen in mooie bloemenkleedjes en lange laarzen kunnen dragen in de winter,...

Reden genoeg dus om door te zetten .

Xxx