Kersen zijn de allereerste steenvruchten van het seizoen. Op de versmarkt vind je bijna uitsluitend zoete kersen (Prunus avium), meestal gaat het dan om de Bing-variëteit. Bing zag in 1875 het levenslicht in Oregon, VS. Niet mister Bing, want dat is de Chinese werknemer naar wie deze kersensoort werd vernoemd, maar wel de kersensoort zelf. Bing stamt af van een Aziatische familie. Beide Bings, dus eigenlijk. Maar genoeg gewauwel nu. Ik ben Bang dat het verhaal van Bing jullie interesse niet kan wekken of dat die alweer is weggeëbd.
Van bing over bang naar boom: kerselaren voelen zich goed in gematigde streken. Tenminste, dat leidt men toch af uit hun hogere productiviteit (klassieke denksprong). 's Winters willen ze niet teveel blootgesteld worden aan ijzige winden, terwijl ze 's zomers een fris briesje weten te appreciëren. Lake Michigan komt prima tegemoet aan deze verzuchtingen. Rond het meer zijn talrijke kerselaarboomgaarden aangeplant. De VS is hiermee uitgegroeid tot de grootste producent van kersen ter wereld. Wat niet noodzakelijk betekent dat het ook de grootste exporteur is. Want Amerkanen zijn ook de gulzigste consumenten. Jaarlijks verorberen ze gemiddeld meer dan 5 kg elk. In een traditionele sherry pie, bijvoorbeeld, wordt algauw een kilogram kersen verwerkt. En dan hebben we het dus uitdrukkelijk over één enkele taart.
Dat het martelaarsgedrag van sommige Amerikanen niet regelmatiger tot explosies leidt is wellicht te danken aan het lage caloriegehalte van kersen. Voor verwerking in gebak of voor inmaak maakt men bovendien gebruik van zure kersen (Prunus cerasus), waardoor ook het vetgehalte extreem laag is. Maar deze weldadige aspecten boeten natuurlijk wel aan belang in wanneer je de andere ingrediënten van de taart in ogenschouw neemt. Niet doen dus.
Anders dan bij de meeste vruchten rijpen kersen niet meer van zodra ze geplukt zijn. Ze kunnen helaas wel rotten. Vrij gemakkelijk zelfs. Stockeer ze dus op een goed zichtbare plaats. Of beter nog: presenteer ze op een attractieve wijze, fris gewassen in een schaaltje, en duw het onder de neus van uw lusteloos zappende levensgezel(lin). Voorzie dan wel een tweede potje om de pitjes in te deponeren, zoniet riskeer je dat ze terug in (of net naast) het schaaltje worden geprojecteerd.
08-11-2005 om 19:35
geschreven door kersje89 
|
