Momenteel is het Dinsdag 24 februari 2010 , 02u09 in de nacht. Een normale persoon zou nu aan het slapen zijn om de volgende dag naar het werk of school te gaan.. Ik niet.. Momenteel zit ik zonder werk en zonder diploma gewoon te leven van dag tot dag..
Laat me even kort schetsen hoe men leven in elkaar zit..
Ik kwam op de wereld op 5 Juni 1990 en werd de eerste zoon van mijn trotse ouders. Men hele jeugd was zoals je van een jeugd verwacht en was gewoon super. Men ouders verdienden goed en we woonde in een heel dikke villa en ik kon me niet meer wensen dan dat. Toen ik 10 jaar werd begon het heel slecht te gaan tussen men ouders , wat uiteindelijk leide tot het einde van hun relatie en mijn gezin.. De volgende jaren die daarop volgden waren heel moeilijk voor mij en men 1 jaar jongere zus. Constant van de enne ouder naar de andere ouder moeten gaan, kan heel zwaar zijn...
Ondertussen gaat de tijd verder en ben ik 16 jaar. Ik woon bij mijn vader en kom nauwelijks nog bij mijn moeder. De reden was dat men ouders 2 totaal andere personen zijn. Men vader is heel los en mocht ik alles van doen wat ik maar wou , het kon hem echt niet schelen.. Terwijl bij men moeder er nog regels waren enzovoort.. Dus de keuze was voor mij snel gemaakt.
Ik ging naar een beroepsschool in Leuven en ben daar tot de 2de dag van het 5de middelbaar blijven gaan. Ik weet nog steeds niet hoe het kwam, maar op die 2de dag begon ik verschrikkelijk veel paniekaanvallen te krijgen. En geloof me, de eerste keer dat je die krijgt weet je niet wat er gebeurd, en denk je dat je aan het sterven bent..
Telkens wanneer ik toen nog op die school kwam kreeg ik ze , en ik voelde me gewoon rot !!... Ik heb elke ding gedaan om erachter te komen wat er aan de hand was met mij. Van de dokter naar de psycholoog, daarna naar de psychiater , naar het ziekenhuis en uiteindelijk bij de kinezist werd vastgesteld, dat ik een constante vorm heb van hyperventilatie.... Wat dat ook mag zijn..
Blijkbaar had ik mezelf verkeerd leren ademen en ademde ik via men borst ipv men buik.. Ok zo gezegd, zo gedaan.. En ik elke dag men oefeningen aan het doen op bed om opnieuw ''te leren ademen''..
Uiteindelijk heeft dit weinig tot niets veranderd.. Ondertussen zijn we al 3 maanden verder en zit ik nog altijd met men aanvallen.. Op een dag kon ik er gewoon niet meer tegen en begon ik heel google af te zoeken naar mensen met dezelfde symtomen..
Uiteindelijk kwam ik op de site http://www.agorafobie.be/ uit. En toen wist ik het eindelijk : Ik had Agorafobie.. Kort uitgelegd is dat Angst voor de angst hebben.. Bv : Iedereen heeft zoizo angst van iets, dat is normaal.. Maar ik heb eigelijk angst voor die angstsymtomen die iedereen heeft ( ja ik weet het, het valt moeilijk uit te leggen..)
Die gast van die website (geert) heeft me gewoon zo goed geholpen om me van die agorafobie af te helpen , zeker een aanrader voor iedereen die hetzelfde meemaakt als mij!
Maar oke nu effe terug naar het onderwerp. Ik was dus overal vanaf , maar zat wel in het midden van het schooljaar en kon onmogelijk alles terug inhalen , en had daar ook geen zin in.. Dus kwam ik op het ''geniale'' idee om op leercontract te gaan als bakker. Gewoon om het simpele feit dat er op 100m van men huis een bakkerij was , en dat ik dan niet al te ver hoefde te gaan.
Zo gezegd zo gedaan , dus ik op leercontract.. Na 2 jaar was ik het daar echt kotsbeu en ben toen met die studies gestopt ( wat echt zo dom was..) om dan bij men vader te kunnen gaan werken , zonder diploma..
Alles ging goed , toen ik plots op een dag hoorde dat men beste vriend , zich van het leven het beroofd.. Men hele wereld storte compleet in elkaar.. Vanaf die dag begon het steeds erger en erger te worden met mij. Het ging steeds slechter en slechter op het werk, en ik verloor gewoon men zin in alles.. Het ging steeds meer achteruit met mij, en op de kop toe begon ik nu zelf opnieuw angstaanvallen te krijgen op het werk.. Wat mij uiteindelijk heeft geleid tot nu hier waar ik nu zit. Werkloos en zonder diploma... En door die angstaanvallen ook bijna zonder vrienden.. Want ja, ik kreeg ze zelf wanneer ik wegging dus daarom begon dat steeds te minder en te dalen tot 0.
Op een gegeven moment begon ik na te denken en me af te vragen : Is dit nu de manier dat ik wil leven ? Is dit waar ik voor de rest van men leven naartoe wil gaan ?...
Nee!!! Dat wilde en kon ik gewoon niet accepteren!! Het eerste wat ik wou bereiken was eindelijk men diploma halen , dus begon ik op te zoeken en heb me uiteindelijk ingeschreven voor de middenjury. Wat ongeveer nog 2 maanden is vanaf nu.
Het volgende waar ik nu wil aan werken is gewoon om terug zin in het leven te krijgen en mezelf gewoon terugvinden. Dingen doen die ik normaal nooit zou doen. Gewoon terug genieten van het leven!!
Daarom schrijf ik deze blog. Ik ga jullie zoveel mogelijk op de hoogte houden van alles wat ik meemaak en hoe het draait in men leven.
