Cordoba: Nog eens in een stad zijn. Doet goed.
Geroezemoes en drukte rondom je heen. Wat anders dan enkel oorverdovende stilte
en natuur.
De stad van de studenten en het aantal bars zijn daar een referentie van.
De stad van onze eigen Matias Suarez en andere voetbalgekte die we voor de
eerste keer konden aanschouwen. 100 jarig bestaan van Club Atletico Belgrano maar
het leek wel een feest te zijn dat het begin der tijden kon kenmerken; Maar
misschien is dat voor die Belgranos wel zo.
Het is hier begin herfst en de teller schiet boven de 30 graden. In een kleedje
van smog komen zwoel en bedrukt tot uiting. Zo ook de vrouwen die langs de
avenue paraderen; Schoonheidsidealen worden door Cordobezen/anen, who knows (weeral),
hoog in het vaandel gedragen. En geloof
me, dat wordt er met de paplepel in gegoten. Door de strot geramd lijkt mij,
als je die minderjarigen in veel te weinig textiel gehuld s nachts door die
feeëriek verlichte straten hoort giechelen.
Kids eten pas rond 21u en hangen in de stad rond tot een uur of Assepoestertijd.
Zoals in alle sprookjes hoort er bij feeën en prinsessen ook een draak- of
boogeyman-personage bij.
Het ene niet zonder het ander. Linke boel als je het mij vraagt.
Wie zijn wij om een cultuur te be- of te veroordelen als je die(/dat) Europese
(gebrek aan) waarden en normen gewoon bent. Zal enkel maar frappanter worden
hoe noordelijker we gaan tot de grens met gespeeld conservatief United States
of Whatever.
Cordoba is als een film:
Voorgaande als Pretty Woman, enkel die Julias met getaande huid.
Requiem for a dream wanneer je die kerels, die met dan ook alles, over de
straat ziet sjouwen;
matrassen in de hand, frigos op de velo, golfplaten op een driewieler, karton
in een zak zo groot als een huis. Is a way of life en daar sol je niet mee. En
dat laatste werd duidelijk wanneer ik karton voor onze assado wou meenemen.
Boze mujer riep me mi casa, mi casa toe.
Bij deze weet U, geachte lezer, dat kartonnen bakstenen hier het meest kostbare
goed zijn, na hun domingos es assado- dag.
Zondag is bbq- dag schijnt dat te betekenen. En het is waar, want men heeft
10 minuten hun Latijn in mij gestoken om dat in de supermercado diets te maken
toen ik hout voor de bbq wou kopen. Met handen en voeten uitleggen is de 4e
monkey na horen, zien en zwijgen.
- Sigaretten heb je hier voor 2euro.
- Beste Moijito ever voor 4euro 50.
- De meeste Argentijnen zijn heiliger dan de paus en slaan
een kruisteken bij elke kerk en/of Mariabeeld dat ze passeren.
- Second skin
blijnpleisters bestaan hier niet. Poessie- voetjes van de gringo ontwaren een
lach op een Argentijns gelaat.
- Ik durf hier geen ijsje eten want de spoelbak van
het toilet werk maar half.
De zwoele dag afsluitend met een plotse zondvloed waar zelfs Noah de tijd niet
zou vinden om een kartonnen bootje in elkaar te flansen.
Cordoba has been cleansed..
In El Calafate aan het wachten op de couchsurf-host, maar
internet stak daar een stokkie voor.
Fijn , dan maar een hostel. Proper ding, enkel wat duur. Meevaller eigenlijk
want daar verkocht men de Alternative tour naar de Perito Moreno.
Alternative klinkt altijd goed. Ook in Argentinië?
Hostels afschuimen om mensen op te pikken en via een hobbelig parcours dat veel
langer duurde dan de normale weg is dus alternative. En opeens;
Condors, Caracas vogels karkassen oppeuzelend langs de weg, landschappen, een
enthousiaste 2talige gids die verdomd veel wist op de meest haha-nu-eens-een-
klote-vraag - die kon bedacht worden.
babylamas melk uit de papfles voederen, geiten die hun deel willen en daar hun
horens voor gebruiken en een kat die in de zon ligt te spinnen en dat terwijl
de wind bijna een tyfoon vormt. De regenboog maakt alles nog beter.
En dan was ie er; Perito Moreno. Zoals eerder gegist: Pissend op de glacier
Martial.
Aankomend en bemerken dat iedereen debiel aan het wachten is op dat ijs dat van
40 meter naar beneden dondert. Haha denk je dan, tot dat dat denderende ijs met
luide knal het water raakt, je te laat bent omdat geluid trager dan licht is en
je je gedwee bij die aan-de-rand-debielen schaart in de hoop wat vallend ijs
mee te pikken
Miljaar wat een beest; Krakend, opschuivend natuurgeweld,
Te groot, te wijd, te, te, te
Enkel niet te koud, gemiddeld 0.7 graden zegt gids Fransisco. Vreemd..
Loofbomen die de rand begrenzen maar die moeten oppassen wanneer..
Winter is coming!
Bootje varen tot dichtbij de glacier en dan gebeurde het;
Iedereen flink op het stoeltje tot dat Capitan Rodrigo aangaf dat de deuren tot
het dek opengingen.
En dan mag je nog snel zijn, maar de Chinezen zijn eerst, draai of keer het hoe
je het wil.
Trendy pakjes komen uit voegen en spleten gekropen en verdringen de rest van de
beschaving tot een 2e rangs plaats. Onvoorstel- en spelbaar. Zou een
overdreven kraaienpootjes- lift de moeite zijn om ongehoorzaam en ontembaar te
mogen zijn? Eens nakijken wat dat kost bij, Nog zon creature maar dan van bij
ons, Jef Hoeyberghs...
Wist je datjes;
- Alcohol is hier van slechte kwaliteit maar is evenredig met het gevoel de
volgende dag.
- Geld wisselen doe je overal, bijna officieel, en de
banken geven de slechtste rating. Toeristen shop geven je 10 Argentijnse pesos
voor 1 euro, de volgende chocolaterie 11 en de travel shop 13, en dat op 150
meter afstand van elkaar. Lijkt louche en dat is zo, es su es Argentina.
- Fruit loops is in de jaren 90 in België verbannen wegens mogelijk
kankerverwekkend en hier serveren ze dat doodleuk als ontbijt. Te lekker, te
lang gemist
Bon, het zijn dan 3 dagen in dezelfde kledij geworden.
Maakt niet, want ge ruikt jezelf toch niet meer na een tijdje maar dat het
Spaanse vrouwelijke armadagezelschap hun jeep-ruitje ostentatief opendraaide
was een teken aan de wand.
Voorgaande was wat gelogen aangezien Ilse gevraagd werd een check uit te voeren
waarbij de diplomatische valt allemaal best wel meeervan af spatte.
Nochtans zaten we achteraan de quatro maal quatro.
Over Giribaldi pass naar lago Escondido wat zoveel betekent als the hidden
lake.
Best grappig aangezien deze gewoon open en bloot naast the only way out of
Ushuaia ligt en dat is den N3 die door gans Argentinos kronkelt. De route 66
ten zuiden van de evenaar, als je wil.
Rare jongens die Ushuaianen of Ushuandiers dezen.
Wat ze wel als de beste doen is BBQ maken, in het gezelschap van een paar lepe
vossen in de bossen, die in je gezicht je liefste schuchtere vriend zijn
terwijl de lelijkste achter uw gat met uwe steak gaat lopen. Ook in Argentinië
is ogen op uw gat hebben van toepassing.
Met wat koppijnwijn was die terugrit een gezellig kakelgibberfestival geworden
en werd geur wat opgeschoven op dat Latijns Amerikaans prioriteitenlijstje.
Den Andre-gids, grappige pee , vertelde
in zijn beste Engels over de Biebers.
Vreemd terwijlImagine van de Lennon
door de speakers knalde.
Bleek achteraf bij een hoop takken dat ie de 13 in een dozijn Justins wat
verwarde met de plaatselijke
beverfamilie.
Enfin, hij deed dat alvast beter dan ons Spaans gehakketak.
Om verveling tegen te gaan zijn we wat keet gaan schoppen in de plaatselijke
Argentinas Aerolinas boit en na het boeken van vluchten naar El Calafate,
Cordoba en Buenos Aires kregen we onze bagages terug.
Een eervolle vermelding voor onze Gastheer Eduardo die ma dan ook- iedereen
kent in Ushuaia. Inclusief de luchthaven bimbo. Lees; schoon kind, met een
rokske zo kort dat de jartellekes spontaan naar uw hals springen , versmachtend zodat je niet meer
durft te klagen. En dan sprak ze nog het beste Engels van waarschijnlijk- gans Argentinië en omstreken.
Lagoon esmeralda en Glacier Martial.
Heel kort en bondig over het 1e ;
Waw , mijn gedacht. Trip daar naartoe is volop natuur en 2 uur later kom je aan
een gletsjermeer tussen bergen in, cold as hell en met wat zon kleurt ze
Esmerald groen/ blauw. Te mooi om op foto te nemen, tenzij ge dat echt kunt.
Het 2e was 300 meter stijgen over een trip van 1700 meter zonder
iets tegen te komen buiten jezelf.
Ilse als dartelend veulen, mezelf als knokige bejaarde berggeit.
En dat voor een poessie gletsjer waar Perito Moreno op pist moest ie dat
kunnen.
Nu dat, weten we morgen of de dag erna
Vertrekken naar een ander continent is iets speciaals ondanks dat zovelen het doen. Ervaringen die nieuw zijn, of gewoon vanwege de situatie die gewoonweg anders zijn vanwege de andere omgeving, klimaat en cultuur. Het begint al met 25 uur reizen naar dat uiterste punt van de meest zuidelijke stad op die groen, blauwe knikker. Ushuaia. Vliegen met Argentina Aerolinas is al een beleving op zich, zeker wanneer je eerst een bak van China Airways ziet passeren. Damn, daar wil je niet opzitten, de Lada onder de vliegtuigen. Tips om comfortabel te reizen; - Spot de lege 4seats in het midden van het tuig en palm die zo snel mogelijk in. - Laat u niet verleiden tot de rode wijn want turbulentie doet sulfieten naar boven komen. - Niet denken dat ge rechtstaand de kleine kamer kunt gebruiken, al is die handleiding toch makkelijker dan die van de NMBS. - Als je geen rechtop zittende slaper bent; neem een bezigheid mee want de 4 films die achter elkaar en simultaan spelen zijn al snel vervelend.
En Thieu piloot gaat het graag horen; In Argentinie klappen de passagiers nog wanneer de bak de grond weer raakt. Bizar eigenlijk, want heb die mannen meer maar achteren zien lopen dan in hun cockpit zien te vertoeven. Maar net zoals elke relax jobke moet ge eerst gestudeerd hebben om erna uw kl#ten te mogen schuren.
Via Buenos Aires in Ushaia aankomen en bemerken dat de bagage in Rome is achtergebleven, Hoi, lazy Italians. Opgepikt worden door de Air bnb guy, Maestro Eduardo, met in het achterhoofd dat ge eigenlijk best al aan het stinken bent. worden dat 1-2 of 3 dagen?
