Het is weer een tijd geleden, maar heb het ook zo ontzettend druk met 2 jobs, triatlontrainingen, fitness, familiebezoekjes,... Al hoor je me niet klagen. Ik doe alles even graag, vooral het bijberoep waar ik sinds kort mee begonnen ben. Altijd iets nieuws leren, sociaal contact, toffe collega's, ... Eens ik er volledig mijn draai in gevonden heb, kan ik ook volledig van start gaan. Beloofd spannend te worden. Ondertussen ben ik ook verjaard. Niet echt iets bijzonder voor gedaan. Ik hecht ook niet zoveel belang aan een verjaardag. Het is een dag als een andere. En ik was eigenlijk vrij moe ook. Rustig weekendje gehad dus. Voor de rest staan er nog veel trainingen, veel werkplezier en veel feestjes op het programma. Super toch... :D
Hier ben ik weer. Nu, sinds ik dit blog aanmaakte vroeg ik me eigenlijk af of er wel mensen zijn die dit effectief lezen. Aangezien dat er dus wel mensen dit lezen, rijst een andere vraag: ' Is dit dan louter uit interesse, het voyeurisme omdat mensen graag weten wat er zich afspeelt in de woonkamer van de buren, of een combinatie van de twee.' Hoe dan ook, het motiveert om door te gaan. Eerst en vooral wil ik dus even verder gaan op het 'spannende gebeuren' van de vorige berichten. Ik werk sinds kort in bijberoep als handelsagent. Eigenlijk puur toevallig gekomen, naar infosessie/solicitaite geweest en sindsdien is het eigenlijk allemaal in stroomversnelling gegaan. Nu, geen klagen hoor. Het brengt weer dat extraatje spanning teweeg, waardoor we weer volledig wakker geschud en weer klaar om te vliegen zijn. Maar het hoofdberoep, bijberoep en school slorpt wel redelijk veel van mijn tijd op, waardoor het sporten even op een laag pitje staat. Hier moet ik mijn planning nog voor herschikken en elk vrij gaatje benutten met een streepje sport. Nu vanaf februari wordt er ook terug in gang geschoten met het zwemmen. Door regelmatig los te zwemmen, is dat watergevoel er wel gebleven en sta ik eigenlijk wel verder dan vorig jaar. Ik hoop dit jaar toch wel een halve minuut sneller te kunnen zwemmen op een afstand van 1500m. Al zal ik hier binnen een paar maanden meer over weten of dit een realistisch doel is.... Verder zijn er ook plannen om volgend jaar tijdens de Kerstperiode op snowboardvakantie te gaan met de bende. Ik heb de smaak dan ook echt wel te pakken en kan niet wachten om weer op het bord te kruipen, wat zich dan zeer binnenkort gaat uiten in een dagje Landgraaf .
Eerst en vooral sorry voor the delay, maar heb het dan heel druk tegenwoordig. Ik heb zondag voor de eerste keer terug pijnloos gelopen en het gaf echt een goed gevoel. Ik heb het dan ook maar op een 6-tal kilometertjes loslopen gehouden. Niet te snel, wou niet het risico lopen om terug te hervallen. Maandag en dinsdag heb ik dan ook terug gezwommen. Tot nu toe nog geen klachten, dus het opbouwen kan weer van start gaan. En maar goed ook, april komt steeds dichter... Ondertussen zijn we ook weer gewend aan het werk in het zwembad. Morgen is het trouwens de jaarlijkse Nieuwjaarsdiner. Meestal wel lachen aan onze tafel. Alleen staan er St-Jacobsschelpen op het menu als voorgerecht, echt niets voor Kenny. Hopen dat er iemand aan de tafel grote honger heeft. Binnen 2 weken moet ik ook een Presentatie brengen over 'Marketing in uw bedrijf'. Nu in het zwembad wordt er weinig aan marketing gedaan, maar ik vind er wel een oplossing op. :) Nu om terug te komen op de titel. Door toeval ben ik ook in een situatie gekomen die mijn leven volledig kan veranderen. En het hopelijk ook doet... Het beloven nog spannende maanden te worden. Afwachten maar... Ondertussen raad ik iedereen dit filmpje eens te checken, een ideaal voorbeeld van doorzettingsvermogen en liefde voor je eigen kinderen, en dat nog in combinatie met de mooie triatlonsport. Zeker het bekijken waard dus: Team Hoyt
Ondertussen zit de eerste werkweek er weer bijna op. Het was terug even aanpassen. Ik was de vakantie echt gewoon geraakt. Dit uitte zich vooral in het laat gaan slapen en laat opstaan. Om 6.45 opstaan was dus meer dan pijnlijk. Maar stilletjes aan komen we er weer in. Het was ook weer de eerste les na de vakantie. Zo zijn we weer een week dichter bij het examen van 18 februari. Al wacht er op 28 januari eerst nog een presentatie. Het worden nog drukke weken. Het werd, na mijn ziekte van vorig weekend, ook terug de eerste trainingsweek, maar bij de eerste zwemtraining van de week ondervond ik hinder. Hinder aan, jawel, mijn staartbeentje... Nog steeds restanten van mijn pijnlijke val tijdens het snowboarden. Het lastige aan heel de zaak is, is dat ik pijn heb tijdens het zwemmen en het lopen. Ik heb de voorkeur gegeven om eerst de pijn kwijt te raken, wat er dus op neerkomt dat ik buiten wat loszwemmen, eigenlijk niets kan opbouwen. Maar aangezien ik mijn sport nodig heb, ben ik deze week dus net iets te actief. Te veel energie die ik niet kan kwijtraken in sport. En dat uitte zich dinsdagavond wel in een heel rare vorm, nl in niets anders dan in een reddershort buiten in de koude temperatuur (-10° C) gaan rollen in de sneeuw. Daarna kwam het idee om volledig blokje rond te gaan in de rode reddershort om tot slot bij het extreme idee te komen om eerst in het kleine badje te gaan ploeteren, om vervolgens kletsnat in (nog steeds) de reddershort blokje rond te lopen. Onderweg nog wat rollen in de sneeuw, die goed bleef plakken door het natte lichaam, en dan daarna een lekker warme douche. Natuurlijk deed ik dit niet allemaal alleen. Ik werd gesteund door 'my partner in crime' Dries. The Dynamic Duo is back! =) Aan de hele frisse gebeurtenis heb ik niets overgehouden, buiten door op de bevroren kiezelsteentjes te lopen, ligt heel mijn linkervoetzool open, wat zelfs normaal wandelen pijnlijk maakt. Maar als weerstandstest kan het wel tellen. Misschien was het zo koud, dat de bacteriën dachten van: 'ik kom niet buiten, trek uw plan.' Al bij al was het weer een leuk gebeuren.
Ondertussen staat er nog iets spannends op til, maar daarover later meer.
Eerst en vooral een Gelukkig Nieuwjaar en mijn beste wensen voor 2009 aan alle trouwe lezers van dit blog. =P Nu de voorbije dagen is er op sportgebied weinig gebeurd, om maar niet te zeggen niets. Morgen vliegen we er terug in met een fitnesstraining, zwemtraining en 's avonds nog wat loslopen. Voor de rest waren de voorbije dagen wel fun. Naar jaarlijkse traditie staat er een feestje gepland op Oudjaar. En naar jaarlijkse traditie wordt de planning altijd maar uitgesteld tot het 31 december is en we nog steeds niet weten wat te doen. Dit jaar was dan ook niet anders. Om 13 uur kreeg ik dan ineens telefoon van Dries met het voorstel om naar Mechelen te gaan en te zien wat er daar allemaal te doen is. Zogezegd, zogedaan. Het was daar grotendeels allemaal privé, maar uiteindelijk toch een cafeetje gevonden. Daar iets gedronken en wat gebabbeld. Om middernacht dan naar het vuurwerk gaan kijken en dan stopte de planning. Beetje rondgelopen en uiteindelijk beslist om naar Puurs te rijden, naar een fuif met Peter Van De Veire. Al bij al nog toffe fuif. En voor de derde keer op rij Oudjaar gevierd met Dries en voor de derde keer op rij zonder planning. Al is er weer de belofte gemaakt om het volgend jaar beter te doen. =P Op Nieuwjaarsdag stonden dan de verschillende familiebezoekjes op het programma en vandaag was het dan een rustdag, omdat al die dagen wel een slaaptekort hadden teweeggebracht.
Vanaf maandag is de vakantie ook voorbij en kan het normale leventje weer zijn gang gaan.
Ik ben benieuwd wat 2009 in petto heeft voor mij ...
Ik zal zeker niet twijfelen om het jullie te laten weten! Tot de volgende
Vandaag was het zover. Vandaag zou ik voor de eerste keer gaan snowboarden. Ik had wel al eens op latten gestaan in een lang verleden (sneeuwklassen, 6de leerjaar) en heb in mijn rebelse tienerjaren nog een skaterperiode gehad. Ik hoopte dat deze ervaringen het leerproces zouden kunnen versnellen, maar het is toch allemaal net iets anders... Het eerste obstakel was al vroeg opstaan, al bij al goed gelukt, verder geslapen in de auto. Tweede obstakel was in de plank geraken, tot hiertoe nog geen problemen. Maar dan begon het: rechtstaan, vallen, rechtstaan, vallen, rechtstaan, 2 meter glijden, vallen. Na 5 minuten werd er toch al vooruitgang geboekt en kon ik al een beetje stoppen, beter dan het vallen. ;-) Jelle en Jorn (de ervaren snowboarders) vonden dit genoeg om mee de piste op te gaan. Vol goede moed ging ik naar boven. Ik geraakte bij wonder ook heelhuids beneden, met een 7-tal keer sneeuw geproefd/gevoeld te hebben. Ik zag het weer volledig zitten. 2de keer maar 4 keer gevallen. En toen kreeg ik iets te veel zekerheid: ik wou meer snelheid. De plank wat rechter zetten, iets meer gevallen maar toch meer snelheid. Volgende keer lukte ook, ook in combinatie met stoppen. Daarna liep het fout. Ik geraakte in volle snelheid op een ijsvlakte en geraakte niet meteen gedraaid en kon dus ook niet stoppen. Uiteindelijk ging ik zo snel dat ik mijn evenwicht niet meer kon bewaren. Ik kwam met het achterwerk recht op het ijs terecht, wat niet goed voelde aan het staartbeentje. Het duurde dan ook even, vooraleer ik terug verder ging. De volgende keren waren dan ook terug een pak voorzichtiger. Maar dat duurde weer niet lang. En zo was de schrik terug wat overwonnen. Al bij al vond ik een hele leuke ervaring. Ik was blij dat het me toch een beetje gelukt was, al heb ik veel sneeuw van heel dichtbij gezien/gevoeld/geproefd.
Er gaan zeker nog volgende keren volgen, zodat er volgend jaar misschien wel een snowboardvakantie inzit, maar eerst focussen nu op morgen en het vinden van een plaats om een feestje te bouwen.
In ieder geval, amuseer jullie morgen en tot in 2009!
Na een vermoeiende zaterdag volgde een rustige zondag. Eigenlijk buiten een hele namiddag op de Wii gespeeld met mijn nonkel is er niet gebeurd. Maar zo'n dagen moeten er ook zijn. Vorige week was ik via de social networksite 'Facebook' (terug) in contact gekomen met een oude vriend. En niet oud als in leeftijd, maar oud aangezien we elkaar al een jaar of 18 of zelfs meer kennen, maar door omstandigheden elkaar uit het oog waren verloren. Waar zo'n sites al niet goed voor zijn. Na het bekijken van mijn foto's en het lezen van mijn blog, begon hij een gesprek op msn. Het duurde welgeteld 5 zinnen om hem geïnteresseerd te krijgen in triatlon en 5 minuten om hem te overtuigen om het zelf ook eens te proberen. You just gotta love the sport! =D Na wat gechat stelde ik hem voor om eens mee te gaan trainen. En zo gebeurde het. Hij zou mee gaan zwemmen. Hij zei op voorhand dat het geleden was dat hij nog eens een zwembad van de binnenkant had gezien, van toen hij zelf nog zwom bij een club, wat toch al ettelijke jaartjes geleden was. Ik had een training van 2 km gepland met zowat vanalles in: sprint, stijl, uithouding. Daar hij vroeger een schoolslagspecialist was, was het toch even aanpassen aan een hele training crawl, maar toch vond ik zelf dat het nog vrij vlotjes ging. Al had ik ook niet anders verwacht. Once a swimmer.... Na de training zijn we dan nog even gaan bijpraten in een café in Willebroek en dan rustig richting huiswaarts gekeerd voor een stevige maaltijd. Stevig, want er stond nog een pittig fitnessuurtje op het programma.
Nu ga ik maar eens slapen, en morgen vroeg uit de veren om richting Landgraaf te trekken. Ja ja, Kenny gaat voor de eerste keer op een snowboard staan. Als dat maar goed komt....
Vandaag was weer een vruchtbare dag op sportgebied. Al starte de dag iets te vroeg naar mijn zin. Om 10 uur ging de wekker af om nog een laatste en tevens ook het belangrijkste cadeautje te gaan kopen, nl. dat van de mama. Ze had eerder al laten vallen dat ze een nieuwe stijltang wou en aangezien ik geen verstand heb van die zaken, had ik ze maar meegepakt naar de winkel. Naast het cadeautje heb ik ook nog aan mezelf gedacht en 2dvd's gekocht : Wim Helsen's: Heden Soup & Alex Agnew's Morimos Solamente. Als grote fan van stand up comedy en cabaret zijn dit weer 2 mooie exemplaren voor de collectie. Daarna stond er nog een Pizza Hutje op het menu en dan terug naar huis.
In de namiddag begon dan het sportieve gedeelte. Al kreeg het veldrijden op tv nog voorrang op het eigen sportieve. Daarna de loopschoenen aangetrokken en vertrokken voor een tochtje van 6 km. Na het lopen was ik best tevreden over het resultaat : 27min 39 sec wat ongeveer een minuut 55 sec sneller is dan 2,5 weken geleden. Er is dus voorruitgang!
's Avonds ben ik dan nog maar gaan fitnessen om het dagje compleet te maken. Nu kruip ik lekker onder de wol, morgen staat er een zware dag op het menu, met fitnessen, een zwemtraining en nog een fietstraining op de rollen. Wat kan een vakantie toch ontspannend zijn....
Ik ben nog steeds aan het trainen voor het komende triatlonseizoen.
Al ligt het eerste doel op de ING Antwerp 10 Miles. Daar ik in augustus volledig van 0 begon en ik na 1,5 kilometer
stierf van de steken en de ademhalingsproblemen sta ik nu, 4 maanden
later, al een pak verder en wordt het doel om de finish te halen
realistischer met de week.
Gisteren heb ik de langste afstand tot nu gelopen, nl 12 km in 1u
04min 55sec, wat ongeveer een gemiddelde is van 11,1 km per uur.
Ondertussen blijf ik ook fietsen, op de rollen weliswaar. Al ga ik
tijdens de vakantie mss wel paar keer losrijden op de weg, kwestie van
de windweerstand toch nog eens een paar keer te voelen, en vooral om
mijn stuurvaardigheid en bochtenwerk te verbeteren. Ervaring leert me
dat hier nog veel werk aan is, al staat de teller van het vallen nog
steeds op 0!
Zwemmen is de laatste maand beetje naar schade beperken verdrongen.
Met 1 à 2 keer per week een 1500m à 2 km te zwemmen kan ik niet echt
opbouwen. Maar vorig jaar is de voorbereiding pas begonnen in april en
dit jaar in combinatie met de openwaterwedstrijden hoop ik het tempo
toch nog iets de hoogte in te krijgen. Zien dus wat dit geeft.
In tussentijd blijf ik aftellen naar 26 april, voor de eerste grote test.
Ik hou jullie nog op de hoogte van verdere ontwikkelingen
Ik heb een blog aangemaakt om hier een paar nieuwtjes te kunnen plaatsen ivm mijn hobby's (Fitness, Triatlon), uitgaansleven en gewoon alledaagse dingen die plaatsvinden. Hoop dat jullie er iets aan hebben en anders... Pech! =P
Om 10 uur ging de wekker af om nog een laatste en tevens ook het belangrijkste cadeautje te gaan kopen, nl. dat van de mama. Ze had eerder al laten vallen dat ze een nieuwe stijltang wou en aangezien ik geen verstand heb van die zaken, had ik ze maar meegepakt naar de winkel. Naast het cadeautje heb ik ook nog aan mezelf gedacht en 2dvd's gekocht : Wim Helsen's: Heden Soup & Alex Agnew's Morimos Solamente. Als grote fan van stand up comedy en cabaret zijn dit weer 2 mooie exemplaren voor de collectie. 
