Eerste nacht na de vermoeiende maar vooral zeer emotionele dag gisteren. Gisteren heb ik een vruchtwaterpunctie laten uitvoeren doordat ze op onze echografie van 20 weken zagen dat het neusbotje van de baby met 1 mm achterloopt op de normale groei. Laat ons zeggen dat een normaal persoon zich niets van een 1 mm zou aantrekken. Dat doe je wel als je weet dat die ene millimeter kan aanwijzen op het syndroom van down. Trisomie 21 komt normaal alleen voor bij mensen ouder dan 36 of met een familiale aandoening. Wel in deze familie kan het dus gaan om brute pech zoals ze in het ziekenhuis lieten weten.
Een vruchtwaterpunctie op zich is niets erg. Het is een prik in je buik. Pijnlijk kan je het ook niet noemen. De emotionaliteit is de sukkel,die overneemt. Je weegt de risico's tegen elkaar af. Ga ik door met de punctie wetende dat de kans groot is je je kindje kwijtspeelt, terwijl het perfect gezond bleek achteraf? Doe ik geen punctie maar wacht ik de volgende 20 weken met een bang hart af?
Mijn man en ik hebben besloten om de punctie uit te voeren zodat we zekerheid hebben. We hebben ook beslist de zwangerschap af te breken indien de resultaten negatief blijken te zijn. Nu heb ik gisteren de punctie laten uitvoeren en het wachten op resultaten is een ware hel. Ook alle bijkomende zorgen. In de eerste 48 uur na de punctie is er een verhoogde kans op een miskraam. Dus je doet het zeer rustig aan. Daardoor ben je te voorzichtig en bestaan je nachten uit 2volle uurtjes rust. Elk pijntje, krampje dat je voelt denk je dat je de baby kwijt bent. Het wordt bijna onmogelijk om te ademen.
Nu lig ik hier in mijn zetel, compleet afhankelijk van mijn man en voel ik me verschrikkelijk. Je voelt je allesbehalve een vrouw. Ik lig hier als een halve slons de hele lag op mijn gat. Ogen gezwollen van het huilen. Gisteren ging het nog thans beter maar vandaag ben ik 'cry baby cry'. Soms denk ik aan alle sterke vrouwen in de wereld en trek ik me op aan wat zij allemaal meemaakte.
Nu is het lange wachten tot de resultaten. Hopelijk staat God, het lot en het geluk aan onze zijde. Ik wil ons kindje op de wereld zetten en een goede moeder voor haar zijn. Want sinds vrijdag weten we dat er zich een jonge meid in mijn buik nestelt!
