Eerste nacht na de vermoeiende maar vooral zeer emotionele dag gisteren. Gisteren heb ik een vruchtwaterpunctie laten uitvoeren doordat ze op onze echografie van 20 weken zagen dat het neusbotje van de baby met 1 mm achterloopt op de normale groei. Laat ons zeggen dat een normaal persoon zich niets van een 1 mm zou aantrekken. Dat doe je wel als je weet dat die ene millimeter kan aanwijzen op het syndroom van down. Trisomie 21 komt normaal alleen voor bij mensen ouder dan 36 of met een familiale aandoening. Wel in deze familie kan het dus gaan om brute pech zoals ze in het ziekenhuis lieten weten.
Een vruchtwaterpunctie op zich is niets erg. Het is een prik in je buik. Pijnlijk kan je het ook niet noemen. De emotionaliteit is de sukkel,die overneemt. Je weegt de risico's tegen elkaar af. Ga ik door met de punctie wetende dat de kans groot is je je kindje kwijtspeelt, terwijl het perfect gezond bleek achteraf? Doe ik geen punctie maar wacht ik de volgende 20 weken met een bang hart af?
Mijn man en ik hebben besloten om de punctie uit te voeren zodat we zekerheid hebben. We hebben ook beslist de zwangerschap af te breken indien de resultaten negatief blijken te zijn. Nu heb ik gisteren de punctie laten uitvoeren en het wachten op resultaten is een ware hel. Ook alle bijkomende zorgen. In de eerste 48 uur na de punctie is er een verhoogde kans op een miskraam. Dus je doet het zeer rustig aan. Daardoor ben je te voorzichtig en bestaan je nachten uit 2volle uurtjes rust. Elk pijntje, krampje dat je voelt denk je dat je de baby kwijt bent. Het wordt bijna onmogelijk om te ademen.
Nu lig ik hier in mijn zetel, compleet afhankelijk van mijn man en voel ik me verschrikkelijk. Je voelt je allesbehalve een vrouw. Ik lig hier als een halve slons de hele lag op mijn gat. Ogen gezwollen van het huilen. Gisteren ging het nog thans beter maar vandaag ben ik 'cry baby cry'. Soms denk ik aan alle sterke vrouwen in de wereld en trek ik me op aan wat zij allemaal meemaakte.
Nu is het lange wachten tot de resultaten. Hopelijk staat God, het lot en het geluk aan onze zijde. Ik wil ons kindje op de wereld zetten en een goede moeder voor haar zijn. Want sinds vrijdag weten we dat er zich een jonge meid in mijn buik nestelt!
De Kamer was nog steeds aan het onderhandelen of de F16's mochten opstijgen terwijl deze al vertrokken naar Jordanië. Het heeft zijn grappige kant maar het toont ook aan hoe vierkant dit land als het ware draait. De Kamer had onofficieel al de meerderheid van de stemmen. Op papier was daar noch niets van terug te vinden. Laat ons niet doemdenken en blij zijn dat België eindelijk stopt met zich te verstoppen achter de onpartijdigheid binnen Europa die ons al lang de das om doet. Wij Belgen zijn fier op ons land en onze cultuur. Alhoewel ons land de laatste tijd zijn waarden en normen verliest aan de conformiteit die Europa van alle landen binnen de Unie verwacht. Dit niet zonder de nodige besparingen.
De laatste jaren zit ons land als het ware in een crisis en liggen de politici te lullen dat dit even snel zal overgaan als het gekomen is. Wel, dierbare politici, enkele jaren verder zitten we enkel nog maar dieper in de put der schulden terwijl de kleine man er zich blauw aan betaald. De doelgroep die momenteel het meest geraakt wordt, zijn de jongeren. De net-aan-hun-leven-startende-jongeren. Deze doelgroep betaald voor alles wat je maar bedenken kan. Om een paar voorbeelden te geven: de verzekeringen liggen hoger voor jongeren tot en met 25 (terwijl heel wat jongeren wel verantwoord rijden) . Bij de bank dient er 10% voorschot betaald te worden bij het aangaan van een hypothecaire lening. Nu kan ik niet anders dan me afvragen welke jongeren 10% voorschot kunnen neerleggen aan de start van hun leven - of zelfs 5 à 10 jaar later. De lonen liggen nog aan de lage kant doordat je aan de start van je carrière bent. De wereld en het leven ontdekken zijn belangrijke mijlpalen in het leven van jongeren die ervoor zorgen dat deze persoon ervaring opdoet die zal dienen als bagage in het leven. Laat mij duidelijk zijn dat jongeren net moeten leven op deze leeftijd. Terwijl er ook al moet gespaard worden voor een toekomst waar trouwen, kinderen en een eigen stek aan bod komen. Hoe worden deze dingen gefinancierd door een jonge familie uit lage of middelklasse waar de ouders financieel niet kunnen bijspringen?
Dit gezegd zijnde kwam ik graag nog even terug op onze F16's die momenteel de buurt verkennen boven Irak. Respect voor deze mannen! Laat ons hopen dat de strijd tegen de Islamitische Staat gewonnen wordt door het Westen en de moslimlanden die hieraan meewerken. Het is nu wel mooi geweest met de video's waarin onschuldige mensen onthoofd worden omwille van een ander geloof, afkomst en of andere manier van denken. Het is afgrijselijk dat in 2014 nog zulke gruwelijke praktijken plaatsvinden. Nog ongeloofwaardiger is voor mij het feit dat enorm veel moslimjongeren uit Europa naar Syrië en Irak zijn getrokken om daar de Islamitische Staat te vervoegen als martelaars en soldaten in de strijd tegen de Heidenen. De jongeren die uit deze vaste en stabiele landen vertrekken, door middel van grote, zware en gevaarlijke wapens in hun handen 'Allah Akbar' te schreeuwen om zich zelfzekerder te voelen, waren voor mij al onstabiele jongeren hier in België die zich hier toch nooit hadden thuis gevoeld. Desondanks de steun van de ouders, de leerkrachten en vrienden hadden deze jongeren altijd wel een uitvlucht gevonden waardoor ze zich nooit een echte Belg hadden gevoeld. Deze jongeren vormen een gevaar voor de maatschappij als ze terug zouden komen naar België. Hopelijk worden veiligheidsregels t.o.v. deze situaties verstrengt en laat onze defensie dit soort geen kans om ons hier in eigen land te vernietigen.
Desondanks dat Syrië en Irak duizenden kilometers hiervandaan liggen, woedt de stille oorlog al jaren binnen onze eigen - open - landsgrenzen. De vraag is enkel wat en wanneer deze hier effectief zal ontketenen en of de Belgen dan wel zullen terugslaan of opnieuw over zich zullen laten lopen? Ik ben alvast benieuwd - bevreest naar het resultaat!
Zwanger zijn is een unieke ervaring. Daar zeker en vast geen twijfel over. Je lichaam past zich volledig aan naar het creëeren van een nieuw leven in je buik. Dat nieuw leven zorgt er ook voor dat je beseft dat sommige gewoontes in je eigen leven tot zijn eind komen. Alcohol en sigaretten worden nu geschrapt en het onregelmatig eten worden nu ook enorm getemperd. Toch neem je dat alles er graag bij, zolang dat kleine wondertje maar niets tekort komt. Daar hoort ook de kinderkamer, het park, de koets enz bij. Dit zijn natuurlijk zaken die je later in je zwangerschap kunt beginnen plannen.
De belangrijkste taak van zodra je weet dat je zwanger bent, is zoeken achter een kinderdagverblijf. In het begin van de zwangerschap waren wij volop bezig met het verkrijgen van een lening voor onze eigen stek. Daardoor werd onze zoektocht met enige weken verlaat. Alhoewel wij daar geen kwaad in zagen, werd ons al snel duidelijk dat dit niet zo'n een makkelijke opdracht zou worden. Na meer dan een 60-tal e-mails te hebben uitgestuurd, bleken echt alle kinderdagverblijven en onthaalmoeders volgeboekt te zijn tot 2,5 jaar later. Hoe was dit mogelijk?
De nieuwe trend is klaarblijkelijk fictieve kinderen inschrijven waardoor toekomstige ouders voor snol staan. Dit zou perfect kunnen opgelost worden met het certificaat van de derde maand zwangerschap. Dagelijks worden er kinderen op de wereld gezet waardoor opvang zeer belangrijk is. Van zodra het kind officieel op komst is, horen deze ouders voorrang te krijgen op de fictieve inschrijvingen. Het kan toch niet zijn dat ouders met de handen in het haar zonder opvang zitten doordat een deel van de bevolking zich al op voorhand overal gaat inschrijven.
Afschaffen die handel. Eerst zorgen dat er een kind in het verhaal is dan aanspraak doen op een kinderdagverblijf. Het tekort aan opvang zou onmiddellijk de wereld uitgeholpen zijn. Win-win voor iedereen.
