met een Interrail pas Deze blog geeft het volledige reisverslag mét foto's van onze treinreis die we maakten in augustus 2009.
15-09-2009
foto's toegevoegd!
Ik heb al toegevoegd en ga nog foto's toevoegen en zal ze telkens zetten bij het bijhorende berichtje. Dus ga zeker nog eens door het archief! (rechts of links in de balk kan je de datum aanklikken) Voorlopig zijn het wel enkel de foto's van mij, aangezien ik die van Kirsten nog niet hier heb. Kirsten haar foto's zijn ook binnen!
Veel kijkplezier!
toegevoegd op 01/09 17/08: Butrint 14/08: Buda by night + Tihany 05/08: foto's Wieliczka zoutmijn
toegevoegd op 08/09: 05/08: Praag + Krakow 14/08: Auschwitz-Birkenau
toegevoegd op 12/09: 14/08: Budapest + Balatonmeer 17/08: Belgrado
toegevoegd op 15/09: 17/08: Ohrid + Albanië 19/08: foto's onderweg naar Dubrovnik en aankomst
Bij deze is het reisverslag rond en ga ik deze blog beëindigen. Ik hoop dat jullie het de moeite waard vonden en dat we dit kunnen blijven doen voor onze volgende reizen (niet dat er al gepland zijn..). Bedankt voor het lezen en ga zeker ook eens een kijkje nemen op de blog van Kirsten, die nu dus nog voor 2 maanden in India zit. Je kan de link vinden bovenaan in de rechterzijbalk.
's Morgens donderdag 27/08 zijn we dan aangekomen in Reutte waar mijn ouders en mijn neefje Laurens ons stonden op te wachten. Zij waren al enkele dagen in Stanzach, waar ze verbleven bij Hildegard, een heel vriendelijke madam waar mijn tante en haar familie al zolang als ik me kan herinneren, hun wintervakantie doorbrengen. Wij gingen ons voor de laatste dagen van onze reis bij hun voegen om hun een plezier te doen :p en om zelf ook rustig te kunnen uitbollen. Even geen zorgen rond onze kop, alles werd geregeld voor ons en Kirsten kon ontspannen thuiskomen om haar voorbereidingen voor India rond te krijgen.
Na aankomst in Stanzach zijn we met de fiets naar een openluchtzwembad gereden met ijskoud water! Daar hebben we eigenlijk de rest van de dag nog doorgebracht in de zon en af en toe in het water, vooral met onze Laurens dan. Enkele foto's van aan het zwembad:
Laurens werkt aan zijn kleurtje:p
Terug bij Hildegard ben ik dan nog met onze Laurens de steile helling opgeklefferd, vond hij geweldig:)
Die avond zijn we nog een schnitzel gaan eten, mag natuurlijk niet ontbreken! De volgende dag stond er ons een zware, maar heel mooie wandeling te wachten. We zijn naar het Kaiserjochhaus geklommen op 2310m hoogte. Niet met iedereen: onze Laurens en ons moeke hebben we halverwege achtergelaten aan de milchstübe. Kirsten moest wel even overtuigd worden om mee te gaan naar de top, maar ze wou zich natuurlijk niet laten kennen!:p Hieronder de foto's van de wandeling:
Die wordt bioloog denk, humhum :p
Neem uw ogen even van het spectaculaire zicht en kijk ook eens naar de boomstronk op de voorgrond.
Laurens en stenen gooien :)
De échte beklimming begon ná de milchstube:
Kijk maar eens naar dat gezichtje! :p
Ook de mannen moesten wel eens uitrusten :)
Een bergmarmot!
Ons doel bereikt...
... om dan tot de conclusie te komen dat we maar juist genoeg geld bij hadden om twee schiwassers te bestellen :s Portefeuille vergeten beneden!
De afdaling verliep niet zonder slag of stoot. Ons vake verloor enkele keren zijn evenwicht, maar viel gelukkig nooit al te hard. Ik daarentegen haalde mijn elleboog open en scheurde mijn broek bij het nemen van onderstaande foto. :s Ik had beter op het pad gebleven...
Bijna terug aan de auto kwamen we dan ons moeke en Laurens tegen, zij hadden even lang gedaan over de wandeling terug van de milchstübe. Laurens had zich voornamelijk bezig gehouden met stenen gooien en slakken ontwijken op het laatste smalle paadje :)
Die avond was er een optreden van de plaatselijke fanfare op het dorpsplein met de bijhorende schnaps! Erg lekker en rondgedragen door twee niet-lelijke jongedames in een vatje met bijhorende bekertjes (en nee, geen plastieke). Onze Laurens is ondertussen op vrouwenjacht getrokken en heeft zich gemengd in een scoutsgroep die er op kamp was.
De laatste dag in Stanzach en meteen ook de laatste dag van onze reis (als je de rit naar huis de volgende dag niet meetelt) hebben we nog een fietstocht gedaan langs de Lech. Kirsten en ik hadden liever gaan kajakken, maar er werden enkel kanotochten in de buurt georganiseerd en deze waren dan nog volzet ook. Dan maar mee de fiets op!
Oversteek over de hangbrug: Laurens vond dit zo geweldig dat hij het nog een keer (en weer) heeft gedaan:)
Die avond nog verschrikkelijk lekker gaan eten in een dorpje verderop. Van in Budapest geleden dat we nog zo uitgebreid en lekker hadden gegeten, dankjewel mammie en pappie:) Nog een klein incidentje op de terugweg naar de auto: Laurens met al zijn hebben en houden tegen de grond gesmakt, omdat hij veel te snel een helling afliep, misschien wel omdat hij werd achternagezeten door zijn favoriete (uhum) nonkel :s Terug bij Hildegard is hij dan natuurlijk in de watten gelegd door Hildegard en Erwin.
Laurens toont zijn gehavende knie aan Hildegard (op de achtergrond), waarna deze onmiddellijk afkomt met chocolaatjes en plakkers :)
Die zondag (29/08) zijn we dan even voor de middag terug naar Zammel vertrokken met de auto. Gedaan met de trein, gedaan met de reis! Spijtig zeker, maar we hebben een fantastische reis achter de rug en een onbekend deel van Europa leren kennen. Ik moet zeggen dat ik verkocht ben, zeker niet de laatste keer dat ik die richting uitga, we hebben dan ook nog een groot deel niet gezien... Maar da's voor een volgende keer!:)
Nog eerst enkele foto's van in Bihac. Onderweg naar de trein passeerden we langs een moskee met een begraafplaats (veronderstellen we toch), dit had ik precies nog nooit gezien.
Het station van Bihac zelf gaf nogal een desolate indruk, er passeerden amper 6 treinen per dag dus veel begankenis was er dan ook niet..
Het grappige was dat de treinen die aankwamen slechts bestonden uit een locomotief en 1 wagon. Nog beter, uit één trein kwam op een gegeven moment zelfs maar 1 passagier en dan nog een toerist die die trein speciaal genomen had om, jawel, de trein zelf te kunnen fotograferen:) Hij heeft ons toch wel een goed kwartier ge-entertained met de posities die hij innam om toch maar een goede foto te kunnen nemen.
Uiteindelijk was dan onze trein richting Zagreb daar. 's Avonds laat daar dan aangekomen en geen nachttrein meer (zie vorig bericht).
De volgende ochtend, na een nachtje Zagreb, vroeg moeten opstaan om de eerste trein naar Wenen te halen. Kort na de middag dan aangekomen in Wenen en onze hostel gaan zoeken, ditmaal zonder problemen. Ons even opgefrist en dan de stad gaan verkennnen. Wenen is een prachtige stad met heel indrukwekkende, oude gebouwen. Wenen staat bekend als museumstad en dus deze gebouwen worden dan ook één voor één gebruikt als museum voor allerhande kunstenaars en thema's.. Nu, wij zijn niet echt museumliefhebbers dus hebben ook enkel maar de buitenkant van de gebouwen gedaan:)
Een klein, lief olifantje dat ze voor de deur van het (als ik me niet vergis) natuurhistorisch museum, te zien op de vorige foto, hadden geplaatst.
Het heldenplein van Wenen
Where to go??
Parken in Wenen zijn er ook overvloedig, wat een must is voor zo'n grote stad. Wat opviel aan de parken zijn de vele, vele, vele banken die voorzien zijn en toch bleken leeg te zijn het grootste deel van de dag, en de speciale voorzieningen voor eenden bij elke fontein:)
Het parlement
Een bedevaart te fiets die al zingend het centrum doorreed
Stephansdom in het centrum van Wenen, let vooral op het dak!
Dat was dan dag 1 in Wenen. Weer moe en voldaan zijn we, na nog wat op internet gezeten te hebben, weer op tijd in ons bedje gekropen om er de volgende dag weer tegenaan te gaan! Na uitgeslapen te hebben trokken we het stad terug in, om de dings waar we niet waren geraakt te verkennen: zo kwamen we terecht op een permanente markt waar je de meest ongelooflijke vruchten en snoepjes kon krijgen. Er was ook een steegje met allemaal restaurantjes waar je eten van over de hele wereld kon krijgen. We hebben ons daar verwend met een lekker Chinees lunchmenu.
Vrij toevallig zijn we zo ook nog op het Belvédère gestoten.. almaar goed ook, want dit is werkelijk een prachtig gebouw, vooral als je de tuin er rond mee beschouwt!
Later op de namiddag zijn we dan naar het grote park Prater mét permanente kermis getrokken, we hadden genoeg van het stad en wilden even rustig wat ronddolen.. We zijn zelfs op enkele attracties geweest: een wildwaterbaan en een avonturenhuis. Een betere omschrijving kan ik niet verzinnen voor het laatste, de bedoeling was denk ik om de mensen schrik aan te jagen, maar dat lukte niet echt.. Zonder de lange, magere, schichtige kerel die mee was met ons in de attractie was het helemaal niks geweest. De kerel moest echt eerst om elk hoekje een kijkje nemen en was echt niet op zijn gemak, hilarisch!:) In het park staat ook het fameuze reuzenrad van Wenen.
Na nog een even in het gras gelegen te hebben, moesten we terug richting hostel trekken om onze bagage op te halen en onze trein richting Reutte te nemen waar we met mijn ouders hadden afgesproken.
Ik denk dat de titel al wel veel verraad: we hebben in Bihac onze twee wensen kunnen vervullen!:) Toen we in de vroege avond aankwamen in Bihac was het wel even zoeken. We hadden de naam en het adres van een camping, maar ik wou toch eerst nog naar de tourist infogaan voor eventueel nog andere campings die ook rafting organiseerden.
Na lang zoeken mét backpack het kantoortje gevonden, maar het was gesloten.. het was weekend:s Dan maar een taxi genomen aan het busstation die ons dan heeft afgezet aan de camping van Una Kiro Rafting. Eindelijk konden we ons tentje bovenhalen! En het mocht gezien worden: ondanks dat het het kleinste tentje op de kampeerplaats was, was het wel het opvallendste:)
De volgende morgen (23/08) konden we dan mee gaan raften met een groep Sloveniërs, de enige andere gasten op de camping. We hebben ons goed geamuseerd, ondanks de taalbarrière. Om mensen uit de boot te duwen moet je geen woorden gebruiken, we hebben allemaal op een gegeven moment uit de boot gelegen:) Spijtig wel dat de tocht zelf niet wat wilder was, we hebben niet veel adrenaline nodig gehad. En wat instructies in het Engels waren ook nog wel handig geweest.. We hebben wel geen foto's van ons avontuurtje wegens te nat! Ohja, de wolken hadden ons weer ingehaald, natuurlijk net nu we op een camping lagen. De eerste nacht hebben we (en vooral ook de tent) zelfs een zware storm moeten doorstaan:s Het weer maakte dat we in de namiddag na de rafting terug op de kampplaats niet konden genieten van de nabijheid van de Una rivier en de kayaks die ter beschikking waren... Dus hebben we nog wat van de andere faciliteiten gebruik gemaakt: reuzenschaakspel, pingpongtafel en hangmatten. Het échte campingleven:)
Het middagmaal: hotdogs!
Let the games begin!
En 't is gedaan: schaakmat!
En de slechte verliezer is..:p
De volgende dag was het spijtig genoeg nog niet opgeklaard en besloten we al maar richting Wenen te vertrekken, konden we daar nog een dagje extra rondlopen. In Bihac namen we dan de trein richting Zagreb, waar we nog een nachtje moesten slapen omdat er geen nachttrein reed, wat 'n geldverspilling.. En we hadden nog meer geld opgedaan hadden we de uitbater van de hostel niet kunnen overtuigen om ons een goei korting te geven omdat er op internet nog dorms vrij waren, maar 1 keer we daar waren er enkel maar privékamers beschikbaar waren..
Vanuit Split namen we dus de trein richting Vrhovine, een
boerengat met een station. De enige aanwijzing die we hadden om aan de meren
van Plitvice te geraken (met de trein alleszins) was dit stationnetje, omdat
het het meest dichtbijgelegen station was.. we wisten niet hoe we aan het
natuurreservaat zelf gingen geraken, maar we gingen ervan uit dat er wel een
bus of dergelijke zou rijden. Het was dan ook een geruststelling toen we om
half 4 's nachts in het stationnetje kwamen om een blad te zien met: "8.45h
bus Plitvice". We hadden dus nog enkele uren en besloten onze mattekes uit
te rollen en nog wat slaap mee te pikken in het verlaten stationnetje (op een
stationschef na).
Terug wakker, daalden we af naar het dorpje en namen daar de bus (na wat
rondgevraag bij de locals). Een uurtje later waren we dan op onze bestemming:
Plitvicka Jezera, een immens complex van meren en watervalletjes gevormd door
kalkafzettingen. Eén van de mooiste dingen die'k ooit gezien heb, zonder
zever!:) Ik ga de foto's het woord laten voeren:
Let vooral ook op de boom die omgevallen is in het water, deze is helemaal bezet met kalk
Spijtig dat we maar een korte dag hadden, want we hebben nog geen 3e van het
hele park kunnen bezichtigen. Maar om nog wat dagen in Oostenrijk mee te kunnen
pikken en ons plan om geraft te hebben, konden we best doorgaan richting Bihac
in Bosnië, juist de grens over op nog geen 40 km van Plitvice, waar we hoopten
om ten eerste een kampplaats te vinden en ten tweede te kunnen gaan raften...
Dag beste lezertjes:p (als ik er nog heb tenminste:s)
We zijn aanbeland aan dag 20, vrijdag 21 augustus. Onze laatste dag in
Dubrovnik. 's Morgens op't gemak ingepakt en vertrokken bij het onze gastvrouw,
bagage gedropt in het busstation en het wereldberoemde oude centrum van
Dubrovnik bezocht. En dat het wereldberoemd is was te merken: we waren na een
rustige trip door Albanië en nog relatief rustig in Mljet terug in het
massatoerisme van de grote steden beland. Dik tegen ons goesting.
Ik weet niet juist of dat er mee te maken heeft gehad, maar ik vond het
een beetje tegenvallen, misschien waren de verwachtingen ook te groot? Wel heel
imposante wallen die rond het stadje liggen, maar doet eerder aan een bunker
uit de WO denken dan aan een middeleeuwse vesting.
Weer ondervonden dat bepaalde toeristen zich te goed voelen om zich aan simpele
regels te houden: een historische site die gerenoveerd wordt en je niet mag
betreden daar blijf je ook af! Toch?!
Niet dat dit zo'n grove overtreding was, maar we hebben dit al zo vaak
meegemaakt ook in andere steden. Sommige mensen hebben te weinig respect voor
de plaatselijke regels en de bezienswaardigheden... laat me dan zwijgen van de
natuur...
In de late namiddag hebben we dan de bus genomen richting Split, een klein,
gezellig stadje aan de kust van Kroatië dat gebouwd is in en op de restanten
van een Romeins paleis. Aangezien we nog wat tijd hadden voordat we daar onze
trein konden nemen, hebben we nog wat rondgelopen en de sfeer opgesnoven. Veel
te zien en te doen, daar had het begin van het weekend ook wel iets mee te
maken veronderstel ik:)
Tegen 22u dan onze trein genomen richting Vrhovine, een klein dorpje waar de
bus passeerde die ons naar Plitvice bracht.
Maar dat is voor het volgende bericht:)
Nog enkele foto's:
Een drijvend hotel of eerder hoteldorp..
Onderweg naar Split door weer een prachtig landschap
Ondertussen zijn we terug thuis aangekomen, al van zondag (30/8)
eigenlijk. We zijn naar huis gereden met mijn ouders vanuit Oostenrijk,
maar later meer daarover... Ik ga dan maar eens beginnen aan het
aanvullen van de blog en deze keer MET foto's:)
We waren dus in Dubrovnik beland bij een oude vrijster die haar huisje
hoog op de berg had tussen een hoop appartementen. Kben haar naam al
vergeten, maar het was een hele lieve vrouw die wat woorden Engels
brabbelde. We zijn die donderdag vroeg opgestaan (6u) om op tijd aan
het loketje te zijn waar ze de laatste vijftig tickets verkochten voor
de overzet naar Mljet, 1 van de vele eilandjes voor de kust van
Kroatië. We waren gelukkig (het scheelde niet veel) bij de eerste
vijftig in de wachtrij en konden om 8u de ferry opstappen.
De reden waarvoor we naar Mljet gingen, is het prachtige
natuurreservaat dat de helft van het eiland in beslag neemt. We hebben
heel de dag rondgewandeld langs de twee 'meren' (zoute meren die nog in
verbindingen staan met de zee, dus niet echt meren, maar eerder een
diepe inham) en 's middags ergens op een rustig plaatsje ons bokes
opgegeten en een duikske genomen in het turkooisblauwe meer. Het was
vreemd om te zien hoe de mensen samentroepten aan de paar rotskustjes
die voorhanden waren, terwijl er zoveel mooie plaatsjes waren waar je
rustig (en alleen!) een duikje kon nemen. Hieronder een foto van de
plaats waar we gezwommen hebben.
Tijdens onze wandeling werden we constant vergezeld door het geluid van
(wat wij dachten) krekels. Later op de dag hebben we dan uiteindelijk
de bron van dit gesjirp ontdekt: eerder een lelijk uitziend, dik
insect, maar vraag me niet wat voor iets het is.. Het is in ieder geval
geen krekel...!
Ik heb in Mljet ook 1 van mijn mooiste foto's (macro dan) getrokken
ooit, ik ben er in ieder geval heel fier over:) Het is een
Jasiusvlinder, en zoals je kan zien is veel van de schoonheid van de
foto te danken aan de prachtige kleuren van het beestje.
Onze ronde binnen het park hebben we afgesloten met een bezoek aan het
klooster dat daar op een eilandje in het meer ligt. We vonden het wel
niet echt indrukwekkend, zeker niet als je weet dat het als uithangbord
voor het park dienst doet...
In de late namiddag hebben we dan de ferry terug genomen naar Dubrovnik
en na de klim van 300 trappen (volgens het stel Brazilianen dat ook
logeerde bij het vrouwtje) hebben we ons een lekker slaatje gemaakt en
een fles wijn soldaat gemaakt op het gezellig terras met prachtig
uitzicht over de baai.
Hieronder nog enkele sfeerfoto's van de dag. Uitzicht over het grootste van de 2 'meren'
Kirsten op zoek naar waterdiertjes:) met succes trouwens!
kben nog altijd niet beter geworden in het werken met de blog.. juist weer een berichtje doen verdwijnen:s we zitten nu ff op internet in Zagreb om even een hostel te zoeken voor dezenacht en voor morgen in Wenen. kga het dus kort houden want we zijn allebei vrij moe.. en hebben een douche nodig!! weer een hele dag op de trein gewacht en gezeten. de blog gaat zeker nog voort aangevuld worden als we nog eens wat meer tijd (en internet natuurlijk) hebben, miss in wenen al wel.. ciao!
