Zucht, ik had net een heel verslag geschreven en mijn internet viel uit :( Ik schrijf alles opnieuw als ik eens wat meer courage heb ;) Ik zal er nu al wa foto's opzetten :D
Reeds 2 dagen terug in Rome en nog geen incidenten!!
Dag beste mensen!
2 kg zwaarder en met een bruin huidje terug in het fantastische Rome! Terug klaar om verslag uit te brengen van mijn avonturen hier :)
Ondertussen weer al heel veel prachtige ervaringen gehad!!!
Maar eerst nog even denken welke noemenswaardige dingen ik nog gedaan heb voor mijn vertrek en na mijn laatste bericht op mijn blog :) -> We zijn gaan kijken naar een Franse theatervoorstelling, echt prachtig! Een van de beste voorstellingen die ik ooit al gezien heb! -> De dag voor mijn vertrek hebben we een afscheidsbbq gehouden met de lekkerste hamburgers en sangria die iemand ooit gemaakt heeft! (Dank u Rasmus en Julia!) -> Aangezien ik de woensdag altijd een 'paper' moet indienen en de bbq de dinsdag was, had ik die zoals gewoonlijk de dinsdag nog niet af waardoor ik dinsdagnacht geen oog heb dichtgedaan en met een hoofd vol sangria aan mijn taak heb moeten werken... (de afloop hiervan moet ik waarschijnlijk niet vertellen)
Tot zover de noemenswaardige dingen waar ik nog weet van heb :) Bij deze neem ik me voor de zoveelste keer voor dat ik vaker zal schrijven op mijn blog :)
Bij mijn terugkomst had ik er een nieuwe kamergenoot bij! Een Indiër waarvan ik zijn naam nog steeds niet kan schrijven, laat staan uitspreken. Hij is 28jaar en blijft hier voor 2 maand. Hij heeft 5 jaar in Engeland gewoond om te studeren en daarna te werken en nu komt hij even naar hier om te studeren (zelfstandig, zonder universiteit). Enorm interessant om zijn verhalen te horen!!! EINDELIJK iemand met ENORME cultuurverschillen!!! Zo interessant!!! We hebben al uren zitten praten over vanalles en nog wat... Bij deze heb ik besloten dat ik ook eens een maandje naar India wil gaan :)
Anders loopt alles hier zijn gewone gangetje :) Daar het weer begint te beteren en de zomer voor de deur staat, zijn 'diëten' en 'sporten' de centrale thema's. Grappig hoe de meisjes hier constant over bezig zijn, zichzelf met elkaar vergelijken, supergezond koken en zich dan 's avonds storten in de chocolade :p De mannen worden er zot van :) Ik hou me wijselijk uit de discussies zodat ik kan snoepen wanneer ik wil zonder een standje te krijgen van de allesziende ogen van mijn geobsedeerde vriendinnetjes :)
Vrijdag gaat de meerderheid van het appartemetn een weekendje naar Napels, maar ik vrees dat ik zal moeten thuisblijven... Ik moet echt wel eens beginnen studeren... :( pff. Nuja, ondertussen toch wel al een heeele mooie vakantie gehad :D
wauw... Als er iemand kan zeggen een bewogen erasmusavontuur gehad te hebben en veeeel ervaringen opgedaan te hebben, dan denk ik de eerste in de rij te zijn! :p
Iedere week heb ik wel iets spannends te vertellen... :) Maar goed, liever zo dan een erasmusavontuur dat na een jaar al uit mijn geheugen zou verdwenen zijn natuurlijk!
Misschien kan ik ooit wel mijn levensverhaal publiceren: 'Mijn leven zoals het was...' Succes gegarandeerd!
Deze week op mijn blog: 'De aardbeving!'
Het begon allemaal tijdens de nacht van zondag 5/04 op maandag 6/04... Om 3u30 werd ik wiegend in mijn bed wakker. Eerst dacht ik dat Paul (mijn kamergenoot) me aan het plagen was door mijn bed te verschuiven (ja, soms kan hij nogal raar uit de hoek komen en ondertussen geloof ik al dat het onmogelijke kan gebeuren bij mij ). Ik keek naar het bed van Paul, maar hij lag nog in zijn bed en mijn bed bleef maar wiegen! Ik kom overeind en zie Paul ook overeind komen. De paniek begint toch wel een beetje toe te slaan en ik vraag hem wat er gebeurt. Ondertussen flitsten de meest extreme gedachten door mijn hoofd... Mijn bed bleef me maar, ondertussen al ietsjes zachter, heen en weer wiegen.
Ik stapte uit mijn bed en hoorde stemmen in de gang. Ik ging naar de gang en zag de een na de andere zijn hoofd naar buiten steken. Ik vroeg hen of er iemand wist wat er gebeurde waarop iedereen in paniek door elkaar begon te roepen. Op zo'n momenten wil je dus echt niet met 8 vrouwen samenzijn! Zelfs 2 mannen, waarvan 1 van de 2 op dat moment naar mijn mening meer vrouw dan man was!, konden daar niet tegenop! In paniek begonnen ze door elkaar te lopen, kamers in, kamers uit, balkon op, balkon af, raam open, raam dicht,... Zo'n chaos! Daar het gebouw terug stilstond en er verder geen beweging was in het appartement, besloot ik maar om terug te gaan slapen want de meisjes waren elkaar toch maar aan het opjutten en elkaar nog 10x meer bang te maken dan ze al waren. Terwijl ik in mijn bed lag hoorde ik hen zeggen: 'huh, is Kelly terug gaan slapen?? Is zij niet bang??'. Tuurlijk kon ik niet slapen, ze waren als kippen zonder kop (toch even letten op mijn woordenschat, daar mijn familie dit aan het meelezen is! ) aant rondlopen en de decibels die ze daarbij produceerden,...!! Om zot van te worden! Ok, achteraf gezien was ik misschien wel ietsje te gerust, maar toch!
Na 10 minuten werd ik TERUG opgeschrikt door gebons op mijn deur. De hysterische bende had besloten het appartement te verlaten en naar het park te gaan! Ze vonden het te gevaarlijk om binnen te blijven. Daar ik nu ook wel geen zin had om alleen achter te blijven, heb ik uiteindelijk dan toch maar toegegeven aan de groepsdruk...Ik heb mijn jas en mijn slaapzak genomen en weg waren we...
Eens buitengekomen zagen we echt niemand op straat.. Ik stelde dan ook maar voor om terug naar binnen te gaan, waarop ik nogal snel het zwijgen opgelegd werd door 10 ongeloofwaardige blikken die me zot verklaarden. Eens we aan het park kwamen, beseften ze plots dat het te gevaarlijk was om 's nachts in een park te gaan zitten!!! Neen, serieus?? Konden ze dat echt geen 500m eerder beseffen?? :)
Daar het nog 'maar' 4u 's morgens was, besloten we om naar de mc Donalds te gaan (eindelijk eens een goed idee! ) in de hoop daar meer informatie te krijgen en iets te eten om te bekomen ;) Onderweg kwamen we de politie tegen die ons geruststelde en ons vertelde dat de aardbeving 90 km van Rome was. Ze zeiden ons dat we terug naar huis moesten om te gaan slapen. Waarschijnlijk nogal een grappig zicht voor hen: 10 jongeren in pyjama met hun slaapzak en kussen in de hand op de vlucht voor een aardbeving die 90km verder plaatsvond :p
Uiteindelijk zijn we dan teruggekeerd naar t appartement rond 4u30. De meisjes waren nog altijd enorm bang dus besloten we om allemaal samen in 1 kamer te slapen :) Paul wilde per se de wacht blijven houden (hij voelt zich altijd een beetje superman :p) en bleef de ganse nacht op :p Haha.
Deze morgen dan doodmoe naar mijn les vertrokken waarvoor de prof voor de tweede maal zonder iets te laten weten verstek heeft gegeven... Mja, de Italiaanse mentaliteit he :) Ik word het stilaan gewoon
Zo, da wast zo ongeveer Voor de rest is alles hier nog altijd even super!!!
Donderdag ga ik naar huis! Ik verlang zo om mijn familie en vrienden terug te zien!! En naar het Belgisch eten en de Belgische chocolade!!!
Momenteel is alles beter dan ik ooit durfde dromen! Tis hier fantastisch!!!
Kwoon momenteel nog altijd in het appartement van mijn vrienden waar we dus met 9 mensen wonen. Ik zag daar nogal tegenop, maar tis gewoon zalig! Iedereen kan het enorm goed vinden met elkaar en je bent hier echt nooit alleen! We hebben een gemeenschappelijke living waardoor niemand ooit op zijn kamer zit en je je dus nooit alleen voelt :) Zelfs om te studeren kruipen mensen bij elkaar in de living of wanneer het daar te druk is, bij elkaar in de kamer :) Ik dacht da me dat nie zou bevallen, maar kzout niet meer anders willen! Ge leert elkaar daardoor zo goed kennen! 7 meisjes en 2 jongens zorgt wel nogal voor de typisch meisjesavonden tot grote spijt en soms frustratie van de jongens :p Zangavonden, nutella-avonden, work-outavonden, dieetmaaltijden gevolgd door bergen chocolade, 'friends'- en 'desperate housewives' avonden.. ze moeten het allemaal ondergaan :p
Mijn laatste bezoek, Sjarlotje, voor mijn korte terugkeer naar België vertrok woensdag :( Ze was hier van vorige woensdag. Ik heb haar onmiddellijk de hoogstnoodzakelijke cultuur bijgebracht... idd, een tiramisu te pompi's! Gezellig roddelen over de rest terwijl ze naast ons zaten maar toch geen woord begrepen van wat we zeiden schepte een hechte band :p Vrijdag kwamen Koen en Elke dan toe! Enorm veel geluk gehad met het weer waardoor terrasjes prioriteit kregen natuurlijk :) Al snel maakten ze kennis met mijn oriëntatiegevoel, waardoor zij dan zelf maar, noodgedwongen, de rol van reisleider van me overnamen :p Kheb me echt geamuseerd!
Maandag wast mijn verjaardag en kwamen mijn erasmusvriendinnen 's avonds als verrassing. Twas de perfecte verjaardag! Gewapend met hapjes, drank en 2 zelfgemaakte cakes (met dank aan Justine en Gulce!) begonnen zetten we de 'sound of music-avond' in! We hadden sinds de donderdag een nederlands koppel op bezoek. Enorm leuke mensen! De eerste dag hebben ze gekookt voor ons (voor 11man)! mmm... Ze hebben mijn verjaardag meegevierd en na enige twijfel en onderling uitwisselen van verbaasde blikken, hebben ze zelfs meegezongen en gedanst! Tiphaine had een blaadje gemaakt met de lyrics voor de cultuurloze mensen die de teksten niet kenden :) Twas zalig! Paul had even een moment van zwakte waarbij hij probeerde uit de kamer te glippen, maar door de nodige ondersteuning van ons is hij uiteindelijk gebleven! :p
Twaren eigenlijk een twee enorm drukke weken, maar echt de moeite waard! We hebben hier ook enkele couchsurfers op bezoek gehad. Eerst 3 hongaren en dan de 2 nederlanders. Enorm plezant!
Dinsdag wast de verjaardag van Melanie, dus zijn we (natuurlijk :p) allen naar pompi getrokken voor een overheerlijke tiramisu! :D
Ik help nu ook in het kattenasiel als vrijwilliger en tis super! De mensen zijn enorm vriendelijk, de bezoekers enorm geïnteresseerd en de katten zijn zooo schattig! Kzal me moeten inhouden om geen mee te nemen naar huis :p
Mijn lessen... jah, dat is iets anders en dat laat ik in deze update dan ook even achterwege ;)
Volgende week ga ik een weekje naar huis en dan nog 2 weekjes en ik vertrek naar Sicilië!!! Joepie! :)
De politie nog altijd niet gehoord:( ze gingen me bellen ivm mijn geld... Nuja, ik zal zelf nog es gaan aankloppen voor ik vertrek naar België.
Vanavond ist de verjaardag van Amandine :p Terug hapjes en drankjes à volonté dus! :) Geen wonder da iedereen ier maar blijft verdikken :p Onze dieetavonden lijken de verwenavonden precies niet te overtreffen :p Tminste da iemand ier al bijgekomen is is 2kg en die persoon ben ik omdak hier dan ook nog maar een paar weken zit :l Maarja, tis erasmus! We moeten genieten van iedere moment die we krijgen!
Morgen gaan we naar de zee omdat weer hier echt super is momenteel! :) En zondag naar Porta Portese (de grootste vlooienmarkt in Rome). We geraken nooit uit ons bed, maar iedere zondag heeft niemand daar plots nog problemen mee :p
vlug eventjes mijn verhaal posten om iedereen gerust te stellen, en voor degenen die het nog niet weten op de hoogte te brengen ;)
Wat me nu overkomen is, is nogal ongeloofwaardig...
Een maand geleden vloog anna (een andere erasmusstudente) buiten omdat ze niet akkoord gingen met haar manier van leven... Anna zei me: Kelly, ga hier alstublieft weg! Die mensen zijn gestoord! Kelly, nog steeds gelovend in de goedheid van ieder mens' besloot te blijven bij deze lieve mensen...
Na het horen van de verhalen van anna besloot ik wel om eens te praten met Thomasz en Monica over de 'afspraken'. Ik zei hen dat ik zeer gesteld was op mijn privacy en het niet leuk vond dat iemand in mijn kamer kwam wanneer ik er niet was maar Tomasz verzekerde me dat dit geen probleem was. Toen zei ik: er komen heel veel mensen uit België en ik heb allen beloofd dat ze bij me konden blijven slapen, is dit een probeem? Tomasz verzekerde me terug dat dit geen enkel probleem was. Sindsdien merkte ik iedere dag iets in mijn kamer waardoor ik zag dat Monica in mijn kamer gekomen was (vb. mijn bureau was gestofzuigd omdat ze er kruimeltjes van mijn koekjes lagen, mijn was hing uit, mijn raam was open of dicht,...). Tot daar aan toe... Brave Kelly liet dit zo.
Vorige week vroeg ik hen: 'Volgende week komen mijn neef en zijn vriend van de woensdag tot de zaterdag en mijn vriend komt de donderdag tot de woensdag, is dit goed?' waarop Tomasz zei: 'ok, geen probleem'. Kristof en Jens komen woensdag toe en slapen hier op woensdag en donderdag. Vrijdag roept Tomasz me bij zich en zegt dat ze wegmoeten. Ik leg hen uit dat dit niet kan, dat we daar een afspraak over hadden gemaakt... Tomasz is daarop als een kind van 10 beginnen roepen op mij. Ik kreeg daar geen woord meer tussen. Toen is hij zoals een peutertje die zijn zin niet krijgt naar zijn kamer gevlucht.
Jens en Kristof zijn die avond vertrokken. De dag erna ging ik de keuken in en zei Monica heel schijnheilig: Ciao. Ik zei 'ciao' terug, maar niet zo beleefd waarop zij zei: 'Kelly, het is maar normaal als je bij mensen woont dat je een goededag zegt als je ze tegenkomt!'. Ik kon da mens eventjes schoppen, maar heb vriendelijk gezegd: 'non capisco (ik begrijp het niet)' waarop ze natuurlijk uitvloog tegen mij. Ik heb gewacht tot Tomasz thuiskwam en heb hem geroepen om te praten. Ik zei hem dat ik onmogelijk nog kon blijven gezien de situatie. Tomasz zei: ok, ga maar. Ik vroeg hem naar mijn 800euro, maar hij zei dat ik die niet zou terugkrijgen omdat ik vroeger vertrok dan gepland. Ik zei hem: ja Tomasz, jij verbreekt wel jouw afspraken, jullie maken het me de laatste weken gewoon onmogelijk om hier te leven (ik bespaar jullie al mijn verhalen van de voorbije weken, want dan zitten jullie nog 3u te lezen) en gisteren ben je gewoon te ver gegaan. Hij bleef erbij dat ik mijn geld niet terug zou krijgen waarop Thijs zei: 'Thomas, als je niet betaalt kan ik je verzekeren dat er problemen komen'. Thijs en ik hebben ons dan voor de hele dag uit de voeten gemaakt. We zijn pas om 4u 'snachts thuisgekomenen om 6u zijn we terug vertrokken omdat Thijs zijn vlucht had.
Zondag rond 10u kwam ik terug naar het appartement en de badkamer was bezet. Ik ga naar mijn kamer en na een halfuurtje ga ik terug naar de badkamer... steeds bezet. Ik moest nogal dringend naar het toilet, dus bleef ik op mijn hoede om het badkamerslot te horen. Iedere keer als ik het slot hoorde deed ik mijn deur open en wandelde naar de badkamer. Na een tijdje zag ik dat Tomasz iedere keer als hij mijn deur hoorde vlug naar de badkamer liep en de deur sloot (???!!!). Ik liet mijn deur dus open en hoorde de volgende keer dat Tomasz superstil het badkamerslot opende en naar de kamer sloop (????!!!!!). Ik ging naar de badkamer en toen Tomasz mij zag liep hij vlug naar de badkamer (???!!!) en bleef in de badkameropening staan... Ik zei: Thomasz, mag ik even naar het toilet alstublieft. Tomasz: neen, tis aan monica. Ik: maar Monica moet douchen dus is in de badkamer voor minimum 1u (Monica neemt nogal haar tijd), ik moet gewoon vlug naar het toilet. Tomasz: Ahja, pech. Ik: ??? Tomasz: Jouw vrienden hebben vrijdag ook de badkamer gebruikt en toen moesten wij ook wachten, nu doen wij hetzelfde. Ik was gewoon compleet verbaasd. Ik zei: Tomasz, dat kun je gewoon niet menen, dat is echt belachelijk. Tomasz: Inderdaad Kelly, dat is belachelijk. Ik: en jij bent 43jaar?? Hij: Ja, ik ben 43jaar. Ik: Als jij echt zo kinderachtig bent, dan spijt het me maar dan ga ik gewoon naar de politie. Hij: ok.
Daarop ben ik naar een koffieshop geweest met Kristof en Jens om te gaan plassen en besloten we mijn gerief te halen en naar een vriendin van mij te gaan. Toen we de deur wilden opendoen was ze van binnenuit gesloten. Ik bel en Tomasz komt opendoen met de openingszin: Jij mag binnenkomen, maar je vrienden niet. Ik leg hem uit dat ze enkel meekomen om te helpen om mijn gerief in te pakken maar dit mocht niet van hen. Monica zegt: Kelly, geef me de sleutels. Ik: neen, ik wil mijn geld eerst. Monica grijpt me bij mijn haar en kleren en wil me binnensleuren waarop Tomasz probeert om de sleutels uit mijn handen te nemen. Ik begin te roepen en Jens probeert mij uit het appartement te trekken waarop Tomasz de deur probeert dicht te doen. Gelukkig kon Jens me uit het appartement sleuren en de sleutels nemen. Dit was het meest geschifte dat ik al ooit heb meegemaakt! We stonden te trillen op ons benen en zijn naar de politie gegaan. Daar hebben we met de nodige theatervoorstelling kunnen uitleggen wat er was gebeurd want er was niemand die Engels, Frans of Duits sprak.
Geëscorteerd door de politie zijn we naar het appartement vertrokken waar we voor een gesloten deur stonden. Ik kon onmogelijk binnen met mijn sleutels wat dus wilde zeggen dat er iemand binnen was. Na een uur roepen aan de deur belde de politie Monica op. Ze waren blijkbaar niet thuis (??) en zouden komen. Toen ze aankwamen openden ze de deur met een 3de slot (??!!) helemaal onderaan de deur. Een slot waar wij dus geen weet van hadden, maw ze konden ons eigenlijk op ieder moment buitengesloten hebben...
Binnengekomen vertelde Monica de grofste leugens, bv. dat ik maar 250euro betaalde per maand, dat ik iedere dag iemand meenam naar huis, dat ik nooit vroeg of er iemand kon blijven slapen, dat er nooit een gesprek is geweest waarin we de afspraken hebben vastgelegd, dat er geen contract is omdat ik mijn identiteitskaart niet wilde geven,... Gelukkig waren ze zo dom om ook te liegen over Lucia (het spaans meisje) vb dat er wel een contract was met haar, dat ze maar 350 per maand betaalde,... Ik gaf de politie het nummer van Lucia en ze belden haar op waardoor Monica natuurlijk snel met de staart tussen haar benen stond. Dan ben ik beginnen inpakken en sprak de politie verder met Monica en Tomasz. Na een tijdje hoorde ik Monica huilen dat ze t financieel zo moeilijk hebben, dat ze niet anders konden, blabla
(ok, mijn internet is net uitgevallen dus mag ik van hieraf alles opnieuw typen! Tzal dus in verkorte versie zijn, sorry)
Jens en Kristof zijn dan met al mijn gerief naar mijn vriendinnen gegaan terwijl Monica, Tomasz en ik naar het politiebureau moesten om een verklaring af te leggen. Helaas was ook daar alles in het Italiaans. In mijn gebrekkig Italiaans en met behulp van handen en voeten heb ik dan uitgelegd wat er gebeurd is. Op zon momenten vloek je toch wel eventjes dat je de taal niet onder de knie hebt. De politie was echt enorm vriendelijk en geloofde me gelukkig volledig (een 4maand lang verblijvende erasmusstudent die de taal niet kent komt dan ook iets geloofwaardiger over dan 2 huisjesmelkers waarvan de papieren niet kloppen die staan ze liegen tegen de politie over het bedrag dat ze vragen). Ik hoop nu dus mijn 800euro ooit terug te zien
Eventjes had ik het toch wel moeilijk en dacht ik er ergens aan om terug naar België te gaan, maar Jens en Kristof haalden er me terug bovenop met een lekkere maaltijd, een goed gesprek en een nieuwe valies (want blijkbaar had ik in die 2maanden al 2 valiezen meer bagage dan bij het toekomen..). Ik weet echt niet wat ik zou gedaan hebben zonder hen en ik mag er niet aan denken wat die zotten zouden gedaan hebben moest ik daar alleen geweest zijn
Moraal van het verhaal: mensen, als ik jullie lief ben, bezoek mij!
Jammer dat dit bijna onmogelijke gebeurt in de korte 2 maanden dat ik hier al zit
Momenteel woon ik dus bij mijn vriendinnen die op een appartement wonen met 8 personen. Ik slaap in een kamer met een andere jongen en een leeg bed (goed voor logement ;)) en denk dat ik hier zal blijven want de sfeer die hier heerst is echt fantastisch. De mensen hier zijn enorm bezorgd en vriendelijk, er is hier een zeer groot balkon en een living! Tis op 2 metrohaltes van Lumsa en dus dicht bij Vaticaanstad. Na het ziekelijke dat me net overkwam is dit echt een geschenk uit de hemel! De erasmussers hier in Rome zijn echt fantastisch!
Jammergenoeg is dit ook een erasmuservaring, maar uiteindelijk is dit inderdaad wel iets waar ik later om zal kunnen lachen en een spannend verhaal meer om later aan mijn kleinkinderen te vertellen :p
Heel lief van alle bezorgde telefoontjes, mails en berichtjes maar ik ben dus veilig ;) Ze weten niet waar ik momenteel woon dus ze zullen me niet komen opzoeken J
Jammer dat dit verhaal al mijn andere leukere verhalen overheerst, maar ik zet mijn andere verhalen er zeker nog op want afgezien van dit verhaal was het een superweekje en super weekendje want Thijs, Stephanie, Servaas, Isabelle en Evert waren hier van donderdag tot zondagmorgen!
Succes gegarandeerd!
) aant rondlopen en de decibels die ze daarbij produceerden,...!! Om zot van te worden! Ok, achteraf gezien was ik misschien wel ietsje te gerust, maar toch! 
Konden ze dat echt geen 500m eerder beseffen?? :) 
