Mijn blog gaat over de musical "14-18", die zeer populair was in Vlaanderen mede door het prachtige decor en attributen die ze gebruikten.
De zeer bekende regisseur Frank Van Laecke, geboren op 1 februari 1958, Hij maakt niet alleen musicals maar stond ook in voor de regie van televisieseries, opera's, theaterstukken,... Naast het regisseren van de musical 14-18, is Frank Van Laecke ook de regisseur van kuifje: de zonnetempel, Tintin le temple de soleil, Rembrant,... De televisieseries Booh!, FC. De Kampioenen, Firmin en Surprise weekend behoren ook tot zijn palmares.
Ik ben naar de musical gaan kijken op 25 oktober 2014 in de Nekkerhallen van Mechelen.
De fragmenten die op tv werden getoond spraken me direct aan omdat ik nogal geboeid ben door de oorlog. Men zei ook dat het een musical was die nog nooit eerder was gemaakt vooral door de betrekking van het publiek in de musical en de interactie tussen de spelers en het publiek. Na vele goede reactie's heb ik dan besloten om hem te gaan zien omdat ik ook zeer nieuwsgierig was.
Het verhaal speelt zich af tijdens de eerste Wereld Oorlog. Alle jonge soldaten worden opgeroepen om mee de strijd te voeren. Jan en zijn Broer Kamiel gaan mee, ook hun beste vriend Albert gaat mee. Iedereen denkt dat de oorlog van korte duur is maar als snel blijkt dat dat niet het geval is. Ze blijven een zeer lange tijd in de donkere loopgraven zitten. Kamiel is nogal een bescheiden jongen die voor alles bang is en niets liever wil dan naar huis gaan. Zo gemakkelijk gaat het niet hij moet er alles aandoen om te overleven en mee de oorlog te overleven. Kamiel overleeft de oorlog niet. Als Jan het grootte nieuws van Deprez te horen krijgt kan zijn dag niet meer stuk. Hij heeft een zoontje samen met Anna, Jan wil niets liever dan naar zijn vrouw en kind gaan met kerstmis maar helaas mag dit niet van Sergeant Dedecker. Decker komt altijd alles te weten omdat hij mensen kent aan de grenzen. Op kerstavond werden er veel kerstliederen gezongen en de wapens voor een tijdje neergelegd. Het absurde was dat de soldaten van de beide fronten uit hun kamp kwamen en samen zongen. Ze wensten elkaar een gelukkige Kerst. Na het toewensen gingen de beide groepen terug naar hun eigen front en kon de oorlog doorgaan. Het wordt voor iedereen zwaar omdat ze al zeer lang in de graven leven en graag terug naar hun thuis willen gaan. Ze mogen niet opgeven omdat de oorlog bijna gedaan is want de Duitsers zijn aan het opgeven. Na een lange strijd winnen ze toch de oorlog.
Het belangrijkste van heel de musical is de muziek. Heel de show lang wordt er muziek gespeeld zowel op de achtergrond als door de acteurs gezongen. Hierdoor is er meer gevoel bij het publiek en kunnen de acteurs daarop inspelen. Door die muziek worden er veel emoties opgewekt omdat het een invloed heeft op u gevoel. Moest de muziek weg vallen zou het allemaal al een heel ander beeld hebben, zou men zich ook niet zo mee inleven met de acteurs. Het is dus een zeer belangrijk aspect. De belichting zorgt ervoor dat alles mooi uitkomt en waardoor men wordt mee gesleept als het ware. Als er geen licht zou zijn dan zou de inleving al heel anders zijn en zou men zeer groter moeten spelen dat iedereen het goed kan zien. Het is een grote zaal en alle atributen die op de scéne dan staan moeten verlicht worden en op verschillende manieren. Het toont ook de dagen en de nachten aan wat zeer belangrijk is omdat het donkere dagen waren tijdens de oorlog.
De musical is anders dan de meeste worden gemaakt. Het wordt afgespeeld
in een grote hal in plaats van een zal. Men heeft voor de Nekkerhal van
Mechelen gekozen omdat de ruimte daar meer dan 400 meter diepte is
(ongeveer een 18000 m²). De ruimte waar de acteurs op
spelen wordt voor meer dan de helft gebruikt van heel de zaal. Er zijn
decorstukken die automatisch door bediening ervan op hun plaats worden
gezet. Dit gebeurt doordat ze op een rijdend toestel worden gezet en die
worden ingesteld om op de juiste plaats en op het juiste tijdstip er te
staan. Er werden ook andere elementen gebruikt zoals paarden,
wagens,...
De tribune verplaats ook naar voor en achter over een
afstand van ongeveer 150m. Dit is ook allemaal automatisch ingesteld
zodat men dichter bij de scénes staat op bepaalde momenten. Het geeft
een andere sfeer waardoor je op emotionele momenten dichter wordt
gereden met de tribune zodat je het dicht meemaakt. Het wordt
gebruikt voor de interactie tussen de acteurs en de mensen die er naar
komen kijken. Men wil ons zo dichterbij de feiten krijgen en meeslepen
in het verhaal.
Ik zelf heb er van genoten omdat je dichter bij
de acteurs staat en precies in een film meespeelt. Men wil ons zo dicht
mogelijk bij de musical betrekken en dat lukt ook door de andere
aspecten die ze gebruiken.
Het is een musical die nog nooit
eerder het gebracht is. Je leert er veel van bij op een andere manier en
dat is positief voor vele studenten.
De kostuums zijn zodanig gemaakt alsof het lijkt dat ze echt in de oorlog zitten en dat het zo kan overkomen naar het publiek. Ze zijn donker van stof en oud gemaakt en vuil. Ze zijn ook zeer dik omdat men zich moet aanpassen aan de temperaturen die ze moeten na spelen. Zo kan men zich goed inleven in hun rol maar het zal ook zeer warm zijn voor hun om daarin te acteren. Ook de wapens die ze vast hebben en de helm die ze op hebben, het hoort allemaal in het plaatje van de oorlog. De vrouwen hebben dan eerder een oud kleed aan wat ze vroeger ook aan hadden, de dokters hadden een verplegers uniform aan. De Schmink die ze op hebben in de loopgraven is zeer donker zodat het lijkt dat hun gezicht helemaal vuil is. Zo komt het ook veel beter over en dat men zich kan in leven. Bij de vrouwen is het dan weer zeer net omdat zij de huisvrouw spelen.
){kind=link}